گروهی از حکیمان فرزانه به درگاه انوشیروان آمدند و درباره موضوع مهمی به گفتگو پرداختند، ولی بوذرجمهر (بزرگمهر) که برجسته ترین فرد حکیمان بود، خاموشی نشسته بود حرفی نمی زد.
حاضران به او گفتند: (چرا در این بحث و گفتگو با ما سخن نمی گویی؟)
بوذرجمهر پاسخ داد: وزیران همانند پزشکان هستند، پزشک جز به بیمار دارو ندهد وقتی که من می بینم رأی شما درست است، سخن گفتن درباره آن، از حکمت و راستکاری دور است: چو کاری بی فضول من بر آید مرا در وی سخن گفتن نشاید(۱۳۱)
و گر بینم که نابینا و چاه است اگر خاموش بنشینم گناه است
منبع: alhassanain.org
