نمایش نسخه قابل چاپ
با سلام، پسرم 2.5 سال دارد و از همه چیز میترسد حتی از چیزها یا کارهایکه تا کنون تجربه نکرده، مثلا میگم برو فلان کار رو انجام بده سریعا پاسخ میده میترسم.مثلا از دکتر، آرایشگاه، حمام، عکاسی و... خیلی ترس داره(تا الان 4 بار موهاش رو کوتاه کردم، اونم خودم توی خواب. چون واقعا از آرایشگاه ترس زیادی داره)
نمیدونم کلمه میترسم رو چطور یاد گرفته.
با تشکر
سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط پارسیا
فرزند دلبند شما احتمالا دچار 2 نوع ترس شده که به علت نادانی در اصول پرورش و تربیت از طرف شما و همسرتان رخ داده:
1- اضطراب جدایی
2- ترس از غریبها
حتما باید بیشتر با هاش باشید و بازی قایم باشک رو حتما خودتون به کرات باهاش بازی کنید تا اضطراب جدایش کاهش پیدا کنه
بیشتر با خودتون نه به تنهایی تو جمع آدمهای تازه ببریدش تا متوجه بشه که خطری تهدیدش نمیکنه
بیشتر با بچه های دیگر هم سن خودش که این ترسها رو ندارن باشه تا همگام سازی کنه خودش رو با اونها.
موفق باشید
جدی بگیرید و پیگیر باشید ولی نگران نباشید
نقل قول:
نوشته اصلی توسط پارسیا
ترس در گروه سنی کودکان از کودکی تا نوجوانی ادامه دارد و به تدریج که کودک بزرگتر می شود، طیف ترس گسترده تر می شود و مواردی چون تاریکی، نمادهای ماوراء طبیعی، اشخاص، اشیاء و رویدادهایی خاص را در برمی گیرد. به همین ترتیب با افزایش سن، ترس بیشتر متوجه اشیاء و رویدادهایی خیالی و نیز ترس از آینده می شود. نگرانی های خیالی خصوصا در سنین 3 الی 6 سالگی شایع هستند، چرا که در این دوره رشد قوه تخیل کودک تا بدان مرحله پیشرفت نموده است که می تواند خود را جای دیگران بگذارد و مشکلاتی را که هنوز خودش با آنها روبرو نشده است تجسم نماید.
برخی از ترس های بهنجار مرتبط با سن در جدول زیر آورده شده اند.
تولد تا 6 ماهگی - ترس از صداهای بلند و از دست دادن حمایت والدین
7 تا 12 ماهگی - ترس از غریبه
یک سالگی - ترس از جدایی از والدین و ترس از توالت
2 تا 4 سالگی - ترس از حیوانات، اتاق تاریک، صدای بلند
5 سالگی - ترس از اشخاص بد، ترس از صدمه
6 سالگی - ترس از روح، جادوگر، غول
7 و 8 سالگی - ترس از روح، جادوگر، غول و ترس از صدمه
9-12 سالگی - ترس از امتحانات مدرسه، ظاهر فیزیکی، جراحات بدنی
این ترس های بهنجار دوران کودکی، مرتبط با سن هستند که معمولا گذرا هستند و دوره ای کوتاه دارند (با این حال ممکن است شدت آنها از کودکی به کودکی دیگر متفاوت باشد).
اما چه ترس هایی در کودکان نابهنجار تلقی می شوند و باید بر آنها عنوان ترس مرضی (فوبی) گذاشت؟ روان شناسان و روان پزشکان خصوصیاتی را برای ترس های نابهنجار کودکی به شرح زیر قایل می شوند:
1- متناسب با شرایط و موقعیت نیست: به عنوان مثال همان گونه که پیشتر ذکر آن رفت، ترس از اتاق تاریک، از جمله ترس های بهنجار و شایع کودکان در سنین 2، 3 و 4 سالگی است. وضعیت نابهنجار ترس از تاریکی در کودکی که دچار فوبی است به این شکل ظاهر می شود که وقتی کودک در اتاق تاریک قرار گرفت از شدت ترس به خود می لرزد، واکنشی شبیه به هراس از خود نشان می دهد، فریاد می کشد و قادر نیست حتی برای چند لحظه در اتاق تاریک باقی بماند.
2- دلیلی برای ترس نمی شود ارایه کرد و با استدلال از بین نمی رود: به عنوان مثال ترس شدید از رفتن به دستشویی در کودکی ممکن است بدون ارتباط با هیچ محرک ترسناک مشخصی حادث شده باشد و کودک دلایل ارایه شده از سوی والدین را مبنی بر بی خطر بودن محیط دستشویی نمی پذیرد.
3- شدت ترس به میزانی است که منجر به اجتناب از موقعیت ترس آور می شود: مثلا اگر کودک از محیط مدرسه یا حمام می ترسد این ترس به قدری شدید است که از رفتن به مدرسه یا حمام امتناع می ورزد.
4- ترس به شکلی در آمده است که خارج از کنترل ارادی فرد درآمده است.
5- و نهایتا ترس به مدت طولانی استمرار پیدا می کند (منظور از مدت طولانی معمولا وجود ترس بیش از 2 سال است).