عشق

سلام . یک نفر یه جواب قانع کننده بهم بده یک سال ازدواج کردم هیچ مشکلی تو زندگیم ندارم همسرم خیلی خوبه و همدیگه رو دوست داریم ازدواج ما به شکل سنتی بود. مشکل من اینه که همیشه تو تصورات و خیال پردازی هام دنبال تجربه کردن عشق قبل از ازدواج بودم وقتی میدیدم ااطرافیانم عاشق کسی شدن حسرت میخوردم همیشه پیش خودم فکر میکنم چرا هیچ وقت کسی عاشق من نشد چرا برای به دست آوردن من کسی تلاش کرد شده برام مثل یک عقده هیچ خاطره عاشقانه ای ندارم هر چند وقت یه بار بهم میریزم و گریه میکنم این عغده تو دلم ریشه کرده اگر صحنه یا حرف عاشقانه ای بشنوم یا بببینم دلم آتیش میگیره خیلی حس بدی دارم احساس میکنم یک بخش مهم زندگی رو تجربه نکردم از طرفی از نظر جنسی هم من دلم میخواد همسرم بیشتر از این بهم توجه کنه ازم تعریف کنه و رابطه بیشتری با هم داشته باشیم اون تصوراتی که تو رابطه جنسی دارم اصلا عملی نمیشه اصلا کلا حالم خیلی بده

دوست عزیز مطمعن باشید اون چیزی که شما فکر میکنید تو واقعیت صدتا تایکیش اتفاق نمیافته و بیشتر تو فیلم ها هست

برو خدارشکر کن تو همین انجمن مشکلات بقیه رو بخونی که تو جایگاهی بودن که تو دوست داری بودی. چه به سرشون امده بعد میفهمی چه زندگی قشنگ و خوبی داری

اونایی که شما داری حسرت زندگیشون رو می خوری خیلیاشون الان دارن حسرت زندگی شما رو می خورن. یه دو تا حرف عاشقانه زدن و دوست شدن که تو خیلی از موارد بهش هیچ اطمینانی نیست رو با زندگی خودت مقایسه نکن.
خدا رو شکر کن که همسرت کنارته نه روبروت و در جنگ باهات. در ضمن شما خودت شروع کن به حرفهای عاشقانه زدن به همسرت بعد می بینی که دو برابرش رو ازش پس می گیری. شاید همسرت بلد نیست که چجوری ابراز علاقه کنه خب شما با عملت بهش یاد بده.
در مورد رابطه جنسی هم بشین و باهاش صحبت کن . بهش بگو توقعاتت رو. اینکه غصه نداره.