خوشحالا زیاد می پرن!
آدم خوش حال، کلهی صبح از خواب می پره و میره پی کار و زندگیش..
مثلا می پره بغلتون، می پره وسط اتاقتون! می پره وسط زندگیتون! کلا آدم خوشحال آدمیه که پیوسته در حال پرشه!
اگه از آدمایی که ماشین شدن و فقط کار می کنن بگذریم؛ یک عده آدمم پیدا میشن که هر روز نشستن لب جو و گذر عمر را چشمک می زنن!
یعنی آدمای ناراحت...
آدمِ ناراحت به کسی گفته می شه که سقف و دیوار اتاقش را زیادتر از آسمان می بینه! مغزش بیشتر از چشمش تصویر داره؛ صبح و شبش قاطی و در همه و احساس می کنه کسی منتظرش نیست.
واسه همین سر جاش می تمرگَه و منتظر میمونه تا کسی بیاد.
آدم ناراحت، یه روزی خوش حال بوده، اما انگشت شصت دست یا پاشو زیر چرخ زندگی جا گذاشته! و حالا خیلی ناراحته.
آدم خوش حال وظیفه داره آدم ناراحت را بغل کنه! حتی ماچ کنه ! آدم ناراحت هم وظیفه دارد خوش حال بشه، حتی بی بغل و بی ماچ.
به هرحال...یک سری آدمم هستن که خیلی خیلی ناراحتن و اصن معلوم نمیشه گروه خونیِ حالشون چیه؟؟؟