سلام. شاید بنظر مسخره بیاد که یکی بیاد اینجا همینطوری درد و دل کنه، چون نه میتونم به خودش بگم نه به اطرافیانم و نه به مشاور
به خودش نمیتونم بگم چقدر دوستش دارم چون قراره رابطه ی احساسی نداشته باشیم، به مشاور هم نمیتونم بگم چون فقط میگن این رابطه رو رها کن
من دخترم، 24 ساله، متاسفانه پسری رو دوست دارم که از نظر جسمی و روحی مشکلات زیادی داره، از خیلی ها بدی دیده و روحیه درمان مشکلات جسمی رو از خودش گرفته
نمیتونه کسی رو دوست داشته باشه چون فکر میکنه نمیتونه هیشکی رو خوشبخت کنه، دوست داره بیشتر تنها باشه و رابطه ی ما که فقط در حد چت هست هم گاهی در حد یه شب بخیر خلاصه میشه
خیلی ناراحت کننده ست پسری با این شخصیت، این تیپ و قیافه و هزارتا حسن دیگه انقد بی روحیه س و از زندگی بریده
دوست داشتم کمکش کنم، بهش روحیه بدم ولی حتی من طوری خودم رو عادت دادم که یک ساعت هم نمیتونم باهاش برم بیرون و طوری استرس میگیرم که خودم به اجتماعی بودن خودم شک میکنم
خیلی سخته یه نفر رو بی نهایت دوست داشته باشی و کوچک ترین کمکی از دستت بر نیاد... خیلی سخته