خیانت در زندگی مشترک

[فرشته مهربان]

تحقیقات جهانی نشان می‌دهند که به طور متوسط حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از زوج‌ها به یکدیگر خیانت می‌کنند. البته اگر ترس خیانت‌کنندگان از علنی شدن موضوع و همچنین موانع فرهنگی و شخصی افراد را در نظر بگیریم به نظر می‌رسد که رقم بالا کمی تخفیف داده شده است.

فضای مجازی در گسترش این پدیده نقش مهمی داشته است، چنانکه ایجاد روابط خارج از یک رابطه رسمی با وجود تکنولوژی ساده و راحت شده است. این فرایند به‌ویژه از طریق سایت‌هایی دوست‌یابی، موجب ایجاد تزلزل و بحران در روابط زناشویی بسیاری از زوج‌ها شده است. در این سایت‌ها، با نوشتن شعارهایی نظیر «زندگی کوتاه است، عشق بورز» برای مردان یا «طلاق تنها گزینه پیش روی شما نیست» برای زنان، در صدد القای دیدگاه‌هایی برای ایجاد شکاف در روابط زناشویی و کسب سود شخصی هستند.

اما چرا برخی از زنان و مردان به این پیشنهادها عمل می‌کنند؟ چه عواملی موجب می‌شود افرادی که در سایر ابعاد زندگی خود فرهیخته و روشن‌اندیش به نظر می‌آیند ، وفاداری خود را نسبت به رابطه زناشویی نادیده می‌گیرند و ریسک ضربه زدن به این رابطه و شریک زندگی‌شان را می‌پذیرند؟ پاسخ به این سؤال بسیار پیچیده و نسبت به جنسیت افراد متفاوت است.

برخی از کلیشه‌های فرهنگی معمولاً انگشت اتهام را به سمت مردان می‌گیرند و آنها را در این زمینه بیشتر خیانت‌کار می‌دانند. اما واقعیت این است که زنان نیز به اندازه مردان اقدام به خیانت می‌کنند. دست‌کم مطالعات انجام‌شده در جوامع پیشرفته و مدرن غرب بیانگر این مسئله است. اما همان طور که گفته شد آمار بالا جنبه جهانی دارد و به نظر می‌رسد ریشه آن باید از جنبه‌های مختلف بررسی شود. مسئله خیانت آن طور که در مورد زنان بررسی شده به طور عمده ریشه در علل زیر دارد. هر چند وجود یک یا چند مورد از حالت‌های زیر لزوماً به خیانت زنان نمی‌‌انجامد و باورهای فردی همواره نقش مهمی در این میان ایفا می‌کنند، اما به‌هرحال شرایط زیر زمینه‌ساز بروز خیانت در زنان است:

وقتی احساس فراموش‌شدگی، نادیده گرفته شدن، یا قدر‌نشناسی می‌کند: وقتی زن احساس می‌کند که برای شوهر صرفاً یک خانه‌دار یا نان‌آور خانه یا پرستار است تا اینکه همسر یا شریک زندگی باشد، در معرض آسیب هویتی قرار می‌گیرد و بیشتر به فکر تغییر وضعیت خود در جهتی می‌افتد که به شخصیت «خود» او توجه شود و از خود او قدردانی شود و نه به کارکردها و عملکردهایش در زندگی.

وقتی به رابطه جنسی اعتیاد پیدا می‌کند: برخی از زنانی که دچار مشکلات احساسی هستند ذهنشان بیش از حد درگیر ایجاد رابطه جنسی همراه با رومنس برای گریز از زندگی فعلی و ارضای نیازهای روانی خود می‌شود.

