یه وقتایی هست دلت از بعضی ادما میگیره
ادمایی که مثلا از خودشون زیاد تعریف می کنن
ادمایی که فکر می کنن خودشونن که همه چیزا می دونن
ادمایی که همه چیز رو زیر سوال می برن و رو اعتقادات بقیه پا می زارن
ادمایی که فقط کار خودشونو قبول دارن ومدام در حال ایراد گرفتن از کار دیگرانن
ادمایی که تو تصوراتشون بهترینن خوش تیپن و به قول خودشون خیلی با کلاسن
اما.........
وقتی باهاشون حرف میزنی یا رفتارشونو می بینی
متوجه میشی هیچی نیستن مثل یه طبل تو خالین
فقط شعار میدن حرف می زنن اما عمل نمیکنن
تو زندگی یه کمبود دارن و خودشونو با این حرفاست که ارضا می کنن
ضرب المثل خوبی داریم :
((درخت هر چه پر بارتر افتاده تر))
نظر شما راجع به این ادما چیه ؟