جای تصمیم را "استخاره" گرفت

http://forum.moshaver.co/imported/20...elekoobi-1.jpg








سال 1264 قمرى، نخستین برنامه‌ى دولت ایران براى واکسن زدن به فرمان امیرکبیر آغاز شد.



در آن برنامه، کودکان و نوجوانانى ایرانى را آبله‌کوبى مى‌کردند. اما چند روز پس از آغاز آبله‌کوبى به امیر کبیر

خبردادند که مردم از روى ناآگاهى نمى‌خواهند واکسن بزنند. به‌ویژه که چند تن از فالگیرها و دعانویس‌ها در شهر شایعه کرده بودند که واکسن زدن باعث راه ‌یافتن جن به خون انسان مى‌شود.


هنگامى که خبر رسید پنج نفر به علت ابتلا به بیمارى آبله جان باخته‌اند، امیر بى‌درنگ فرمان داد هر کسى که حاضر نشود آبله بکوبد باید پنج تومان به صندوق دولت جریمه
بپردازد. او تصور مى کرد که با این فرمان همه مردم آبله مى‌کوبند. اما نفوذ سخن دعانویس‌ها و نادانى مردم بیش از آن بود که فرمان امیر را بپذیرند. شمارى که پول کافى
داشتند، پنج تومان را پرداختند و از آبله‌کوبى سرباز زدند. شمارى دیگر هنگام مراجعه مأموران در آب انبارها پنهان مى‌شدند یا از شهر بیرون مى‌رفتند...



روز بیست و هشتم ماه ربیع الاول به امیر اطلاع دادند که در همه‌ى شهر تهران و روستاهاى پیرامون آن فقط سى‌صد و سى نفر آبله کوبیده‌اند. در همان روز، پاره دوزى را که فرزندش از بیمارى آبله مرده بود، به نزد او آوردند. امیر به جسد کودک نگریست و آنگاه گفت: ما که براى نجات بچه‌هایتان آبله‌کوب فرستادیم.



پیرمرد با اندوه فراوان گفت: حضرت امیر، به من گفته بودند که اگر بچه را آبله بکوبیم جن زده مى‌شود. امیر فریاد کشید: واى از جهل و نادانى، حال، گذشته از اینکه فرزندت را از دست داده‌اى باید پنج تومان هم جریمه بدهی. پیرمرد با التماس گفت: باور کنید که هیچ ندارم. امیرکبیر دست در جیب خود کرد و پنج تومان به او داد و سپس گفت: حکم برنمى‌گردد، این پنج تومان را به صندوق دولت بپرداز. چند دقیقه دیگر، بقالى را آوردند که فرزند او نیز از آبله مرده بود. این بار امیرکبیر دیگر نتوانست تحمل کند. روى صندلى نشست و با حالى زار شروع به گریستن کرد.



در آن هنگام میرزا آقاخان وارد شد. او در کمتر زمانى امیرکبیر را در حال گریستن دیده بود. علت را پرسید و ملازمان امیر گفتند که دو کودک شیرخوار پاره دوز و بقالى از بیمارى آبله مرده‌اند. میرزا آقاخان با شگفتى گفت: عجب، من تصور مى‌کردم که میرزا احمدخان، پسر امیر، مرده است که او این چنین هاى‌هاى مى‌گرید. سپس، به امیر نزدیک شد و گفت: گریستن، آن هم به این گونه، براى دو بچه‌ى شیرخوار بقال و چقال در شأن شما نیست.


امیر سر برداشت و با خشم به او نگریست، آنچنان که میرزا آقاخان از ترس بر خود لرزید. امیر اشک‌هایش را پاک کرد و گفت: خاموش باش. تا زمانى که ما سرپرستى این ملت را بر عهده داریم، مسئول مرگشان ما هستیم. میرزا آقاخان آهسته گفت: ولى اینان خود در اثر جهل آبله نکوبیده‌اند. امیر با صداى رسا گفت: و مسئول جهلشان نیز ما هستیم. اگر ما در هر روستا و کوچه و خیابانى مدرسه بسازیم و کتابخانه ایجاد کنیم، دعانویس‌ها بساطشان را جمع مى‌کنند. تمام ایرانى‌ها اولاد حقیقى من هستند و من از این مى‌گریم که چرا این مردم باید این قدر جاهل باشند که در اثر نکوبیدن آبله بمیرند.
دوران افول و عقب ماندگی ملتها زمانی شروع شد که; جای اندیشیدن را "تقلید" ,جای تلاش و کوشش را "دعا" ,جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را "قناعت"و جای اراده برای رفتن و رسیدن را "قسمت" و جای تصمیم را "استخاره" گرفت......

