قصد جدایی مادرم

[ویولت]

پدرم اخلاق بدی مثل خودخواهی و زورگویی دارن ، سالهاست که مادرم و من و خواهر برادرم این رفتار را تحمل کردیم و بارها درموردش باهاشون صحبت کردیم، اما حاضر نیستن هیچ تغییری در رفتارشون ایجاد کنن و حتی هر روز بدترم میشه، پدرم معتقد هست که چون نون آور خانواده اند در هر موردی حرف باید حرف خودشون باشه ، و کلا اگه مخالف چیزی باشن زیر بار هیچ منطق و دلیلی نمیرن، از همه انتظار دارن که همواره گوش به فرمان اوامر باشن
مادرم بعد از 25 سال تصمیم گرفته از بابام جدا بشه، میگه تا الان هم به خاطر ما بوده که این رفتار را تحمل میکرده، الان قهر کرده رفته خونه مادرش
من کاملا حق را به مامانم میدم
از طرفی مامانم روی حرف من خیلی حساب میکنه، یعنی من میتونم راضیش کنم که دوباره برگرده سر زندگیش
ولی باتوجه به شتاختی که از بابام دارم میدونم هیچ تغییری ایجاد نمیشه و اگه برگردیم دوباره همون روند قبل ادامه پیدا مبکنه
اگه مادرم بخواد جدا بشه من ترجیح میدم با اون زندگی کنم و خواهرم هم همینطور
در این صورت بابام تنها میمونه ولی عمرا کوتاه بیاد و بخواد آشتی کنه و از این حرفا، تازه برعکس باهامون لج میکنه و مارا از همه چی محروم میکنه

به نظر شما من باید از این جدایی حمایت کنم؟

[farokh]

راستش هر دردی و هر چیزی در این دنیا علاج و درمانی داره ...

مگر اخلاق بد که بقول معصوم علیه السلام دردیه که درمانی براش نیست ...

و واقعا" سخته که با پدر بداخلاق بتونی زندگی کنی ... دیگه مادرت که جای خود داره ...

خب اگه مادرت واقعا" تصمیم گرفته که ترکش کنه ... این تصمیم خودشه ...

چون الان بخوایم از گذشت و زندگی صبورانه حرف بزنیم ، مادرتون همه اینارو انجام داده و گوشش از این حرفا پره ...

ولی شما در حالی که باشه باید احترام پدرتون رو نگه دارید ....

هرچندم که بد خلق باشه شمارو دوست داره ولی شاید بخاطر غرورش به رو نیاره ....

پس باید هرطوری که میشه .. هواشو داشته باشید ... سخته ولی برای شما لازم الاجراست

[mahsa42]

شرایط سختیه که بخوای پدر و مادر یکی رو انتخاب کنی ...

ولی به هرحال اگه راهی واسه تحمل کردن مادرت نمونده و تصمیمش قطعیه ، پس دیگه نمیشه کاری کرد ...

ولی اگه میتونید بازم کاری انجام بدید، دریغ نکنید ...

هرچی که هست باید حساب بچه ها با والدین جدا باشه ...

اونا زن و شوهرن و ممکنه فردا دوباره آشتی بکنن .... ولی شما دخترا باید هوای هردوی اونارو داشته باشید ...

و با تمام بداخلاقی بهشون کوچکترین بی احترامی نکنید ...

و صبور باشید شاید این تنهایی واسه پدرت خوب باشه و روش تاثیر بذاره

[بهار شريف]

نظر دوستان محترمه
خیلی سخته که بخوان بعد از این همه سال از هم جدا بشن و شماها یکی رو واسه ادامه زندگی انتخاب بکنید ولی اگه فکر میکنید که این اختلافات توی پیشرفت آیندتون تاثیر منفی گذاشته یا میذاره چاره ای جز جدایی نیست چون وقتی پدر و مادر 2 تا جاده جدا از هم باشن آخر این جاده هیچ مقصدی نداره
ایشالا که پدر شما و بقیه مردها یه کم خوش اخلاق بشن و به جز خودشون به زنجیره خانواده هم فکر کنن

