تجربه های شما از تربیت دختر خردسالتان

[ali001]

سلام دوستانتو این تاپیک پدر و مادر های عزيزي که دختر دارن(چه کودک، چه نوجوان و چه جوان) تجربه هاشون رو درمورد تربیت بچشون به اشتراک بزارنکه ما هم یه چیزه بیشتر یاد بگیریم در این باره و بقیه هم بتونن از تجارب شما برای تربیت هرچه بهتر بچه هاشون استفاده کنن

[رامونا]

سلام ممنون بابت مطلب مفیدی که گذاشتید.

من کاملا با این تاپیک موافقم٬ من هنوز مادر نشدم اما خیلی علاقه مندم آموزه های تربیتی متنوعی یاد بگیرم تا در آینده در تربیت فرزندم ازش استفاده کنم.

البته تاپیکهای مشابه زیادی در مورد تربیت فرزندان در این انجمن داریم از جمله تاپیک آقا رضا که در مورد تربیت اسلامی کودکان هست و مطالب مفیدی که اخیرا آقا فرخ در همین مورد میزارن!

اما اینکه عده ای بیان و از تجربیاتشون در ارتباط با بچه ها بگن به نظرم میتونه خیلی کاربردی باشه!

[farokh]

تربیت کردن بچه‌ها، کار درستی است و اتمام حجت کردن، بعضی وقت‌ها، خیلی هم لازم است، اما قرار نیست همیشه، شما دستور بدهید و او هم گوش به فرمان‌تان باشد.
- «همین الان لباست رو بپوش؛ وگرنه اصلا بیرون نمی‌ریم»
- «باشه، پس خونه می‌مونیم!»
مکالمه عجیب و غریبی نیست. ممکن است شما هم از دو، سه سالگی فرزندتان به بعد، چندین و چند بار در همین موقعیت قرار گرفته باشید و وقتی می‌خواستید با پسر و دختر بازیگوش‌تان اتمام حجت کنید، آن‌ها با واکنش‌شان، شما را حیرت‌زده کرده باشند. تربیت کردن بچه‌ها، کار درستی است و اتمام حجت کردن، بعضی وقت‌ها، خیلی هم لازم است، اما قرار نیست همیشه، شما دستور بدهید و او هم گوش به فرمان‌تان باشد. در ادامه، با بزرگ‌ترین اشتباه‌هایی که هنگام تربیت فرزندان مرتکب می‌شوید و هم‌چنین روش درست جایگزین آن، آشنا می‌شوید.
1.دروغ گفتن
یکی از تله‌های تربیتی که والدین در آن می‌افتند، دروغ گفتن برای ترساندن بچه‌هاست. شاید شما هم برای این‌که فرزندتان، کاری را که از آن سرپیچی کرده، انجام دهد، به دروغ، محلی ترسناک را برایش توصیف کنید که همه بچه‌های بد و حرف‌گوش‌نکن به آن‌جا می‌روند. بعد، تهدید کنید که اگر آن کار را انجام ندهد، او را به آن مکان می‌فرستید. این موضوع، ذهن کودک شما را پر از ترس می‌کند و باعث می‌شود تا مدت‌های طولانی، از نزدیک شدن به بعضی مکان‌ها یا آدم‌های خاص، واهمه داشته باشد. مادری را در نظر بگیرید که مجبور است سر کار برود و چون نمی‌خواهد دختر خواب‌آلودش، صبح زود و قبل از رسیدن به خانه مادربزرگ، یک گریه و زاری درست و حسابی راه بیندازد، به او می‌گوید: «اگر همین حالا ساکت نشی، می‌گم آقاپلیسه بیاد و ببردت زندان»! واضح است که از آن به بعد، دختر او، از تمام پلیس‌های شهر می‌ترسد.
روش درست: دروغ‌های مصلحتی، ممکن است گاهی به یاری‌تان بیایند و ترساندن کودک، به شما کمک کند تا او، حرف‌شنوی بیش‌تری داشته باشد، اما توصیه همیشگی کارشناسان تربیت کودک این است که با کودک‌تان صادق باشید. به‌عنوان مثال، این مادر می‌توانست به دخترش بگوید: «می‌فهمم که دلت نمی‌خواهد صبح زود بیدار شوی و تا خونه مادربزرگ، توی اتوبوس سرپا بایستی، من هم دوست ندارم سر کار بروم، اما مجبورم و چاره دیگری ندارم.» این روش باعث می‌شود او، احساس بهتری درباره صبح زود بیدار شدن و... داشته باشد.
2.تهدید کردن
یکی دیگر از اشتباهات رایجی که والدین مرتکب می‌شوند، تهدید کردن بچه‌هاست. به او نگویید «اگر دوباره زبانت را دربیاوری، تنبیه‌ات می‌کنم»؛ زیرا وقتی کودک را در چنین شرایطی قرار می‌دهید، علاقه او را برای لجبازی با خودتان، دوبرابر می‌کنید و مطمئن باشید او، کار بدش را تکرار خواهد کرد.
روش درست: تکرار جمله «اگر باز هم به خواهرت لگد بزنی، دیگه هیچ وقت نمی‌آییم پارک»، رفتار کودک شما را تغییر نمی‌دهد، بلکه باعث می‌شود فکر کند هنوز تا قبل از این‌که او را از محل بازی بیرون کنید، می‌تواند با چندتا لگد حسابی دیگر، خدمت خواهرش برسد. پس، بهتر است به او تذکر بدهید که اگر رفتارش را درست نکند، به خانه برمی‌گردید و در صورتی که آن را نادیده گرفت، بدون درنگ، به حرفی که زده‌اید، عمل کنید. این موضوع باعث می‌شود او، از جدیت شما مطمئن باشد.



