من دلم چلو فسنجون نمی خوادنوشته اصلی توسط misseli vrn
اسکناس ِ درب و داغون نمی خواد
کـُت و شلوارو جوراب ُ کفش نو
کدوی مونده ی شمرون نمی خواد
برو جونم واسه اون فکری بکن
سبزی مونده تو بارون نمی خواد
ممکنه هر چی بگی ok بده
اما خورشید لب بون! نمی خواد
باقلوا
گاهی باقلوا ها هم مرا می طلبند
چقدر شیرین
چقدر تلخ
چقدر لحظه ها گس می میرند
و خورشید میخواهد معجزه کند
یک فرصت...
قطاب مربعی شکل
گاهی قطاب مربعی شکل هم مرا می طلبد
چقدر شیرین
چقدر تلخ
چقدر لحظه ها گس می میرند
و خورشید میخواهد معجزه کند
یک فرصت...
پشمک
خیلی باحال بود دمت گرم
چاکریم
آن که هم درزیست و هم قناد
باز آرد به هر دوکار فساد
جامهٔ خلق از اوست شهداندود
پشمکش نیز هست پشم‌آلود
کار دانا یکی بود پیوست
برد نتوان دو هندوانه به‌دست
آبگوشت
ای تو که تقلب میکنی
پشمک حاج عبدالله طلب میکنی؟
آبنبات چوبی
دلم را تو کم بشکن ای آبگوشتسراغی بگیر از من ای آبگوشتدلت با دلم صاف و ساسات نیستچرا بر سر سفره پیدات نیستمن از بس که آش و کوکو خورده امزپرتی و بی حال و پژمرده امبده کاسه ای تا که حال آوردمرا باز روی روال آوردبرای تیلیتت دلم لک زده استبیا قلب این کاسه برفک زده است ؟بده گوشت کوبیده ای پرملاطکه حالی دهد بر منِ بی نشاطدل گوشت کوبم ترک خورده استاز این بی وفایی ،دل افسرده استخبر دارم ای از محبت بَریکه با مایه داران فقط می پریتو بودی چه خوش اشتها می شدممگر از سر سفره پا می شدم؟مخ استخوانت چه با حال بودبرایش سرِ سفره جنجال بودشدی خاطره ، مثل رویا شدیو در آرشیو دلم جا شدیتو و بد ادایی و نا دلبریمن و کاسه ی آش و این بربری
لبنیات سعید
تو و بد ادایی و نا دلبری
من و کاسه ی آش و لبنیات سعید
تره فرنگی
گردن چون بلورش
آن برگ های سبزش
دل میبرد وانگهی
ای تره ی فرنگی تویی تویی دلبری
آفرودیت
من اینک سرچ کردم آفرودیت را
ندانستم که اول چیست این اسم
آقا اومد یه چیزایی که نگوووووووووو
دیگه از این کلمه ها تو نگوووووووووو
نمایشگاه
آفرودیت خودش میاد با اسمش شعر میگه .
فعلا با عید یه شعر زیبا بگید .
