نظرسنجی-بحث آزاد: ویژگیهای یک مشاور روانشناس خوب

با سلام خدمت همه دوستان ،من اگر در خاطرتون باشه میخواستم برای حل کردن یه سری از مشکلات مثل استرس و احساس افسردگی و مشورت در مورد کارها به یک روانشناس مراجعه کنم .
ولی یک مشکلی که این وسط هست بحث انتخاب مشاور هستش.
خب متاسفانه من خاطره خوبی از مشاوره حضوری ندارم ،چون فرد مقابل من آدم به شدت کم طاقتی بود و بیشتر من انگار باید از مشکلاتش ميپرسيدم تا با هم حلشون کنیم ( بی شوخی ،مشاور مشغله ذهنی زیادی داشت طوری که بعضی جاها مطمعن میشدم حرفام رو توجهی بهشون نميکنه)
،یک بار بود که من رفته بودم برای یک مطلبی مشاوره حضوری ،کلی قبل رفتن فکر کرده بودم که چه چیز هایی رو باید بگم که بتونم مشکل رو سریعتر حل کنم ? فکر کردم و به این نتیجه رسیدم : گفتن خاطرات .

رفتم و بخشی از خاطرات رو گفتم تا مشکل سريعتر حل بشه ( چون فکر میکردم این مرور خود به خود خاطرات حامل پیام مهمی هستن و اگه بخواد مشکل حل بشه این کار رو خاطرات انجام میده )

خاطرات رو گفتم ،ولی متاسفانه مشاور وسط حرفم پرید و خیلی بد حرفم رو قطع کرد ،من هم ناراحتی خودم رو نشون دادم از این قضیه یه نفس عمیق کشیدم و مشاور شروع کرد به سخنرانی !
ولی من که از این قضیه ناراحت شدم فقط زمین رو نگاه میکردم ،مشاور یه لحظه حرف زدنش رو قطع کرد که من توجه میکنم یا نه .... منم با حالت ناراحتی گفتم می شنوم ادامه بدید ،ولی حرفایی که میگفتن اصلا باید بگم ربطی به مسله نداشت . درسته میدونم این یکی از ضروریات مشاوره هست که بحث به بی ربط کشیده نشه ،ولی خب من خودم چندین ساعت و ساعت ها به این موضوع فکر کرده بودم ،و به این نتیجه رسیده بودم و مطمعن بودم که با یه اشاره به خاطرات مشکل حل میشه و همینطور هم شد ! ولی نه تو این مشاوره !

همینجا اومدم بحث رو با یکی از روانشناساي سایت مطرح کردم ( در یک متن 10-15 سطری ) خاطرات که بی اختیار تو ذهنم میومد رو گفتم و راه حل گفته شد و یک بار برای همیشه مشکل حل شد. به همین راحتی. با گفتن همون خاطرات چون میدونستم کلید حل این موضوع همون خاطرات بود .


الان بحثی که ذهنم رو درگیر کرده اینه که مشاور خوب چه ویژگی هایی باید داشته باشه ?
مشکل اینجاست که من قصد دارم یک مشاور انتخاب کنم و تا هر چند سال که میتونم 1. مشکلات احتمالی رو حل کنم 2. از تجربیات مشاور استفاده کنم( برآي آینده استفاده کنم )
3. مشورت کردن برای کارهای خاصی در لحظات خاصی


نمیدونم منظورم رو خوب تونستم برسونم یا نه ،یه چیزی مثل مشاور خانواده( چیزی مثل پزشک خانواده که بشه باهاش تو کارها مشورت کرد اين چیزی هست که از بچگی تو ذهن داشتم که با یک مشاور کار کنم و تو کارها باهاش مشورت کنم )


شما نظرتون چیه? ویژگی های یک مشاور خوب چی میتونه باشه ? تجربه مشاوره داشتید ? ممنون میشم راهنمایی کنید.

Upppp

یک مشاور خوب باید دارای ویژگی های زیر باشد:

-علاقه به مداومت در یادگیری:
یک مشاور خوب، به دنبال فرصت های آموزشی پی در پی است.
و به طور مداوم به بررسی تحقیقات جدید و تحولات در دنیای روانشناسی می پردازد.


-مهارتهای ارتباطی:
یک مشاور خوب دارای مهارتهای ارتباطی و گفتاری عالی است.
و می تواند به طور موثر با گروه های مختلف مردم ارتباط برقرار کند.


-همدردی :
یک مشاور خوب، به شکل خوبی با درد و رنج سایر مشکلات مراجع همدردی می کند.
آنها مراجعان را در شرایطی قرار می دهند که کاملا احساس راحتی داشته باشند.


-ثبات هیجان :
یک مشاور خوب ثبات هیجانی خوبی دارد و می تواند با فشارهای ناشی از آشفتگی های عاطفی.
روبه رو شود که ممکن است باعث ایجاد اختلالات شخصیتی شود.


-اصول اخلاقی :
یک مشاور خوب دارای یک نظام اخلاقی محکم در ارتباط با مراجعان خود در جهت حفظ محرمانه بودن راز های آنها می باشد.
روانشناسان همچنین آگاه هستند که کار آنها می تواند تأثیر قابل توجهی بر مراجعان بگذارد.
و در هنگام برخورد با دیگران چنین مفاهیمی را در ذهن داشته باشند.

