26 ساله هستم . با دختری 21 ساله آشنا شده و قصد ازدواج داریم . روابط ناموفق کم نداشته . اما حقیقتا گذشته اش برایم مهم نیست . تنها ترسم از آن است که این گذشته دست از سرش برندارد . خیلی هم را دوست داریم . اما گاهی خاطرات گذشته به یادش می آیند و او را ناآرام و مردد میکنند . به عنوان کسی که دوستش دارد و میخواهد عمرش را با او به پایان برساند ، میتوانم آنقدر خوب عمل کنم که او را از این گذشته نجات دهم ؟ میخواهم تمام توانم را در این راه بگذارم چون او همه زندگی من است .
بعضی وقتا پسرا در چنین مواردی در ذهنشون یک حس رقابت پیدا می کنن با افراد قبلی که الان حضور ندارن و تو ذهنشون دنبال پیروزی بر اونا هستن که باعث میشه خیی موارد رو ندیده بگیرننوشته اصلی توسط masoud.sh
اگر این در مورد شما صدق می کنه باید بیشتر حواستون رو جمع کنید و رفتارها و اخلاق ها رو بسنجید
این رو هم توجه داشته باشین روانشناسا میگن رابطه قبلی رو فراموش کنید ( مدت زمانی بگذره ) و وارد رابطه جدید بشید تا به مشکل نخورید و تصمیم اشتباهی نگیرید که ظاهرا این مساله در مورد دختر خانم مورد نظر شما صدق نکرده
به نظرم اگر ایشون آدم نرمالی باشه و شما هم با گذشتش مشکلی نداشته باشی مساله پیش نمیاد
امضامم بخون
ویرایش توسط آرش67 : 05-30-2017 در ساعت 12:49 AM
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
این که به مرور زمان بهتر میشه رو کاملا حس میکنم . نمیتونم بگم حس رقابت ندارم اما واقعا هدفم اینه که فقط به آرامش برسیم همین . ممنون
آیا منظورتون از آرامش فقط پیروزیه؟ ( البته این حس خوبیه به شرطی که مسائل دیگه رو هم در نظر بگیرین و تحت تاثیر فقط این یک آیتم نباشین چون بعضیها بعد از تموم شدن مسابقه تازه چشماشون رو باز می کنن که ...)
احیانا ایشون اولین دوست دخترتون نیست؟
اگر بله خیلی خیلی حواستون باشه تنها از روی احساس تصمیم نگیرین
مشاوره برید و در مورد ازدواج اطلاعات کسب کنید
ویرایش توسط آرش67 : 06-02-2017 در ساعت 11:08 AM
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
دوست عزیز مگر می شود ازدواج کرد و تردید نداشت؟ تردید در تمام مراحل بزرگترین تصمیم زندگی شما، همراهتان است. از وقتی تصمیم می گیرید ازدواج کنید و با خودتان فکر می کنید «آیا الان وقتش است؟» بگیرید تا وقتی که عقد می کنید و با خودتان می گویید: «این همان آدمی است که باید با او ازدواج می کردم؟».
همه این تردیدها طبیعی هستند اما چیزی که طبیعی نیست، نادیده گرفتن آنها است. اگر سعی کنید تردیدهایتان را پس بزنید یا آنها را توجیه کنید، بزرگترین ضربه را به خودتان زده اید. شما وقتی وارد زندگی مشترک می شوید، باید همه سوال هایتان را پاسخ داده باشید و با کمترین ابهامی (نمی گوییم هیچ ابهامی) وارد زندگی مشترک شوید. هرچند برخی از افرادی که تمایلات وسواسی دارند، پی در پی دچار تردید می شوند. ما اینجا درباره آنها صحبت نمی کنیم. از کسانی می گوییم که به احساسات درونی خود بی توجهی می کنند و با کله توی یک ماجرای مبهم می پرند. آن هم ماجرای مهمی مثل ازدواج.
وقتی نسبت به یک نفر شک و تردید داریم لازم است با شناخت بیشتر و با زمان بیشتر و با زمان بیشتر و پرس وجو بیشتر بر تردیدها غلبه کنیم و گرنه تردیدها مشکلی را حل نمی کند. برخی اوقات ما به تردیدهای خود توجه نمی کنیم چون اعتماد به نفس ما پایین است.
توصیه می کنیم هر گاه نسبت به ازدواج با یک نفر دچار تردید بودید به روانشناس یا مشاور مراجعه کنید. گاهی اوقات این تردیدها با مسائل جدی مرتبط است که مستقیما بر ازدواج تاثیر گذار است. حتی ممکن است دقیق ندانید نسبت به چه چیزی شک دارید. طبیعی است چون شما تجربه کمی دارید و قبلا هیچ وقت ازدواج نکرده اید یا در یک رابطه جدی و واقعی مثل همسری نبوده اید. بنابراین دلیل خیلی از تردیدهایتان را نمی فهمید و فقط می دانید یک چیزی درست نیست، قلبتان رضا نمی دهد یا به قدر کافی آرام و مطمئن و خوشحال نیستید. در این جور مواقع یک مشاور خبره می تواند شما را یاری دهد تا سرمنشا این احساستان را پیدا کنید.
در این جا نمونه ای از تردیدها را برایتان می گوییم که بی توجهی به آنها جدا خطرناک است و می تواند فاتحه زندگی مشترک شما را بخواند.