3. خراب کردن وجهه پدر ومادر توسط یکدیگر
پشت هم را خالی کردن مقابل خواسته‌های بچه‌ها، یکی دیگر از خطاهایی است که هر پدر و مادری ممکن است انجام دهند. به‌عنوان مثال، اگر پدر خانواده، شرط بستنی خوردن را تمیز کردن اتاق قرار داده، شما هم پیرو این شرط باشید و از روی دل‌سوزی، در صورتی که فرزندتان، اتاقش را مرتب نکرده، به او بستنی ندهید.
روش درست: متحد بودن پدر و مادر، یکی از مهم‌ترین مسایلی است که باید توسط والدین رعایت شود. ممکن است شما روش‌های مختلفی برای تربیت و تنبیه کردن فرزندتان داشته باشید و می‌توانید در مورد آن‌ها با یکدیگر صحبت کنید، اما هرگز سعی نکنید مقابل فرزندتان، تلاش دیگری را کم‌تر جلوه دهید.



4. رشوه دادن
رشوه دادن به کودکان، آن هم وقتی باید وظیفه‌شان را انجام دهند، باعث می‌شود همیشه، از شما توقع جایزه داشته باشند. مادر یک دختر دو ساله، در این‌باره می‌گوید: «دختر من، هیچ وقت خوب غذا نمی‌خورد. به همین دلیل، یک بار به او پیشنهاد دادم که اگر غذایش را کامل بخورد، به او شکلات می‌دهم. از آن پس، او، هر بار پس از اتمام غذایش، از من انتظار شکلات یا آب‌نبات دارد.»
روش بهتر: گاهی کار خوب، مستحق جایزه است، اما تشویق کردن بچه‌ها برای خوب رفتار کردن، بهتر از دادن وعده جایزه است. بهتر است به‌جای به کار بردن جمله «اگر امروز که رفتیم خانه خاله، پسر خوبی باشی، برایت اسباب‌بازی می‌خرم»، از جمله «من واقعا به تو افتخار می‌کنم که امروز، خانه خاله، پسر خوبی بودی و من را خوش‌حال کردی» استفاده کنید.