مشاور خوب
-مهارت های بین فردی:
یک مشاور خوب دارای مهارت های بین فردی خوبی می باشد.
و به خوبی با گروه های مختلف از جمله همکاران و مراجعان می تواند کار کند.


-آگاهی از قوانین و مقررات:
یک مشاور خوب با قوانین و مقررات دولتی که مراکز سلامت را مدیریت می کنند، آشنا هستند.
آنها از محدودیت های قانونی حرفه خود به خوبی آشنا هستند.


-روشن فکری:
یک مشاور خوب بردباری زیادی در ارتباط با همه اقشار مردم دارد.
آنها همچنین به تحقیقات جدید و روش های نوین دید روشنی دارند و در برابر تحقیقات جدید دارای انعطاف فکری هستند.


-صبوری :
یک مشاور خوب بسیار صبور است، هم در طول دوره های طولانی تحقیق و هم در طول دوره درمان.
آنها می فهمند که دوره های قابل توجهی از زمان می توانند گذشت داشته باشند تا نتایج قابل توجهی را مشاهده کنند.


-اعتماد :
یک مشاور خوب بسیار قابل اعتماد است و می تواند الهام بخش مراجعان برای اعتماد باشد تا مشکلاتش را به اعتماد کامل بیان کند.

سلام آقا سجاد
موارد مهم رو جناب خرف مطرح کردند

به نظرم علاوه بر مهارت های تخصصی این شغل یک مشاور خوب باید وقتی با مراجعه گرش حرف میزنه سعی کنه تمام تمرکز و ذهنش رو روی اون مسئله بذاره
نه اینکه صرفا جهت درددل بشنوه و از اون طرف ذهنش درگیر مسائل زندگی خودش و چیزای دیگه باشه
همچنین باید خوش اخلاق باشه و به اصطلاح گاردش باز باشه که مراجعه گر بتونه با طمانینه و آرامش و اعتماد باهاش حرف بزنه و مسائلش رو به زبون بیاره
و شنونده ی خوبی باشه و مسائل رو به درستی و منطقی و اصولی تحلیل کنه و ریشه ی مسئله رو بیرون بکشه و راهکار درست رو با توجه به وضعیت ارائه بده
متاسفانه این نکته رو من در مورد روانشناس های معروف هم دیدم

چون یکیشون چند تا کلیپ ازشون دیدم که به بقیه مشاوره میدادند
حین اینکه اجازه میدادن طرف حرفشو بزنه ولی خیلی بی پروا برمیگشتن یه چیزی بهش میگفتن که خیلی درست تر و بهتر بود نرم تر و خوش روتر و امیدوارتر بیان میکردن
چون طرز برخورد اشخص این مواقع میتونه خیلی امیدوار کنه یا خیلی ناامید کنه
به شخصه رفتار هر کسی در هر جایگاهی که آدم رو ناامید از زندگی میکنه اصلااا قبول ندارم
دلیل هم نمیشه کسی که توی گذشته مسائل و مشکلاتی داشته تو آینده هم نتونه اونارو حل کنه
و اخلاق خودمم طوریه که سازگاری زیادی با آدم هایی که توی اخلاق تند هستن ندارم چه فروشنده ی یه بوتیک باشه چه دکتر چه روانشناس یا شغل های دیگه.

از تجربه ی شخصی خودم بخوام بگم
دوسال پیش برای حل یه سری مسائلم به یه مشاور مراجعه کردم که یه خانوم جوان بودن و گرایششون ارشد روانشناسی بالینی بود
شنونده خوبی بودن و خب من چون بار اولم بود که مراجعه می کردم اول یه مقدار استرس و خجالت داشتم که خودش کمکم کرد و به اصطلاح منو به حرف کشید
اخلاقشم خوب بود و کلا آدم آرومی بودش ظاهرا
بعضی حرفا و تکنیک هاش رو من استفاده می کردم و توی عمل هم تا حدودی به کارم اومد

منم که تازه داشتم با مسائلم و راهکارها روبرو میشدم و میخواستم یکی یکی حلشون کنم
وقتی ازشون پرسیدم که چند جلسه باید برم پیششون
گفتن تا هر وقت خودت احساس نیاز کردی
نمیتونم بگم این جمله 100 در 100 درسته یا نه
ولی به نظرم یه مشاور باید اونقدر تبحر و تسلط توی کارش داشته باشه که خودش قشنگ همه چیز رو بتونه بشناسه و ببینه مراجعه گرش به چند جلسه مشاوره نیاز داره

چیزایی که من ازشون انتظار داشتم و ایشون برآورده نکردن
یکیش همین بود که هنوز از نظر خودم مسائلم به صورت کامل مطرح نشده بود و هنوز نیاز داشتم یه سری مسائل دیگه رو حل کنم
یکی دیگه هم این بود که احساس کردم ایشون شناخت درست و کاملی از من پیدا نکردن