وقتی توقع او از زندگی درازمدت و ازدواج بیش از حد است: برخی از زنان توقعات نامعقولی از همسر خود دارند و فکر می‌کنند او باید به کوچک‌ترین نیازهای آنها توجه کند و آن را تأمین کند. آنها توقع دارند همسر توانایی ذهن‌خوانی نیازهای بیان‌نشده آنها را داشته باشد و درصدد رفع آنها برآید. وقتی همسر به‌ناگزیر توانایی چنین کاری را نداشته باشد، برخی از زنان توجیهی برای جلب توجه از جای دیگری پیدا می‌کنند.

وقتی اعتمادبه‌نفس او پایین است: مورد توجه واقع شدن زنان از جنبه جنسی در برخی از موارد احساس ارزشمند بودن، خواستنی بودن ، مورد نیاز بودن، و شایسته عشق بودن را به آنها می‌دهد. این نوع جلب توجه در زنانی رخ می‌دهد که اعتماد‌به‌نفس پایینی در زندگی داشته‌اند.

وقتی تنهاست: هنگامی که زنان زمان زیادی را در خانه به‌تنهایی سر می‌کنند ممکن است به فکر برقراری ارتباط جدید برای پر کردن خلأ تنهایی خود بیفتند.

زمانی که به قدر کافی رابطه جنسی دارد اما در آرزوی داشتن الفت و صمیمیت بیشتر است: زنان بیش از مردان با قرار گرفتن در رابطه‌ای معنادار و تبادل غیرجنسی عواطف، احساس ارزشمند بودن می‌کنند. زمانی که چنین صمیمیتی را از همسر خود دریافت نمی‌کنند بیشتر به فکر تغییر وضعیت خود می‌افتند.

هنگامی که رابطه فعلی خود را پایان‌یافته می‌یابد: اگر زنی رابطه فعلی خود را تمام‌شده بداند ممکن است در پی برقراری رابطه‌ای جدید با کسی باشد که به او متعهد شود یا به او توجه کند.

وقتی می‌خواهد انتقام بگیرد: زمانی که شریک زندگی زن به طرق مختلف اعم از خیانت، دروغ‌گویی، ولخرجی و غیره موجب سلب اعتماد زن بشود یکی از راه‌های تلافی کردن این وضعیت فکر کردن به رابطه‌ای جایگزین است.

وقتی هیجانات رابطه فرومی‌نشیند: بسیاری از زنان پس از فرو نشستن هیجانات دوران «ماه عسل رابطه» یا دوران آغازین رابطه، وارد وضعیتی می‌شوند که در آن قاعدتاً باید رابطه‌ای سالم و پایدار را از طریق ایجاد الفت و صمیمیت و البته در طول زمان بسازند. این دوران فاقد هیجاناتی است که در آغاز رابطه وجود داشته و برخی از زنان همچنان در جست‌و‌جوی هیجانات آن دوران، آرزوی رومنسی جدید می‌کنند.

وقتی دوست صمیمی ندارد: برخی از زنان به‌ویژه آن دسته که در کودکی مورد بی‌توجهی یا سوء رفتار والدین قرار گرفته‌اند، نیاز خود را به داشتن دوستان حامی نادیده می‌گیرند یا نفی می‌کنند. این زنان به جای داشتن چنین دوستانی به دنبال ارضای نیازهای عاطفی خود از طریق جلب توجه مردان هستند.

متأسفانه برخی از زنان متوجه نیستند که تا چه حد می‌توانند با داشتن رابطه خارج از ازدواج علاوه ‌بر ضرباتی که به ازدواج خود می‌زنند، سلامت روانی خود و همسر خود را در معرض خطر قرار دهند. باید توجه داشت که آنچه از نظر روانشناختی از نفس داشتن رابطه نامشروع جنسی فجیع‌تر و مهم‌تر است، آثار زیان‌بار رازداری این رابطه است که روح و روان زن را در طول زمان دچار فرسودگی و آسیب شدیدی می‌کند. زنانی که دچار این وضعیت می‌شوند باید پیش از هر چیز متوجه این موضوع باشند که ممکن است به تصور خود دلایل موجهی برای برقراری این رابطه داشته باشند اما این دلایل صرفاً ریشه در وضعیتی ندارد که آنها به واسطه ازدواج دچار آن شده باشند بلکه ساختار روان این زنان که از کودکی در آنها شکل گرفته است بیشترین نقش را در این زمینه بازی می‌کند. به همین دلیل زنان قبل از هر گونه اقدام و فکر به ‌چنین راه‌های گریزی در زندگی، باید با یک متخصص حرفه‌ای مشاوره کنند تا مشخص شود که سابقه و رگه‌های مشکلات روحی آنها در کجای تاریخچه زندگی‌شان نهفته است و یا الگوی رفتارهای جنسی بزرگسالان در ذهن آنان چگونه نقش بسته است.

