سلام.پسری هستم که چند وقت دیگه 30 سالم میشه،چند وقتی بود که تنهایی خیلی اذیتم میکرد و از اونجایی که اصلا نمیتونم وارد یک رابطه بی هدف شم تصمیم گرفتم دنبال ازدواج باشم البته نه چشم بسته و از روی احساس و به صورت منطقی.اول یکی از همکارام رو در نظر گرفتم و به سختی با ایشون مطرح کردم و ایشون جواب منفی دادند.البته ایشون 2 سال از من بزرگتر بودند. بعد از اون با یک خانم دیگه اشنا شدم که ایشون سنش 30 سال بود و از توی صحبتش فهمیدم که از مجردی خسته شده و بیشتر دنبال اینه که یکی شوهرش شه و به خاطر خوده طرف نمیخادش که به نتیجه نرسیدیم.بعد از اون تازگیا با یک خانم از طریق واسطه معرفی شدیم که ایشون مثلا ملاک اصلیشون ایمان و اخلاق و تحصیلات و... بود که ایشون هم در فردای همون روز گفتن فکر میکنم مناسب هم نیستیم و من هم خداحافظی کردم ازشون ( فکر میکنم به خاطر لاغریم جواب منفی دادن) الان کلا وضعی ت جالبی ندارم و حس میکنم دارم از روال زندگیم خارج میشم.اصلا دنبال رابطه بی هدف و دختر بازی هم نیستم.حتی نمیتونم کسی رو صیغه کنم ( یعنی نمیتونم با این قضیه کنار بیام).وضعیته بدیه..از طرفی کلا اون حسه نیاز به جنس مخالف ( چه عاطفی چه جنسی ) دیگه داره ازم بیرون میره.. و خودم اصلا دلم نمیره به کسی بخام پیشنهاد ازدواج بدم چون همه دخترا دنبال زیبایی و پول هستن اونایی هم که نیستن کسی سمتشون نرفته و از ترس از مجرد موندنشون سمتت کشیده میشن که حتی اونا هم فکر نکنم جواب مثبت بهم بدن..الان میخام بلند شم ..من تا چند سال پیش خیلی ادم سرزنده و شادابی بودم ،الان اصلا باورم نمیشه اون ادم اینجور شده باشه، من شاغل هستم و شغلمم جایگاه اجتماعیش بد نیست..از همون اول کارمم پس انداز کردم برای زندگی ایندم اما الان میبینم تمام چیزهایی که داشتم حداقل توی ازدواج ارزشی برای کسی نداره..به نظر شما چه کارهایی میشه انجام داد تا از این حال و هوا بیرون بیام ..مثلا مسافرت؟انجام دادن کار به صورت شغل دوم؟ کلا میخام از این حال و هوا بیرون بیام و این حس رو از وجودم کامل از بین ببرمش.ممنون. میشم نظر بدید
نظرت چیه؟
