ازدواج اجباری

[nadia86]

سلام من یه دختر ۲۰ ساله هستم که دانشجوی رشته پزشکی هستم ار اقوام خواستگار برام اومده اما هیچکدومشون رو دوست ندارم و همیشه تو‌زندگی به این عقیده داشتم ادم باید با کسی ازدواج کنه که دوسش داشته باشه یا حداقل یکم بهش میل داشته باشه نه اقوام خودم ک هیچطوره باهاشون بک دل نیستم خانوادم منو اجبار کردن با پسر خاله برم ازمایش خون میگن این نشد میریم بزرگه بزرگه نشد همون ک هم سن خودته اصن یجوری دارن منو ندید میگیرن میخام درسمو تموم کنک بعدم با ادمی که بعدها میاد ازدواج کنم مشکل اینه اصلن نمیخام الان برم اما اونا گوش نمیدن و اجبار دارن که این کارو بکنم بدیش اینجاست من پدرم معتاده مادرم میگه غریبه سراغت نمیاد چون بابات اینجوریه اشنا بگیر که نتونه ولت کنه اما حرفشون همه غلطه و من قبول ندارم میترسم من میترسم قبول نکنم فردا دیگه کسی نیاد سراغم میترسم بخت من همینا باشن و واقعا مرد زندگیم همین باشه میترسم رد کنم با اینکه حتی ی درصد دوسش ندارم حتی بهش فکر میکنم ی زره علاقه نیست ک بگین بعدها علاقه بوجود میاد بفکر فرارم فکر خودکشی تا بلکه از دست اینا نجات پیدا کنم اگر اینجا راهی برام پیدا نشه قطعا وضع جوری دیگه خواهد بود برای منیا علی

[mahdi1718]

سلام من یه دختر ۲۰ ساله هستم که دانشجوی رشته پزشکی هستم ار اقوام خواستگار برام اومده اما هیچکدومشون رو دوست ندارم و همیشه تو‌زندگی به این عقیده داشتم ادم باید با کسی ازدواج کنه که دوسش داشته باشه یا حداقل یکم بهش میل داشته باشه نه اقوام خودم ک هیچطوره باهاشون بک دل نیستم خانوادم منو اجبار کردن با پسر خاله برم ازمایش خون میگن این نشد میریم بزرگه بزرگه نشد همون ک هم سن خودته اصن یجوری دارن منو ندید میگیرن میخام درسمو تموم کنک بعدم با ادمی که بعدها میاد ازدواج کنم مشکل اینه اصلن نمیخام الان برم اما اونا گوش نمیدن و اجبار دارن که این کارو بکنم بدیش اینجاست من پدرم معتاده مادرم میگه غریبه سراغت نمیاد چون بابات اینجوریه اشنا بگیر که نتونه ولت کنه اما حرفشون همه غلطه و من قبول ندارم میترسم من میترسم قبول نکنم فردا دیگه کسی نیاد سراغم میترسم بخت من همینا باشن و واقعا مرد زندگیم همین باشه میترسم رد کنم با اینکه حتی ی درصد دوسش ندارم حتی بهش فکر میکنم ی زره علاقه نیست ک بگین بعدها علاقه بوجود میاد بفکر فرارم فکر خودکشی تا بلکه از دست اینا نجات پیدا کنم اگر اینجا راهی برام پیدا نشه قطعا وضع جوری دیگه خواهد بود برای منیا علی

سلام؛ من نظر شخصی خودم رو میگم :
اگه شما به زور بخواید ازدواج کنید ، اینطوری زندگی به کام خودتون تلخ میشه و حتی ممکنه با طرف کنار نیاید و منجر به طلاق بشه ، بیاید فاکتور و ویژگی هایی که از یک مرد به عنوان همسر خودتون انتظار دارید رو بر پیشنهاد خانواده بررسی کنید ببینید اصن با فاکتور های شما جور در میاد؟ ممکنه پسر خاله شما فرد بسیار متشخص ، با سواد ، خانواده دار و خوبی باشه که شما با ازدواج ایشون بعد ها احساس رضایت کنید اما اگه با فاکتور های شما جور در نمیاد نگران این نباشید که بختتون بسته شده و کسی خواستگاریتون نمیاد ... وقتی شما دختر خوب ، نجیب و با کمالاتی باشید فردی که شما رو بپسنده شاید خانواده شما براش ی درصد مهم باشه کسی که شما رو واقعا دوست داشته باشه با تمام مشکلات احتمالی پنجه نرم میکنه حتی تو روی خانواده خودشم وایمیسته تا به شما برسه و شما رو فقط واس خاطر خودتون میخواد نه خانواده ...
بهتر هم هست از بزرگ تر خانوادتون ، پدربزگی ، عمویی ، دایی در این مورد صحبت کنید اون با وضعیت شما بهتر آشناس و راه درستی رو براتون معرفی میکنه

