سلام دوستان خوب
من ازتون میخوام در مورد تاثیر عشق توی روابط بین دو زن و شوهر برای من و بقیه دوستان نظرتونو بگید
نمایش نسخه قابل چاپ
سلام دوستان خوب
من ازتون میخوام در مورد تاثیر عشق توی روابط بین دو زن و شوهر برای من و بقیه دوستان نظرتونو بگید
حاصل وجود عشق، با توجه به نیازهای روانی، امیال و سلیقه های اشخاص متفاوت است...
برای بعضی جذابیت جسمانی مهم است و برای عده ای تدیٌن، خصوصیات اخلاقی، شخصیت اجتماعی، سلوک، مهارت های کلامی و خلق و خو اهمیت دارد...
برای جمعی دیگر، صمیمیت مهربانی و قدرت بها دارد. این نوع عشق، معمولاً با نوعی آرمان گرایی و تنها توجه به جنبه های مثبت، همراه است ...
و به نظر می رسد شخص در این دوران، توانایی تحلیل صحیح و منطقی خود را از دست می دهد یا در انجام آن به شدت ضعیف می شود.
برای داشتن عشق اصیل در زندگی مشترک باید وقت گذاشت و مطالعه کرد. عشق پدیده ای آموختنی است...
اگر کسی طالب زیستن در عشق است باید برای آن وقت بگذارد و کسی آموزش دهد که خود آن را فهمیده باشد، هیچ کس نمی تواند آنچه را نمی فهمد
به دیگری بیاموزد و هیچ کس آنچه را نیاموخته، نمی داند. برای آموختن عشق باید در آن زندگی کرد
و برای عشق ورزیدن باید در وجود انسان عشق موج زند، کسی نمی تواند چیزی را که مالک آن نیست ببخشاید؛
برای بخشایش عشق، باید عاشق بود و برای تشخیص عشق، باید پذیرای آن شد.
ازدواج باید انتخابی دقیق و حساب شده و به دور از هر گونه احساس عشق مشترک، یعنی ازدواج زودگذر باشد،
آن هم در سنی که رشد روحی و جسمی و عقلی فرد به حد کمال رسیده باشد نه در سنی که احساساتش در اوج غلیان باشد.
در این شرایط، علاقه و عشق، مفهوم واقعی خود را ندارد هر چیزی که ظاهراً دوست داشتنی باشد به عشق کاذب مبدل می شود.
عشق های قبل از ازدواج که با علائمی از قبیل افسردگی، گیجی، عدم تعادل جسمانی و توهم کاذب همراه باشند، چنانچه به ازدواج منجر شوند
معمولاً ازدواج موفقی نخواهند بود. عاشقی که گریه و زاری می کند، گیچ است و تمرکز حواس ندارد، دایم در تپش قلب است، بی اشتها، لاغر و پژمرده است،
کارهای روزانه را به خوبی انجام نمی دهد و بیشتر در افکار خود به سر می برد تا در واقعیت و خصوصیاتی از این قبیل...
چنین فردی نمی تواند تصمیم به جا و منطقی بگیرد. عشق هایی که قدرت تجزیه و تحلیل نکات مثبت و منفی را از فرد می گیرند و او را مثبت اندیش می کنند
به گونه ای که فقط خوبی های معشوق را ببیند، عاقبت خوبی ندارد.
دکتر « اسنل نپتی» معقتد است در زندگی زناشویی، عشقی قابل تقدیر است که آرام آرام و طبیعی رشد کند، حیاتش:
انس و الفت و توافق خوی و اخلاق؛ و ثمره اش: ملامیت و مداومت، شیرین و آرام باشد و بر اساس چنین عشقی می توان زندگی پایداری را بینان نهاد و خوش و سالم زیست.
عشق انفجاری همانند تب تند است که زود عرق می کند، این را فراموش نکنید که هرگز نباید به خاطر عشق کاذب ازدواج کرد.
بعضی از مردم فکر می کنند، عشق به معنای نبودن تصادم و تعارض در زندگی است و استنباط می کنند وجود تعارض و کشمش ها موجب برخورد مخرب و زیاآور است.
در صورتی که حصول عشق واقعی فقط زمانی امکان دارد که دو نفر از کانون هستی خود با هم گفت وگو کنند.
حمید حبشی مشاور مرکز مشاوره آستان قدس رضوی گفت: ازدواج موفق و اسلامی سرشار از کارکردهایی است که در آن منش فرد تأثیرگذار است
و عشق، پس از ازدواج باید ایجاد شود و این امر به خودی خود دارای مسیری است؛ همراهی و همدلی در ابتدای زندگی یک زوج، تولید انس کرده و این انس به مرور به عشق تبدیل می‌شود.
این مسیر ایجاد عشق را می‌توان در زندگی حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) مشاهده کرد.