راه‌کارهای پیشنهادی ما
اگر فرزندتان، هنگام صحبت با شما، فریاد بزند و شما هم در مقابل، فریاد می‌زنید یا به او هشدار می‌دهید و عصبانی می‌شوید؟
همه اشتباه می‌کنند. به همین دلیل، خودتان را سرزنش نکنید و در مقابل، به فرزندتان بگویید از کاری که انجام داده‌اید یا حرفی که زده‌اید، پشیمان هستید و از این پس، قانون‌های جدید در خانه بگذارید.
حتی اگر شما فکر می‌کنید که روش تربیتی که داشته‌اید، باید به‌طور کل تغییر کند، در ابتدا، با دو قانون جدید شروع کنید و فرزندتان را با 20 قانون جدید، غافل‌گیر نکنید.
برای فرزندتان، بیش‌تر از دو یا سه حق انتخاب نگذارید. به این ترتیب، می‌توانید همیشه او را در کنترل‌تان داشته باشید.


به خودتان و فرزندتان زمان دهید. تغییر یک رفتار بد، همیشه، زمان می‌خواهد.


فنری که گاهی درمی‌رود!
وقتی دختر خردسالم، از سفر جادویی به خانه پدربزرگ و مادربزرگش برمی‌گردد، مثل فنری می‌شود که از جا در رفته؛ باید با همان تقلا، او را به زندگی برگردانیم. در این سفر جادویی، او هر کاری می‌خواهد، می‌تواند انجام دهد؛ حتی می‌تواند برای چندین ساعت غذا و خوراکی نخورد، کسی هم با قاشق دنبالش ندود. حالا من و همسرم را تصور کنید که باید با تلاش بسیار، او را دوباره به قوانین زندگی خودمان عادت دهیم.


این حرف‌های تکراری، دردسرهای همیشگی همه والدین است؛ چون همه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها فکر می‌کنند که بچه‌هایشان، با روش‌های تربیتی که در پیش گرفته‌اند، حتما نوه‌های عزیزتر از جان‌شان را می‌کُشند. این وسط، نوه‌ها، از موقعیت پیش آمده نهایت سوءاستفاده! را می‌کنند و حسابی، پنبه پدر و مادر را پیش پدربزرگ و مادربزرگ می‌زنند.
تنها راه والدین برای بهتر کردن اوضاع، نه درست کردن آن، حرف زدن است؛ آن هم با احترام، اما قاطعانه. ما هم همین راه را در پیش گرفته‌ایم و هم‌چنان تلاش می‌کنیم تا این دو جبهه! را به تعادل برسانیم. هیچ‌وقت از حرف زدن خسته نشوید؛ سرانجام، نتیجه خواهد داد.

[ali001]

ممنون از آقا فرخ بابت این مطلب غنی
سعی میکنیم حتما لحاظ کنیم

منم میخوام دو مورد از تجربیاتم رو بگم
وقتی دخترم چهار سالش بود سره یه قضیه عصبی شدم و سر دخترم داد زدم دختری که تا اون موقع از گل نازک تر بهش نگفته بودم
با اینکه الان حدود دو سال از اون قضیه گذشته هنوز فراموشش نکرده و. گاهی اوقات تو حرفاش یه اشاره ای به اون موقع میکنه من الان پشیمونم و از هر طریقی ازش عذرخواهی کردم
اما فکر نمیکنم حالا حالا ها اون قضیه رو فراموش کنه سره بچه هامون حتی اگه خیلی عصبی هستیم داد نزنیم

مورد دیگه. ترساندن بچه از آدم هاست وقتی میریم خونه کسی و میبینیم بچه داره فضولی میکنه نباید بگیم"عزیزم اگه اذیت کنی عمو یا خاله میزنت" یا "اینجا سگ دارن بچه هایی رو که اذیت میکنن میندازن جلوش"
خوشبختانه من تاحالا همچین چیزی به دخترم نگفتم
اما خیلی دیدم دوستان اومدن خونمون مهمونی و بچه ها رو از من یا همسرم ترسوندن و الان بچه سه سال بزرگتر شده ولی از ما بدش میاد

