سلام سام
حدس میزدم این تاپیک مال تو باشه قبل اینکه بازش کنم
راستش من فک میکنم ایراد تو توی اینکه فک میکنه رفتارت به خاطر عقایدت بوده
یعنی فک نمیکنی این انتخاب خودت بوده
و میخوای بندازی گردن پیامبر 1400 سال پیش
اما همون پیامبر 1400 سال پیش به نقل از خدایی که همیشه هست
فرموندن که لا اکراه فی دین!!
پس هیچکس تو رو مجبور نکرده به این روش زندگی کردن و در واقع انتخاب خودت بوده
حالا باید بشینی ببینی چرا همچین انتخابی رو کردی
صرفا به خاطر همون عقاید؟؟؟
یا خودت فک میکنی این روش زندگی درست تره؟؟؟؟
این تویی که تصمیم گیرنده هستی و هیچکس نمیخواد تو رو به اجبار تو راهی بندازه که نمیخوای
منم یه دخترم... دقیقا همسن خودت... دوست پسرم هیچوقت نداشتم... موقعیتشم داشتم تا دلت بخواد
روابط اجتماعی خیلی خوبی هم دارم و اکثر پسرایی که اومدن سراغم اولین حرفشون همین بوده که از برخوردای خوبت خوشم اومده
اما من به همشون گفتم نه!!
چرا؟؟ چون احساسم برام ارزش داره... اینجا هم کاری به خدا ندارم که بگم خدایا تو جلومو گرفتی ، نه!!
خودم نشستم فکر کردم راه زندگیمو انتخاب کردم
ارزش من مثه یه برگ درخته؟؟؟ با هر فصل سال یه بلایی سرش بیاد؟؟؟
قرار چنبار زندگی کنم که هر دفعه وارد زندگی یه نفر بشم؟؟؟؟
اما نمیگم عاشق نشدم و طعمشو نچشیدم... چرا چشیدم اما خیلی تلخ بود
با پسری آشنا شدم که از هرلحاظ همونی بود که میخواستم
و این آشنایی هم از طرف اون شروع شد... با اینکه من 5 سال قبل ترش بهش جواب رد دادم
چرا فک میکنی فقط برای تو سخته؟؟؟
برای منم سخته که همه دوستام توی خوابگا با دوست پسراشون روز ولنتاین ، قبل عید و به هزار مناسبت دیگه میرفتن بیرون
و من تنها میموندم توی خوابگاه... توی خوابگاه خیلی سختتره... تحمل تنهایی... دور از خانواده بودن، تو یه شهر غریب
و این وسط دست رد زدن به سینه کسی که عاشقانه دوسش داری اما نمیخوای وارد راهی بشی که انتهایی نداره
من بعد از دوسال خواستم با این آقا آشنا بشم زیر نظر خانواده هامون...
اما حتی یه بارم باهاش بیرون نرفتم... حتی نذاشتم یه بارم دستمو بگیره
چون مطمئن نبودم که قراره واقعا بمونه تو زندگیم یا نه
من نمیخوام فقط تو یه فصل زندگی کسی باشم.... یا همیشه یا هرگز
خب دوسال گذشت... تلخ و شیرین
حالا من تصمیمم رو گرفتم... و به خانوادم گفتم نمیخوام باهاش ازدواج کنم
این تاپیکت باعث شد من اینجا به همه دوستان بگم رابطه ی ما واسه همیشه تموم شد
با اینکه همو دوست داشتیم ، اما طرز فکرامون با هم متفاوت بود
من واقعا نمیتونم الکی خوش باشم و به هوای یه سینما رفتن و کادو گرفتن و ... وقتمو الکی هدر بدم
دوست داشتن اصلا دلیلی نمیشه که رو آیندت شرط ببندی
شاید هیچکس ندونه چقد برای یه دختره سخته عشقش التماسش کنه برای دیدنش اما هیچوقت نری ببینیش
من فقط یه بار تو این مدت دیدمش اونم موقع خواستگاری ...
پس نمیتونم بگم خدایا تقصیر تو بود ... یا منت بذارم سر خدا بگم خدایا من به خاطر تو با عشقم نرفتم بگردم و خوش باشم
تصمیم خودم این بود
اگه قرار نیست کسی واسه همیشه تو زندگیم باشه نباید باهاش خاطره سازی کنم
نباید احساس اون رو هم بیخودی درگیر کنم
من یه انسانم فارغ از هر دین و گرایش مذهبی و هر اعتقادی
خودم راه زندگیمو انتخاب میکنم و میدونم که هر راهی سختی هایی داره
اما من این راهو انتخاب کردم و امیدوارم در کنارش به عقاید مذهبیم هم برسم و دور نشم ازشون
آموخته ام ""خوبی"" با ""خوشی"" تفاوت دارد
گاه به خاطر ""خوبی"" باید از ""خوشی"" گذشت...
نوشته اصلی توسط sam127
نظرت چیه؟
)