[siavash_en]

سلام. پیرو این بحث درباره اینکه زن و شوهر پسوورد موبایل و ایمیل هم رو داشته باشند خصوصا گوشی را و هر از گاهی چک کنند دوستان چه نظری دارند.واسم سئواله.

به نظرتون کنترل باعث میشه حد و حدود را رعایت کنیم یا بدتر باعث بی اعتمادی میشه.
به حریم شخصی اعتقاد دارید؟
یا نظرتون این هست زن و شوهر توی این موارد من و تو ندارند و باید با هم راحت باشند؟

[فرشته مهربان]

سلام. پیرو این بحث درباره اینکه زن و شوهر پسوورد موبایل و ایمیل هم رو داشته باشند خصوصا گوشی را و هر از گاهی چک کنند دوستان چه نظری دارند.واسم سئواله.
به نظرتون کنترل باعث میشه حد و حدود را رعایت کنیم یا بدتر باعث بی اعتمادی میشه.
یا به حریم شخصی اعتقاد دارید یا نظرتون این هست زن و شوهر توی این موارد من و تو ندارند و باید با هم راحت باشند؟

بنظر من اینکه مثلا اتفاقی شوهرم بگه خب پسوورد ایمیلتو بده لازم دارم مثلا ایمیل خودم باز نمیشه
یا اگر موبایلمو لازم داشته باشه و ازم بگیره ایرادی نداره اما به قصد چک کردن و به حالت بازرسی بخواد رمزمو بگیره و گوشیمو مدام چک کنه بهم برمیخوره و اصلا جالب نیست اینکار ولی درکل بنظرم اگر داشته باشیم پسوورد همو نه چیزی ازمون کم میشه نه زیاد
مثلا شده من خواستم تماس بگیرم با جایی گوشی همسرم برداشتم گفتم خب پسووردتو بگو اونم گفته

[siavash_en]

بنظر من اینکه مثلا اتفاقی شوهرم بگه خب پسوورد ایمیلتو بده لازم دارم مثلا ایمیل خودم باز نمیشه
یا اگر موبایلمو لازم داشته باشه و ازم بگیره ایرادی نداره اما به قصد چک کردن و به حالت بازرسی بخواد رمزمو بگیره و گوشیمو مدام چک کنه بهم برمیخوره و اصلا جالب نیست اینکار ولی درکل بنظرم اگر داشته باشیم پسوورد همو نه چیزی ازمون کم میشه نه زیاد
مثلا شده من خواستم تماس بگیرم با جایی گوشی همسرم برداشتم گفتم خب پسووردتو بگو اونم گفته

ممنون از پاسختون.یعنی اینکه دوست ندازید پسوورد گوشی شما رو داشته باشه یا گوشی رو بهش بدید خودتون پسووردش رو وارد میکنید؟منظورتون اینه؟

[آراد]

سلام. پیرو این بحث درباره اینکه زن و شوهر پسوورد موبایل و ایمیل هم رو داشته باشند خصوصا گوشی را و هر از گاهی چک کنند دوستان چه نظری دارند.واسم سئواله.

