مشکل از اخلاق من هست یا همسرم؟

سلام دوستان
من 29 ساله م و همسرم 33 ساله. هر دو کارشناسی ارشد هستیم و شاغل. البته همسرم استخدام رسمی هست ولی من شغل رسمی ندارم و پروژه ای کار میکنم.
همسرم مرد بسیار خوش اخلاق و مهربونیه.
از ویژگی های دیگه همسرم اینه که اهل هنره و بسیار با برنامه کار میکنه و منظمه. خیلی آرومه و اصلا اهل ریسک نیست.
اخلاق من کاملا مخالف ایشونه بسیار تنوع طلبم. نظم تو کارام ندارم. اهل ریسکم. فعال و پر جنب و جوشم.
ما فعلا عقدیم و هر دومون به علت شرایط تحصیلی و کار از سن حدودا 20 سالگی از خانواده دور بودیم و مستقل بار اومدیم.
همسرم همیشه به خاطر مستقل بودن من، منو تشویق میکنه و میگه عاشق زنهایی مثل تو هستم که خودشون از پس خودشون برمیان. حس میکنم همین مستقل بودن من قبل ازدواج باعث شده از خیلی از مسئولیتهایی که طبیعتا بر دوش مرد هست یا بهتره بگم انتظاراتی که میشه از مرد داشت شونه خالی کنه.
چون شاغلم و دستم تو جیب خودمه برام هزینه ای نمیکنه .. مگر جایی بریم خریدی بکنم حساب کنه .. اون اوایل حساب نمیکرد و میگفت خودت پول داری تا من غیر مستقیم گفتم از این کارش خوشم نمیاد و الان جایی میریم پیشقدم میشه برای حساب کردن (هر چند هنوزم درست نشده این رفتارش)
بارها شده لازم بوده برم بیمارستان یا مطب پزشک.. حتی یکبار هم نشده بگه بیا بریم.. همش میگه خب چرا نمیری؟ خب برو دیگه؟ چرا بیماریت رو پیگیری نمیکنی؟ چرا نرفتی؟ در حالیکه من انتظار دارم بگه بیا بریم!
اگر خریدی لازم داشته باشم نمیگه بیا بریم بخریم.. میگه خب برو بخر! نرفتی بخری؟ چرا نمیری بخری؟
برای تفریحات مورد علاقه من وقت نمیذاره و اصلا تمایلی نشون نمیده .. من عاشق شهربازی و بازار گردی و مهمونی رفتنم ولی ایشون عاشق پارک و کوه و طبیعته.. وقتی دیدم با من همراه نیست من گفتم باهات میام کوه و جنگل.. ولی باز اونجام هم باید به میل ایشون باشه .. یه ورزشکاره حرفه ایه و توان بدنیش بسیار بالا انتظار داره وقتی میریم کوه یکسره تا قله بریم! در حالیکه من کوه و جنگل رفتن رو برای لذت بردن از بودن با همسرم میرم نه ورزش کردن!!!!! همین باعث شد دیگه باهاش جایی نرم .
چندین کلاس ورزشی و هنری ثبت نام کرده و بعد از محل کارش میره به علاقه هاش میرسه ولی هیچوقت نمیپرسه خب تو وقتی از سرکار میای چکار میکنی؟ یا بیا یه کلاس مشترک پیدا کنیم باهم بریم. یا بیا با هم وقت بگذرونیم.
بی انصافی نکنم: اگر من بهش پیشنهادی بدم قبول میکنه .. ولی من خسته شدم از بس همش من پیشنهاد دادم بریم کجا و چیگار کنیم. همش من گفتم بریم پارک.. سینما.. رستوران.. قدم بزنیم.. ... اگر من نگم ایشون با این استدلال که لابد من کار دارم یا خسته ام هیچ پیشنهادی نمیده یا میگه تو پایه جاهایی که من پیشنهاد میدم نیستی برای همین من چیزی نمیگم.
تو خیلی از مسائل که نیاز به حمایتش دارم جاش رو خالی میبینم .. وقتی باهاش درددل میکنم فقط گوش میده هیچ جوابی نمیده .. هیچ حمایتی ازش نمیبینم .. حرف دلگرم کننده ای.. حس میکنم تو مشکلات من ازش قوی ترم و بهتر میتونم تصمیم بگیرم.. ولی این رو وانمود نمیکنم و همه چی رو میسپرم بهش که کمی درگیر بشه .. ولی باز اونجوری نیست که من بتونم حس کنم یه مرد رو دارم...
من همیشه نیازهام رو بهش میگم .. غرورم رو میگذارم زیر پا و خواسته هام رو ازش میخوام .. ولی جوابی نمیگیرم..
به مشکلی هم که دارم اینه که زودت ناراحت میشم و به گریه میفتم.. و حرف زدن برام کمی سخته اول ناراحتیم رو تمام کمال نشون میدم بعد حرف میزنم.. حس میکنم این خوب نیست..
همسرم دوست داره رابطه مون بهتر بشه .. دوست داره زندگیمون بهتر بشه .. ولی نمیدونه چطوری.. من بهش کتاب و سایت معرفی کردم ولی تاثیری نداره .. چون عملا تلاشی نمیبینم.. اونقدری که برای کارش و کلاسهاش تلاش میکنه و مطالعه میکنه و وقت میذاره حس میکنم برای بهبود رابطه مون تلاش نمیکنه .. تمام مطالعات و سرچش حول محوره جنسیه و بس! تو این زمینه بهترینه ولی تو زمینه روحی روانی و حمایت معنوی از همسرش من از 20 نمره 10 هم نمیتونم بهش بدم و این خیلی من رو اذیت میکنه و گاهی به این نتیجه میرسم که اون فقط برای رفع نیازهای جنسیش با من ازدواج کرده ...
ما همدیگرو دوست داریم و میخوایم زندگی خوبی داشته باشیم ولی نمیدونم چطوری.. :((