بعضی ها میگن بهترین مشاور هر آدمی خودش هستش چون خودش بیشتر از هر مشاور و هر کسی خودش رو میشناسه
ولی به نظرم وقتی آدم تو زندگی به مسئله ای برمیخوره و میره از یه مشاور کمک بخواد
خب قطعا فکر میکنه اینجوری مشکلش حل میشه و احساس نیاز داشته که رفته مشاوره


پارسال تو یه کلاس مشاوره که برای مدیریت زندگی بودش با یه مشاور خانوم آشنا شدم و یکی از حضار که مدرس یه کلاسم بود گفتن که ایشون مشاور قابلی هستن و بعضا خودشون توی مسائلشون ازشون کمک میگیرن
بعد هم به من گفتن اگه مسئله ای دارم میتونم از ایشون کمک بگیرم
خلاصه منم یه بار مراجعه کردم
ولی این بار هم به دلایلی مشاوره ی ایشون برای من ناتموم موند
منم دیگه بیخیال شدم.

یه مشاور آگاه و قابل باید اول همه ی حرفای مراجعه گر رو بشنوه و بعد تشخیص و راهکار رو لحاظ کنه
همچنینی باید تا تموم شدن مسائل و بیان همه ی صحبت ها همراهی کنه مراجعه گر رو.

ولی یه چیزی که من از از حرف زدن با این دوتا مشاور دستگیرم شد
این بود که فهمیدم هر کسی دفتر مشاور میزنه حتما مشاور قابلی نیست که خب این شغل مثل شغل های دیگه میتونه افراد متبحری رو داشته باشه و میتونه هم اشخاص کم تجربه و با تبحر پایین تر.

برای مراجعه به یه مشاور اگه امکانش باشه آدم میتونه از مراجعه گرهای دیگه سوال کنه و اینجوری اطمینان پیدا کنه که ایشون چقدر تبحر و تخصص دارند.
یه نکته ی دیگه هم که به نظرم حائ اهمیت هستش و چند روز پیش خانوم ghm هم توی حرفاشون بیان کردن
یه مشاور خوب اول باید بتونه مدیریت درستی رو زندگی شخصی خودش داشته باشه اونوقته که میتونه مسائل بقیه رو حل کنه
وقتی طرف بنده ی خدا درگیر مسائل خودشه و ذهنش پیش اوناست قطعا نمیتونه کمک قابل توجهی به مراجعه گرش بکنه

پارسال کلاس خیاطی رفته بودم
مربی کلاس یه خانوم جوان و فوق العاده سرزنده و پرانرژی و عاشق کار و رشته شون بودن
طوری که توی گرما میومدن و یا چند روز که گلو درد شدید گرفته بودن و درست نمیتونستن حرف بزنن بازم بیخیال نشدن
میگفتن که پنجم دبستان علاقه به خیاطی داشتن و دنبال میکردن
لباس هارو خیلی قشنگ برش و دوخت میزدن و لباسهایی که گاهی تن خودشون بود کار خودشون بود و خیلی خوشگل وبدون هیچ ایرادی
قشنگ آدم میفهمید این آدم با دل و جون داره برای بچه ها وقت میذاره و گاها که ما کلی سوالای پیش پا افتاده و تکرای ازشون میپرسیدیم با صبر و مهربونی همه رو جواب میدادن
بعد که دوخت بعضی بچه ها رو میدیدن میگفتن بذارید دوخت هاتون با دل و جون باشه که قشنگ و یکدست بشه
حرفشون رو خیلی قبول داشتم البته نه فقط برای خیاطی بلکه برای تمام کارهای دیگه تو زندگی

به نظرم انسان توی هر کاری که باشه باید از دل و جون تلاشش رو به کار بگیره برای حل اون مسئله و یا انجام کارهاش
اینجوریه که نتیجه ی خوبی هم حاصل میشه.
و قطعا کسی که عاشق کاریه که داره انحام میده خیلی بهتر از عده اش بر میاد تا اینکه به احبار انتخابش کرده باشه یا دلایل دیگه.
امیدوارم بتونید مشاور خوبی رو پیدا کنید و مسائلتون رو باهاشون حل کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط farokh

....

---

ممنون اقا فرخ. به نظرم دو مورد آخر اصل چیزی هست که باید دنبالش گشت ،اعتماد و صبوری

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط یلدا 25

......

---

سلام ممنون یلدا خانم ،حقیقت اینه که من وقتی بچه بودم برای ترس از تاریکی میرفتم با پدرم پیش روانشناسا و هیچ کدوم نتونستن کمکم کنن.

برام جالبه که تون اون سن کم هم فکر کنم قرص میدادن! خود روانشناسا!
ولی خب من اصلا دوست نداشتم طرز برخوردشون رو ،
شايد این چیزی که من میگم شاید مشاوراي این سایت ببینن ناراحت بشن ولی حقیقت اینه که پدرم من رو پیش چند تا مشاور برده بود حتی یکیش استاد دانشگاه بود ولی نتونستن اوضاع رو بهتر کنن چون خودم میديدم که فقط فکر قرص و روانپزشک و اینا بودن ( اون موقع 8-9 سالم بود و تا همين یکی دو سال پیش این مشکل رو داشتم آخرش هم خودم مشکل رو حلش کردم)

خب بله اون موردی که من مراجعه کرده بودم هم خانم جوان بودن و مدرک کارشناسی ارشد . ولی خب چیزی که من فکر میکردم از جلسه اینه که من میتونم اطلاعاتم رو در اختیار طرف مقابلم قرار بدم تا طرف مقابل به من.
متاسفانه تمام چیزایی که میگفتن من حفظ بودم با این حال خواستم ادامه بدم ،ولی وقتی دیدم بی توجهی که گفتم شد فقط خواستم جلسه رو ادامه بدم و تموم بشه.