به نظرتون کنترل باعث میشه حد و حدود را رعایت کنیم یا بدتر باعث بی اعتمادی میشه.
به حریم شخصی اعتقاد دارید؟
یا نظرتون این هست زن و شوهر توی این موارد من و تو ندارند و باید با هم راحت باشند؟

منم نظرم مثل خانوم فرشته مهربانه
حریم شخصی مهمه
چک کردن همسر ادمو میبره زیر سوال اما با نیت دیگه ای اگرخواستیم وارد موبایل یا بقیه اموال شخصی همسرمون بشیم
ایرادی نداره ازش پسوورد بخوایم یا در صورت لوزوم پسووردمون در اختیارش قرار بدیم

[فرشته مهربان]

ممنون از پاسختون.یعنی اینکه دوست ندازید پسوورد گوشی شما رو داشته باشه یا گوشی رو بهش بدید خودتون پسووردش رو وارد میکنید؟منظورتون اینه؟

نه
منظورم این نبود منظورم این بود که وقتی ببینم نیت همسرم جاسوسی نیست ناراحت نمیشم موبایلم دستش باشه
اما بخواد از روی جاسوسی چک کنه ناراحت میشم
هم من رمز همسرمو دارم هم ایشون برای منو ولی نشده بدون علت برداریمو بگردیم گوشی همو
مثلا شده گوشی منو بگیره باهاش بازی کنه یا شده کارهایی با موبایل هم بکنیم ولی جاسوسی ناراحت کنندست
مثل حرف اقااراد

[merina]

سلام. پیرو این بحث درباره اینکه زن و شوهر پسوورد موبایل و ایمیل هم رو داشته باشند خصوصا گوشی را و هر از گاهی چک کنند دوستان چه نظری دارند.واسم سئواله.

به نظرتون کنترل باعث میشه حد و حدود را رعایت کنیم یا بدتر باعث بی اعتمادی میشه.
به حریم شخصی اعتقاد دارید؟
یا نظرتون این هست زن و شوهر توی این موارد من و تو ندارند و باید با هم راحت باشند؟

فکر خوبیه ولی کسی که بخواد کار بدی کنه هر کار که کنی این کار رو می کنه.
محدودیت الزاما مانع از خیانت نمی شه

[siavash_en]

نه
منظورم این نبود منظورم این بود که وقتی ببینم نیت همسرم جاسوسی نیست ناراحت نمیشم موبایلم دستش باشه
اما بخواد از روی جاسوسی چک کنه ناراحت میشم
هم من رمز همسرمو دارم هم ایشون برای منو ولی نشده بدون علت برداریمو بگردیم گوشی همو
مثلا شده گوشی منو بگیره باهاش بازی کنه یا شده کارهایی با موبایل هم بکنیم ولی جاسوسی ناراحت کنندست
مثل حرف اقااراد

درسته. برای بعضی ها داشتن پسوورد گوشی همسر وارد شدن به حریم شخصی محسوب میشه.
نظر شما در این مورد به نظر من نزدیکتره من و خانمم پسوورد گوشی همدیگه رو داریم ولی کسی بدون اجازه وارد گوشی یکی دیگه نمیشه. واسه من که پیش میاد گاهی حواسم نیست موبایلم رو خانه جا میگذارم و برمیگردم .

الیته داشتن یا نداشتن پسوورد اصلا دلیل نمیشه.هستند خیلی ها با یک گوشی خیال همسر رو راحت میکنند با گوشی دوم یا سوم توی میز کار یا جای دیگه کارشون رو انجام میدن.
بعضی دوستان ممکنه نظرشون این باشه داشتن پسوورد گوشی حریم شخصیه ... میخواهم نتیجه گیری کنم کدام درست هست.

[positive]

سلام. پیرو این بحث درباره اینکه زن و شوهر پسوورد موبایل و ایمیل هم رو داشته باشند خصوصا گوشی را و هر از گاهی چک کنند دوستان چه نظری دارند.واسم سئواله.

