سلام من یه دختر 27 ساله هستم و یک برادر و خواهر بزرگتر دارم.هر سه مجردیم.پدر مادر من تحصیل کرده هستن.مادرم دبیر بوده پدرم مهندس
پدر مادر من برخلاف تحصیلاتشون اصلا مارو درست تربیت نکردن .سه بچه خجالتی و بی دست و پا بار اوردن .اصلا به ما احترام نمیذاشتن مخصوصا من چون بد قلق و لجباز بودم.سر بی ادبی ها و درس نخوندن ها و... کتک میزدن و من هربار که کتک میخوردم ارزو میکردم پدرم پیر شه بتونم بزنمش.روند تحقیر و کتک همیشه ادامه داشت.الان حاد تر شده چون من دیگه کشش ندارم قبلا اگر تهدید به کتک میکردن میترسیدم و شاید ساکت میشدم الان زدم به سیم اخر و میگم بیا بزن تو که همیشه با کتک مشکلتو حل کردی من دیگه از کتک نمیترسم! مدادم درگیریم و دعوامون میشه.من تو نوجونی شاید فحش میدادم اما الان دیگه مادرمو میزنم.همین امروز بحثمون شد و بدون اینکه بفهمم زدم در گوشش.یه جورایی به شدت عصبی شدیم.خسته شدم واقعا.نمیخوام اذیتش کنم.نه من باور کردم زدم نه مادرم.خیلی حرص میخوره.از بچگی تا الان کنترل شدیم که خوب درس بخونیم اگر با کسی دوست میشیم زیر نظر و تایید اونا باشه.چند بار بریم بیرون و... .یه جا خوندم تنبیه بدنی بعد یه مدت باعث میشه فرد به شما حمله کنه.الان تو همون وضعم.اصلا گاهی میگم بمیرید راحت شم!البته تو دلم.من همچین ادمی نیستم فقط خسته ام .از توصیح دادن زیر ذره بین بودن.تحقیر و توهین و بد دهنی هاشون.چیکار کنم?که هم من انقدر حرص نخورم هم دعوا نشه.من واقعا دوستشون دارم فقط اصلا استقلال و احترام ندارم اصلا.بهشونم میگم میگن ما انقدر هم با تو بد رفتار نکردیم هرکی ندونه فکر میکنه چه خبره! خونمون فقط شده پرخاش .به دادم برسید
