28 ساله هستم و يك فرزند 3 ساله دارم
يك رابطه عشقي عميق با پسري 32 كه مجرد هست دارم
با خانواده اش اشنايي دارم ولي هيچ كس نميدونه من بچه دارم
از طرفي با اينكه خيلي فرزند من رو دوست داره بخاطر اينكه خودم هميشه تنفر شديدي به ناپدري داشتم برام سخته قبول اينكه فرزندم هم اين حس رو تجربه كنه
از طرفي از واكنش خانواده ها ميترسم...عشق ممنوع
و از همه اينا بدتر حس ميكنم داره زندگيش رو به پاي من تباه ميكنه و بخاطر اين خيلي در عذابم
با اينكه خيلي دوسش دارم اصلا نميتونم رابطمون رو جدي كنم واين مشكل ساز شده برامون
هر بار ميگه صبر ميكنيم تا بچه بزرگ شده ولي من هيچ جواني خودش داره هدر ميره
واسه همين تصميم به قطع رابطه گرفتم و الان هر دو تو وضعيت خيلي بد روحي هستيم و نميتونم تحمل كنم
راهنمايي ميخوام