امان از خریت
البته دعانویسان قدیم تو جامعه الان یه اسم دیگه ای داره

عالی بود

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آراد

عالی بود

---

دوران افول و عقب ماندگی ملتها زمانی شروع شد که; جای اندیشیدن را "تقلید" ,جای تلاش و کوشش را "دعا" ,جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را "قناعت"و جای اراده برای رفتن و رسیدن را "قسمت" و جای تصمیم را "استخاره" گرفت......


این مقایسه آخر هیچ ارتباطی با متن نداشت.
کاملا هم غرض ورزانه س.
چه اشکالی داره آدم هم تلاش کنه هم دعا؟
هم برای رسیدن به آرزوهاش تلاش کنه، هم به چیزایی که داره قانع باشه و ازشون لذت ببره؟
اگه گاهی میگیم چیزی قسمتمون بوده(نه از روی جهل، بلکه بعد از تلاش کافی برای رسیدن به اون هدف و ناکامی در اون)، مطمئنا بعدها حکمتش رو خواهیم فهمید و حتی به موقعیت بهتر از چیزی که توقع داشتیم میرسیم.
استخاره هم زمانی کارسازه که واقعا سر دوراهی موندی و واقعا نمیتونی تصمیم بگیری. درسته که الان بعضیا واسه آب خوردن هم استخاره میکنن ولی دلیل نمیشه کار غلط درصدی رو به کل جامعه نسبت داد.
آدم به امید زنده س.
اواخر سوره نسا خدا گفته: هم شما و هم دشمنان شما دچار رنج و سختی در زندگی تون خواهید شد. اما فرق شما و آنها در اینه که شما به خدا امید دارید اما اونها چون به چیزی ایمان ندارن، امیدی هم نخواهند داشت.

امیر سر برداشت و با خشم به او نگریست، آنچنان که میرزا آقاخان از ترس بر خود لرزید. امیر اشک‌هایش را پاک کرد و گفت: خاموش باش. تا زمانى که ما سرپرستى این ملت را بر عهده داریم، مسئول مرگشان ما هستیم. میرزا آقاخان آهسته گفت: ولى اینان خود در اثر جهل آبله نکوبیده‌اند. امیر با صداى رسا گفت: و مسئول جهلشان نیز ما هستیم. اگر ما در هر روستا و کوچه و خیابانى مدرسه بسازیم و کتابخانه ایجاد کنیم، دعانویس‌ها بساطشان را جمع مى‌کنند. تمام ایرانى‌ها اولاد حقیقى من هستند و من از این مى‌گریم که چرا این مردم باید این قدر جاهل باشند که در اثر نکوبیدن آبله بمیرند.
دوران افول و عقب ماندگی ملتها زمانی شروع شد که; جای اندیشیدن را "تقلید" ,جای تلاش و کوشش را "دعا" ,جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را "قناعت"و جای اراده برای رفتن و رسیدن را "قسمت" و جای تصمیم را "استخاره" گرفت......[/quote]


كاشكي اين قسمت رو بزرگان اين مملكت هم مطالعه بفرمايند
البته استخاره نيز ادابي داره كه امروزه ما رعايت نميكنيم و همه چي رو به حساب استخاره ميزاريم

ممنونم سميرا خانم از مطلب فوق العادتون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط talieh

دوران افول و عقب ماندگی ملتها زمانی شروع شد که; جای اندیشیدن را "تقلید" ,جای تلاش و کوشش را "دعا" ,جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را "قناعت"و جای اراده برای رفتن و رسیدن را "قسمت" و جای تصمیم را "استخاره" گرفت......


این مقایسه آخر هیچ ارتباطی با متن نداشت.
کاملا هم غرض ورزانه س.
چه اشکالی داره آدم هم تلاش کنه هم دعا؟
هم برای رسیدن به آرزوهاش تلاش کنه، هم به چیزایی که داره قانع باشه و ازشون لذت ببره؟
اگه گاهی میگیم چیزی قسمتمون بوده(نه از روی جهل، بلکه بعد از تلاش کافی برای رسیدن به اون هدف و ناکامی در اون)، مطمئنا بعدها حکمتش رو خواهیم فهمید و حتی به موقعیت بهتر از چیزی که توقع داشتیم میرسیم.
استخاره هم زمانی کارسازه که واقعا سر دوراهی موندی و واقعا نمیتونی تصمیم بگیری. درسته که الان بعضیا واسه آب خوردن هم استخاره میکنن ولی دلیل نمیشه کار غلط درصدی رو به کل جامعه نسبت داد.
آدم به امید زنده س.
اواخر سوره نسا خدا گفته: هم شما و هم دشمنان شما دچار رنج و سختی در زندگی تون خواهید شد. اما فرق شما و آنها در اینه که شما به خدا امید دارید اما اونها چون به چیزی ایمان ندارن، امیدی هم نخواهند داشت.

