خودشیفتگی

به تازگی متوجه شده ام که همسرم دچار خودشیفتگی است؛ با ایشون در این مورد صحبت کردم ولی به هیچ عنوان قبول نمیکنن و حتی تست مربوط به خودشیفتگی رو با حضور خودشون انجام دادیم و اکثر موارد در موردش صدق میکرد منتها میگه با این خصوصیات بزرگ شدم و مشکلی باهاشون ندارم و تو اگر مشکلی داری خودت برو و حلش کن ؛ میدونم که کاملا غیر منطقی پاسخ میده و من تنها نخواهم توانست این مشکل رو حل کنم ، خصوصیاتی که داره به اینصورته که به شدت خودخواه و مغروره ، خودش رو بالاتر از همه میدونه ، همه باید بهش احترام بگذارن و ازش تعریف کنن ، به شدت حسوده و اسمش رو میگذاره غیرت ، مداوم در حال تحقیر منه ، علایقم رو به تمسخر میگیره ، بنظرش من یک انسان بیفایدم که اهل هیچ چیز و حتی زندگی کردن نیستم ، اصلا اهل همدلی نیست ، فوق العاده منضبطه ، حسابگره ، اهل روابط نزدیک حتی با خانوادم نیست و .... که روی هم رفته میشن کوهی از مشکلات .
اخیرا مثل دو همخانه داریم با هم زندگی میکنیم ؛ در صورتیکه من هم رویا و ارزوهای متفاوتی برای زندگیم داشتم ؛ دارم سال به سال و دقیقه به دقیقه عمرم رو صرف این زندگی میکنم .
حتی نمیشینه درست در مورد مشکلاتمون صحبت کنیم ، واقعا نمیدونم باید چکاری انجام بدم ، حس میکنم افسرده شدم و میل به انجام کاری ندارم ، گاهی حتی به خودکشی فکر میکنم چون انگار در این زندان محبوس شدم ، انگار هیچ راهی وجود نداره .
اگر ایشون یک یا دو خصوصیت بد داشت باز هم تلاش میکردم منتها وقتی نگاه میکنم سخت میتونم خصوصیات مثبتی رو درونش پیدا کنم .

دقیقا مثل مثل منی خواهر...حالا خدااا نکنه فقط خدا نکنه احساس کنه فقط احساس کنه ازش سرتری دیگه حساسیت با کرام الکاتبین.

خودتو نجات بده ارزش نداره بمونی برو از زندگی لذت ببر. تو از زندگی لذت نبری به اون هم ظلم کردی