سلام.اینکه همسرتون کوه زیاد میرن ورزش میکنن خوبه نشانه بارز سلامتی جسمی و روحی ایشون هست.
همچنین انرژی تخلیه نشده زیادی دارند وبا کوه رفتن و ورزش سنگین جبران میکنند.
شما نمیتونید پابه پای ایشون ورزش کنید ایرادی نداره.
من هم کوه زیاد میرم خانمم نمیتونه مثل من باشه انتظاری ندارم چون روحیاتش و توان بدنیش مثل من نیست.
مثال شما نمونه بارز تفاوت مرد و زن هست.مرد به فکر فتح قله است و زن به فکر بودن در کنار عشقی که واسش هست.باید تفاوتهاتون رو بشناسید.
اگرشوهرشما به خواسته های شما چندان اهمیت نمیده دلایل زیادی میتونه داشته باشه.
ایشون یا هنوز در حال وهوای زندگی مجردی به سرمیبرند.
این احتمال هم هست شوهر شما میخواد با شما همسویی داشته باشه ولی راهش رو بلد نیست.اگر این باشه شما باید با همسرتون همکاری کنید تا با گذشت زمان یک سری موارد رو یاد بگیره.
یا کلا بعضی مردها این تیپی هستند خیلی توی نگاه و تربیتشون زن اولویت نداره خواسته ها وزندگی شخصی شون واسشون مهمتره.
که شما باید به مرور و بیان خواسته هاو صبوری کردن ایشون رو درکنارخودتون قراربدید.
در این مورد من به شما حق میدم همسرشما کمی خودخواهانه رفتارمیکنند.
درباره راهکارهایی که میتونید ایشون رو به سمت خودتون متمایل کنید به نظرم روانکاوی زوجین میتونه به شما کمک کنه.

سلام عزیزم.

چیزی که من از حرفاتون برداشت کردم اینه که خدا رو شکر مشکل حاد و غیر قابل حلی ندارید ؛
هیچ کدومتون مقصر نیستید و اختلافاتتون فقط اختلاف فکری و عقیده ایه؛

که البته این کاملا طبیعیه و و برمیگرده به تفاوتهای ذاتی زن و مرد.