[خسته دل]

سلام دوست عزیزم .قبل از اینکه بخوای به طلاق مادروپدرت فکرکنی باید همه راه های حل این مشکل رو ارزیابی کنی .اولین راهی که بهت پیشنهادمیکنم اینه که مادرت وتمام خواهروبرادرهات چندماهی ازپدرت دورباشید .حداقل سه ماه جلو چشم پدرتون نباشید جدایی باعث دلتنگی میشه باعث تنهایی میشه،باعث میشه زن وشوهر قدرکنارهم بودن روبدونن.راه دیگه اینه که یه مدت همون رفتارها وعکس العمل های پدرت رومتقابلن به خودش برگردونید اگه باهاتون لج میکنه شماهم لج کنید اگه بهتون زورمیگه شما بهش اهمیت ندید. سعی کنید زجرش بدید ،بهش بفهمونید که احساسی که اون درمقابل رفتارهای شما داره شماهم همون حس رودرمورد رفتارهای زشتش دارید.امکان نداره که انسان منطق نداشته باشه.اشتباهاتش روبامنطق بهش بفهمونید. اگه مشکلتون حل نشد به یه مشاوره قابل اعتماد مراجعه کنید وبرای حل مشکلتون ازش راهنمایی بخوایید..اگه تمام این راه ها رورفتید ووضعیت زندگیتون تغییری نکرد ویا بدترشد اون وقت به فکر طلاق بیفتید.طلاق تنها امرحلالیه که عرش خدابا اون به لرزه درمیاد.درکل سعی کنید به طلاق فکرنکنید مگراینکه وضعیت وخیم بشه.موفق باشید.

[a]

سلام دوست عزیزم .قبل از اینکه بخوای به طلاق مادروپدرت فکرکنی باید همه راه های حل این مشکل رو ارزیابی کنی .اولین راهی که بهت پیشنهادمیکنم اینه که مادرت وتمام خواهروبرادرهات چندماهی ازپدرت دورباشید .حداقل سه ماه جلو چشم پدرتون نباشید جدایی باعث دلتنگی میشه باعث تنهایی میشه،باعث میشه زن وشوهر قدرکنارهم بودن روبدونن.راه دیگه اینه که یه مدت همون رفتارها وعکس العمل های پدرت رومتقابلن به خودش برگردونید اگه باهاتون لج میکنه شماهم لج کنید اگه بهتون زورمیگه شما بهش اهمیت ندید. سعی کنید زجرش بدید ،بهش بفهمونید که احساسی که اون درمقابل رفتارهای شما داره شماهم همون حس رودرمورد رفتارهای زشتش دارید.امکان نداره که انسان منطق نداشته باشه.اشتباهاتش روبامنطق بهش بفهمونید. اگه مشکلتون حل نشد به یه مشاوره قابل اعتماد مراجعه کنید وبرای حل مشکلتون ازش راهنمایی بخوایید..اگه تمام این راه ها رورفتید ووضعیت زندگیتون تغییری نکرد ویا بدترشد اون وقت به فکر طلاق بیفتید.طلاق تنها امرحلالیه که عرش خدابا اون به لرزه درمیاد.درکل سعی کنید به طلاق فکرنکنید مگراینکه وضعیت وخیم بشه.موفق باشید.

خسته دل جان . راهنمایی هاتون خیلی خوبه .ولی فکرکنم سه ماه دوری خیلی خیلی زیاده ... همین که یک هفته هیچکس تو خونه نباشه .خودش احساس شدید نیاز و دلتنگی و...بهش دست میده . به نظر من یک ماه فوقش 1.5 ماه ...