ولی خب چیزایی که گفتن رو یادم نگه داشتم از جمله استرس که میگفتن در حد بیماری هست خخخ. ولي بازم حس میکنم رفتارش تند بود و یکم اخم عصبانیت احساس میکردم .

الان از هر چی مشاور هست ناامیدم .
نمیدونم بعضی وقتا فکر ميکنم کلا بیخیال مشاوره رفتن بشم و سعی کنم خودم حل کنم مسائل رو .

خب من اشتباهي که کردم اینه که فکر کردم این جا خارجه میشه حتی برای مسائل غیر ضروری هم مشورت کرد و راهکار خواست ،ولی انگار نه اشتباه فکر میکردم ،اگه به راه حل مشکلات برسم زرنگ بودم چه برسه به مشورت درباره ایده ها و .....
بگذریم ،فکر کنم آقا فرخ بهتره تايپيک رو حذف کنن بیخیال این قضیه ميشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط qwrqrt

سلام ممنون یلدا خانم ،حقیقت اینه که من وقتی بچه بودم برای ترس از تاریکی میرفتم با پدرم پیش روانشناسا و هیچ کدوم نتونستن کمکم کنن.

برام جالبه که تون اون سن کم هم فکر کنم قرص میدادن! خود روانشناسا!
ولی خب من اصلا دوست نداشتم طرز برخوردشون رو ،
شايد این چیزی که من میگم شاید مشاوراي این سایت ببینن ناراحت بشن ولی حقیقت اینه که پدرم من رو پیش چند تا مشاور برده بود حتی یکیش استاد دانشگاه بود ولی نتونستن اوضاع رو بهتر کنن چون خودم میديدم که فقط فکر قرص و روانپزشک و اینا بودن ( اون موقع 8-9 سالم بود و تا همين یکی دو سال پیش این مشکل رو داشتم آخرش هم خودم مشکل رو حلش کردم)

خب بله اون موردی که من مراجعه کرده بودم هم خانم جوان بودن و مدرک کارشناسی ارشد . ولی خب چیزی که من فکر میکردم از جلسه اینه که من میتونم اطلاعاتم رو در اختیار طرف مقابلم قرار بدم تا طرف مقابل به من.
متاسفانه تمام چیزایی که میگفتن من حفظ بودم با این حال خواستم ادامه بدم ،ولی وقتی دیدم بی توجهی که گفتم شد فقط خواستم جلسه رو ادامه بدم و تموم بشه.

ولی خب چیزایی که گفتن رو یادم نگه داشتم از جمله استرس که میگفتن در حد بیماری هست خخخ. ولي بازم حس میکنم رفتارش تند بود و یکم اخم عصبانیت احساس میکردم .

الان از هر چی مشاور هست ناامیدم .
نمیدونم بعضی وقتا فکر ميکنم کلا بیخیال مشاوره رفتن بشم و سعی کنم خودم حل کنم مسائل رو .

خب من اشتباهي که کردم اینه که فکر کردم این جا خارجه میشه حتی برای مسائل غیر ضروری هم مشورت کرد و راهکار خواست ،ولی انگار نه اشتباه فکر میکردم ،اگه به راه حل مشکلات برسم زرنگ بودم چه برسه به مشورت درباره ایده ها و .....
بگذریم ،فکر کنم آقا فرخ بهتره تايپيک رو حذف کنن بیخیال این قضیه ميشم

---

خواهش می کنم
متاسفم واقعااا از این بابت
پس کلا تجارب خوبی از روانشناس هایی که مراجعه کردید نداشتید
و حب این پایین بودن عملکرد اون عزیزان رو میرسونه

من به جز تجربه ی خودم و شما دوسه مورد دیگه هم دیدم و شنیدم که مشاوره نتونسته کمکشون کنه به صورت قابل توجه
بعضا هم بوده طرف خودش مشاوره خونده ولی تو زندگی خصوصیش مسائل بزرگی داشته که نتونسته حلشون کنه و من واقعا از این بابت متاسفم
ضمن اینکه امیدوارم سوع تفاهم نشه و مشاوران عزیز سایت هم ناراحت نشن
اما فقط این ها هم نبوده و به قول یکی از مشاوران عزیز سایت بعضی مشاوران معروف هم متاسفانه عملکرد خوبی نداشتن و باعث شدن بعضی مشکلات رو تو زندگی فرد به وجود بیارند

