طولانی شدن دوره عقد وناامیدی

با سلام و خسته نباشی وبا تشکر از سایتتون من تازه پیداش. من دختری 28 ساله هستم که مدت 5 ساله که عقد هستم اول همسرم کارداشت ولی بعدش کارش رو از دست داد و اوایل پدرش اجازه نمیداد بره دنبال کار آزاد ولی بعد دیگه هر چه امتحان استخدامی داده قبول نمیشه یا چیزی توشون در نمیاد یه جورای نا امیده و میترسه ازدواج کنیم میگه دستم خالیه بیکارم وحمایت مالی هم نداره و دیگه میترسه به من سر بزنه مبادا از طرف خانوادم زیر سوال بره. من خیلی دوسش دارم چون روز اول که بهش بله گفتم با توکل با خدا بهش جواب مثبت دادم ولی نمیدونم چرا همش به در بسته برمیخوریم وخانوادم منو تحت فشار گذاشتن که جدا شم و اونم میگه دیگه کم آوردم وبیا طلاقت رو بگیر برو دنبال زندگیت ولی مطمونم اونم منو دوست داره البته خودم هم خیاطی میکنم وتازه یه کار گیرم اومده البته وضعیت حقوقش معلوم نیست. و دوست دارم به همسرم کمک کنم چون میدونم نا امیدی خیلی بده و نمیخوام زندگیم از هم بپاشه وخودش معتقده که طلسم شدیمه . لطفا در اسرع وقت منو راهنمایی کنید

سلام خانومی
با همسرتون صحبت کنید ک ی شغل ازاد راه بندازه و با کمک هم ی عروسی ساده بگیرین و برین سر خونه زندگیتون ,خدا خودش روزی بنده هاش را میرسونه فقط به خدا توکل کنید و شروع کنید
ان شاالله موفق و موید باشید

برید سر زندگیتون
همه چیز درست میشه
فقط پیش نیازش اینه که به خدا اعتماد کنید
"مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد خداوند گشایش‌دهنده و آگاه است." سوره نور آیه 32
این وعده خداست. من تجربه کردم. وقتی بیکار بودم ازدواج کردم مثل همسر شما من هم شغلی داشتم ولی بیکار شدم منتها نمی تونستم بیشتر از اون موضوع رو کش بدم.اومدیم سر زندگیمون چهار ماه بعد از شروع زندگی مشترک یک شغل پیدا کردم. باید به وعده خدا ایمان داشت. به خصوص وقتی با توکل به خودش ازدواج می کنین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سمیه ه

با سلام و خسته نباشی وبا تشکر از سایتتون من تازه پیداش. من دختری 28 ساله هستم که مدت 5 ساله که عقد هستم اول همسرم کارداشت ولی بعدش کارش رو از دست داد و اوایل پدرش اجازه نمیداد بره دنبال کار آزاد ولی بعد دیگه هر چه امتحان استخدامی داده قبول نمیشه یا چیزی توشون در نمیاد یه جورای نا امیده و میترسه ازدواج کنیم میگه دستم خالیه بیکارم وحمایت مالی هم نداره و دیگه میترسه به من سر بزنه مبادا از طرف خانوادم زیر سوال بره. من خیلی دوسش دارم چون روز اول که بهش بله گفتم با توکل با خدا بهش جواب مثبت دادم ولی نمیدونم چرا همش به در بسته برمیخوریم وخانوادم منو تحت فشار گذاشتن که جدا شم و اونم میگه دیگه کم آوردم وبیا طلاقت رو بگیر برو دنبال زندگیت ولی مطمونم اونم منو دوست داره البته خودم هم خیاطی میکنم وتازه یه کار گیرم اومده البته وضعیت حقوقش معلوم نیست. و دوست دارم به همسرم کمک کنم چون میدونم نا امیدی خیلی بده و نمیخوام زندگیم از هم بپاشه وخودش معتقده که طلسم شدیمه . لطفا در اسرع وقت منو راهنمایی کنید

---

خیلی سختهکه بعد از 5 سال به این مرحله برسید

ولی دوست عزیز اگر شرایط زندگی به این منوال هست و استقلال مالی و پشتوانه اقتصادی در کار نیست

باید بگم این زندگی از همین الان محکوم به شکسته و شما چه امروز و یا چندسال دیگه به این نتیجه خواهید رسید

برای شروع زندگی داشتن استقلال مالی بسیار بسیار مهمه ...

بهتره اول از همه برای شروع کاری آزاد با هم صحبت کنید و اگر رضایت جمعی حاصل شد دست به کار بشید

در غیر اینصورت در میان این همه نظر مخالف چاره ای به این جدایی نیست

سلام. ب خدا توکل کنید و اگه واقعا دوستش داری زودتر مستقل بشید و بقیه شو ب خدا بسپارید...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط babak123

برید سر زندگیتون
همه چیز درست میشه
فقط پیش نیازش اینه که به خدا اعتماد کنید
"مردان و زنان بی‌همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز می‌سازد خداوند گشایش‌دهنده و آگاه است." سوره نور آیه 32
این وعده خداست. من تجربه کردم. وقتی بیکار بودم ازدواج کردم مثل همسر شما من هم شغلی داشتم ولی بیکار شدم منتها نمی تونستم بیشتر از اون موضوع رو کش بدم.اومدیم سر زندگیمون چهار ماه بعد از شروع زندگی مشترک یک شغل پیدا کردم. باید به وعده خدا ایمان داشت. به خصوص وقتی با توکل به خودش ازدواج می کنین.

---

خدا خیرت بده و موفق باشی..

سلام منم با کار ازاد موافقم هر چی زودتر جمو جور کنید بهتره
5 سال باعث شده یه دلسردی نسبت به ازدواج پیدا کنید و سردرگم شید
الحمدلله خودت که یه کار داری به نامزدت هم امیدواری بده تا بتونه یه کار ازاد جور کنه و اوضارو با هم سرو سامون بدین
به خانوادت بگو شما باید پشت ما باشین بهمون دلگرمی بدین بتونیم زودتر بریم سر زندگیمون
باز تاکید میکنم امیدوار کردن نامزدتو در اولویت قرار بده
موفق باشی

با سلام از دوستان و مشاوران عزیز از اینکه نظرات خود را برا من گذاشتین|heart||heart|

دوستان من از شما یک انتقاد دارم.چرا نظرات احساسی میدید؟زندگی همش احساس نیست.این که هم دلی می کنید و امید میدید خوبه ..اما این که با امید های الکی یه نفر چند صباحی امیدوار بشه و بعد یک مدت بفهمه اشتباه کرده جالب نیست.خواهشا اگر کسی کمکی میخواد و شما تخصصی در این زمینه ندارید حداقل با عقلتون کمکش کنید نه احساس که به خاطر شرایط سنی پایینه!!!