و در مورد رفتار متقابل ... وقتی کسی لجباز یا اخلاق بدی داشته باشه ... دو صورت داره ... وقتی مثل خودش رفتار کردی میفهمه که خودش هم زور گفته و ناحق پس خودشو درست میکنه چون میفهمه این رفتارش غلط بوده ( همونطور که نمیخواد اینجوری باهاش رفتار کنن پس خودشو هم درست میکنه )
و دوم اینکه وقتی لجبازی یا بداخلاقی میبینه .بدترشو انجام میده و این یعنی دعوا و از هم خوردن زندگی چون تحملی واسه این رفتار ها واسه کسی نمیمونه مخصوصا تو این شرایط

[خانم دکتر اینده]

این مشکل جزء مسائلی هست که حل اون به طور کامل به دست شما نیست. یعنی این مشکل دو طرف داره؛ یک طرف شما هستید که میخواهید مشکلتون حل بشه و طرف دیگه پدرتون هست که ما دسترسی به ایشون نداریم تا با صحبت و ... بتونیم ایشون رو قانع کنیم اما در این نوع مسائل توصیه ما با توجه به شرایطی که خانواده شما داره قطعا طلاق نیست بلکه ما توصیه می کنیم که شما و خواهر و برادر و مادرتون با رعایت برخی مسائل 50 درصد قضیه رو که دست شماست به نحوی مدیریت کنید که فشار کمتر بشه هر چند که گفتم حل صد در صدی مسأله با همکاری هر دو طرف ممکنه و اون هم وقتی اتفاق می افته که طرف دیگر یعنی پدرتون هم قبول کنه که زندگیش مشکلی داره و باید برای اون کاری بکنه توصیه اولم اینه که اگر از فامیل، دوستان و آشنایان کسی رو می شناسید که حرفش روی پدرتون تأثیرگذار هست حتما از ایشون استفاده کنید ... معمولا آدمها از برخی دوستان یا آشنایان خاص حرفشنوی خوبی دارن و روی اونها و حرفشون حساس هستند اگر چنین کسی رو سراغ دارید از ایشون بخواهید که وارد قضیه بشن توصیه دوم به شما و خواهر و برادرتون ؛ حفظ حرمت والدین (پدر و مادر) در همه شرایط و جلوگیری از به هم خوردن نظام خانواده و روابط خانواده و پرهیز از دامن زدن به مشکل و جانبداری متعصبانه هست. سعی کنید در مواقعی که مشکل اوج می گیره و اختلافی پیش میاد بدون این که روشن و صریح جانبداری کنید با بیان منطقی و مؤدبانه و محترمانه و ایجاد روحیه گذشت و مدارا موضوع رو حل کنید تا فضای خانه به یارکشی و جبهه گیری تبدیل نشه که این خودش مشکل رو چند برابر میکنه با توجه به شناختی که از اخلاق پدرتون دارید از رفتارها و گفتارهایی که ایشون رو بیشتر تحریک می کنه خودداری و پرهیز کنید. در مواردی که واقعا حق با ایشون هست حرفشون منطقی هست با تأیید ایشون این احساس رو بهشون القاء کنید که اگر حرفشون حق باشه حتما خریدار داره (البته نه به طور صریح) اگر در خانواده فضای گفتگو حاکم بشه خیلی از مسائل حل میشه در مواقعی که شرایط فراهم هست خصوصا در زمانها و مکانهای خاصی که خانواده از تلطیف خاصی برخوردار هست بهتر هست که مادرتون با پدرتون روی مسائل مهم و اساسی ـ با محبت و نرمش و منطق و در نظر گرفتن روحیات طرف مقابل ـ صحبت کنه و شما هم به ایجاد چنین فضاها و موقعیت هایی در خانواده تون کمک کنید. تمام تلاشتون رو برای ایجاد فضای صمیمی و محبت آمیز در خانواده و بین والدین به کار بگیرید. طلاق مکروه مبغوض الهی است بهتره هیچ یک از طرفین رو به این کار ترغیب نکنید و تا جایی که ممکنه با حلم و مدارا و گذشت، نهاد خانواده رو حفظ کنید مضاف بر این که آثار این طلاق در زندگی آینده تک تک شما آثار ناخوشایندی خواهد بود.