اما با این حال شاید بهتر باشه بیشتر تحقیق کنید و با توجه به شهری که زندگی می کنید شاید بتونید یه مشاور قابل رو پیدا کنید که بتونن کمکتون کنن
ضمن اینکه من به شخصه از وقتی که با این سایت آشنا شدم نظرات بعضی کاربرها که حتی روانشناسی هم نخوندن و بعضی هاشونم که خوندن
برام بهتر و مفید تر بوده تا دوتا مشاوری که خدمتتون عرض کردم
حتی گاها بوده چیزای خیلی خوبی رو از بعضی عزیز همین سایت که از روی دلسوزی و آگاهی کمک کردن رو واقعا تو زندگیم به کار بستم و نتیجه ی خوبش رو دیدم

یه نکته ی دیگه هم که یاد گرفتم این چند وقت
اینه که مطالعه ی بعضی کتابهای مرتبط واقعا به طرز شایسته و قابل توجهی به آدم کمک میکنه که مسئله اش رو حل کنه
و همچنین مطالب مرتبط توی نت.
چون گاهی نویسنده ی این مطالب و کتاب ها دقیقا به موضوعی که ادم باهاش مواجه هست اشاره میکنه
و آدم خیلی خوب میتونه نتیجه بگیره ازشون.

با این حال با تمام احترامی که برای عزیزانی که در این عرصه فعالیت میکنن قائلم
به نظرم مشاوران قابلی هم هستن که میتونن واقعا اونجور که باید به فرد توی مسائلش کمک کنند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط qwrqrt

مشکل اینجاست که من قصد دارم یک مشاور انتخاب کنم و تا هر چند سال که میتونم

---

کلن با این جمله موافق نیستم چون یک نفر در همه ی زمینه ها تبحر نداره

پس در نتیجه نمیشه یک نفر رو برای کمک گرفتن در تمام زمینه ها در نظر گرفت . چرا که هر فردی در جامعه با توجه به تجربه ای که در زندگیش کسب کرده میتونه به عنوان مشاور فرد باشه ولی این خوده فرده که باید درنهایت مشاوره نادرست و درست و کاربردی رو تشخیص بده و تصمیم نهایی رو بگیره در غیر اینصورت همیشه باید متکی و وابسته باشه و هرگز اعتماد به نفس نخواهد داشت که در موقعیت جدید باید چه برخوردی رو داشته باشه . چون هر انسانی شخصیتش منحصر به فرد هست و نمیشه یک نسخه برای هر کسی پیچید.

یه مثال میزنم وقتی من سردوراهی انتخاب بین رشته تجربی و ریاضی بودم به رشته هوافضا و پزشکی علاقه داشتم واقعا نمیدونسم کدوم مسیرو انتخاب کنم خب هر کسی یه حرفی میزنه ولی تصمیم گیرنده نهایی باید باید خوده فرد باشه تا مسولیت انتخاب خودشو بپذیره وگرنه یه فردمتوقع و حق به جانب که همیشه دنباله اینه که مقصر اشتباهاتشو تقصیر دیگران بندازه بار میاد همچین شخصی هم پیشرفت نمیکنه.

پس مشاوره یه فرد خاص نیست بلکه تشکیل شده از همه ی انسان ها بسته به تخصص و تجربه ای که دارن باید از همون اشخاص کمک گرفت و بعداز مجموع تمام مشورت هایی که کسب کرده یک نتیجه کلی رو خوده فرد برحسب استعداد و علایق و شرایطش انتخاب کنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط eli2

کلن با این جمله موافق نیستم چون یک نفر در همه ی زمینه ها تبحر نداره

پس در نتیجه نمیشه یک نفر رو برای کمک گرفتن در تمام زمینه ها در نظر گرفت . چرا که هر فردی در جامعه با توجه به تجربه ای که در زندگیش کسب کرده میتونه به عنوان مشاور فرد باشه ولی این خوده فرده که باید درنهایت مشاوره نادرست و درست و کاربردی رو تشخیص بده و تصمیم نهایی رو بگیره در غیر اینصورت همیشه باید متکی و وابسته باشه و هرگز اعتماد به نفس نخواهد داشت که در موقعیت جدید باید چه برخوردی رو داشته باشه . چون هر انسانی شخصیتش منحصر به فرد هست و نمیشه یک نسخه برای هر کسی پیچید.

یه مثال میزنم وقتی من سردوراهی انتخاب بین رشته تجربی و ریاضی بودم به رشته هوافضا و پزشکی علاقه داشتم واقعا نمیدونسم کدوم مسیرو انتخاب کنم خب هر کسی یه حرفی میزنه ولی تصمیم گیرنده نهایی باید باید خوده فرد باشه تا مسولیت انتخاب خودشو بپذیره وگرنه یه فردمتوقع و حق به جانب که همیشه دنباله اینه که مقصر اشتباهاتشو تقصیر دیگران بندازه بار میاد همچین شخصی هم پیشرفت نمیکنه.

پس مشاوره یه فرد خاص نیست بلکه تشکیل شده از همه ی انسان ها بسته به تخصص و تجربه ای که دارن باید از همون اشخاص کمک گرفت و بعداز مجموع تمام مشورت هایی که کسب کرده یک نتیجه کلی رو خوده فرد برحسب استعداد و علایق و شرایطش انتخاب کنه

---

سلام با نظرتون کاملا موافقم. بله من هم همین فکر رو در سر دارم. من قرار نیست برای همه چیز ها دنبال یک شخص برم. خب قطعا مشاور روانشناس در مورد کسب و کار حرفه ای کمتر از یک کارافرین میدونه(کارافرین با تجربه و حرفه ای و اگاه) و همچنین یک مشاور روانشناس هیچوقت نمیتونه مسایل حقوقی رو به خوبی یک حقوق دان یا وکیل حل کنه و کمک کنه.

