عشق مجازی

سلام من دختری ۱۸ساله پشت کنکوری هستم در ۱۵سالگی دراینترنت عاشق پسری شدم که پسر خوبی بود و مدتها هر شب باهم صحبت میکردیم واین علاقه روز به روز بیشتر میشد ولی من همیشه عذاب وجدان اینو داشتم که این روابط گناهه و حرف از اینکه عاقبت نداره و هردومون بیچاره میشیمواینامیزدم ولی به خاطراینکه احساسم خیلی شدید بودوواقعاعاشق شده بودم ایناهم فقط در حد حرف باقی میموندو بهم نمیزدم واون هم قول میداد ازمن سواستفاده نکنه وقانعم میکردتااینکه سال کنکورشد ومن چون افت تحصیلی پیداکرده بودم واز طرفی رشته ی بالایی توکنکورمیخواستم ازش خواستم رابطمونو قطع کنیم واون هم قبول کرد ولی بازهم تاثیری دردرس خواندنم نگذاشت ودرجامیزدم ودرحد کمال طلبی هام پیشرفت نمیکردم درسم داشت خوب میشد و هردوسه ماه یک بار فقط باهاش صحبت میکردم واز تراز ورتبه هام میگفتم اونم خیلی بچه تحصیل کرده ای نبود وفیزیک پیام نور میخوندولی من اصلا مشکلی بااینش نداشتم ونمیدونم بخاطر اینکه شاید من پزشک بشم ونخامش یا کم شدن رابطمون گفت که نمیخواد انرژی منفی بده ولی داره امیدشو به اینده این رابطه از دست میده ومننم که همیشه درارزوی این بودم که بهم میرسیم یه روزی ؛خیلی عصبانی شدم وباهاش بهم زدم واکانتمم دیلیت کردم ولی وضعیت روحی بدی پیدا کردمو هرچی زور زدم بازم کنکورم خراب شد بعدازکنکورم دوباره بهش پیام دادمو دوباره بحث کردیمو گفت بهش به چشم یه تجربه نگا میکنه ودعامیکنه دکترشمو یکم بی محلی کردو منم که مغروربودم حرفی از برگشتن نزدم درحالیکه همش به برگشتن فک میکردم و دوباره آنفالوش کردم:-) ولی اون نه وگفت نمیخواد دوباره کدورتی پیش بیاد تااینکه دوروزپیش متوجه شدم انفالوم کرده ووایدیشم یکم تغییر داده که نتونم پیداش کنم واونم مثه من داره میجنگه که فراموش کنیم همو ولی من همه امیدم به اون بود نمیخوام منو فراموش کنه...ضمنا از وقتی بهم زدم درسم خیلی خوب شده:-) وانگیزم خیلی زیاده وبه جزامروز روزی بیشتراز ده ساعت واقعامیخوندم ودلموخوش کرده بودم که به اونم میرسم تااینکه آنفالوم کرد...درواقع من دارم به اینده امیدوارتر واون داره ناامیدترمیشه ...چندماهه که درظاهربهم زدیم ومن میترسم ...میدونم بله بهترازاونم شاید بعدا پیداکنم ولی این درسته؟!!!تاحالاهیچ حرفی از ازدواج باهم نزدیم وطبیعیم هست میخواستیم هموببینیم اول ومن منتظر بعدازکنکوربودم که اینجوری شد...دلم میخواد برم بهش بگم فراموشم نکنه یابهش بگم بعدازکنکوربیادباهم ازدواج کنیم ولی مطمعن نیستم کاردرستی باشه شمابگید چیکارکنم چرامن شانس ندارم چراهمین فردا نمیاد خواستگاری من ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nazanin.so

