دو دلی در ازدواج

[کیانا123]

با سلام و خداقوت. دختری هستم ۲۳ساله،لیسانس،مجرد،فرزندس وم ودختر اول خانواده. والدینم از کودکی تا امروز اختلاف داشتن و دارند. درکل تو میدون جنگ بزرگ شدم،به یر درس خواندن هیچ تفریحی نداشتم،افقط مدرسه و دانشگاه تنها جاهایی هستن که من رفتم.دوست صمیمی ندارم.همیشه هم تو خونه ام. اجازه بیرون رفتن ندارم.خاستگاران زیادی از فامیل و آشنا وهمسایه داشتم اما بامشاهده زندگی والدین و اطرافیان به همه جواب رد دادم.درحال حاضرشخصی۳۱ ساله مجرد استاد دانشگاهم هستن مدت ۱ ساله که ازمن خاستگاری کردن ۲بار جواب رد دادم به خاطر مخالفت پدرم.ظاهرا علاقه دارن به من و خودم بی میل نیستم اما مشکلم اینه که حس میکنم در زندگی با ایشون همیشه باید تلاش کنم بهترین باشم یعنی نمیتونم خودم باشم.و خاستگار دیگرم که از دوستان قدیمی خانوادگی هستن ۲۳ ساله دانشجو. والدینم موافق اند احساس خاصی ندارم بهش.درکل عقلم میگه فرد۲۳ ساله چون نسبت به پدرومادرم ووضعیت زندگی شناخت دارن و اینکه خودم فکر میکنم میتونم با ایشون راحت باشم و بااستقلال به خواسته هام برسم اما احساس و دلم میگه شخص ۳۱ ساله و من باید به خاطر موقعیت اجتماعی و مسایل دیگه از بسیاری از خواسته هام دست بکشم.
در مورد خودم هم دختری محجوب مودب باهوش و مظلوم هستم این صفات رو اطرافیان به من نسبت دادند و همه هم در مورد من چنین فکری دارند.
ممنون میشم راهنمایی کنید چون واقعا سر دوراهی بدی گیر کردم.

[yasan]

با سلام و خداقوت. دختری هستم ۲۳ساله،لیسانس،مجرد،فرزندس وم ودختر اول خانواده. والدینم از کودکی تا امروز اختلاف داشتن و دارند. درکل تو میدون جنگ بزرگ شدم،به یر درس خواندن هیچ تفریحی نداشتم،افقط مدرسه و دانشگاه تنها جاهایی هستن که من رفتم.دوست صمیمی ندارم.همیشه هم تو خونه ام. اجازه بیرون رفتن ندارم.خاستگاران زیادی از فامیل و آشنا وهمسایه داشتم اما بامشاهده زندگی والدین و اطرافیان به همه جواب رد دادم.درحال حاضرشخصی۳۱ ساله مجرد استاد دانشگاهم هستن مدت ۱ ساله که ازمن خاستگاری کردن ۲بار جواب رد دادم به خاطر مخالفت پدرم.ظاهرا علاقه دارن به من و خودم بی میل نیستم اما مشکلم اینه که حس میکنم در زندگی با ایشون همیشه باید تلاش کنم بهترین باشم یعنی نمیتونم خودم باشم.و خاستگار دیگرم که از دوستان قدیمی خانوادگی هستن ۲۳ ساله دانشجو. والدینم موافق اند احساس خاصی ندارم بهش.درکل عقلم میگه فرد۲۳ ساله چون نسبت به پدرومادرم ووضعیت زندگی شناخت دارن و اینکه خودم فکر میکنم میتونم با ایشون راحت باشم و بااستقلال به خواسته هام برسم اما احساس و دلم میگه شخص ۳۱ ساله و من باید به خاطر موقعیت اجتماعی و مسایل دیگه از بسیاری از خواسته هام دست بکشم.
در مورد خودم هم دختری محجوب مودب باهوش و مظلوم هستم این صفات رو اطرافیان به من نسبت دادند و همه هم در مورد من چنین فکری دارند.
ممنون میشم راهنمایی کنید چون واقعا سر دوراهی بدی گیر کردم.

به مشاوره مراجعه کن

درمورد مسائل باهاش حرف بزن

به نتیجه مطلوبی میرسی اول خودت میشناسی بعد میتونی تصمیم بگیری

[کیانا123]

امکانش نیست.