همه این ها درست هستند. من هم منظورم از مشاور روانشناس کسی هست که بتونه به وقتش در مورد مسایل روحی یا مسایل مرتبط مثلا استرس و بحث های مرتبط و برخی شرایط دیگه کمک کنه.
این ها رو همه بله در نظر گرفتم که جمله بالایی رو گفتم.

وقتی کنکور رو میخوایم شروع کنیم میریم اول سراغ تجربه های افرادی که در این راه موفق بودن.
تو بعضی شرایط احتیاج هست که "اول" تجربیات دیگران استفاده کرد و بعد خودمون راه رو با فکر خودمون بریم.

آدم دردشو بهتر از کس دیگه میدونه
بهترین مشاور خودتی، دیگرون فقط هلت میدن

سلام.
به نظر من امروزه اکثرا گرایش پیدا کردن به روانشناسی بخاطر کلاس کاریش. یعنی بعضی از خود روانشناسا بخاطر کمبود و نیاز به دیده شدن اینکارو کردن. پس انتظاری نمیره که کیفیت کار بعضی هاشون بالا باشه چون زمینه ورودشون به این رشته یه مشکل بوده که باید حل می شده.
مایلم تجربه ی رفتن پیش یه روانشناس رو باهاتون به اشتراک بزارم.
من بخاطر استرس شدید رفتم پیش یه خانمی که استاد دانشگاه بودن با مدرک دکتری روانشناسی.
به من اول وقت گفتن که بیا و واسه همین هم زود رفتم. حدودا یک ساعتی منو علاف کرد تا اومد.
خلاصه رفتم داخل و نشستم به صحبت وسط صحبت گوشیش زنگ خورد و گفت ببخشید گوشیو جواب داد ( توی کتاب اصول و فنون مشاوره گفته شده که به هیچ وجه ناگهانی صحبت مراجع رو قطع نکنید و اصلا نباید با تلفن صحبت کنید). جالب بود داشت با فرزندش حرف میزد و میگفت ناهارت تو یخچاله ورش دار بخور. بابا کجاست؟ چیکار میکنه... و اخر قطع کرد
بعد 10 دقیقه ادامه دادم. البته با کمی ناراحتی. توضیح دادیم و حرف زدیم با کلی پریدن وسط حرفم و اینکه نمیذاشت درست حرفمو بزنم. در آخر باید تکلیف داد به مراجع تا یک سری کارا رو انجام بدن. در ضمن ایشون مثلا شیوشون مراجع محوری بود و متاسفانه راهکاری ازشون نگرفتم فقط حرفای بی مورد. خلاصه تکلیف داد و گفت که اینا رو باید حتما انجام بدی و اگر ندادی دیگه پیش من نیا. تا اینو گفت پاشدم گفتم خداحافظ شما روانشاس نیستی و اومدم بیرون.
بعد از یه مدت سر جلسه دفاع پایان نامه این خانم رو دیدم که گویا داور هم بودن. ببینید پایان نامه جلسش دقیقا سر ساعت شروع میشه. ما بخاطر تاخیر این خانم 20 دقیقه معطل شدیم.
شما حساب کنید یه آدم بی نظم بدون رعایت حتی یک مورد توی مشاوره دفتر داره. شاید باورتون نشه وسط صحبت اون روزم حتی یه آقایی اومد گویا از شاگرداشون بود و حرف منو قطع کرد و شروع کرد با اون صحبت کردن.
بخدا اغراق نیست، دقیقا همچین آدمایی هم هستن که با مدرک دکتری مشغول به کارن.
متاسفانه امروزه اکثر مشاورا به روش درمانی مراجع محوری راجرز رو آوردن. چون راحته. یعنی دیگه نمیان راهکار بدن بلکه فقط می خوان مراجع خودش به مشکلش پی ببره. درسته که راهکار دادن همیشه خوب نیست ولی گاهی لازمه. بعضیا یا کلا فقط راهکار میدن و نصیحت می کنن و بعضیا هیچ راهکاری نمی دن و فقط مراجع محورن. یا از اینور بوم افتادن یا از اونور.
حالا بریم سراغ ویژگی ها.
همه رو تقریبا عزیزان گفتن. منم یه چند مورد اضاف می کنم.

1.مشاور خوب فردیه که خودش شخصا تجربه یه مشکل مثل افسردگی استرس و... رو داشته باشه و فقط توی کتابا راجع به همه چیز نخونده باشه. کسانی که تجربه یه مشکل روحی رو داشتن مشاوران خیلی بهتری می شن، چونکه خیلی راحت خودشون رو جای مراجع میزارن و فقط از یک طرف به قضیه نگاه نمیکنن.

