کمک به کودک برای جلوگیری از خشونت
کمک به کودکان در تصمیم‌گیری، باعث می‌شود که بیاموزند به حالت‌های دوگانه درونی خود پایان دهند.
چطور به کودک کمک کنیم تا برای مطرح کردن خود از خشونت استفاده نکند؟
یک روانشناس کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه در کشمکش‌های درونی باید کودک را از حالت دوگانگی خارج کرد، گفت: کمک به کودکان در تصمیم‌گیری، باعث می‌شود که بیاموزند به حالت‌های دوگانه درونی خود پایان دهند.
دکتر محمد زارع نیستانک در گفت‌وگو با ايسنا، با بیان اینکه برای درمان پرخاشگری در کودکان اولین گام این است که نوع پرخاشگری آنها را به صورت موردی برطرف کنیم، افزود: در مورد کودک پرخاشگری که الگوپذیری عامل این گونه رفتار او بوده، باید روی الگوی کودک کار کرد و راه‌های دیگری جز پرخاشگری را به آن الگو آموخت.
وی گفت: اگر پرخاشگری در اثر ناکامی به وجود آمده باشد، بایستی کودک ناکام را در رسیدن به اهداف مطلوب و دوست داشتنی کمک کنیم.
زارع نیستانک تاکید کرد: در مواردی که علت پرخاشگری "اضطراب" است، باید از نگرانی درونی و اضطراب کودک مطلع شویم.
این روانشناس کودک و نوجوان اضافه کرد: ورزش کردن برای این کودکان بسیار مؤثر است و باعث تخلیه هیجانی می شود.
زارع نیستانک گفت: در کشمکش‌های درونی بایستی کودک را از حالت دوگانگی خارج کرد. کمک به کودکان در تصمیم گیری، باعث می شود که بیاموزند به حالت‌های دوگانه درونی خود پایان دهند.
وی یادآور شد: در پاره‌ای از موارد، کودک افسرده پرخاشگری شدیدی از خود نشان می‌دهد. در این میان لازم است به این نکته پی ببریم که او چه چیز دوست داشتنی را از دست داده و چگونه می شود مورد از دست رفته را برای او جبران کنیم.
وی یادآور شد: در مورد پرخاشگری، شیطنت و مصرف دارو بایستی با پزشک متخصص ارتباط داشته باشیم تا کودک از نزدیک مورد معاینه قرار گیرد.
زارع نیستانک گفت: هنگامی که کودک قربانی خشونت در مدرسه شده است، بایستی با مسئولان مدرسه صحبت کنیم و لازم است که آنها طبق قانون و مقررات خاص با کودکان خشونت گرا برخورد کنند و کودکانی را که قربانی خشونت شده‌اند براساس رفتارهای خوبشان مورد تشویق و تأیید قرار دهند.
وی تاکید کرد: چنانچه نوع پرخاشگری کودک خصمانه است، بایستی کودک را از آزار و اذیت کردن دور کنیم تا مجبور نباشد برای تلافی و انتقام، افراد دیگر را اذیت کند و اگر پرخاشگری از نوع وسیله‌ای است، بایستی راه‌های دیگری را جهت مطرح کردن کودک انتخاب کنیم تا او ناچار نباشد از روش خشونت برای جلب توجه استفاده کند.
این روانشناس کودک و نوجوان در پایان گفت: خشونت و پرخاشگری بیشتر عامل بیرونی دارد و فقط در موارد خاص به علل درونی مربوط می‌شود. والدین در درجه اول، بایستی محرک‌های محیطی را که باعث تحریک خشم و ایجاد خشونت در فرزندشان می‌شود شناسایی و سپس برای رفع آن به کمک روان شناسان و متخصصان اقدام کنند.