به نظرتون کنترل باعث میشه حد و حدود را رعایت کنیم یا بدتر باعث بی اعتمادی میشه.
به حریم شخصی اعتقاد دارید؟
یا نظرتون این هست زن و شوهر توی این موارد من و تو ندارند و باید با هم راحت باشند؟

به نظر من حریم شخصیه
من *اگر* ازدواج کنم نه از همسرم پسوورد میخوام ؛ و نه بهش پسوورد میدم !
مثل این میمونه که بگیم هرچیزززززی که هر دقیقه تو خیالمون بهش فکر میکنیم رو باید کف دست همسرمون بذاریم ! خب مشخصا امکان پذیر نیست
هرکسی یه اختیار و حریمی داره که باید بهش احترام گذاشته بشه
مثلا :
من با همسرم سر رفت و آمد خانوادگی به مشکل برمیخوریم و توی نت دنبال راه حل میگردم و شاید نخوام این رو متوجه بشه !
یا مثلا با دوستم از همسرم تعریف کنم یا با لحن دوستانه ای با دوستم حرف بزنم که شاید علاقه ای نداشته باشم همسرم این چیزا رو بدونه
وقتی من این چیزا رو حریم شخصی میدونم ؛ پس همینقدر هم به طرف مقابلم احترام میزارم و همین حقوق رو براش قائلم
چک کردن مخاطبین یا تماس ها یا اشخاصی که باهاشون در ارتباطی اصلا مهم نیست ؛ ولی محتوای گفتگو به شخصه برای من مهمه
زندگی ای زندگی هست ؛ که توش شک هیچ جایی نداشته باشه ... وقتی من به طرفم مقابلم اعتماد ندارم ، خب فاتحه این رابطه رو باید خوند و ربطی هم به ورود به حریم شخصی نداره !

[رزمریم]

من وقتی ازدواج کردم هم به همسرم پسورد میدم

هم ازش پسورد میخوام

اما هیچوقت هیچوقت هیچوقت بدون اجازش و پشت سرش نمیرم چکش کنم

مثل همین الان که من و خواهرم پسورد گوشی های همو داریم اما تا حالا نشده بدون اجازه دست بزنیم

من کاری داشته باشم اول از خواهرم اجازه میگیرم میگم میشه چن لحظه با گوشی فلان کارو انجام بدم؟

گاهی اجازه میده و گاهی هم میگه فعلا منتظر یه تماسم بعد بهت میدم

به نظرم یه چیزی که باید فرهنگ بشه

همون مثل قدیمی که در دیزی بازه حیای گربه کجاست

اگه من رمز همسرم رو دارم دلیل نمیشه برم کل پیاماشو با خانوادش چک کنم

هرکس در فکر خودش حرمت و حریم شخصی رو بفهمه حتی اگه یه گوشی بدون پسورد پیدا کنه به خودش اجازه نمیده بهش دست بزنه

[siavash_en]

به نظر من حریم شخصیه
من *اگر* ازدواج کنم نه از همسرم پسوورد میخوام ؛ و نه بهش پسوورد میدم !
مثل این میمونه که بگیم هرچیزززززی که هر دقیقه تو خیالمون بهش فکر میکنیم رو باید کف دست همسرمون بذاریم ! خب مشخصا امکان پذیر نیست
هرکسی یه اختیار و حریمی داره که باید بهش احترام گذاشته بشه
مثلا :
من با همسرم سر رفت و آمد خانوادگی به مشکل برمیخوریم و توی نت دنبال راه حل میگردم و شاید نخوام این رو متوجه بشه !
یا مثلا با دوستم از همسرم تعریف کنم یا با لحن دوستانه ای با دوستم حرف بزنم که شاید علاقه ای نداشته باشم همسرم این چیزا رو بدونه
وقتی من این چیزا رو حریم شخصی میدونم ؛ پس همینقدر هم به طرف مقابلم احترام میزارم و همین حقوق رو براش قائلم
چک کردن مخاطبین یا تماس ها یا اشخاصی که باهاشون در ارتباطی اصلا مهم نیست ؛ ولی محتوای گفتگو به شخصه برای من مهمه
زندگی ای زندگی هست ؛ که توش شک هیچ جایی نداشته باشه ... وقتی من به طرفم مقابلم اعتماد ندارم ، خب فاتحه این رابطه رو باید خوند و ربطی هم به ورود به حریم شخصی نداره !