[ali001]

از بقیه هم میخوام تجربیاتشون رو به اشتراک بزارن

[siavash_en]

سلام
هرچی دوست داره و میدونید واسش مضر نیست در صورت توانایی واسش تهیه کنید
اسباب بازی، خوراک، پوشاک، وسایلی که دوست داره، سفر ،همه چیز
بچه م رو مثلا به مغازه میبرم واسش تعیین نمیکنم چی بگیر.میگم بابا هرچی دوست داری بردار ولی میدونه مثلا پفک و چیپس و لواشک نبایست برداره ولی میتونه هرچی میخواد و هرمقدار میخواد انتخاب کنه
من اصلا به این موضوع اعتقادی ندارم بچه ،چه پسر چه دختر با توجه زیاد و داشتن همه چیز خراب میشه ... وظیفه پدر و مادر هست
این رویه پدر و مادرم بوده و رویه من و خانمم در قبال بچه ها

[رامونا]

سلام
هرچی دوست داره و میدونید واسش مضر نیست در صورت توانایی واسش تهیه کنید
اسباب بازی، خوراک، پوشاک، وسایلی که دوست داره، سفر ،همه چیز
بچه م رو مثلا به مغازه میبرم واسش تعیین نمیکنم چی بگیر.میگم بابا هرچی دوست داری بردار ولی میدونه مثلا پفک و چیپس و لواشک نبایست برداره ولی میتونه هرچی میخواد و هرمقدار میخواد انتخاب کنه
من اصلا به این موضوع اعتقادی ندارم بچه ،چه پسر چه دختر با توجه زیاد و داشتن همه چیز خراب میشه ... وظیفه پدر و مادر هست
این رویه پدر و مادرم بوده و رویه من و خانمم در قبال بچه ها

موافقم خیلی خوبه یک سری قوانین درباره مواردی که برای بچه ها مضر یا خطرناکه مشخص بشه و با جدیت انجام بشه.

اما یک سوالی برام پیش اومد:
مثلا اگه بچه ای بپرسه پفک که مضر هست رو چرا درست میکنن و میفروشن که من مجبور باشم نخرم چه جوابی بدیم؟

یا اگه بپرسه پس چرا بقیه بچه ها و دوستام میخرن مگه واسه اونا ضرر نداره؟

چی جواب بدیم که هم منطقی و درست باشه هم بچه بپذیره .

[siavash_en]

موافقم خیلی خوبه یک سری قوانین درباره مواردی که برای بچه ها مضر یا خطرناکه مشخص بشه و با جدیت انجام بشه.

اما یک سوالی برام پیش اومد:
مثلا اگه بچه ای بپرسه پفک که مضر هست رو چرا درست میکنن و میفروشن که من مجبور باشم نخرم چه جوابی بدیم؟

یا اگه بپرسه پس چرا بقیه بچه ها و دوستام میخرن مگه واسه اونا ضرر نداره؟

چی جواب بدیم که هم منطقی و درست باشه هم بچه بپذیره .

وقتی بچه بودیم خانواده میگفتن پفک واسه معده ضرر داره و اجازه نمیده غذا هضم بشه اگه مثلا یه چیز دبگه هم میخوردیم دل پیچه میگرفتیم میگفتن ببین واسه پفکه یا واسه فلان چیزه که ضرر داشت و خوردی. دیگه اون حس ناخوشایند ار اون خوراکی در ذهن ما نقش مییست.
شما میتونید به بچه بگید ضرر داره و از مضراتش یگید بچه ها متوجه میشن شاید قبول نکنند اما درک میکنند
مثلا بچه من اگر بعد از چنددفعه بگه پفک میگم باشه ولی به جای پفک میتونی فلان خوراکی رو چندتا برداری حالا کدوم بهتره؟دومی رو انتخاب میکنه.
پفک واقعا مضره بجز هضم نشدن غذا و ایجاد زردی در بچه ها حتی باعث عقیم شدن و نازایی میشه

[پریماه.]

