نمایش نتایج: از 1 به 3 از 3

موضوع: بهانه گیری پسر۳ ساله بعد از خواب

2879
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Sep 2015
    شماره عضویت
    22233
    نوشته ها
    1
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    بهانه گیری پسر۳ ساله بعد از خواب

    سلام من معلم هستم و پسری ۳ ساله دارم که تقریبا ازخرداد ماه بهانه گیر شده است خصوصا بعد از اینکه از خواب بیدار میشود اگر کنارش نباشم چند بار صدا میزند و اگر مدتی طول بکد که پیشش بروم صداش بلند تر میشود و گریه میکند و مدتی طول میکشد تا راضیش کنم از اتاق خارج بشه خیلی وابسته شده هنوز کنار خودم رو تخت میخوابه و موقعی که خوابش برد میبرم سر جای خودش تو اتاق خودمون پایین تخت.هر وسیله یا اسباب بازی بخواد میگه تو برو برام بیار من نمیتونم یا میره دنبالش ولی میگه پیداش نکردم.دیشب رفتاری باهاش کردم که واقعا نمیدونم این رفتار من در اون لحظه درست بود یا نه بعد از اومدن از مهمونی چون ظهر نخوابیده بود خسته بود حاضر نش کفشش دربیاره میگفت خودت اینکار انجام بده من نمیتونم من هم توجه نکردم و وارد خونه شدم پسرم نردی ۱۰ دقیقه گریه و جیغ کشید میگفت مامان جون بیا کمک کن حتی چند بار بهش گفتم بیا رو پله بالایی تا کمکت کنم کفشت دربیاری حاضر نشد بیاد میگفت تو بیا من نمیام تا اینکه اومد رو پله و من فقط چسب کفشش باز کردم و خودش کفش درآورد.لطفا کمی توضیح دهید آیا رفتار من درست بوده و مواقغیزکه از خواب بیدا میشه برم داخل اتاق و نازش بکشم یا نه بزارم خودش از اتاق بیاد بیرون.ممنون

  2. بالا | پست 2

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Aug 2015
    شماره عضویت
    21182
    نوشته ها
    1,442
    تشکـر
    764
    تشکر شده 1,211 بار در 755 پست
    میزان امتیاز
    10

    پاسخ : بهانه گیری های پسر ۳ ساله ام بعد از بیدار شدن از خواب

    ببینید مهم رفتار اون نیست مهم اینه که شما بعد از هر رفتارش عکس العملتون چیه ... ایا وقتی از شما درخواست میکنه برید اتاقش شما نمیرید تا جایی که جیع و داد میکنه بعد میرید ؟اگر اینطوره که شما باعث تقویت رفتارش شدید ..
    پس اگر شما قرار هست که برید اتاقش نباید بزارید به گریه برسه تا اون فکر کنه که همیشه باید گریه یا جیغ بکشه تا شما برید و اینجوری رفتارش تقویت میشه ..
    در مورد مهارت های خودیاری مثل کفش پوشیدن بعد از اموزش دیگه کمکش نکنید ..اگر رفتاری رو بلد نیست اول با تشویق با عث شکل گیریش بشید و بعد که کاملا اموخت در برابر لجبازی هاش مقاومت کنید ..چندبار که گریه کرد دیگه متوجه میشه که خودش باید اونکارو انجام بده ..هیچوقت در حالت لجبازی به رفتارش پاسخ ندید .

  3. 2 کاربران زیر از ghazal1 بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  4. بالا | پست 3

    عنوان کاربر
    کاربر ویژه
    تاریخ عضویت
    May 2014
    شماره عضویت
    3710
    نوشته ها
    9,699
    تشکـر
    4,204
    تشکر شده 10,202 بار در 5,111 پست
    میزان امتیاز
    21

    پاسخ : بهانه گیری پسر۳ ساله بعد از خواب

    نقل قول نوشته اصلی توسط shamim1363 نمایش پست ها
    سلام من معلم هستم و پسری ۳ ساله دارم که تقریبا ازخرداد ماه بهانه گیر شده است خصوصا بعد از اینکه از خواب بیدار میشود اگر کنارش نباشم چند بار صدا میزند و اگر مدتی طول بکد که پیشش بروم صداش بلند تر میشود و گریه میکند و مدتی طول میکشد تا راضیش کنم از اتاق خارج بشه خیلی وابسته شده هنوز کنار خودم رو تخت میخوابه و موقعی که خوابش برد میبرم سر جای خودش تو اتاق خودمون پایین تخت.هر وسیله یا اسباب بازی بخواد میگه تو برو برام بیار من نمیتونم یا میره دنبالش ولی میگه پیداش نکردم.دیشب رفتاری باهاش کردم که واقعا نمیدونم این رفتار من در اون لحظه درست بود یا نه بعد از اومدن از مهمونی چون ظهر نخوابیده بود خسته بود حاضر نش کفشش دربیاره میگفت خودت اینکار انجام بده من نمیتونم من هم توجه نکردم و وارد خونه شدم پسرم نردی ۱۰ دقیقه گریه و جیغ کشید میگفت مامان جون بیا کمک کن حتی چند بار بهش گفتم بیا رو پله بالایی تا کمکت کنم کفشت دربیاری حاضر نشد بیاد میگفت تو بیا من نمیام تا اینکه اومد رو پله و من فقط چسب کفشش باز کردم و خودش کفش درآورد.لطفا کمی توضیح دهید آیا رفتار من درست بوده و مواقغیزکه از خواب بیدا میشه برم داخل اتاق و نازش بکشم یا نه بزارم خودش از اتاق بیاد بیرون.ممنون

    در سه سالگي اوج لجبازي كودك بروز مي كند و اين دوره، دوره منفي كاري است. كودكان سه يا چهار ساله در واقع در حال گذر از يك سير رشد طبيعي هستند كه مادران اغلب از لجبازيهاي آنها شكايت مي كنند.