وی با تأکید بر اینکه ازدواج، مقدمه‌ای است برای بسیاری از انتخاب‌ها، ابراز کرد: تعیین زمان مناسب برای ازدواج، به صورت معمول مسئله‌ای است
که در حیطه مانع انتخاب همسر قرار می‌گیرد؛ بنابراین در تعیین این زمان، باید با قواعد جسمی، روحی و اجتماعی فرد جلو رفت تا این موانع رفع شوند.
این مشاور مرکز مشاوره آستان قدس رضوی با اشاره به اینکه گرایش به جنس مخالف از زمان بلوغ در افراد به وجود می‌آید، اظهار کرد:
این گرایش در زمان بلوغ، به هیچ وجه مساوی با فرآیند ازدواج نبوده و این فرآیند در مردان از 19 سالگی و در زنان از 16 یا 17 سالگی آغاز می‌شود.
وی، ایجاد پرش روانی را مرحله نخست ایجاد تغییر در شور عاطفی یک جوان دانست و تصریح کرد: جوان در زمان ایجاد این پرش روانی، زیاد درگیر شور و شوق عاطفی نیست،
بلکه نگاه ساختاری به ازدواج در او در حال شکل گیری و افزایش است. بهترین ازدواج‌ها نیز در سن 24 تا 25 سالگی و زمانی که جوان در مرحله پرش روانی قرار گرفته است، اتفاق می‌افتد.
فقط یک چیز در وجود عشق را اثبات می کند، عمق ارتباط، سرزندگی و نشاط هر دو طرف، این میوه ای است که عشق با آن شناخته می شود
و هدیه ای است که عشق به زندگی مشترک می دهد.
«بایرون» می گوید:« عشق یک مسئولیت در زندگی مرد است، اما برای زن خود زندگی است.» بدون شک عشق در زندگی زن نقش نخست را بازی می کند،
گاهی این عشق چنان چیره است که تمام زندگی زن وقف آن می گردد. در تفاوت عشق زن و مرد باید گفت:
« زنان در تعداد عشق ورزیدن گوی سبقت را ربوده اند و مردان در یک یا چند عشق، عمدتاً عشق می ورزند.
در پای عشق، مردان سریع و عمیق عشق می روزند و بخاطر آن حتی خودکشی می کنند.زنان از نظر تعداد، بیشتر عشق می روزند و عشق زیاد، تند و سریع و گذرا دارند.
مردان در حالت عشق و نفرت و دوست داشتن و دوست نداشتن، بیشتر باقی می مانند. عشق هم یکی از خصوصیات انسان برتر است؛
چون عشق عین زندگی است و دوست داشته شدن از صفات الهی است که باعث بهبود و استحکام زندگی مشترک می شود.
اگر اشخاص اطلاعات کافی از همدیگر نداشته باشند در عرض چند ماه عشق و علاقه آن ها نسبت به یگدیگر عادی می شود
و زوجین نسبت به یگدیگر علاقه و میلی نخواهند داشت و متوجه خواهند شد که طرف مقابل هم قطب و هم زبان آنها نیست
و اگر زندگی این افراد منجر به جدایی نگردد از روی اجبار است و مجبور بر سازش خواهند بود.
در انتخاب یک شخص برای ازدواج علاقه نقطه صفر است و باید از این نقطه فراتر حرکت نکرد زیرا اگر زیاد اصرار صورت گیرد
بعد از مدتی با نگاه کردن و فکر کردن به موضوع دلبستگی صورت می گیرد و بعد از مدتی دیگر این توجه و اندیشه به طرف مقابل منجر به وابستگی می‌گردد
و در چند ماه آینده تبدیل به عشق و شیدایی کور کورانه تبدیل خواهد شد.
پس باید کیفیت در ازدواج اصل قرار داده شود و باید خط قرمز ها را رعایت کرد زیرا این انتخاب برای چند روز نیست پس باید اصل همتایی جدی گرفته شود
و باید مراقب بود تا ازوداج درست و آگاهانه صورت بگیرد.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط ابراهیم 69
عشق یعنی اینکه فقط کسی را بخاطر چیزی که است, بخاطر چیزی که بوده, و بخاطر چیزی که خواهد بود, دوست داشته باشیم |smilingsmiley|
فکر کنم کافی باشه
از تمام دوستان متشکرممیشه تصور کرد کسی که عاشقه چقدر برای عشقش از خواسته های خودش میگذره؟؟؟میشه در نظر گرفت که اگر شریک زندگیت به خواسته های دلت توجه نمیکنه یعنی اینکه عاشقت نیست؟؟؟
از نظر من كسي كه واقعا عاشق معشوقشه توي عمل و ظاهر نشون ميده اگر به خواسته هات عمل كرد يني عاشقته