سلام من دختری ۱۸ساله پشت کنکوری هستم در ۱۵سالگی دراینترنت عاشق پسری شدم که پسر خوبی بود و مدتها هر شب باهم صحبت میکردیم واین علاقه روز به روز بیشتر میشد ولی من همیشه عذاب وجدان اینو داشتم که این روابط گناهه و حرف از اینکه عاقبت نداره و هردومون بیچاره میشیمواینامیزدم ولی به خاطراینکه احساسم خیلی شدید بودوواقعاعاشق شده بودم ایناهم فقط در حد حرف باقی میموندو بهم نمیزدم واون هم قول میداد ازمن سواستفاده نکنه وقانعم میکردتااینکه سال کنکورشد ومن چون افت تحصیلی پیداکرده بودم واز طرفی رشته ی بالایی توکنکورمیخواستم ازش خواستم رابطمونو قطع کنیم واون هم قبول کرد ولی بازهم تاثیری دردرس خواندنم نگذاشت ودرجامیزدم ودرحد کمال طلبی هام پیشرفت نمیکردم درسم داشت خوب میشد و هردوسه ماه یک بار فقط باهاش صحبت میکردم واز تراز ورتبه هام میگفتم اونم خیلی بچه تحصیل کرده ای نبود وفیزیک پیام نور میخوندولی من اصلا مشکلی بااینش نداشتم ونمیدونم بخاطر اینکه شاید من پزشک بشم ونخامش یا کم شدن رابطمون گفت که نمیخواد انرژی منفی بده ولی داره امیدشو به اینده این رابطه از دست میده ومننم که همیشه درارزوی این بودم که بهم میرسیم یه روزی ؛خیلی عصبانی شدم وباهاش بهم زدم واکانتمم دیلیت کردم ولی وضعیت روحی بدی پیدا کردمو هرچی زور زدم بازم کنکورم خراب شد بعدازکنکورم دوباره بهش پیام دادمو دوباره بحث کردیمو گفت بهش به چشم یه تجربه نگا میکنه ودعامیکنه دکترشمو یکم بی محلی کردو منم که مغروربودم حرفی از برگشتن نزدم درحالیکه همش به برگشتن فک میکردم و دوباره آنفالوش کردم:-) ولی اون نه وگفت نمیخواد دوباره کدورتی پیش بیاد تااینکه دوروزپیش متوجه شدم انفالوم کرده ووایدیشم یکم تغییر داده که نتونم پیداش کنم واونم مثه من داره میجنگه که فراموش کنیم همو ولی من همه امیدم به اون بود نمیخوام منو فراموش کنه...ضمنا از وقتی بهم زدم درسم خیلی خوب شده:-) وانگیزم خیلی زیاده وبه جزامروز روزی بیشتراز ده ساعت واقعامیخوندم ودلموخوش کرده بودم که به اونم میرسم تااینکه آنفالوم کرد...درواقع من دارم به اینده امیدوارتر واون داره ناامیدترمیشه ...چندماهه که درظاهربهم زدیم ومن میترسم ...میدونم بله بهترازاونم شاید بعدا پیداکنم ولی این درسته؟!!!تاحالاهیچ حرفی از ازدواج باهم نزدیم وطبیعیم هست میخواستیم هموببینیم اول ومن منتظر بعدازکنکوربودم که اینجوری شد...دلم میخواد برم بهش بگم فراموشم نکنه یابهش بگم بعدازکنکوربیادباهم ازدواج کنیم ولی مطمعن نیستم کاردرستی باشه شمابگید چیکارکنم چرامن شانس ندارم چراهمین فردا نمیاد خواستگاری من ...

---

سلام
به سایت مشاور خوش آمدید
اینکه شما در یک رابطه اینترنتی با هم آشنا شدید بدون اینکه شرایط ازدواج را داشته باشید کار اشتباهی بوده. هنوز شما تغییرات زیادی چه از نظر روحی و چه از نظر موقعیتی که هستید خواهید داشت برای همین بهتر هست به ادامه تحصیل فکر کنید حس تعهد به رابطه البته قابل تقدیر هست ولی اصولا ازدواج مهمترین تصمیم شخص در زندگیست و نباید از روی حس ترحم صورت بگیرد و دوران آشنایی فقط باید برای شناخت بیشتر طرف مقابل باشد و نه دلبستگی. بهتر هست که تا به بلوغ فکری و عاطفی نرسیدید هیچگونه ارتباط عاطفی با جنس مخالف برقرار نکنید نه رابطه حقیقی و نه مجازی.
توصیه ای که من به شما می کنم این هست به طور کلی قطع رابطه کنید این رابطه اشتباه هر چه زودتر تمام شود صدمه کمتری هم به شما و هم به آن آقا پسر خواهد رسید اگر واقعا به سرنوشت خودت و آن پسر علاقه مندی ارتباطت را به کل قطع کن.

لدفن بهترین راه برای رسیدن به ایشون به من معرفی کنید من سه سال از عمرخودم رودراین رابطه گذاشتم و قطع کردن اون بطورکلی برای من بهای خیلی زیادیه اصلاهم ترحم ندارم نسبت به ایشون ... اینهایی که درسنین خیلی بالاتر از من درروابطشون شکست میخورن مثلابه بلوغ فکری رسیدند؟باید منتظر چه بلوغی مثلاباشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nazanin.so

لدفن بهترین راه برای رسیدن به ایشون به من معرفی کنید من سه سال از عمرخودم رودراین رابطه گذاشتم و قطع کردن اون بطورکلی برای من بهای خیلی زیادیه اصلاهم ترحم ندارم نسبت به ایشون ... اینهایی که درسنین خیلی بالاتر از من درروابطشون شکست میخورن مثلابه بلوغ فکری رسیدند؟باید منتظر چه بلوغی مثلاباشم

---

سلام

خب اگه همدیگه رو دوس دارید باید غرورها و لجبازیاتونو کنار بذارید.

موفقیت یا شکست در رابطه ربطی به سن و سال نداره، بستگی به رفتار آدما داره.