    بخش مهمي از شخصيت ، به نام « من» كه بخش مهمي از شخصيت هر فردي است، در همين دوره سه يا چهار سالگي بروز مي كند.

    اگر به كلمات و جملات و صحبتهاي كودكان سه ساله دقت كنيم، مي بينيم از كلمات من يا خودم استفاده مي كنند. مثلا مادر مي خواهد لباس كودك را عوض كند، او مي گويد خودم; يا مي خواهد كفش او را ببندد، مي گويد خودم; يا مي خواهد به او غذا بدهد مي گويد خودم. در واقع حرف «م» كه بعد از خود مي آيد (خودم)، خيلي اهميت دارد. او به لحاظ روانشناختي مي خواهد بگويد كه خودم مي توانم اين كار را انجام دهم و مي خواهم خودم تصميم بگيرم.


    بعضي اوقات مادران كم حوصله و كساني كه از شكيبايي كافي برخوردار نيستند، ممكن است كودك را به دليل همين لجبازيها در اين سنين تنبيه كنند، كه اين امر نوعي تثبيت را در اين مرحله سه يا چهار سالگي بر جاي خواهد گذاشت.

    كودكان در اين سنين از كارهايي كه ريخت و پاش دارند لذت مي برند، مثلا از بازي كردن با چيزهايي كه ظاهر كثيفي دارند. اصطلاحا مي گويند بچه سه ساله از كثافت كاري لذت مي برد. مثلا موقع غذا خوردن مسلما نمي تواند مانند بزرگسال غذا بخورد و آن را روي لباسش و يا روي زمين مي ريزد یا به اطراف دهان و صورتش می مالد يا موقع بازي با خمير يا آب رنگ مي بينيم كه خيلي اطرافش را كثيف مي كند و از اين كار لذت مي برد.

    نكته ديگري كه در روانشناسي و رشد رواني كودك سه يا چهار ساله اهميت دارد، اين است كه اين كودكان از نگهداري ادرار و مدفوعشان لذت مي برند و به موقع به دستشويي نمي روند و مادران از اين بابت بسيار ناراحت مي شوند.

    در برخي از فرهنگها مادران نسبت به اين كار بسيار حساس هستند، و حتي كودكان خود را تنبيه مي كنند. تنبيه كودكان سه و چهار ساله به دليل كنترل نكردن ادرار و مدفوع ممكن است پايه گذار وضعيتي باشد كه در بزرگسالي فرد را به وسواس مبتلا بكند.

    اين دوره كودكي به لحاظ روانشناسي اهميت ويژه اي دارد. يك كودك سه يا چهار ساله نمي تواند نظافت خود را آن طور كه مادر مي خواهد رعايت بكند و دوست دارد خيلي چيزها را خودش تجربه كند كه اين كار ممكن است براي ديگران چندان خوشايند نباشد.

    مثلا مادر از فرزندش مي خواهد ليواني را كه روي ميز قرار دارد قدري به عقب ببرد تا از روي ميز به زمين نيفتد. ولي با كمال تعجب مي بيند كه ليوان را به طرف لبه ميز مي آورد و اين كار را در حالي انجام مي دهد كه به چشمهاي مادرش نگاه مي كند. شايد مادرش تصور كند كه فرزندش با او لجبازي مي كند. اما اين كار لجبازي نيست. كودك مي خواهد ببيند كه اگر ليوان از لبه ميز بيفتد چه اتفاقي خواهد افتاد و چگونه خواهد شد و اصلا دوست دارد كه رقص ليوان را در فضا و افتادن آن را ببيند.

    مادري را در نظر بگيريد كه مشغول تميز كردن لوبيا يا برنج در سيني است، فرزند سه ساله اش به او ملحق مي شود و مي خواهد او هم اين كار انجام بدهد. مادر به او مي گويد كه نكن; لوبياها مي ريزد. اما كودك سه ساله به عمد يك مشت لوبيا بر مي دارد و در فضا پخش مي كند، چرا كه مي خواهد ببيند كه اگر اين لوبياها بريزد چه اتفاقي مي افتد و چگونه دانه ها به زمين مي ريزد.
    بنابراين كودك سه ساله قصد لجبازي يا آزردن ما را ندارد، بلكه در واقع او راهي به جز مشاهده و تجربه كردن و كشف محيط پيرامون خود از اين طريق ندارد
    امضای ایشان

    خـــــدانـگهــــــدار


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد