همینه که قدیما نمیذاشتن دختر بره مدرسه
جدا از شوخی، به نظر من معیارهای مهمتری تو زندگی مشترک هست.
زن و مرد باید مکمل هم باشن نه اینکه کاملا عین هم باشن. اتفاقا اگه خیلی مثل هم باشن نمیتونن با هم کنار بیان. خود من موقع ازدواج فکر میکردم همسرم باید خیلی صبور باشه چون من ادم عجولی هستم. اگه قرار بود هردو عجول باشیم که زندگیمون خیلی اوقات ممکن بود بره رو هوا.
اما این اختلاف رشته بین شما خیلی زیاد نیست. مگه هر کی مامایی خونده حتما شوهرش هم باید مامایی خونده باشه؟
اگه رشته براتون مهمه که خب در کل هر دوتون زیر مجموعه پزشکی هستین دیگه. کلیت رشته تون یکیه.
به نظرم بهتره صرف نظر از رشته ایشون، معیارهای عقلانی تری رو بسنجین.
من تا حالا ندیدم دونفر صرفا به خاطر هم رشته بودن زندگی شون شیرین و مستحکم باشه!!!
معیارهای مهمتری برای زندگی مشترک لازمه. اگه از نظر اخلاقی ایشون مورد تایید باشن، شانس زندگی مشترک موفق بیشتره تا اینکه حتما یه پزشک بیاد خواستگاری تون!!!!
پزشک بودن طرف مقابل تضمینی برای خوشبختی نیست.
زندگی مشترک اول از همه عشق و احترام لازم داره. بعد درک متقابل. اینا همه بستگی داره به اخلاق طرفین.
اینکه چقدر محبت دارن نسبت به هم ، چقدر از خودگذشتگی دارن، چقدر حاضرن تو مشکلات پشت هم وایسن.
به نظر من اینکه همسر ادم شب میاد خونه، یه فنجون چای براش میاری و با هم از اینکه روزتونو چجوری گذروندین و ... حرف میزنین و بچه هاتون از سرو کولتون بالا میرن، قشنگترین صحنه دنیاست که اگه ادم ثروتمندترین، نخبه ترین، معروفترین یا زیباترین ادم دنیا هم باشه، باز لذتش به پای خوشبختی و ارامشی که در کنار خانواده ش داره نمیرسه.
پس بهتره کار و زندگی رو از هم جدا کنین.
شما دنبال همکار نیستین که میخواین حتما پزشک باشه.
دنبال همسر هستین.