داشتن پسوورد و دادن پسوورد آنقدر که به خودمون و طرف مقابل اطمینان داریم که بدون اجازه توی گوشی طرف کسی سرک نمیکشه و لیست لینک ها و مخاطبین رو دنبال نمیکنه.شک و تردید اگر وجود داشته باشه توی همه زمینه ها وارد میشه تلفن همراه تتها یکی ار موارد هست.
گاهی هم ما بعنوان حریم شخصی یه محدودیتایی میذاریم که طرف رو اجبار کنیم حدو حدود ما رو بپذیره.مثلا میگیم من پسورد تو رو نمیخوام تو هم از من نخواه.
این میتونه دو تا فاز داشته باشه یکی حریم شخصی و دیگری به خودمون اطمینان نداریم توی گوشی دنبال چه چیزی میگردیم.این شکلی هم میشه بهش نگاه کرد.
اگه همسر شما بگن پسوورد گوشی رو به من بده اگر من رو دوست داری و به من اطمینان داری یا اصلا چینین چیزی نباشه کلا کنار هم نشستید میخواید عکس ببینید کلیپ یا لینک یا هرچیزی سرچ کنید مثلا به همسر میگید چشمانت رو ببند من پسووردم رو وارد کنم؟
چنین چیزی امکان داره؟این شک بر انگیز تره یا اینکه همسرمون پسوورد رو داشته باشه و خیالش راحت باشه و احساس امنیت داشته باشه؟
قصدم نقض کردن و تائید نیست ...

[siavash_en]

من وقتی ازدواج کردم هم به همسرم پسورد میدم

هم ازش پسورد میخوام

اما هیچوقت هیچوقت هیچوقت بدون اجازش و پشت سرش نمیرم چکش کنم

مثل همین الان که من و خواهرم پسورد گوشی های همو داریم اما تا حالا نشده بدون اجازه دست بزنیم

من کاری داشته باشم اول از خواهرم اجازه میگیرم میگم میشه چن لحظه با گوشی فلان کارو انجام بدم؟

گاهی اجازه میده و گاهی هم میگه فعلا منتظر یه تماسم بعد بهت میدم

به نظرم یه چیزی که باید فرهنگ بشه

همون مثل قدیمی که در دیزی بازه حیای گربه کجاست

اگه من رمز همسرم رو دارم دلیل نمیشه برم کل پیاماشو با خانوادش چک کنم

هرکس در فکر خودش حرمت و حریم شخصی رو بفهمه حتی اگه یه گوشی بدون پسورد پیدا کنه به خودش اجازه نمیده بهش دست بزنه

درسته. یه موقعی آنقدر با همسرت راحت هستی و وجودتون یکی هست این مسائل اصلا مطرح نیست.حریم شخصی هم به جای خود

[positive]

