سرنوشت پسری از جنس جهنم ....

[ReepaaR]

سلام
من هرازگاهی که حالم طوفانی باشه دوست دارم شعر بگم (یا بهتره بگیم شعرو ور )
آلانم یکم که نه خیلی هوای دلم طوفانی ولی حیف خبری از بارون نیست

ابرای سیاه آسمون قلبم و پوشونده
رعد و برق قلبم به تپش میکشه
خیلی وقته دارن بهم شک میدن
دورم پر فرشته است که دارن بهم میرسن
نکنه تصادف کردم ؟؟نکنه مردام ؟
نمیدونم فقط میدونم چشام بسته است اما داره میبینه
دستام بی حرکته اما همه چیز و لمس و حس میکنه
پاهام ت************ نمیخوره اما دارم راه میرم بعضی وقتا هم میدوئم خخخخخ
میدونم خنده داره
من ی فرشته ی مبارز نبودم
ی جوجه فرشته معمولی بودم
نوک قله تو آشیانه گرم زندگی نفس میکشیدم
صبح سرد و خشک میزدم بیرون از خونه
میرفتم لب کوه سرم و میبردم بالا
میخواستم خدارو ببینم
اما ابرای سفید جلوم و گرفته بودن و نمیزاشتن بهش نگاه کنم
همون موقع بود که رویای پرواز تو دلم شکل گرفت
ی دفه سرم آوردم پایین ی دره عمیق و تاریک و سوزان دیدم
چقدر قشنگ بود
چ منظره زیبایی بود
وقتی سیاهی صخره ها با رنگ مذاب مخلوط میشد
صدای غلغل مذاب ی شوق عجیبی رو دلم روشن میکرد
چه موجود عجیبی بودم من
نه به اون پرنده معصوم و پاک که منتظر تماشای سیمای خداش بود
نه به این عقاب آتیشین که بال هاش با آتیش قدرت میگرفت
تو رویاهای بچگانه ام غرق بودم که پشتم حس کردم گرمای دستی رو
دستی که برای عقب کشیدن من از اون منظره نبود
اون مامور پرت کردن من بود و هلم داد
وقتی دستم و گرفتم سمتش خندید و گفت حالا اگه میتونی پرواز کن
من از درد بی هوش شدم سقوط من هر لحظه اش مرگ بود
حالا من بزرگ شدم بال هام در آمده
اما نمیتونم بازشون کنم
و سرخی مذاب داره قلبم و میسوزونه
و این یعنی داره وقتم تموم میشه
دارم میرم به سوی جهنم
سرم و میگیرم بالا
ابرای سفیدی که ی روزی دیوار منو بین خدا بود رنگش عوض شده
همشون سیاه شدن و زیر سلطه رعد و برق دارن میشکنن
بال های بسته ام دارن آتیش میگیرن از شدت سرعت و حرارت
هراز گاهی صورتم آتیش میگیره و از خشم زنجیر دور بالهامو
مثل ی کش میکشم اما نمیتونم پاره اش کنم
من بزرگ شدم اما قوی نشیدم
نمیدونم قدرتی که میخوام و از کجا پیدا کنم ؟
اما واسه رها شدن از زنجیر سرنوشت باید پیداش کنم
باید این زنجیر هارو پاره کنم و برگردم پیش گمشده ام

این داستان ادامه دارد ...


آخیش چقدر حالم خوب شد .

حقیقت تلخه اما ی حبه قند کنارشه
اونو سر میکشم ...
خخخخخخ

[atoosa66]

سلام
خوب بود.
ميشه گفت نثر هست ...اين شعر نيست پسر جهنمي.
موفق باشيد و هميشه شاد

[saeed021]

خوب بود..موفق باشید

[ملکه شیشه ای]

قشنگ بود
شعرتو نمیخاین چاپ کنید که بخایم نقدش کنید فقط مهمه یه راهی داشته باشی حستو بگی تا تو دلت نمونه همین خوبه تبریک

[پریماه.]

به به عالی بود داداش رضا


کم پییداییی امیدوارم هرجا هستی. خوش و سلامت باشی داداش گلم

[رزمریم]

عاااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا لللللللللللللللللیییییییی یییییییییی بببوووووووووووووووووووددد دددددددددد

بهت تبریک میگم داداش رضا گلم

انقد زیبا گفتی حست رو که اشک تو چشمام جمع شد

اینکه محو یه دره عمیق بشی و خدا رو یادت بره

و اون دره تو رو انقد پایبند و محو خودش میکنه که وقتی میخوای بکنی و بری سمت خدا اون تعلقات نمیذاره

من اینجوری برداشت کردم

واقعا بهت تبریک میگم خیلی قشنگ کلمات رو به کار بردی

فوق العاده بود

[MAHDI-ALONE]