2. مشاور خوب فردیه که توی اجتماع و زندگی اجتماعیش پذیرفته شده باشه و به عبارتی اونقدر اخلاق و رفتار حرفه ای و خوبی داشته باشه که برای بقیه یه فرد محبوب باشه.( مشاور خوب، یه دوست خوب باید باشه)

3. مشاور خوب شنونده خوبیه و تمام حواسش به گفته های مراجعشه و با خلاصه سازی و... نشون میده که تمام گفته های مراجعش رو شنیده و درک کرده.

4. مشاور خوب کسیه که از کمک به بقیه لذت می بره. یعنی کمک به مردم حالش رو جا میاره.

5. مشاور خوب کسیه که رفتار های انسان ها و حتی حیوانات خیلی براش جالبه.

برای انتخاب یک مشاور خوب باید اول از همه ببینید که گرایش رشتشون چیه. از بقیه و کسانی که پیششون رفتن بپرسید که کارشون چطوریه و اینکه از لحاظ اخلاقی چطور با مراجع برخورد می کنن. خودتون که پیششون رفتید ارزیابی کنید. جلسه اول رو بزارید برای ارزیابی مشاورتون بعد تصمیم گیری کنید.
هرچند، بهترین دوست و مشاور شما مطالعه هست. اگر از مشاوره نا امید هستید بهتره که کتاب های مرتبط با مشکلتون رو بخونید. از دوستان و نزدیکانی که تجربه مشترکی دارن اطلاعات کسب کنید.
ایشالله که موفق و سلامت باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Nathan Drake

سلام.
به نظر من امروزه اکثرا گرایش پیدا کردن به روانشناسی بخاطر کلاس کاریش. یعنی بعضی از خود روانشناسا بخاطر کمبود و نیاز به دیده شدن اینکارو کردن. پس انتظاری نمیره که کیفیت کار بعضی هاشون بالا باشه چون زمینه ورودشون به این رشته یه مشکل بوده که باید حل می شده.
مایلم تجربه ی رفتن پیش یه روانشناس رو باهاتون به اشتراک بزارم.
من بخاطر استرس شدید رفتم پیش یه خانمی که استاد دانشگاه بودن با مدرک دکتری روانشناسی.
به من اول وقت گفتن که بیا و واسه همین هم زود رفتم. حدودا یک ساعتی منو علاف کرد تا اومد.
خلاصه رفتم داخل و نشستم به صحبت وسط صحبت گوشیش زنگ خورد و گفت ببخشید گوشیو جواب داد ( توی کتاب اصول و فنون مشاوره گفته شده که به هیچ وجه ناگهانی صحبت مراجع رو قطع نکنید و اصلا نباید با تلفن صحبت کنید). جالب بود داشت با فرزندش حرف میزد و میگفت ناهارت تو یخچاله ورش دار بخور. بابا کجاست؟ چیکار میکنه... و اخر قطع کرد
بعد 10 دقیقه ادامه دادم. البته با کمی ناراحتی. توضیح دادیم و حرف زدیم با کلی پریدن وسط حرفم و اینکه نمیذاشت درست حرفمو بزنم. در آخر باید تکلیف داد به مراجع تا یک سری کارا رو انجام بدن. در ضمن ایشون مثلا شیوشون مراجع محوری بود و متاسفانه راهکاری ازشون نگرفتم فقط حرفای بی مورد. خلاصه تکلیف داد و گفت که اینا رو باید حتما انجام بدی و اگر ندادی دیگه پیش من نیا. تا اینو گفت پاشدم گفتم خداحافظ شما روانشاس نیستی و اومدم بیرون.
بعد از یه مدت سر جلسه دفاع پایان نامه این خانم رو دیدم که گویا داور هم بودن. ببینید پایان نامه جلسش دقیقا سر ساعت شروع میشه. ما بخاطر تاخیر این خانم 20 دقیقه معطل شدیم.
شما حساب کنید یه آدم بی نظم بدون رعایت حتی یک مورد توی مشاوره دفتر داره. شاید باورتون نشه وسط صحبت اون روزم حتی یه آقایی اومد گویا از شاگرداشون بود و حرف منو قطع کرد و شروع کرد با اون صحبت کردن.
بخدا اغراق نیست، دقیقا همچین آدمایی هم هستن که با مدرک دکتری مشغول به کارن.
متاسفانه امروزه اکثر مشاورا به روش درمانی مراجع محوری راجرز رو آوردن. چون راحته. یعنی دیگه نمیان راهکار بدن بلکه فقط می خوان مراجع خودش به مشکلش پی ببره. درسته که راهکار دادن همیشه خوب نیست ولی گاهی لازمه. بعضیا یا کلا فقط راهکار میدن و نصیحت می کنن و بعضیا هیچ راهکاری نمی دن و فقط مراجع محورن. یا از اینور بوم افتادن یا از اونور.
حالا بریم سراغ ویژگی ها.
همه رو تقریبا عزیزان گفتن. منم یه چند مورد اضاف می کنم.

1.مشاور خوب فردیه که خودش شخصا تجربه یه مشکل مثل افسردگی استرس و... رو داشته باشه و فقط توی کتابا راجع به همه چیز نخونده باشه. کسانی که تجربه یه مشکل روحی رو داشتن مشاوران خیلی بهتری می شن، چونکه خیلی راحت خودشون رو جای مراجع میزارن و فقط از یک طرف به قضیه نگاه نمیکنن.