داشتن پسوورد و دادن پسوورد آنقدر که به خودمون و طرف مقابل اطمینان داریم که بدون اجازه توی گوشی طرف کسی سرک نمیکشه و لیست لینک ها و مخاطبین رو دنبال نمیکنه.شک و تردید اگر وجود داشته باشه توی همه زمینه ها وارد میشه تلفن همراه تتها یکی ار موارد هست.
گاهی هم ما بعنوان حریم شخصی یه محدودیتایی میذاریم که طرف رو اجبار کنیم حدو حدود ما رو بپذیره.مثلا میگیم من پسورد تو رو نمیخوام تو هم از من نخواه.
این میتونه دو تا فاز داشته باشه یکی حریم شخصی و دیگری به خودمون اطمینان نداریم توی گوشی دنبال چه چیزی میگردیم.این شکلی هم میشه بهش نگاه کرد.
اگه همسر شما بگن پسوورد گوشی رو به من بده اگر من رو دوست داری و به من اطمینان داری یا اصلا چینین چیزی نباشه کلا کنار هم نشستید میخواید عکس ببینید کلیپ یا لینک یا هرچیزی سرچ کنید مثلا به همسر میگید چشمانت رو ببند من پسووردم رو وارد کنم؟
چنین چیزی امکان داره؟این شک بر انگیز تره یا اینکه همسرمون پسوورد رو داشته باشه و خیالش راحت باشه و احساس امنیت داشته باشه؟
قصدم نقض کردن و تائید نیست ...

بله خب در این مورد هم حق با شماست
من صرفا با 2 مورد مشکل دارم ؛ یکی گفتگوهای شخصیم با دوستانم که ممکنه چیزهایی رو بگن که واقعا دوست نداشته باشم همسرم بدونه ... مثلا راجع به زندگی شخصیش که کسی دوست نداره بدونه و ...
و یکی هم سابقه جستجویی که ممکنه تمام افکار منو برملا کنه و شاید این رو هم دوست ندارم حتی همسرم ازش مطلع بشه
خیلی جزیی گفتم ... اگر این 2 رو به شخصه خودم بتونم حل کنم دیگه با دادن پسوردم مشکلی نخواهم نداشت . ولی همچنان برهمین عقیده هستم که حتی با داشتن پسورد ؛ بازم نباید همسرم دست به گوشی من بزنه یا اینکه من برم سر وقت گوشی اون !
یا از وقتی که یکی از دوستانم ازدواج کرده ؛ خیلی توی گفتگوهام باهاش رعایت میکنم و خیلی چیزها رو هم نمیگم و اگر هم بگم خودش حذف میکنه بعدش چون میگه ممکنه همسرم اینا رو بخونه ... گرچند همسرش هم منو خوب میشناسه .... اما بالاخره هر کسی یه اختیاراتی داره و به نظرم نمیشه همسر رو در این مورد تطبیق داد
یا مثلا گوشی پدر و مادر من هیچ وقت رمز نداشته ؛ اما تو این چندین سال تا حالا نشده من یه بار حتی گوشیشون رو دستم بگیرم یا اون ها به گوشی همدیگه دست بزنن !
اما خب من پسوورد میزارم و میگم که حریم شخصیه ؛ عبایی ازش نمایشش هم ندارم ؛ ولی به هرحال شخصیه

[siavash_en]

بله خب در این مورد هم حق با شماست
من صرفا با 2 مورد مشکل دارم ؛ یکی گفتگوهای شخصیم با دوستانم که ممکنه چیزهایی رو بگن که واقعا دوست نداشته باشم همسرم بدونه ... مثلا راجع به زندگی شخصیش که کسی دوست نداره بدونه و ...
و یکی هم سابقه جستجویی که ممکنه تمام افکار منو برملا کنه و شاید این رو هم دوست ندارم حتی همسرم ازش مطلع بشه
خیلی جزیی گفتم ... اگر این 2 رو به شخصه خودم بتونم حل کنم دیگه با دادن پسوردم مشکلی نخواهم نداشت . ولی همچنان برهمین عقیده هستم که حتی با داشتن پسورد ؛ بازم نباید همسرم دست به گوشی من بزنه یا اینکه من برم سر وقت گوشی اون !
یا از وقتی که یکی از دوستانم ازدواج کرده ؛ خیلی توی گفتگوهام باهاش رعایت میکنم و خیلی چیزها رو هم نمیگم و اگر هم بگم خودش حذف میکنه بعدش چون میگه ممکنه همسرم اینا رو بخونه ... گرچند همسرش هم منو خوب میشناسه .... اما بالاخره هر کسی یه اختیاراتی داره و به نظرم نمیشه همسر رو در این مورد تطبیق داد
یا مثلا گوشی پدر و مادر من هیچ وقت رمز نداشته ؛ اما تو این چندین سال تا حالا نشده من یه بار حتی گوشیشون رو دستم بگیرم یا اون ها به گوشی همدیگه دست بزنن !
اما خب من پسوورد میزارم و میگم که حریم شخصیه ؛ عبایی ازش نمایشش هم ندارم ؛ ولی به هرحال شخصیه