[شهرام2014]

با سلام و خداقوت. دختری هستم ۲۳ساله،لیسانس،مجرد،فرزندس وم ودختر اول خانواده. والدینم از کودکی تا امروز اختلاف داشتن و دارند. درکل تو میدون جنگ بزرگ شدم،به یر درس خواندن هیچ تفریحی نداشتم،افقط مدرسه و دانشگاه تنها جاهایی هستن که من رفتم.دوست صمیمی ندارم.همیشه هم تو خونه ام. اجازه بیرون رفتن ندارم.خاستگاران زیادی از فامیل و آشنا وهمسایه داشتم اما بامشاهده زندگی والدین و اطرافیان به همه جواب رد دادم.درحال حاضرشخصی۳۱ ساله مجرد استاد دانشگاهم هستن مدت ۱ ساله که ازمن خاستگاری کردن ۲بار جواب رد دادم به خاطر مخالفت پدرم.ظاهرا علاقه دارن به من و خودم بی میل نیستم اما مشکلم اینه که حس میکنم در زندگی با ایشون همیشه باید تلاش کنم بهترین باشم یعنی نمیتونم خودم باشم.و خاستگار دیگرم که از دوستان قدیمی خانوادگی هستن ۲۳ ساله دانشجو. والدینم موافق اند احساس خاصی ندارم بهش.درکل عقلم میگه فرد۲۳ ساله چون نسبت به پدرومادرم ووضعیت زندگی شناخت دارن و اینکه خودم فکر میکنم میتونم با ایشون راحت باشم و بااستقلال به خواسته هام برسم اما احساس و دلم میگه شخص ۳۱ ساله و من باید به خاطر موقعیت اجتماعی و مسایل دیگه از بسیاری از خواسته هام دست بکشم.
در مورد خودم هم دختری محجوب مودب باهوش و مظلوم هستم این صفات رو اطرافیان به من نسبت دادند و همه هم در مورد من چنین فکری دارند.
ممنون میشم راهنمایی کنید چون واقعا سر دوراهی بدی گیر کردم.

سلام

مطلب شما را خواندم عزیز

اولا سن ازدواج امروز بالای 25 ساله!

دوما شما با شرایط در گیری پدر و مادر و..... که فرمودید آسیب دیده هستید و احتمالا با شرایط کنونی اصلا کیس مناسبی جهت ازدواج امروز نیستید. مگر اینکه به یکی از همکاران (خانم) ما رجوع کنید جهت مشاوره و از ایشان کمک بگیرید جهت خودشناسی و .... بعد بتوانید با بینش صحیحتری به مسئله ازدواج نگاه کنید.

کوتاه سخن از یکی از همکاران مشاور حاذق ما(خانم) در شهر خودتان کمک بجوئید

سپاس
دکتر

[farokh]

اگر درباره همسر آینده‌تان مردد هستید یا حس خنثایی به گزینه ازدواجتان دارید، یا حتی اگر خیلی داغید و فکر می‌کنید همسرتان را یافته‌اید و با وجود همه مشکلات، عاشقش هستید، این سوال‌ها را از خود بپرسید و به آن‌ها جواب دهید. جواب شما به این سوال‌ها نشان می‌دهد که عاطفه‌تان کجای این قصه است.



فکر کنید اگر قرار باشد مادر یا پدر بچه‌ای باشید، دوست دارید فرزندتان خصوصیات همسرتان را داشته باشد؟ چهره‌اش شبیه او باشد و مثل او رفتار کند؟ دوست دارید انسانی را به این دنیا بیاورید که با او مشترکا در به دنیا آمدنش سهیم هستید؟ بخشی از وجود ما با تولد فرزندمان تکثیر می‌شود. اگر دوست ندارید فرزندتان، این میراث به جا مانده از شما شبیه به همسرتان باشد شک نکنید که ازدواج موفقی نخواهید داشت. حتی اگر تصمیم داشته باشید هیچ وقت بچه دار نشوید، باز باید این سوال‌ها را از خودتان بپرسید و به آن پاسخ دهید. اینجا بچه موضوعیت ندارد، بلکه مهم این است که شما چقدر عمیقا به رفتار و ظاهر همسرتان احترام می‌گذارید و آن را می‌پسندید.
با ازدواج، شما عضو یک خانواده جدید می‌شوید و حکم دختر یا پسر آن‌ها را پیدا می‌کنید. آیا ورود به این خانواده جدید برای شما خوشایند است یا نسبت به آن احساس بدی دارید؟ اگر فکر می‌کنیدشان و شخصیت شما به گونه‌ای است