---

چ حرف منطقی راستش دین ما دین تعادله وباید بین دعا توکل تلاش آرزو وقناعت و.... تعادل باشه که اگه این تعادل بهم بخوره یااز این ور بوم میفتیم یا از اون ور بوم|nono|

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط talieh

دوران افول و عقب ماندگی ملتها زمانی شروع شد که; جای اندیشیدن را "تقلید" ,جای تلاش و کوشش را "دعا" ,جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را "قناعت"و جای اراده برای رفتن و رسیدن را "قسمت" و جای تصمیم را "استخاره" گرفت......


این مقایسه آخر هیچ ارتباطی با متن نداشت.
کاملا هم غرض ورزانه س.
چه اشکالی داره آدم هم تلاش کنه هم دعا؟
هم برای رسیدن به آرزوهاش تلاش کنه، هم به چیزایی که داره قانع باشه و ازشون لذت ببره؟
اگه گاهی میگیم چیزی قسمتمون بوده(نه از روی جهل، بلکه بعد از تلاش کافی برای رسیدن به اون هدف و ناکامی در اون)، مطمئنا بعدها حکمتش رو خواهیم فهمید و حتی به موقعیت بهتر از چیزی که توقع داشتیم میرسیم.
استخاره هم زمانی کارسازه که واقعا سر دوراهی موندی و واقعا نمیتونی تصمیم بگیری. درسته که الان بعضیا واسه آب خوردن هم استخاره میکنن ولی دلیل نمیشه کار غلط درصدی رو به کل جامعه نسبت داد.
آدم به امید زنده س.
اواخر سوره نسا خدا گفته: هم شما و هم دشمنان شما دچار رنج و سختی در زندگی تون خواهید شد. اما فرق شما و آنها در اینه که شما به خدا امید دارید اما اونها چون به چیزی ایمان ندارن، امیدی هم نخواهند داشت.

---

منظور افراطی بودنش بود
اینکه بدون تلاش فقط دعا کنیم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط talieh

دوران افول و عقب ماندگی ملتها زمانی شروع شد که; جای اندیشیدن را "تقلید" ,جای تلاش و کوشش را "دعا" ,جای فکر کردن به آرزوهای بزرگ را "قناعت"و جای اراده برای رفتن و رسیدن را "قسمت" و جای تصمیم را "استخاره" گرفت......


این مقایسه آخر هیچ ارتباطی با متن نداشت.
کاملا هم غرض ورزانه س.
چه اشکالی داره آدم هم تلاش کنه هم دعا؟
هم برای رسیدن به آرزوهاش تلاش کنه، هم به چیزایی که داره قانع باشه و ازشون لذت ببره؟
اگه گاهی میگیم چیزی قسمتمون بوده(نه از روی جهل، بلکه بعد از تلاش کافی برای رسیدن به اون هدف و ناکامی در اون)، مطمئنا بعدها حکمتش رو خواهیم فهمید و حتی به موقعیت بهتر از چیزی که توقع داشتیم میرسیم.
استخاره هم زمانی کارسازه که واقعا سر دوراهی موندی و واقعا نمیتونی تصمیم بگیری. درسته که الان بعضیا واسه آب خوردن هم استخاره میکنن ولی دلیل نمیشه کار غلط درصدی رو به کل جامعه نسبت داد.
آدم به امید زنده س.
اواخر سوره نسا خدا گفته: هم شما و هم دشمنان شما دچار رنج و سختی در زندگی تون خواهید شد. اما فرق شما و آنها در اینه که شما به خدا امید دارید اما اونها چون به چیزی ایمان ندارن، امیدی هم نخواهند داشت.

---

حرف شما درسته منم حرفم همینه اینجا منظور کسایی ان که بدون فکر میرن سراغ استخاره ( حتی به خودشون زحمت تحقیق نمیدن و یه راست میرن سراغ استخاره )
بدون تلاش فقط دعا می کنن برای رسیدن به چیزی ( وگرنه خیلی هم خوبه هم تلاش کردن هم دعا کردن خودم همیشه همین کار رو میکنم)
عاقبت کارهای غلط خودشون رو تماما قسمت میدونن ( من به قسمت اعتقاد دارم اما منطور کسانی ان که تمام عاقبتهای که از عدم تلاش و انتخاب غلطشونرو اسمش رو میزارن قسمت)

عالی بود

پیداش کردم بالاخره
عاااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا ی بود سمیرا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ژوان

پیداش کردم بالاخره
عاااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا ی بود سمیرا

---

|heart|