مشکل ازدواج

[AmirAli65]

ادما همیشه همدیگر رو توی سختی ها میشناسن.

دروره ی آشنایی (همانطور که خودشون قبلا گفتن دوره ی آشنایی بوده)، برای آشنایی است. مرحله ی بعد از آشنایی تصمیم گیری است. یکی از آشنایی ها هم آشنایی با سلامتی جسمانی طرف مقابل است. به هر صورت شما خودتان را جای طرف مقابل بگذارید، در دوره ی آشنایی متوجه بیماری (بیماری که میتونه زندگی و حتی در اثر ژنتیک فرزندانتون رو هم تحت تاثیر بذاره) طرف مقابلتان شدید (البته بعد از یکبار ریجکت شدن از طرفشون)، آیا به خودتون حق تصمیم گیری نمی دید؟ به هر صورت شما به اطلاعات و شناختی نو دست یافتید که بدیهی است این اطلاعات هم بر تصمیم شخص شما و هم بر تصمیم خانواده تاثیر گذار است. گرچه ممکن است بحث از عشق باشد، اما در اینجا حاکم اصلی یک عمر زندگی یا همان عقل است!

[saba95]

دروره ی آشنایی (همانطور که خودشون قبلا گفتن دوره ی آشنایی بوده)، برای آشنایی است. مرحله ی بعد از آشنایی تصمیم گیری است. یکی از آشنایی ها هم آشنایی با سلامتی جسمانی طرف مقابل است. به هر صورت شما خودتان را جای طرف مقابل بگذارید، در دوره ی آشنایی متوجه بیماری (بیماری که میتونه زندگی و حتی در اثر ژنتیک فرزندانتون رو هم تحت تاثیر بذاره) طرف مقابلتان شدید (البته بعد از یکبار ریجکت شدن از طرفشون)، آیا به خودتون حق تصمیم گیری نمی دید؟ به هر صورت شما به اطلاعات و شناختی نو دست یافتید که بدیهی است این اطلاعات هم بر تصمیم شخص شما و هم بر تصمیم خانواده تاثیر گذار است. گرچه ممکن است بحث از عشق باشد، اما در اینجا حاکم اصلی یک عمر زندگی یا همان عقل است!

درسته .منم به ایشون با حرفم گفتم پای عشق در میان نیست پای عقل درمیان است!

[مریا]

درسته .منم به ایشون با حرفم گفتم پای عشق در میان نیست پای عقل درمیان است!

خب چطوری میتونم از فکرش بیرون بیام وقتی ذهنم به بن بست رسیده

[saba95]

خب چطوری میتونم از فکرش بیرون بیام وقتی ذهنم به بن بست رسیده

همش بستگی به خودتون داره داره که چه راهی رو انتخاب کنید و چجور فکر کنید.من نمیتونم راه حل بدم که چطور طرفتون رو فراموش کنید فقط میتونم بگم طرز فکرتون رو نسبت بهش میتونید عوض کنید.شما باید باکسی باشید که شما رو به خاطر خودتون بخواد.نه از روی اینکه به قول یکی از دوستان به این فکر کنه که این بیماریتونو قراره به نسل های بعد انتقال بدین یا حرف های از این قبیل.

[save.me]

سلام
من دختری ۲۳ ساله هستم
یک ساله که دچار مشکل دیابت شدم
شش ماه با پسری رابطه داشتم برای ازدواج .رابطمون خوب بود و همدیگرو دوست داشتیم
ولی بعد که مشکلمو بهش گفتم گذاشتو رفت ومن الان خیلی ناراحتم از بابت اینکه اینطوری شد
نمیدونم باید چیکار کنم

