سردی ارتباط با شوهرم

با سلام
من 26 سالمه و 4 ماهه ازدواج کردم ولی هنوز نمی تونم تمام حواسم رو به زندگیم جم کنم. مثلا وقتی با شوهرم ************ می کنم همش عشق اولم(که هیچ رابطه یا دوستی بین ما نبوده) جلو چشممه. توی ذهنم برای انجام کارام با یادآوردن اونه که انرژی می گیرم و با چشمم بیرون مدام دنبال اون می گردم. همه می کن عشق اول به خاطر بلوغ زودگذره ولی متاسفانه با گذشت 8 سال هنوز توی ذهنم می چرخه
با وجود شوهرم عذاب وجدان دارم که فکرم پیشش نیست ولی توی رابطه ************ یا کارای مربوط به زندگیم چیزی کم نمی زارم و به سختی هم که شده با محبت و ملایم باش رفتار می کنم.بار ها تلاش به فراموش کردنش کردم ولی وقتی تو حال و هوایی خودمم می بینم ناخودآگاه باز دارم بهش فکر می کنم.
لطفا راهنمایی کنید چطور ذهنم را اروم و مترکز زندگیم کنم؟

سلام
شما نیاز به مشاوره حضوری دارید.این افکار ممکنه بعدا موجب سردی بین شما وهمسرتون بشه.
سعی کنید همسرتون دوست داشته باشین عشق اولی وجود نداره ، کسی که شما را به همسری قبول می کنه وحاضر به خاطر شما 20و30تا امضا پای سند ازدواج بزنه عشق اول و اخر شماست.
و گرنه کسی که برای رسیدن به شما قدمی برنداشته معلومه که دوستتون نداشته. پس چه لوزمی داره شما اون شخص دوست داشته باشین.

من این حرف رو به خودم می زنم ولی ذهنم رو نمی تونم کنترل کنم من شوهرم رو خیلی دوست دارم و وقتی کنارم نیست گوشه گیر و عصبی می شم گاهی گریه می کنم ولی فکر یه نفر دیگه عصبیم می کنه و از ذهنم پاک نمیشه
چندین بار مشاوره حضوری رفتم ولی راهکاراشون فایده ای نداشته مثلا اینکه خودمو سرگرم کنم. جایی که منو به گذشته بر می گردونه نرم و بیشتر با شوهرم بگردم و روزها خاطرات جدید بسازم ولی تو خاطرات جدیدم تو ذهنم ادمای قبلی هم وجود دارن این بزرگترین مشکل منه...

به خوبي هاي همسرت فكر كن به اينكه بخاطرت از چه چيزها گذشته و حاضره تموم عمرش رو به پاي تو بذاره اينكه اون چه گناهي داره كه خانمش اينجوريه مدام به اين فكر كن كه همسرت يه فرد نمونه و تمام عياره و بايد سعي كني براش بهترين باشي منم مثل تو بودم ولي الان وقتي خوابه نگاش ميكنم با اينكه خيلي بدي ها ازش ديدم پيش خودم ميكم من عاشق اين مردم اين مرد همه زندگي منه و با دنيا عوضش نميكنم زندگي باهاش برام شيرينه شما هنوز تازه ازدواج كردي شايدبخاظر اينه تنها تو خونه ميموني اين فكرها سراغت مياد

واقعیت اینه که من واقعا ازش بدی ندیدم و هر چیزی که لازم داشتم برام تهیه کرده و کمبودی ندارم ولی ذهنم اشفته شده کوچکترین تلنگری باعث میشه زندگی خوب و شوهرم از یادم بره و همیشه منتظر یه اتفاقم که دوباره با همن شخص روبرو بشم و حرف بزنم ناخوداگاه تو ذهنم برنامه میذارم چیکار کنم تو این شرایط یا چی بگم اگر همچین موقعیتی پیش اومد وقتی به خودم میام از اینکه این فکرو کردم دلم میخاد سرمو بکوبم با دیوار
من خودمم نمی خام بش فکر کنم ناخودآگاهه انگار غریزه شده برام.چیکار کنم؟

جز خودت شخص ديگه نميتونه كمكت كنه خودت اراده كن تا وقتي فكر اومد سراغت واسه خودت آواز بخون صداي تلوزيون يا موزيكتو زياد كن به يه چيز ديگه فكر كن

روانپزشک مراجعه شود

همین که این موضوع برات مهمه و درک میکنی که بجز شوهرت نباید به کسی فکر کنی یعنی شما زن خوبی هستی هیچ نگران این مساله نباش درسته که 8 سال از عشق اولت میگذره ولی تو فقط 4 ماهه ازدواج کردی یعنی تا 4 ماه پیش یک دهه هر شب با یاد عشق اولت میخوابیدی بدون دغدغه و عذاب وجدان پس با تو زندگی میکرده حالا هم چند سال زمان میبره تا به مرور پروندش تو ذهنت بایگانی بشه خیلی راحت زندگی تو بکن اگه گاهی هم تو ذهنت اومد خیلی خودتو اذیت نکن مطمن باش که به مرور زمان از ذهنت پاک میشه