[رامونا]

سلام من یه دختر ۲۰ ساله هستم که دانشجوی رشته پزشکی هستم ار اقوام خواستگار برام اومده اما هیچکدومشون رو دوست ندارم و همیشه تو‌زندگی به این عقیده داشتم ادم باید با کسی ازدواج کنه که دوسش داشته باشه یا حداقل یکم بهش میل داشته باشه نه اقوام خودم ک هیچطوره باهاشون بک دل نیستم خانوادم منو اجبار کردن با پسر خاله برم ازمایش خون میگن این نشد میریم بزرگه بزرگه نشد همون ک هم سن خودته اصن یجوری دارن منو ندید میگیرن میخام درسمو تموم کنک بعدم با ادمی که بعدها میاد ازدواج کنم مشکل اینه اصلن نمیخام الان برم اما اونا گوش نمیدن و اجبار دارن که این کارو بکنم بدیش اینجاست من پدرم معتاده مادرم میگه غریبه سراغت نمیاد چون بابات اینجوریه اشنا بگیر که نتونه ولت کنه اما حرفشون همه غلطه و من قبول ندارم میترسم من میترسم قبول نکنم فردا دیگه کسی نیاد سراغم میترسم بخت من همینا باشن و واقعا مرد زندگیم همین باشه میترسم رد کنم با اینکه حتی ی درصد دوسش ندارم حتی بهش فکر میکنم ی زره علاقه نیست ک بگین بعدها علاقه بوجود میاد بفکر فرارم فکر خودکشی تا بلکه از دست اینا نجات پیدا کنم اگر اینجا راهی برام پیدا نشه قطعا وضع جوری دیگه خواهد بود برای منیا علی

سلام.

قابل درک هست که چقدر مستأصل و آشفته ای ؛

اما عزیزم اینکه به خاطر فرار و یا ترس از ایجاد شرایط نامساعد تصمیم به ازدواج بگیری اصلا درست نیست.

ازدواج راه و روش خودشو داره که باید درست طی بشه تا سرانجام اون آرامشی رو که باید ٬ به وجود بیاره.

علاقه یکی از بخشهای خیلی مهم در ازدواجه که اگه نباشه نمیتونی توش دووم بیاری.
خوب خوبه که متوجه این موضوع هستی و دنبال راه چاره ای اما خودکشی و فرار

حتی به زبون آوردشم بدترین کار ممکنه چه برسه به اینکه بخوای بهش فکر کنی!

اونی که باید با بله ش این ازدواج رو ثبت کنه تویی نه خونوادت و تا تو نخوای کسی نمیتونه مجبورت کنه؛

قبول دارم برای ایجاد موارد ازدواج یک دختر ٬ اعتیاد پدرش یک امتیاز منفی به شمار میاد و خیلیا به همین دلیل ممکنه پا عقب بزارن ؛

اما هستن افراد با درک و شعوری که وقتی با علاقه سراغ دختر مورد نظرشون میرن که تمام معیاراشونو داره به این مورد اعتنایی نمیکنن.

من چنین موردی رو میشناسم؛

دختری که پدرش درگیر اعتیاد شدیدی بود و از نظر سطح اقتصادی و اجتماعی هم در سطح پایینی بودن اما با آقای متشخصی که جایگاه اجتماعی خوبی داشت و از شرایط خونواده دختر خانوم آگاه بود آشنا شد و ازدواج کردن.

الانم بعد از سالها زندگی خوبی دارن و روابط خونوادگیشون نرماله.

البته قطعا چنین ازدواجی هم دقت و وسواس زیادی میطلبه تا بعدا پشیمونی به بار نیاره!
چون شاید هر کسی نتونه جنبه خودشو توی چنین شرایطی حفظ کنه.

اینا رو گفتم که بگم این اندازه از نا امیدی که تو درگیرشی منطقی نیست و باید برای رسیدن و داشتن جایگاهی که مد نظرته بجنگی تا بتونی به دستش بیاری.