سلام
من هرازگاهی که حالم طوفانی باشه دوست دارم شعر بگم (یا بهتره بگیم شعرو ور )
آلانم یکم که نه خیلی هوای دلم طوفانی ولی حیف خبری از بارون نیست

ابرای سیاه آسمون قلبم و پوشونده
رعد و برق قلبم به تپش میکشه
خیلی وقته دارن بهم شک میدن
دورم پر فرشته است که دارن بهم میرسن
نکنه تصادف کردم ؟؟نکنه مردام ؟
نمیدونم فقط میدونم چشام بسته است اما داره میبینه
دستام بی حرکته اما همه چیز و لمس و حس میکنه
پاهام ت************ نمیخوره اما دارم راه میرم بعضی وقتا هم میدوئم خخخخخ
میدونم خنده داره
من ی فرشته ی مبارز نبودم
ی جوجه فرشته معمولی بودم
نوک قله تو آشیانه گرم زندگی نفس میکشیدم
صبح سرد و خشک میزدم بیرون از خونه
میرفتم لب کوه سرم و میبردم بالا
میخواستم خدارو ببینم
اما ابرای سفید جلوم و گرفته بودن و نمیزاشتن بهش نگاه کنم
همون موقع بود که رویای پرواز تو دلم شکل گرفت
ی دفه سرم آوردم پایین ی دره عمیق و تاریک و سوزان دیدم
چقدر قشنگ بود
چ منظره زیبایی بود
وقتی سیاهی صخره ها با رنگ مذاب مخلوط میشد
صدای غلغل مذاب ی شوق عجیبی رو دلم روشن میکرد
چه موجود عجیبی بودم من
نه به اون پرنده معصوم و پاک که منتظر تماشای سیمای خداش بود
نه به این عقاب آتیشین که بال هاش با آتیش قدرت میگرفت
تو رویاهای بچگانه ام غرق بودم که پشتم حس کردم گرمای دستی رو
دستی که برای عقب کشیدن من از اون منظره نبود
اون مامور پرت کردن من بود و هلم داد
وقتی دستم و گرفتم سمتش خندید و گفت حالا اگه میتونی پرواز کن
من از درد بی هوش شدم سقوط من هر لحظه اش مرگ بود
حالا من بزرگ شدم بال هام در آمده
اما نمیتونم بازشون کنم
و سرخی مذاب داره قلبم و میسوزونه
و این یعنی داره وقتم تموم میشه
دارم میرم به سوی جهنم
سرم و میگیرم بالا
ابرای سفیدی که ی روزی دیوار منو بین خدا بود رنگش عوض شده
همشون سیاه شدن و زیر سلطه رعد و برق دارن میشکنن
بال های بسته ام دارن آتیش میگیرن از شدت سرعت و حرارت
هراز گاهی صورتم آتیش میگیره و از خشم زنجیر دور بالهامو
مثل ی کش میکشم اما نمیتونم پاره اش کنم
من بزرگ شدم اما قوی نشیدم
نمیدونم قدرتی که میخوام و از کجا پیدا کنم ؟
اما واسه رها شدن از زنجیر سرنوشت باید پیداش کنم
باید این زنجیر هارو پاره کنم و برگردم پیش گمشده ام

این داستان ادامه دارد ...


آخیش چقدر حالم خوب شد .

حقیقت تلخه اما ی حبه قند کنارشه
اونو سر میکشم ...
خخخخخخ

داشم یه کار واجب باهات دارم اگه لاین داری ادد کن=mahdi_over
اینم ایمیل = over_2se@yahoo.com
حتما یه پیام بده کارت دارم

[ReepaaR]

عاااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااا لللللللللللللللللیییییییی یییییییییی بببوووووووووووووووووووددد دددددددددد

بهت تبریک میگم داداش رضا گلم

انقد زیبا گفتی حست رو که اشک تو چشمام جمع شد

اینکه محو یه دره عمیق بشی و خدا رو یادت بره

و اون دره تو رو انقد پایبند و محو خودش میکنه که وقتی میخوای بکنی و بری سمت خدا اون تعلقات نمیذاره

من اینجوری برداشت کردم

واقعا بهت تبریک میگم خیلی قشنگ کلمات رو به کار بردی

فوق العاده بود

سلام آبجی مریم
ممون بابت تعریفت
این دره عمیقم ساخته دست ههمون خداست (کنایه به بعضی ها که میگن مشکلات ما آدما به خدا ربطی نداره )
چیزی که منو به سمت اون دره میکشه تعلقات نفسی یا شخصی من نیست (چون در این صورت به راتی ازشون دست میکشیدم)
بلکه اراده خداست و سرنوشتی که برام نوشته شده
زنجیری که اطرافیانم دورم بستن و من زورم بهش نمیرسه