مشاوره خانوادگی و ازدواج

[tannaz.sh]

با سلام و خسته نباشید
خیلی دوست داشتم به شکل انلاین و مکاتبه سریع صحبت و گفتگویی با یک روانشناس و مشاور خوب خانواده داشته باشم واقعا نیازمندم ....
دختری 33 ساله هستم و هنوز موقعیت ازدواج برایم پیش نیامده .... احساس خستگی شدیدی می کنم احساس می کنم به زور در این دنیا نفس می کشم مشکل ازدواجی که هرگز برایم پیش نیامده یا اگر تلنگری در ان بوده انقدر عجیب و یا سخت بوده که نتوانستم به عنوان یه دختربا سلایق و علایق خودم به ان نزدیک شوم در حال حاضر به شکلی اتفاقی پیشنهاد ازدواجی از سوی یکی از دوستان دوران کودکی ام برایم مطرح شده با این شرح که برادر دوستم هست سی و چهار ساله طبق گفته های دوستم پسری اروم و اهل زندگی دیپلمه مکانیک که در المان زندگی می کنه و دوستم وقتی فهمید من هنوز مجرد هستم بهم پیشنهاد داد اگر سفر به خارج برایم سخت نیست به پیشنهادش فکر کنم مانده ام چه کنم خانواده و عاطفه و همه چی را برای موقعیت ازدواجی که هرگز نداشتم و الان به این شکل برایم مطرح شده رها کنم بروم در غربت با یک پسر ناشناس و زندگی تازه با کلی بالا وپایین هایش ان هم در کشور غریب اغاز کنم یا نه با همین روحیه خراب و خسته و ویران و چشمان منتظر به راه که همسفری پیدا خواهم کرد بمانم در خانه بازم لازم به ذکر است تحصیلات من لیسانس ادبیات فارسی است که هیچ بازار کاری ندارد ودر حال حاضر برای دورشدن از این حال پریشان و تسکین دل خسته و تنهام به موسیقی پناه اوردم و روی ساز سنتور کنار یک استاد خوب و باتجربه درحال اموزشم به مدت یک سال و نیم تقریبا و تنها نقطه ای که در حال حاضر شادم می کند نیم ساعت کلاس های هر هفته ایست که سر این کلاس هستم و با تمام خستگی هام و غم م باز انرژی می گیرم خانواده ام با این اتفاق خوشحال شدند اما من سردرگمم و البته می گویند تصیم من مهم است من باید در غربت وجای خیلی دورتر از ایران بمانم ...سوالی که همیشه ذهن مرا در تمام شرایطم درگییر کرده این است ایا دیگران ازدواج نمی کنند ایا دیگران با زندگی مشترک سرکار نمی روند ایا به علایق خود رسیدگی نمی کنند ایا کنار خانواده خود زندگی نمی کنند ؟چرامن باید همیشه در تمام مراحل زندگیم یه بخشی را قربانی کنم ازش بگذرم تا یک اتفاق دیگر که نباید وجودش باعث منع وجود دیگری باشد را انتخاب کنم و انجام دهم بدون این که خودم ذره ای به این اانتخاب علاقه ای داشته باشم اما مجبور به انتخاب باشم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟م ن حق انتخاب تمام اینها را ندارم واقعا ؟من حق ندارم مثل همه یک زندگی خوب و نورمال داشته باشم ؟لطفا راهنماییم کنید
باتشکر فراوان
الناز شجاعی

[سامان12]

سلام و خسته نباشید طناز جان درسته مدتها برای شما شرایط ازدواج محیا نشده اما اینم در نظر داشته باشید ازدواج یکی از مهم ترین مسائل زندگی هر شخصی هستش که اگر خدایی نکرده کوچیکترین اشتباهی بکنی که من کردم بعد واسه داشتن همین لحظه هایی که الان میگی برات سخته حسرت میخوری ازدواج خوبه اما با شناخت کامل اونم نه یکی دو ماه حتی یک سال مراجعه به چندین مشاوره خوب رفت و آمد دوران قبل از ازدواج آشنایی کامل با روحیات و شخصیت طرف مقابل و بعد ازدواج من فکر میکردم زندگی خیلی ساده و قشنگه اما وقتی واردش میشی تازه متوجه میشی که اصلا اینطور نیست و سخت تر از اونیه که حتی فکرشو بکنب در ضمن شما میخوای به خارج از کشور سفر کنی که این خودشم یه موضوع جداگونست در حالت عادی زندگی یک ایرانی در غربت با چالشهای زیادی مواجه هستش چه برسه به اینکه به خوای یک زندگی جدید رو اونجا استارت بزنی به هر حال پیشنهاد میکنم بی گدار به آب نزنید و خیلی محتاتانه عمل کنید.