به نظر من مشکل شما فقط اینه که افکار و نظرات همدیگه رو متوجه نمیشید و نمیتونید درک کنید و با توجه به این که تازه هم ازدواج کردید و در حال شناخت همدیگه هستید این موضوع تشدید میشه؛

گاهی پیش میاد بعضی افراد به دلیل تلاش و مشغله زیاد برای به دست آوردن استقلال مالی وقت کافی برای شناخت روحیات جنس مخالف ندارن و وقتی ازدواج میکنن دچار سردرگمی میشن؛

(با توجه به این که گفتید تقریبا از بیست سالگی از خونواده هاتون دور بودید و به استقلال کامل رسیدید این موضوع به ذهنم اومد.)

من فکر میکنم شما و همسرتون با شناخت کامل از ویژگیهای زن و مرد٬ روحیات و تفاوتهایی که با هم دارند خیلی خوب میتونید همدیگه رو درک کنید و با یادگیری مهارتهای لازم در برخورد با این تفاوتها٬ کمتر رفتارهایی انجام میدید که طرف مقابلتون ناراحت بشن.

خوب گفتید که در این زمینه تلاش کردید و همسرتون رو به مطالعه و تحقیق تشویق کردید که این خیلی عالیه؛

به تلاشتون برای مطالعه و شناخت بیشتر ادامه بدید و حتی الامکان هر دو مراجعه حضوری به مشاور داشته باشید ٬ شرکت در کارگاههای آموزشی خیلی کمک کننده ست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط siavash_en

سلام.اینکه همسرتون کوه زیاد میرن ورزش میکنن خوبه نشانه بارز سلامتی جسمی و روحی ایشون هست.
همچنین انرژی تخلیه نشده زیادی دارند وبا کوه رفتن و ورزش سنگین جبران میکنند.
شما نمیتونید پابه پای ایشون ورزش کنید ایرادی نداره.
من هم کوه زیاد میرم خانمم نمیتونه مثل من باشه انتظاری ندارم چون روحیاتش و توان بدنیش مثل من نیست.
مثال شما نمونه بارز تفاوت مرد و زن هست.مرد به فکر فتح قله است و زن به فکر بودن در کنار عشقی که واسش هست.باید تفاوتهاتون رو بشناسید.
اگرشوهرشما به خواسته های شما چندان اهمیت نمیده دلایل زیادی میتونه داشته باشه.
ایشون یا هنوز در حال وهوای زندگی مجردی به سرمیبرند.
این احتمال هم هست شوهر شما میخواد با شما همسویی داشته باشه ولی راهش رو بلد نیست.اگر این باشه شما باید با همسرتون همکاری کنید تا با گذشت زمان یک سری موارد رو یاد بگیره.
یا کلا بعضی مردها این تیپی هستند خیلی توی نگاه و تربیتشون زن اولویت نداره خواسته ها وزندگی شخصی شون واسشون مهمتره.
که شما باید به مرور و بیان خواسته هاو صبوری کردن ایشون رو درکنارخودتون قراربدید.
در این مورد من به شما حق میدم همسرشما کمی خودخواهانه رفتارمیکنند.
درباره راهکارهایی که میتونید ایشون رو به سمت خودتون متمایل کنید به نظرم روانکاوی زوجین میتونه به شما کمک کنه.

---

باسلام
شما خیلی خوب مواردی که در همسر من هست رو شناختید.
بله متاسفانه هم ایشون بلد نیست و هم اینکه در خانواده مرد سالار بزرگ شده. و خدا رو شکر اونقدر همراه هست که تمام انتقادات رو میپذیره و سعی در ویرایش رفتارش داره.. ولی من کمی صبرم کمه و به نظرم اومد یک سال زیاده برای تغییر :!!! ولی الان فکر میکنم از همه بیشتر خودم باید باهاش همراهی کنم و روحیاتش رو درک کنم تا بتونم مواردی رو که لازمه تغییر بده رو بهش یاد بدم.
از راهنمایی تون ممنونم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رامونا

سلام عزیزم.