چه میشه گفت. به قول دوستان، آدما توی سختیها یاران واقعی رو میشناسن.
به قول سید علی صالحی: از قول من به باران بی امان بگو، دل اگر دل باشد، آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد!
قبول دارم که اونم حق داشته که راهشو انتخاب کنه. ولی من اینطور نظری ندارم!
وقتی یه "مرد" تصمیم به ازدواج با کسی میگیره، دیگه باید اون شخصو با تمام عیب ها و ایراداتش بپذیره! اگر قراره تصمیمی بگیره، و یا انتخابی داشته باشه، همون ابتدا باید اینکارو بکنه و بعد از انتخاب، دیگه نباید از تصمیمش منصرف بشه. شاید به خیال دیگران، اون این حقو داشته ولی من میگم، کسانی که عاشق واقعی باشن، هرگز این حقو به خودشون نمیدن!
اولین شرط ازدواج تعهده! این یعنی موندن پای تمام قول و قرارها و شرط و شروط و تمام عیب و ایرادات همدیگه! اگر قرار باشه با به وجود اومدن کوچکترین نقصی، در عشقمون خللی ایجاد بشه، بهتره هرگز اسمی از عشق نبریم! چرا که عشق محترمه و حرمت داره و هرگز دستخوش این مسائل قرار نمیگیره!
من میگم اصلا عاشق شما نبوده! مثل بقیه مردم، فقط ادعای عشق کرده! چیزی که به وفور دیدم. ولی عاشق واقعی کیسه که توی سختی ها کنارتون باشه!
اساس جهان بر عشق بنا شده. البته نمیشه دلی که بویی از عشق نبرده رو شماتت کرد که چرا مهربان نیست! ولی میشه راه درست رو نشون داد.
مظهر و نماد عشق، خداست. کسی که در تمام شرایط با ماست. آیا شده بخاطر گناهان و یا عیب هامون، ما رو ترک کنه؟ آیا دست از ما کشیده؟ هرگز نگید که اون خداست و ما بنده ای بیش نیستیم! چرا که ما به عنوان مخلوق این خدا، باید متجلی به صفات خدایی باشیم! راه درست اینه که آیینه خدا باشیم و صفاتی که اون داره رو در خودمون محقق کنیم. تنها در این حالته که در خدا حل میشیم و با اون یکی میشیم! روانشناسان ما متاسفانه تمام اصول خودشون رو از روانشناسان غربی میگیرن. این نوع روانشناسی فقط از نظر منطق درسته ولی همه ما میدونیم که منطق خیلی از جاها اشتباه قضاوت میکنه و تصمیم میگیره! در حالی که ما باید روان رو از نظر انسانی و اسلامی هم مد نظر قرار بدیم و بعد تصمیمی بگیریم که درسته! باید وجدان رو هم در نظر گرفت! اگر هدف داشتن یه زندگی سالمه، باید وجدان رو هم در نظر گرفت! وقتی که به کسی عشقت رو هدیه میدی، باید طاقت و توان راه اومدن با اون در تمام شرایط زندگیشو داشته باشی و الا بهتره اصلا حرفی از عشق نزنی!
میتونین امید به بالا رفتن درکش از زندگی رو داشته باشین. که شاید معنای عشق رو بفهمه و بتونه تصمیمی بگیره که درسته! در مورد غرورش حرفی نزنین چون اگه کسی شما رو دوست داشته باشه، در برابر شما تیکِ گزینه غرور رو برمیداره!!

[مریا]