وقتی بچه بودیم خانواده میگفتن پفک واسه معده ضرر داره و اجازه نمیده غذا هضم بشه اگه مثلا یه چیز دبگه هم میخوردیم دل پیچه میگرفتیم میگفتن ببین واسه پفکه یا واسه فلان چیزه که ضرر داشت و خوردی. دیگه اون حس ناخوشایند ار اون خوراکی در ذهن ما نقش مییست.
شما میتونید به بچه بگید ضرر داره و از مضراتش یگید بچه ها متوجه میشن شاید قبول نکنند اما درک میکنند
مثلا بچه من اگر بعد از چنددفعه بگه پفک میگم باشه ولی به جای پفک میتونی فلان خوراکی رو چندتا برداری حالا کدوم بهتره؟دومی رو انتخاب میکنه.
پفک واقعا مضره بجز هضم نشدن غذا و ایجاد زردی در بچه ها حتی باعث عقیم شدن و نازایی میشه

والا من از بچگی بابام میگفت اینا بده نخور معدت مال همین اشغالاست که درد میکنه و من هیچ وقت حرف گوش ندادم و هنوزم میخورم و هیچ حس ناخوشایندی هم ندارم

[siavash_en]

والا من از بچگی بابام میگفت اینا بده نخور معدت مال همین اشغالاست که درد میکنه و من هیچ وقت حرف گوش ندادم و هنوزم میخورم و هیچ حس ناخوشایندی هم ندارم

شاید واسه اینه دخترها بیشتر به هله هوله خوردن علاقه دارند پسرها نه چندان.
چیزی به مذاقم خوش نیاد دیگه نمیخورم مثل ماکارونی و الویه

[رامونا]

بچه ها آسمانی اند

کودکان، پاک و معصوم به دنیا می آیند و چهره درون و باطنشان آسمانی است. هر کودکی ویژگی های منحصر به فردی دارد. آنها با تقدیر خاص خود به این دنیا پا می گذارند. همان گونه که طبیعی است از دانه سیب، درخت سیب به عمل آید و انتظار به بار آوردن میوه دیگر، از آن نمی رود، در تربیت فرزندان نیز نخستین وظیفه والدین این است که سرشت و طبیعت فرزندان را بشناسند و به آن احترام بگذارند. همچنین استعدادهای نهفته او را شکوفا کنند و هر کدام از آنها را در مسیر توانایی های ویژه او پرورش دهند. هرگز نباید آنها را بر اساس چارچوبی مشخص و دلخواه خود تربیت کنیم، بلکه آنان برای رسیدن به رشد و تکامل، تنها به حمایت های مدبّرانه و ارشادی ما نیاز دارند. برای اینکه جوانه های عظمت و شکوهشان رشد کند، باید زمین حاصل خیز را برایشان آماده کنیم و به توانایی ها و هوش مدیریتی سرشار آنان ایمان بیاوریم. آری همان گونه در هر دانه سیب، چگونگی رشد یک سیب پی ریزی شده است، در مغز، قلب و جسم همه کودکان نیز برنامه رشد و تکامل و دست یابی به همه حالت های درستِ مربوط به آنها وجود دارد. به جای اینکه بکوشیم فرزندانمان را به دلخواه خود تربیت کنیم، آگاه باشیم که بچه ها پاک و مستعد به دنیا آمده اند و ما مسئولیم که این خوبی و پاکی آنها را با تربیت شایسته، برایشان حفظ کنیم.

پیام متن:

1. حفاظت از معصومیّت کودک.

2. بسترسازی شکفتن استعدادهای نهفته فرزند.


