عدم تمایل همسرم به رابطه جنسی
با سلام من و همسرم هردو 27 سالمون و باهم نسبت فامیلی داشتیم. خانمم قبل از من یکبار عقد کرده بود ولی جداشدن. من خودم به شخصه چندین سال بهش علاقه داشتم و دارم حتی بیشتر از قبل.
چهارسال از زندگی ما میگذره و از دوسال پیش روابط ما خیلی سخت شد و ناراحتی ها بیشتر و روز به روز دوری همسرم از من بیشتر همینطور گذشت تا یک ماه پیش یه شب وقت خواب همسرم با کلی گریه بهم گفت که دوسال که عشق من به تدریج از دلش رفته بیرون با وجود اینکه به گفته خودش هیچ مشکلی تو من وجود نداره از همه نظر من و بهترین مرد دنیا میدونه ولی از کنارم بودن حس خوبی نداره.
من بااین تفاسیر تنهاش نزاشتم و بهش دلگرمی دادم که همه چیز درست میشه و کمکش میکنم روز به روز سردتر شدیم و چند بار باز باهمصحبت کردیم درحین ارامش و احترام ولی به نتیجه نرسیدیم یک هفته ای که از نظر اخلاقی خیلی باهم خوب شدیم ولی هیچ تمایلی به رابطه ندارد تا امروز که گفت اگه بامن رابطه پیداکنه ناخواسته دوباره روحیاتش سروع میشه و به قول خودش سگ میشه. من بهش احترام گذاشتم و به هیچ وجه بهش نزدیک نشدم تا ارامش داشته باشه و تصمیم بگیره و روحیات خونه و براش شاد کردم ولی توی بدبرزخی هستم و به هیچ وجه دوست ندارم زندگیم بهم بخوره...
هنوزم بیشتر ازقبل دوستش دارم و با یکبار بغل کردنش ارامش میگیرم بوی تنش بهم ارامش میده.
نمیدونم چه کنم و حاضر به رفتن مشاور هم نیست.
لطفا کمکم کنید که چطور مشکلات و هموار کنم .
سپاس.
پاسخ : عدم تمایل همسرم به رابطه جنسی
دوست عزیز بهتره خود شما به تنهایی به مشاور مراجعه کنید .
تا با بررسی رفتاری همسرتون به نتیجه ای برسید .
چون با این روال زندگی شما دوامی نخواهد داشت .
و به همین خاطر باید دنبال علت این سردی باشید .
که میتونه روحی و یا جسمی باشه .
| در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید |
|
| 021-22689558 |
که معمولاً برخی از زوج ها با آن روبه رو می شوند و در صورتی که این مشکل جدی گرفته نشود، می تواند عواقب جبران ناپذیری را در زندگی مشترک بر جای بگذارد و حتی ممکن است به قهر و جدایی بین زوجین منجر شوند.»
«البته در صورتی می توان گفت خانمی مبتلا به اختلال میل جنسی است .
که در 75 تا 100 درصد مواقع دست کم برای شش ماه به صورت مداوم تجربه هایی از قبیل تمایل نداشتن به شروع فعالیت جنسی، عدم خیال پردازی های جنسی و شهوت انگیزی و عدم تحریک و برانگیختگی با دیدن، شنیدن، لمس کردن و بوییدن را تجربه کرده باشد.»
«عواملی که باعث اختلال بی میلی و سردمزاجی در خانم ها می شود را می توان به پنج دسته تقسیم کرد که اولین علت آن می تواند مرتبط با شریک جنسی باشد.»
«اگر مردی از نظر وضعیت سلامتی دچار مشکلات جنسی از قبیل زود انزالی، اختلال نعوظ یا اختلالات روانی باشد که توانایی و مهارت های لازم را برای ایجاد یک رابطه جنسی ندارد، ممکن است به تدریج در چنین رابطه ای به دلیل اینکه زن ارگاسم را تجربه نمی کند نسبت به برقراری رابطه بی میل شود.»
«در شرایطی هم که زوجین روابط صمیمانه ای با یکدیگر ندارند یا دچار ضعف کلامی، چشمی .
و لمسی یا ناهماهنگی در تمایل به فعالیت جنسی و تعارضات خانوادگی و اختلافات زناشویی .
یا دچار احساس خشم از همسر هستند و در روابط خود درگیر قدرت بین زن و مردند .
یا از مهارت های جنسی و تفاوت های فیزیولوژیک بدن یکدیگر آگاهی و شناخت کافی ندارند.
به گونه ای که مرد همواره قبل از زن به انزال می رسد و زن به طور مکرر در روابط جنسی ارگاسم را تجربه نمی کند.
طبیعی است که به مرور زمان زن نسبت به رابطه بی میل شود.
این گونه مسائل به عنوان دومین علت بروز بی میلی جنسی در زنان در گروه عوامل ارتباطی قرار می گیرد.»
«سومین علت سردمزاجی زنان عوامل مرتبط با آسیب های فردی است.
برداشت منفی از تصویر بدنی نقش موثری در شکل گیری این اختلال دارد.
معمولاً زنان بیش از مردان درگیر این تصور هستند و فکر می کنند از نظر اندامی، جذابیت های لازم را برای همسرشان ندارند.
علاوه بر این، سابقه سوءاستفاده هیجانی یا جنسی، ابتلا به بیماری های روانی مثل افسردگی و اضطراب.
ترس از بارداری یا شنیده شدن صدا حین برقراری رابطه جنسی از دیگر مواردی است که باعث بی میلی جنسی در زنان می شود.»
عوامل فرهنگی و تربیتی نیز در بروز چنین اختلالی بی تأثیر نیستند:
«گاها نگرش منفی زنان نسبت به مسائل جنسی منجر به این می شود که فعالیت جنسی را قبیج و گناه بدانند و شرم و حیا، مانع از بیان خواسته و نیازهایشان شود.
چنین نگرش منفی ای نسبت به مسائل جنسی، مانع بزرگی جهت ایجاد تحریکات بدنی.
و حتی خودابرازگری در زنان است و باعث می شود فرد حتی فکر کردن و خیالپردازی جنسی را گناه بداند.
ولی با توجه به اینکه مهم ترین ارگان جنسی، مغز است و نقش مهمی در رفتارهای جنسی ایفا می کند.
هر چقدر که کمتر به مسائل جنسی فکر و مانع خیال پردازی شود، میل ایجاد به برقراری رابطه در فرد کمتر به وجود می آید.»
پنجمین عامل مؤثر در بی میلی جنسی زنان، عوامل فیزیولوژیکی است.
پایین بودن سطح تستوسترون، ابتلا به بیماری هایی مثل سوءتغذیه، تیرویید، دیابت، تنگی عروق.
و همچنین استفاده از قرص های ضدبارداری، ضدافسردگی، ضدفشارخون و شیردهی می توانند از عوامل مؤثر در ایجاد اختلال بی میل جنسی در زنان باشند.
در صورتی که زوجی احساس می کند، دچار اختلال بی میلی است، بهتر است این مساله را جدی بگیرند.
بروز این اختلال می تواند منجر به کاهش روابط عاطفی و صمیمیت در زندگی مشترک شود .
و عواقب جبران ناپذیری را در زندگی مشترک بر جای بگذارد و حتی ممکن است به قهر و جدایی بین زوجین منجر شوند. بنابراین هر چه زودتر به متخصص مربوطه مراجعه کنند تا اقدام های درمانی لازم با توجه به علل مؤثر در بروز این اختلالات صورت بگیرد.