چه میشه گفت. به قول دوستان، آدما توی سختیها یاران واقعی رو میشناسن.
به قول سید علی صالحی: از قول من به باران بی امان بگو، دل اگر دل باشد، آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد!
قبول دارم که اونم حق داشته که راهشو انتخاب کنه. ولی من اینطور نظری ندارم!
وقتی یه "مرد" تصمیم به ازدواج با کسی میگیره، دیگه باید اون شخصو با تمام عیب ها و ایراداتش بپذیره! اگر قراره تصمیمی بگیره، و یا انتخابی داشته باشه، همون ابتدا باید اینکارو بکنه و بعد از انتخاب، دیگه نباید از تصمیمش منصرف بشه. شاید به خیال دیگران، اون این حقو داشته ولی من میگم، کسانی که عاشق واقعی باشن، هرگز این حقو به خودشون نمیدن!
اولین شرط ازدواج تعهده! این یعنی موندن پای تمام قول و قرارها و شرط و شروط و تمام عیب و ایرادات همدیگه! اگر قرار باشه با به وجود اومدن کوچکترین نقصی، در عشقمون خللی ایجاد بشه، بهتره هرگز اسمی از عشق نبریم! چرا که عشق محترمه و حرمت داره و هرگز دستخوش این مسائل قرار نمیگیره!
من میگم اصلا عاشق شما نبوده! مثل بقیه مردم، فقط ادعای عشق کرده! چیزی که به وفور دیدم. ولی عاشق واقعی کیسه که توی سختی ها کنارتون باشه!
کسانی که با نظرم موافق نیستن، بهتره در افکارشون تجدید نظری داشته باشن. اساس جهان بر عشق بنا شده. البته نمیشه دلی که بویی از عشق نبرده رو شماتت کرد که چرا مهربان نیست! ولی میشه راه درست رو نشون داد.
مظهر و نماد عشق، خداست. کسی که در تمام شرایط با ماست. آیا شده بخاطر گناهان و یا عیب هامون، ما رو ترک کنه؟ آیا دست از ما کشیده؟ هرگز نگید که اون خداست و ما بنده ای بیش نیستیم! چرا که ما به عنوان مخلوق این خدا، باید متجلی به صفات خدایی باشیم! راه درست اینه که آیینه خدا باشیم و صفاتی که اون داره رو در خودمون محقق کنیم. تنها در این حالته که در خدا حل میشیم و با اون یکی میشیم! روانشناسان ما متاسفانه تمام اصول خودشون رو از روانشناسان غربی میگیرن. این نوع روانشناسی فقط از نظر منطق درسته ولی همه ما میدونیم که منطق خیلی از جاها اشتباه قضاوت میکنه و تصمیم میگیره! در حالی که ما باید روان رو از نظر انسانی و اسلامی هم مد نظر قرار بدیم و بعد تصمیمی بگیریم که درسته! باید وجدان رو هم در نظر گرفت! اگر هدف داشتن یه زندگی سالمه، باید وجدان رو هم در نظر گرفت! وقتی که به کسی عشقت رو هدیه میدی، باید طاقت و توان راه اومدن با اون در تمام شرایط زندگیشو داشته باشی و الا بهتره اصلا حرفی از عشق نزنی!
میتونین امید به بالا رفتن درکش از زندگی رو داشته باشین. که شاید معنای عشق رو بفهمه و بتونه تصمیمی بگیره که درسته! در مورد غرورش حرفی نزنین چون اگه کسی شما رو دوست داشته باشه، در برابر شما تیکِ گزینه غرور رو برمیداره!!

ممنونم از راهنماییتون

[آرش67]

کسانی که با نظرم موافق نیستن، بهتره در افکارشون تجدید نظری داشته باشن.

خود خواه عزیز

اولا آدم یک روزه عاشق کسی نمیشه دوما صداقت هم یکی از پایه های عشقه

این خانم زودتر باید این مساله رو میگفته مخصوصا اینکه برای اون آقا مهم بوده
این اتفاق احتمالا به خاطر ناآگاهی این خانم بوده و سؤنیتی در کار نبوده تجربه ای برای آینده

[مریا]

خود خواه عزیز

اولا آدم یک روزه عاشق کسی نمیشه دوما صداقت هم یکی از پایه های عشقه

این خانم زودتر باید این مساله رو میگفته مخصوصا اینکه برای اون آقا مهم بوده
این اتفاق احتمالا به خاطر ناآگاهی این خانم بوده و سؤنیتی در کار نبوده تجربه ای برای آینده

اول اینکه زودتر گفتن یا نگفتنش به خودم مربوطه چون مشکل شخصیه منه و من تشخیص میدم که چه زمانی گفته بشه این قضیه باید تو دوران آشنایی مطرح میشده و شده بعدشم چقدر خوب میشد که اون آقا یک بار سر این موضوع یه مشاوره میگرفت بعدش میگفت نه تا اینطوری من از تمام پسرای دور و برم متنفر نشم و احساسم اینقد بد نشه

[رزمریم]

دیابت اصلا بیماری حادی نیست که بخوایم کسی رو بخاطرش تنها بذاریم

و اینکه ممکنه آدم در طول زندگی هزاران نوع مختلف بیماری رو داشته باشه

آیا میشه به کسی اعتماد و تیکه کرد که به این راحتی جا میزنه؟؟؟؟؟؟؟؟

به نظرم واسه انتخاب تیکه گاهت تو زندگی، باید خیلی دقیق تر عمل کنی.

[مریا]

دیابت اصلا بیماری حادی نیست که بخوایم کسی رو بخاطرش تنها بذاریم

و اینکه ممکنه آدم در طول زندگی هزاران نوع مختلف بیماری رو داشته باشه

آیا میشه به کسی اعتماد و تیکه کرد که به این راحتی جا میزنه؟؟؟؟؟؟؟؟

به نظرم واسه انتخاب تیکه گاهت تو زندگی، باید خیلی دقیق تر عمل کنی.

این قضیه برای من یه ملاک شده که آدمای دور و برمو از هم تمییز بدم ولی سخته آدم ازدواجش سر این قضیه بهم بخوره اونم کسی که بهش یه زمانی علاقه داشتی