سپردن مسئولیت

یکی از راه های تربیت اجتماعی فرزندان، فراهم کردن زمینه پذیرش مسئولیت های اجتماعی و نقش آفرینی آنان در جامعه است تا خود را در موقعیت جدید محک بزنند و پایه های یک شخصیت سالم در ایشان شکل بگیرد. در دوره نوجوانی و جوانی، مسئله ابراز وجود، امری طبیعی است. اگر فرصت مناسب و معقولِ «ارائه خود و اظهار من» برای نوجوانان و جوانان فراهم نیاید، این نیاز به صورت غیرمنطقی و نادرست تأمین خواهد شد. برای مثال، توجه به زیبایی ظاهر، زینت و نوعی خودنمایی، در سنین 15 ـ 16 سالگی پدیدار می شود که از نشانه های نیاز «توجه به من» است. امام صادق علیه السلام ، وظیفه پدران و مادران و مربیان را در این سنین، همراهی و مراقبت دختران و پسران می داند.

در این دوره حساس، پدر و مادر باید در چهره دوستی صمیمی و هم فکری صادق با فرزند فرد رفتار کنند و به همه نیازهای جسمی، روانی و دینی او به خوبی توجه داشته باشند. آنها افزون بر اینکه می خواهند محبوب پدر و مادر باشند، دوست دارند که دیگران نیز آنها را تمجید و تحسین کنند. یکی از راه های مناسب برای رسیدن به این مهم، فرصت دادن به آنها برای مشارکت داشتن در فعالیت های جمعی است، به گونه ای که نوجوانان و جوانان، با تصویری روشن از مسئولیت محول شده، توانایی خود را در محدوده اختیاراتشان نشان دهند.

پیام متن:

با واگذاری مسئولیت به فرزندان در حد توانشان، نیاز «توجه به من» آنان برآورده می شود و نیازی برای اظهار وجود غیرمنطقی و نامعقول در آنان باقی نمی ماند.


خشونت، خشونت می آورد

بدون شک، اگر بچه ها با استفاده از ابزارهایی چون خشونت، تنبیه یا تحقیر و برانگیختن احساس گناه در آنان اداره شوند، هرگاه به حرکتی ناشایست روی آورند، والدین نیز مجبورند برای به دست گرفتن کنترل دوباره رفتارشان، به خشونت و تنبیه پناه ببرند؛ راهی که کودکان نیز به آن عادت کرده اند.

باید توجه داشت که برخورد خشونت آمیز با بچه ها، آنها را خشن تر می کند و در نتیجه، از راه های مختلف به کارهای نادرست خو می کنند. گاهی نیز سر به طغیان می گذارند و به شیوه هایی متوسل می شوند که زیان های جبران ناپذیری برایشان رقم می زند. اعتماد به نفسشان را از دست می دهند و از دیگران یا از خودشان متنفر می شوند.

پیام متن:

اعمال خشونت در رفتار با بچه ها ممکن است به خشونت ورزی و از دست دادن اعتماد به نفس آنان بینجامد و تنفر از دیگران را در پی داشته باشد.


دستور، نه؛ درخواست و نظرخواهی، آری

دستور دادن پی در پی به کودک کارساز نیست، همان گونه که بزرگ ترها دوست ندارند مدام کسی به آنها فرمان بدهد و امر و نهی شان کند. یک روز از زندگی هر کودک، پر از صدها دستور است و اگر مادران همواره از حرف گوش نکردن فرزندانشان شکوهِ دارند، بی دلیل نیست. دستورهای تکراری و نابجا، روابط را ضعیف تر می کند. در روش مثبت پرورش کودک، به جای دستور دادن، از پرسیدن و درخواست کردن استفاده می شود. آیا شما ترجیح نمی دهید رئیس یا همسرتان، به جای دستور دادن به کاری، از شما درخواست کند؟ آری، هم والدین و هم بچه ها با خرسندی، پذیرای عمل به چنین درخواستی خواهند بود. تغییر دادن این نوع عملکرد تربیتی بسیار ساده است، در صورتی که از تمرین و دقت فراوان نباید غافل بود. برای مثال، به جای اینکه بگویید «برو دندان هایت را مسواک بزن»، از جمله «ممکن است دندان هایت را مسواک کنی؟» کمک بگیرید.