که با ورود به این خانواده جدید، هم خودتان و هم خانواده‌تان احساس بدی پیدا می‌کنند، قدری تامل کنید. فکر نکنید حساب همسرتان از خانواده‌اش جدا است و اگر خانواده‌اش مطلوبتان نیستند اهمیت ندارد. هر فرد نماینده خانواده خود است و حتی اگر توانسته باشد رفتار و ظاهر خود را از آن‌ها متمایز کند، باز هم در ریشه،‌‌ همان خواهد بود. از آن مهم‌تر، جدا کردن یک فرد از خانواده‌اش غیر ممکن است. سعی نکنید بعد از ازدواج همسرتان را از آن خود کنید و رابطه‌تان را با خانواده او از بین ببرید. ازدواج‌ها هر قدر هم خوب و موفق باشند، وقتی مخالفت یا اختلاف با خانواده‌ها در میان باشد خیلی زود سست شده و از هم می‌پاشند.



این سوال هم ظاهر همسر شما را شامل می‌شود و هم باطنش را. آیا از اینکه با او دیده شوید، او را به همکاران و دوستان و فامیل معرفی کنید یا با او قدم بزنید خوشحال می‌شوید یا خجالت می‌کشید؟ در اماکن عمومی رفتارش باعث مباهات شما است یا مایه سرافکندگیتان؟ اگر همین ابتدای کار احساس می‌کنید از بودن در کنار او خجالت می‌کشید یا با ظاهر و رفتارش راحت نیستید، قید این ازدواج را بزنید. معمولا چیزهایی که ما از آن‌ها دلزده می‌شویم هیچ وقت برایمان خوشایند نخواهند شد. در واقع زیبایی‌ها شاید عادی شوند، اما زشتی‌ها هیچ وقت عادی نمی‌شوند.


ابتدای آشنایی خیلی‌ها فکر می‌کنند تحت هر شرایطی می‌توانند کنار هم دوام آورند. زیر سقف آسمان و روی فرش زمین، باز هم عاشقانه زندگی خواهند کرد. این رویاهای عاشقانه خیلی وقت‌ها غلط از آب در می‌آید. اگر می‌خواهید بدانید همسر مناسبتان را یافته‌اید یا نه، تصور کنید در یک جزیره خالی از سکنه با او حبس شده‌اید. فکر می‌کنید زندگی ماجراجویانه و جالبی خواهید داشت یا پر از کسالت و سکوت و تلخی؟ حاضرید همه عمر در یک جزیره با او باشید؟ به اندازه کافی حرف برای زدن دارید؟ می‌توانید با هم از پس زندگی برآیید؟ اگر جوابتان به این سوال‌ها مثبت است (و البته تحت تاثیر تب عاشقی قرار ندارید و می‌توانید منطقی فکر کنید) می‌توانید از این مرحله هم به سلامتی عبور کنید.

[نگار14]

سلام منم تقریبا درگیر همچین مشکلی ام و واقعا گیجم نمیدونم چ کنم ان شالله خدا بهمون کمک کنه بهترین تصمیمو بگیریم

[sajjadebr]