چیزی که من از حرفاتون برداشت کردم اینه که خدا رو شکر مشکل حاد و غیر قابل حلی ندارید ؛
هیچ کدومتون مقصر نیستید و اختلافاتتون فقط اختلاف فکری و عقیده ایه؛

که البته این کاملا طبیعیه و و برمیگرده به تفاوتهای ذاتی زن و مرد.

به نظر من مشکل شما فقط اینه که افکار و نظرات همدیگه رو متوجه نمیشید و نمیتونید درک کنید و با توجه به این که تازه هم ازدواج کردید و در حال شناخت همدیگه هستید این موضوع تشدید میشه؛

گاهی پیش میاد بعضی افراد به دلیل تلاش و مشغله زیاد برای به دست آوردن استقلال مالی وقت کافی برای شناخت روحیات جنس مخالف ندارن و وقتی ازدواج میکنن دچار سردرگمی میشن؛

(با توجه به این که گفتید تقریبا از بیست سالگی از خونواده هاتون دور بودید و به استقلال کامل رسیدید این موضوع به ذهنم اومد.)

من فکر میکنم شما و همسرتون با شناخت کامل از ویژگیهای زن و مرد٬ روحیات و تفاوتهایی که با هم دارند خیلی خوب میتونید همدیگه رو درک کنید و با یادگیری مهارتهای لازم در برخورد با این تفاوتها٬ کمتر رفتارهایی انجام میدید که طرف مقابلتون ناراحت بشن.

خوب گفتید که در این زمینه تلاش کردید و همسرتون رو به مطالعه و تحقیق تشویق کردید که این خیلی عالیه؛

به تلاشتون برای مطالعه و شناخت بیشتر ادامه بدید و حتی الامکان هر دو مراجعه حضوری به مشاور داشته باشید ٬ شرکت در کارگاههای آموزشی خیلی کمک کننده ست.

---

سلام
ممنون از پاسختون عزیزم
خدا رو شکر هیچ مشکلی با هم نداریم به جز همین تفاوت های اخلاقی
که فکر میکنم من کمی دارم عجله میکنم و باید بیشتر صبوری کنم و به خودم و همسرم کمک کنم برای شناخت بیشتر.
ممنون از تون. |heart|

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط diba95

باسلام
شما خیلی خوب مواردی که در همسر من هست رو شناختید.
بله متاسفانه هم ایشون بلد نیست و هم اینکه در خانواده مرد سالار بزرگ شده. و خدا رو شکر اونقدر همراه هست که تمام انتقادات رو میپذیره و سعی در ویرایش رفتارش داره.. ولی من کمی صبرم کمه و به نظرم اومد یک سال زیاده برای تغییر :!!! ولی الان فکر میکنم از همه بیشتر خودم باید باهاش همراهی کنم و روحیاتش رو درک کنم تا بتونم مواردی رو که لازمه تغییر بده رو بهش یاد بدم.
از راهنمایی تون ممنونم.

---

سلام. خواهش میکنم.
یک سال مدت زمان کوتاهی برای شناخت روحیات و مچ شدن با همسرتون هست.
شما یک بازه زمانی پنج ساله نیاز دارید تا در زندگی مشترک به ثبات برسید.
و همراهی هر دوی شما رو میطلبه به شرطی که هیچکدام جا نزنید و دنبال مسائل حاشیه ای نباشید.
موفق باشید

من اگه جای شما بودم تمام حرفهایی که اینجا زدین رو با یه لحن محبت آمیز و دلسوزانه تو یه نامه برای همسرم می نوشتم و ازش میخواستم ایشون هم دیدگاه و نظراتش رو بهتون منتقل کنه.
شاید واقعا متوجه منظور و حس شما نمیشه.
اینطوری هم شما میتونین از دید ایشون مسائل رو ببینین هم ایشون میتونه دیدگاه شما رو بهتر درک کنه.

بعد هم راجع به انتظارات تون از زندگی مشترک صحبت کنین تا بیشتر با نظرات هم آشنا بشین.