[farokh]

با سلام و خسته نباشید
خیلی دوست داشتم به شکل انلاین و مکاتبه سریع صحبت و گفتگویی با یک روانشناس و مشاور خوب خانواده داشته باشم واقعا نیازمندم ....
دختری 33 ساله هستم و هنوز موقعیت ازدواج برایم پیش نیامده .... احساس خستگی شدیدی می کنم احساس می کنم به زور در این دنیا نفس می کشم مشکل ازدواجی که هرگز برایم پیش نیامده یا اگر تلنگری در ان بوده انقدر عجیب و یا سخت بوده که نتوانستم به عنوان یه دختربا سلایق و علایق خودم به ان نزدیک شوم در حال حاضر به شکلی اتفاقی پیشنهاد ازدواجی از سوی یکی از دوستان دوران کودکی ام برایم مطرح شده با این شرح که برادر دوستم هست سی و چهار ساله طبق گفته های دوستم پسری اروم و اهل زندگی دیپلمه مکانیک که در المان زندگی می کنه و دوستم وقتی فهمید من هنوز مجرد هستم بهم پیشنهاد داد اگر سفر به خارج برایم سخت نیست به پیشنهادش فکر کنم مانده ام چه کنم خانواده و عاطفه و همه چی را برای موقعیت ازدواجی که هرگز نداشتم و الان به این شکل برایم مطرح شده رها کنم بروم در غربت با یک پسر ناشناس و زندگی تازه با کلی بالا وپایین هایش ان هم در کشور غریب اغاز کنم یا نه با همین روحیه خراب و خسته و ویران و چشمان منتظر به راه که همسفری پیدا خواهم کرد بمانم در خانه بازم لازم به ذکر است تحصیلات من لیسانس ادبیات فارسی است که هیچ بازار کاری ندارد ودر حال حاضر برای دورشدن از این حال پریشان و تسکین دل خسته و تنهام به موسیقی پناه اوردم و روی ساز سنتور کنار یک استاد خوب و باتجربه درحال اموزشم به مدت یک سال و نیم تقریبا و تنها نقطه ای که در حال حاضر شادم می کند نیم ساعت کلاس های هر هفته ایست که سر این کلاس هستم و با تمام خستگی هام و غم م باز انرژی می گیرم خانواده ام با این اتفاق خوشحال شدند اما من سردرگمم و البته می گویند تصیم من مهم است من باید در غربت وجای خیلی دورتر از ایران بمانم ...سوالی که همیشه ذهن مرا در تمام شرایطم درگییر کرده این است ایا دیگران ازدواج نمی کنند ایا دیگران با زندگی مشترک سرکار نمی روند ایا به علایق خود رسیدگی نمی کنند ایا کنار خانواده خود زندگی نمی کنند ؟چرامن باید همیشه در تمام مراحل زندگیم یه بخشی را قربانی کنم ازش بگذرم تا یک اتفاق دیگر که نباید وجودش باعث منع وجود دیگری باشد را انتخاب کنم و انجام دهم بدون این که خودم ذره ای به این اانتخاب علاقه ای داشته باشم اما مجبور به انتخاب باشم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟م ن حق انتخاب تمام اینها را ندارم واقعا ؟من حق ندارم مثل همه یک زندگی خوب و نورمال داشته باشم ؟لطفا راهنماییم کنید
باتشکر فراوان
الناز شجاعی

در این مورد میتونید با متخصصین کانون مشاوران ایران، مشاوره تلفنی/تخصصی داشته باشید

دفتر قیطریه:

۰۲۱-۲۲۶۸۹۵۵۸ خط ویژه

دفتر سعادت آباد:

۰۲۱-۲۲۳۵۴۲۸۲ خط ویژه

دفتر شریعتی:

۰۲۱-۸۸۴۲۲۴۹۵ خط ویژه