سلام
من هم درگیر این مسائلی که میگید بودم
به نظر من عشق تا قبل از سن کنکور ینی 19 18 سالگی واقعی نیست
چون ادم هنوز به کمال عقلی نرسیده و تمام تصمیماتش از روی دل هست و نمیتونه منطقی باشه
شما فعلا باید حواستون به درستون باشه
مطمئن باشید که در آینده ای نه چندان دور یه نفر وارد زندگیتون میشه که کلا این اقا از یادتون میره
من خودم این موضوع رو تجربه کردم
اگه از الان شما به فکر ازدواج باشید ممکنه یه اتفاقی بیوفته و نشه چون خیلی زود هست برای ازدواج
به نظر من بهترین زمان برای شروع رابطه ای که منجر به ازدواج بشه ترم 6 یا 7 دانشگاه یا حدودا سن 22 23 سالگی هست
تجربتون زیاد شده عقلتون کامل شده و از همه مهمتر سن ازدواج هستین
ن توی 18 سالگی که هیچ چیزی نباید بجز درس براتون اهمیت داشته باشه
موفق باشید
باید به آیندتون فک کنید تا از این تصمیم اشتباه منصرف شید.

ممنونم از راهنمایی خوبتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nazanin.so

سلام من دختری ۱۸ساله پشت کنکوری هستم در ۱۵سالگی دراینترنت عاشق پسری شدم که پسر خوبی بود و مدتها هر شب باهم صحبت میکردیم واین علاقه روز به روز بیشتر میشد ولی من همیشه عذاب وجدان اینو داشتم که این روابط گناهه و حرف از اینکه عاقبت نداره و هردومون بیچاره میشیمواینامیزدم ولی به خاطراینکه احساسم خیلی شدید بودوواقعاعاشق شده بودم ایناهم فقط در حد حرف باقی میموندو بهم نمیزدم واون هم قول میداد ازمن سواستفاده نکنه وقانعم میکردتااینکه سال کنکورشد ومن چون افت تحصیلی پیداکرده بودم واز طرفی رشته ی بالایی توکنکورمیخواستم ازش خواستم رابطمونو قطع کنیم واون هم قبول کرد ولی بازهم تاثیری دردرس خواندنم نگذاشت ودرجامیزدم ودرحد کمال طلبی هام پیشرفت نمیکردم درسم داشت خوب میشد و هردوسه ماه یک بار فقط باهاش صحبت میکردم واز تراز ورتبه هام میگفتم اونم خیلی بچه تحصیل کرده ای نبود وفیزیک پیام نور میخوندولی من اصلا مشکلی بااینش نداشتم ونمیدونم بخاطر اینکه شاید من پزشک بشم ونخامش یا کم شدن رابطمون گفت که نمیخواد انرژی منفی بده ولی داره امیدشو به اینده این رابطه از دست میده ومننم که همیشه درارزوی این بودم که بهم میرسیم یه روزی ؛خیلی عصبانی شدم وباهاش بهم زدم واکانتمم دیلیت کردم ولی وضعیت روحی بدی پیدا کردمو هرچی زور زدم بازم کنکورم خراب شد بعدازکنکورم دوباره بهش پیام دادمو دوباره بحث کردیمو گفت بهش به چشم یه تجربه نگا میکنه ودعامیکنه دکترشمو یکم بی محلی کردو منم که مغروربودم حرفی از برگشتن نزدم درحالیکه همش به برگشتن فک میکردم و دوباره آنفالوش کردم:-) ولی اون نه وگفت نمیخواد دوباره کدورتی پیش بیاد تااینکه دوروزپیش متوجه شدم انفالوم کرده ووایدیشم یکم تغییر داده که نتونم پیداش کنم واونم مثه من داره میجنگه که فراموش کنیم همو ولی من همه امیدم به اون بود نمیخوام منو فراموش کنه...ضمنا از وقتی بهم زدم درسم خیلی خوب شده:-) وانگیزم خیلی زیاده وبه جزامروز روزی بیشتراز ده ساعت واقعامیخوندم ودلموخوش کرده بودم که به اونم میرسم تااینکه آنفالوم کرد...درواقع من دارم به اینده امیدوارتر واون داره ناامیدترمیشه ...چندماهه که درظاهربهم زدیم ومن میترسم ...میدونم بله بهترازاونم شاید بعدا پیداکنم ولی این درسته؟!!!تاحالاهیچ حرفی از ازدواج باهم نزدیم وطبیعیم هست میخواستیم هموببینیم اول ومن منتظر بعدازکنکوربودم که اینجوری شد...دلم میخواد برم بهش بگم فراموشم نکنه یابهش بگم بعدازکنکوربیادباهم ازدواج کنیم ولی مطمعن نیستم کاردرستی باشه شمابگید چیکارکنم چرامن شانس ندارم چراهمین فردا نمیاد خواستگاری من ...

---

سلام

دختر گلم متوجه احساساتت و قلیان هورمونی در این سنین هستم ولی باور کن به قدرت میتونم بگم تمام رفرنسها و کتب علمی روانشناختی و تجربیات نشان داده و میده که این دوران گذراست عزیز!

سن ازدواج امروز عزیز بالای 25 ساله بهتر اینه که به درس و کنکور خود برسید و اینده خود رو خراب نکنید!

موفق باشید

سپاس
دکتر