بله دقیقا متوجه شدم.هرکسی یک جایی دوست نداره یک سری افکار گذشته یا یک سری صحبت ها حتی درباره مسائل دوستان یا مسائل خیلی شخصی خانوادش برملا بشه.آن هم نه واسه پنهان کردن بلکه فقط قصد نگه داشتن حریم هاست.
مثلا من هیچوقت به همسرم نمیتونم بگم بر فرض این همکار آقا که الان روی گوشی من زنگ زد و سئوال کاری داشت بخاطر رابطه اش با فلان دختر زندگیش داره از هم پاشیده میشه.حالا فرض کنید همین آقا مثلا توی تلگرام پیام بگذاره مشکلم این شده چکارکنم و... مثلا راهنمایی بخواد.
فکرکنید همسر چنین پیامی رو بخونه ....هرچقدر هم که خیالش راحت باشه بالاخره زن هست و ممکنه ناراحت بشه.
یا خیلی از جنبه های دیگر.در این مورد کاملا درسته که با داشتن پسوورد هم نباید به خودمون اجازه بدیم توی گوشی هم سرک بکشیم.
یک سری حدو مرزها رعایت بشه خودمون راحت تریم و فکرکنم بهترین راهش این باشه انرژیمون رو از روی افکار طرف مقابل برداریم و روی جنبه های مثبت رابطه مانور بدیم.

[رامونا]

سلام.
منم با نظر فرشته جان موافقم٬ اگه نیت سرک کشیدن و جاسوسی باشه به آدم برمیخوره؛
مثلا اگه همسرم همینجوری واسه دیدن عکس٬ فیلم یا انجام کاری گوشیمو دستش بگیره ناراحت نمیشم.

ولی اگه من نباشم و دور از چشم من و بدون اجازه گوشیم دستش باشه ٬ نه اینکه ناراحت بشم از این که توی گوشیمو ببینه چون مطمئنم چیزی ندارم که نگرانش باشم٬ ولی همینکه ببینم داره سرک میکشه و کنجکاوی میکنه بهم بر میخوره چون حس میکنم بهم اعتماد نداره.

هم من هم همسرم پسوورد گوشی همو داریم و بارها پیش اومده که کاری با گوشی اون یکی داشتیم با اجازه و بدون دلخوری کارمونو انجام دادیم.

به نظر من در کل اعتماد واحترام به حریم شخصی ربطی به دونستن پسوورد گوشی همسرمون نداره.

اونی که واقعا معنای احترام به حریم شخصی رو بدونه و واقعا اعتماد داشته باشه اینم میدونه که اگه همسرش خودش نخواد پسوورد گوشیشو بده حق نداره چنین چیزی رو ازش بخواد و خودشو توجیه کنه که با دونستن یه پسوورد دیگه جای نگرانی نیست و به همسرش اعتماد داره!

و اونیم که شک و بدگمانی توی وجودش ریشه کرده باید اینو بدونه که اگه همسرش پاکترین آدم روی زمینم باشه ٬ اگه پسوورد گوشی و کامپیوتر و تمام وسایلشم بدونه و حتی همه کارها و رفت و آمداشو زیر نظر داشته باشه؛
بازم نمیتونه خودشو دلشو آروم کنه...
چون مشکل اصلی مغزشه نه همسرش...