برخی از افراد به نظر می رسد که تفاهم بسیار زیادی با هم دارند و به دلیل همین تفاهم به آنها پیشنهاد می شود که با هم ازدواج کنند. اما با وجود تفاهم زیادی که با هم دارن، علاقه ای میانشان نیست یا بهتر است بگوییم برای یکدیگر جذاب نیستند و به هم کشش ندارند. معمولا به این افراد توصیه می شود که ازدواج کنند تا پس از ازدواج علاقه و محبت بین آنها ایجاد شود. اما واقعیت این است که اگر علاقه و محبتی بین دو نفر به طور خاص وجود نداشته باشد، با ازدواج هم آن علاقه ایجاد نخواهد شد.
اگر کشش جنسی وجود نداشته باشد، اگر تمایل هیجانی برای با هم بودن نداشته باشید و اگر دلتان برای هم نتپد، یک جای کار می لنگد و حتی اگر درست عین در و تخته هم با یکدیگر جور شوید، باز بعد از مدتی همدیگر را دلزده می کنید چون عشق و جذابیت چسب های رابطه زوج ها هستند و در صورت نبودنشان رابطه از هم می پاشد. در بسیاری از ازدواج های بین خویشاوندان یا ازدواج هایی که توسط پدر و مادر ترتیب داده می شود می توانیم این اشتباه را مشاهده کنیم. درست است که تفاهم در ازدواج لازم است. اما کافی نیست. ازدواج زمانی به سامانی موفق خواهد رسید که سه عنصر علاقه، تعهد و تفاهم همزمان با هم وجود داشته باشد.
یکی از باورهای بسیار رایج و غلط در اکثر فرهنگ ها این است که ما می توانیم با عشق، توجه و تلاش همسر خود را تغییر دهیم! به خصوص خانم ها مستعد پذیرش این باور غلط در زمان اشنایی و ازدواج هستند. خیلی ها فکر می کنند آدم ها به مرور زمان، مثلا بعد از ازدواج یا بچه دار شدن تغییر می کنند و به اصطلاح خودشان درست می شوند. اما هیچ کس قابل تغییر نیست. آدم ها حتی وقتی خودشان ضرورت تغییر را هم حس می کنند، باز به سختی تغییر می کنند چه رسد به این که ضرورتی به تغییر نبینند و بخواهند به زور کسی دیگر عوض شوند!
بسیاری از ما امیدواریم که با ازدواج همه چیز به خیر و خوشی خواهد گذشت. حتی اگر قبل از ازدواج مسایل و مشکلات وجود داشته باشد و رابطه دو طرف غیر صمیمانه باشد باز فکر می کنیم که با ازدواج همه چیز حل خواهد شد. اما لازم است که به این نکته توجه کنیم که آنچه در خلال آشنایی از فرد می بینیم به احتمال بسیار زیاد بعد از ازدواج نیز تداوم خواهد یافت.
خانواده اش را کجای دلم بگذارم؟
خیلی ها می گویند من می خواهم با خودش زندگی کنم، نه خانواده اش. این اشتباه ترین حرفی است که ممکن است بزنید. اگر دارید به رغم مخالفت خانواده ها با هم ازدواج می کنید یا اگر خانواده هایتان در یک سطح نیستند و این دل چرکین تان می کند، به هشدار قلبتان گوش دهید و برای ازدواج دست نگه دارید. تفاوت فرهنگی خانواده ها یا نارضایتی آنها می تواند زندگی شما را خیلی بیشتر از آنچه فکر می کنید تهدید کند. مطمئن باشید که قوی ترین عشق ها هم زیر فشار خانواده ها سرد می شود چون ما در ایران در یک نظام سنتی ازدواج می کنیم و ازدواج مان پیوند دو خانواده است نه دو فرد.
خـــــدانـگهــــــدار
اون پسری که میگه گذشته طرف مهم نیست یا داره دروغ میگه یا به خودش میگه فعلا بزا دختره را بگیرم پوز یه عده را بزنم
اما یه نکته ای که هست باید ببینی این روابط گذشته حدش چقد بوده .
همه مثل هم نیستند .
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
هممون مثل همیم بیخود شعار ندین
شعار نیست
بعضیها فازشون چیز دیگست که کم هم نیستن و دلایل خودشونو دارن
بعضی وقتا هم به دلیل دلرحمی ممکنه این اتفاق بیفته
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
کاملا موافقم . منم برای از بین بردن همین تردیدها تلاش میکنم . اما تلاش من به تنهایی کافی نیست . الان به جایی رسیدم که دیگه درک نمیکنم چه خبره اطرافم . ی روز میگه دوست دارم و فقط با تو خوشبخت میشم . دقیقا فرداش میاد میگه نمیتونیم با هم باشیم و میره تو خودش . من واقعا دلم میسوزه براش . باهاش ازدواجم که نکنم دوس دارم از این وضعیت نجاتش بدم چون میدونم داره اذیت میشه
نمیدونم چرا برای خیلیا مثل شما باور این قضیه سخته اما واقعا گذشته اونقدر اهمیت نداره که بخام به خاطرش آینده رو خراب کنم . گذشته در گذشته اتفاق افتاد و تموم شد . هرچند که این منم که برام مهم نیست . واسه خودش حتما اونقد مهم هست که نمیتونه بهش فکر نکنه
به نظرم وقت خودتونو تلف می کنید
من مثل خیلی از کاربرای دیگه دانش و تخصصی تو مشاوره ندارم و فقط نظر خودمو میگم
برای کسانی که قوانین سرسختانه در زندگی شون میذارن:
به جای تمرکز بر روی نتایج ، به تلاش های خود بیندیشیم و برنامه ریزی کنیم.
نگاه به گذشته، افسردگی و نگاه به آینده ، اضطراب ایجاد می کند، چون نه قادر به تغییر گذشته ایم و نه به آینده آگاهی داریم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