سلام
مشکلات فرد 31 ساله زیاده
یکی اختلاف سنی فاحش و مطمئنا تو زندگی مشترک به مشکلات زیادی میخورید چون درک شما و اون بنده خدا از زندگی فرق میکنه
همچنین عدم اطلاع از وضعیت خانوادگی بلاشک ناراحتی ها و کدورت هایی رو براتون پیش میاره.
در کل نه با فرد 23 ساله
با فردی ازدواج کنید که حداقل 3 و حداکثر 6 سال و نهایت 7 سال اختلاف سنی داشته باشه
و همچنین با فردی که نسبت به شرایط زندگی شما و خانواده شما اشراف داشته باشه زندگی کنید که شما و خانواده شما رو تو بحران ها درک کنه.
این مشکل رو یه پسری از اقوام دارند که تا حالا قریب به 10 خواستگاری رفته و همشون اولش بخاطر وضع پسر قبول میکنند ولی بعد از مدتی که از زندگی خانوادگیش مطلع میشن پا پس میکشند و الان 28 سالشه و هنوز موفق به ازدواج نشده با اینکه خودش خوبه و مشکل اخلاقی و کاری نداره.
با مشورتی که شد تصمیم گرفتند دنبال دختری باشند که اوضاع خانوگی رو بدونه و با علم بر این با پسر ازدواج کنه.
اگرم میخوایید تصمیمی بگیرید بزارید خانواده ها هم شما و هم اون بنده خدا رضایت داشته باشند چون نیمی یا بیشتر مشکلات زناشویی به دلیل نارضایتی خانواده ها از داماد و عروس شکل میگیره.
رضایت خانواده ها خودش دلگرمیه بزرگی برای زندگی هاست.

در پناه یکی که همیشه حواسش بهمون هست...

[آمین@@@]

ازخدامی خوام بهترینارو برا رقم بزنه

[کیانا123]

ممنون بابت پاسخ کاملتون
اما من هنوز جواب سوالمو پیدا نکردم

[sajjadebr]

سلام
مشکلات فرد 31 ساله زیاده
یکی اختلاف سنی فاحش و مطمئنا تو زندگی مشترک به مشکلات زیادی میخورید چون درک شما و اون بنده خدا از زندگی فرق میکنه
همچنین عدم اطلاع از وضعیت خانوادگی بلاشک ناراحتی ها و کدورت هایی رو براتون پیش میاره.
در کل نه با فرد 23 ساله
با فردی ازدواج کنید که حداقل 3 و حداکثر 6 سال و نهایت 7 سال اختلاف سنی داشته باشه
و همچنین با فردی که نسبت به شرایط زندگی شما و خانواده شما اشراف داشته باشه زندگی کنید که شما و خانواده شما رو تو بحران ها درک کنه.
این مشکل رو یه پسری از اقوام دارند که تا حالا قریب به 10 خواستگاری رفته و همشون اولش بخاطر وضع پسر قبول میکنند ولی بعد از مدتی که از زندگی خانوادگیش مطلع میشن پا پس میکشند و الان 28 سالشه و هنوز موفق به ازدواج نشده با اینکه خودش خوبه و مشکل اخلاقی و کاری نداره.
با مشورتی که شد تصمیم گرفتند دنبال دختری باشند که اوضاع خانوگی رو بدونه و با علم بر این با پسر ازدواج کنه.
اگرم میخوایید تصمیمی بگیرید بزارید خانواده ها هم شما و هم اون بنده خدا رضایت داشته باشند چون نیمی یا بیشتر مشکلات زناشویی به دلیل نارضایتی خانواده ها از داماد و عروس شکل میگیره.
رضایت خانواده ها خودش دلگرمیه بزرگی برای زندگی هاست.

در پناه یکی که همیشه حواسش بهمون هست...

جواب دست خوده شماست که بهترین رو انتخاب کنید.
اگر به نظره شخصی باشه پسره 23 ساله برای آینده شما بهتره ولی بازم ما نمیتونیم نظره قطعی بدیم.
چون اون پسر رو نمیشناسیم.


در پناه یکی که همیشه حواسش بهمون هست...

[کیانا123]

بابت راهنمایی ممنونم مدیر کل
در مورد سوالم چه نظری دارین؟؟
برای من مهم انتخابی درست است بدون درنظر گرفتن احساسات.

[hamdask]

امکانش نیست.

با سلام،
چرا امکانش نیست. اکثر دانشگاهها مراکز مشاوره دانشجویی دارند. که به علت کثرت مراجعه دانشجوها، تجربیات گرانقدری هم دارند. برای یکی از مهمترین تصمیم‌های زندگی‌تان حتما مشاوره بروید. بعید بدانم امکانش نباشد که مشاوره بروید.
انتظار نداشته باشید با چند خط نوشته افراد دیگر بتوانند شما را دقیق راهنمایی کنند. مهمتر تصمیم را شما باید بگیرید. هرچند نباید احساسی تصمیم گرفت اما احساس در ازدواج مهم است.