2. مشاور خوب فردیه که توی اجتماع و زندگی اجتماعیش پذیرفته شده باشه و به عبارتی اونقدر اخلاق و رفتار حرفه ای و خوبی داشته باشه که برای بقیه یه فرد محبوب باشه.( مشاور خوب، یه دوست خوب باید باشه)

3. مشاور خوب شنونده خوبیه و تمام حواسش به گفته های مراجعشه و با خلاصه سازی و... نشون میده که تمام گفته های مراجعش رو شنیده و درک کرده.

4. مشاور خوب کسیه که از کمک به بقیه لذت می بره. یعنی کمک به مردم حالش رو جا میاره.

5. مشاور خوب کسیه که رفتار های انسان ها و حتی حیوانات خیلی براش جالبه.

برای انتخاب یک مشاور خوب باید اول از همه ببینید که گرایش رشتشون چیه. از بقیه و کسانی که پیششون رفتن بپرسید که کارشون چطوریه و اینکه از لحاظ اخلاقی چطور با مراجع برخورد می کنن. خودتون که پیششون رفتید ارزیابی کنید. جلسه اول رو بزارید برای ارزیابی مشاورتون بعد تصمیم گیری کنید.
هرچند، بهترین دوست و مشاور شما مطالعه هست. اگر از مشاوره نا امید هستید بهتره که کتاب های مرتبط با مشکلتون رو بخونید. از دوستان و نزدیکانی که تجربه مشترکی دارن اطلاعات کسب کنید.
ایشالله که موفق و سلامت باشید

---

دقیقا
من روانشناسی بالینی خوندم فوقم رو ولی شدیدا با شما موافقم
متاسفانه توی ایران هرکسی داره مشاوره میده و چه ضربه هایی که به زندگی دیگران نمیزنن این مشاوران.
من سر جریان ازدواجم، پیش چند مشاور رفتیم و هرکدوم مارو پاس دادن به اون یکی. یکیشون که چندین مرکز بزرگ توی تهران داره و خیلی معروفه و چون همکار بودیم به اجبار رفتیم پیششون. من چندین بار به شیوه شون انتقاد کرده بودم و ایشون قصد تلافی داشتن و متاسفانه ضربه ای بهم زدن که بیچاره شدم. (حرف های مارو که ما بهشون اعتماد کرده بودیم و گفته بودیم، دادن (به عنوان مدرک دیوونگی ما) به یکی از فامیل های همسرم بخونه و ایشون هم عالم و ادم رو خبردار کردند و جالب اینکه تا بقیه همکارا فهمیدن گفتن وای باز اقای... زندگی مردمو بهم زد. )
یکی از شگردهای مشاوره ازدواج(البته باید بگم توی ایران. هیچ جا این قوانین احمقانه نیست) اینه که تا دیدی خانواده های طرفین ناراضین. به دو طرف یه انگی بزنی تا بینشونو بهم بزنی. که من خودم خیلی با این مورد مشکل دارم.
متاسفانه مشاوران و روانشناسا توی ایران خیلی ترسو هستند و اصلا حاضر نیستند وارد چالش بشن. اگر خانواده ای بحثی داره که میاره پیششون، سریعا از ترس اینکه براشون شر نشه حق رو میدن به طرف قوی تر. و از طرف ضعیف تر میخوان که کوتاه بیاد.(چیزی که من شدیدا ازش متنفرم)
هفته گذشته یک مراجع داشتم که یکی دوسالی بود که میومدن پیشم و بین دعواشون نزدیک بود منم کتک بخورم|yeah| ولی وایسادم تا مشکلشون حل شه. گرچه بعدش رئیس کلینیک عصبانی شد و گفت باید سریع حقو میدادی به پدر و مادر و شر رو میخوابوندی.
خلاصه اینکه:
مشاور باید جسور باشه و توانایی حل مشکل داشته باشه. (دومین مشاوری که ما رفتیم پیشش. تا دید نمیتونه کاری کنه. گفت برین هرکاری دوست دارین بکنین ولی هرچی شد منو شریک جرم کاراتون نکنید. انگار ما میخواستیم دزدی کنیم)
مشاور باید دیدش باز باشه و از یک دریچه نگاه نکنه. همیشه درست یک چیز نسبیه و الزاما درست شما به معنای درست من نیست. مشاور باید تفاوت سلایق رو بفهمه و سعی کنه کمک کنه(مشاور سومی که رفتیم چون سلایق ما با اون متفاوت بود گفت شماها دیوونه این که عاشق سفرین)
خلاصه که ما دوتا خانواده هنوز به خاطر حرف های مشاوران و روانشناسان گرامی داریم بدبختی میکشیم و خانواده همسرم هنوز باهامون قهرن
در اخر اینکه بزرگترین مشاور خودتونین. بی خود پولتونو بابت امثال ما روانشناسا و مشاورای بی سواد |biggrinsmiley| دور نریزین

توی فیلما که معمولاً خود روانشناسا از همه دیوونه ترن.

میبینی آخر فیلم خود روانشناس قاتل از اب درمیاد |wacsmiley||laughingsmiley|