پیام متن:

حرف شنوی بچه ها در صورتی که خواسته های والدین به صورت خواهش باشد، بیشتر است تا اینکه به صورت امر و نهی باشد.


لُکنت زبان

لکنت زبان، بازتابی از ناراحتی های عاطفی و احساسی کودک است که در قالب اختلال های گفتاری در او ظاهر می شود. کودکی که دچار لکنت زبان است، کلماتی را به کار می برد که آهنگ ها و قافیه های شکسته و لرزان و گاه تکراری دارند و او نمی تواند بیشتر آنها را به سرعت دلخواه ادا کند. تکرار دو قافیه شکسته در آهنگ صدا که به عنوان لکنت می شناسیم، نشانه ای از فشار روحی و تنش روانی در کودک است. این فشارها ممکن است گذرا و معلول تجربه های اضطراب زا و فرسایشی یا هیجان های شدیدی باشد که در مسیر رشد او قرار گرفته است. لکنت، در پسران بیش از دختران رایج است و معمولاً در 3 تا 5 سالگی شان به دلیل روان و سلیس صحبت نکردن آنان، به راحتی می توان به این عارضه پی برد. لکنت زبان، پیش از رسیدن به 7 سالگی آغاز می شود و بیشتر این مبتلایان، بدون درمان بهبود می یابند. بنا بر نتایج تحقیقاتی که درباره بچه های مبتلا به لکنت انجام گرفت، در خانواده های چنین بچه هایی معمولاً ویژگی هایی چون استبداد، مراقبت بیش از حد، انضباط و نظارت شدید و تنبیه بدنی مشاهده می شود.

پیام متن:

برخورد مستبدانه والدین با فرزندان، مراقبت و انضباط بیش از حد و تنبیه بدنی، گاهی ممکن است سبب لکنت زبان در فرزند شود.


بوسیدن فرزندان

معمولاً کودک علاقه دارد که پدر و مادر و اطرافیان او را ببوسند و در آغوش بگیرند. از سوی دیگر، او نیز می کوشد عاطفه خود را به آنان نشان دهد و بوسه های گرم خود را به گونه های پدر و مادر یا دیگران نثار کند. بوسیدن و بوسه زدن کودک، امری است که نیاز او را به محبت تأمین می کند و او را راضی می سازد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید:

اَکثِرُوا مِن قُبلَةِ اَولادِکُم فَاِنَّ لَکُم بِکلِّ قُبلَةٍ دَرَجَةٌ فِی الجَنَّةِ ما بَیْنَ کُلِّ دَرَجَةٍ خَمسُ مِأَةِ عامٍ.

فرزندان خود را زیاد ببوسید؛ زیرا با هر بوسه، برای شما مقام و مرتبه ای در بهشت فراهم می شود که فاصله میان هر مقامی پانصد سال است.

توجه نداشتن به این نیاز عاطفی و فطری در کودک، ستم در حق اوست و عقوبت الهی را در پی دارد. در روایتی آمده است شخصی در حضور پیامبر اظهار کرد که من تا به حال کودکی را نبوسیده ام. حضرت در وصف او فرمود: «هذا رَجُلٌ عِندی اَنَّهُ مِن اَهلِ النّارِ؛ این شخص در پیش من جایگاهش آتش است».

پیام متن:

بوسه بر فرزند نشانه مهرورزی بازدارنده کمبود شخصیت و محبت

[رامونا]

گاهی برام این سوال بود که پدر و مادر باید چیکار کنن تا بچه وقتی بزرگ شد رفتار عادی و نرمال توی جامعه داشته باشه!

نکته خیلی خوبی که از متن بالا یاد گرفتم در مورد همین موضوع بود!