با سلام و خسته نباشید.من دختری هستم اهل اصفهان و متولد70 میباشم.حدودا چهار سال است با یکی از هم دانشگاهی های خود دوست هستم که دو سال از من کوچکتر است. او اهل شیراز میباشد و فوق دیپلم خود را که گرفت سه ترم هم کارشناسی خوند و دیگر ادامه نداد و انصراف داد از اول هم که با من دوست شد قصدش ازدواج بود.اوایل دوستی فهمیدم که اعتیاد دارد اعتیاد به مواد مخدر و سیگار و مشروب.و بسیار اهل دعوا و بسیار عصبی.ولی بخاطر اینکه من باهاش بمونم اعتیاد خود و اخیرا هم سیگار را کنار گذاشته.فقط قلیون اون هم تفریحی.سربازی نرفته و الانم شغل آزاد نصب کابینت ام دی اف مشغوله.خانواده ی ایشان در جریان دوستی ما هستند ولی خانواده ی من نه.قرار است بعد سفر بیاند خاستگاری.من خودم خیلی دوسش دارم با اینکه میدونم دوست داشتنم غلطه ولی نمیتونم ترکش کنم از طرفی میدونم خانوادم راضی نمیشن و قبولش نمیکنن چون از لحاظ سن و فرهنگی و خانوادگی به هم نمیخوریم.میخوام اصلا نیاد خاستگاری که نه نشنوه ولی راضی نمیشه.چندبار هم خواستم تموم کنم رابطمون رو ولی هر بار مانع شده خودمم دلم نیومده.لطفا مرا راهنمایی کنید.
نظرت چیه؟