عید
خدا مرهم تمام دردهاست هر چه عمق
خراش های وجودت بیشتر باشد
خدا برای پر کردن آن بیشتر در وجودت جای می گیرد
خدایا دردهایم دلنشین می شود
وقتی درمانم " تویی "
ای وای من راست میگویی ای پسر
من ندانستم که این چنین میباشد معنی اش
عجب سوتی نمایشی بود
همی باید اضافه کنم به نمایشگاه سوتی هایم
مریض
عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد/ برگیر و دهل می‌زن کان ماه پدید آمد عید آمد ای مجنون غلغل شنو از گردون/ کان معتمد سدره از عرش مجید آمد عید آمد ره جویان رقصان و غزل گویان/ کان قیصر مه رویان زان قصر مشید آمد صد معدن دانایی مجنون شد و سودایی/ کان خوبی و زیبایی بی‌مثل و ندید آمد زان قدرت پیوستش داوود نبی مستش/ تا موم کند دستش گر سنگ و حدید آمد عید آمد و ما بی‌او عیدیم بیا تا ما/ بر عید زنیم این دم کان خوان و ثرید آمد زو زهر شکر گردد زو ابر قمر گردد/ زو تازه و تر گردد هر جا که قدید آمد برخیز به میدان رو در حلقه رندان رو/ رو جانب مهمان رو کز راه بعید آمد غم‌هاش همه شادی بندش همه آزادی/ یک دانه بدو دادی صد باغ مزید آمد من بنده آن شرقم در نعمت آن غرقم/ جز نعمت پاک او منحوس و پلید آمد بربند لب و تن زن چون غنچه و چون سوسن / رو صبر کن از گفتن چون صبر کلید آمد
مادر
جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
هلال عید در ابروی یار باید دید
شکسته گشت چو پشت هلال قامت من
کمان ابروی یارم چو وسمه بازکشید
شعبان
ای مادر عزیز که جانم فدای توست ...قربان مهربانی ولطف وصفای تو
هرگز نشد محبت یاران ودوستان ...همپایه محبت و مهر وفای تو
خدا مرهم تمام دردهاست هر چه عمق
خراش های وجودت بیشتر باشد
خدا برای پر کردن آن بیشتر در وجودت جای می گیرد
خدایا دردهایم دلنشین می شود
وقتی درمانم " تویی "
مادر بهشت من همه آغوش گرم تست
گوئي سرم هنوز به بالين نرم تست
مادرحيات با تو بهشت است و خرّم است
ور بي تو بود هر دو جهانش جهنّم است
ما را عواطف اين همه از شير مادر است
اين رقّتي كه دردل وشوري كه درسراست
اغلب كسان كه پرده حــــرمت دريده اند
در كودكي محبّت مــــادر نديده اند
امروز هستيم به اميد دعـــــاي تست
فردا كليد باغ بهشتم رضاي تست
کشتی
خدا کشتی آنجا که خواهد برد.
وگر ناخدا جامه بر تن درد
برد کشتی آنجا که خواهد خدا.
وگر جامه بر تن درد ناخدا
فانوس
فانوسدر گهواره خروشان دريا شست و شو مي كند.كجا مي رود اين فانوس،اين فانوس دريا پرست پر عطش مست؟بر سكوي كاشي افق دورنگاهم با رقص مه آلود پريان مي چرخد.زمزمه هاي شب در رگ هايم مي رويد.باران پر خزه مستيبر ديوا تشنه روحم مي چكد.من ستاره چكيده ام .از چشم ناپيداي خطا چكيده ام:شب پر خواهشو پيكر گرم افق عريان بود.رگه سپيد مرمر سبز چمن زمزمه مي كرد.و مهتاب از پلكان نيلي مشرق فرود آمد.پريان مي رقصيدند
بی تو
تا قلم موی خیالت یادگاری میکشم
یک قفس بی پنجره با یک قناری میکشم
بی تو باران می شود این بغض های لعنتی
پشت پلکم انتظارت را بهاری میکشم
گریه
نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهـــا، رهـــا من
* * *
ز مــــن هر آنکــه او دور، چـو دل به سينه نزديک
به مـــن هر آنکـه نزديک، ازو جــــــدا، جــــدا من
* * *
نه چشــــم دل به ســـــويي، نه باده در سبويي
که تــــر کـــــنم گـلـــــــويي، به ياد آشنــــــا من
* * *
ســــــتاره هــــا نهـــــــفتم در آسمـــــان ابــــري
دلــــــم گرفته اي دوست، هـــــواي گريــه با من
* * *
نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهــــا، رهـــا من
گل پری
گریه کن گریه قشنگه
گریه سهم دل تنگه
سر بده آواز هق هق
خالی کن دلی که تنگه
گریه کن گریه قشنگه
شب بو
گل گلدونه من شکسته در باد
تو بیا تا دلم نکرده فریاد
گل شب بو دیگه
شب بو نمیده
کی گل شب بو رو از شاخه چیده
محرم راز
رازی کــه بــر غیـــر نگفتیــم و نگــوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است
شیرین
از وی همه مستی و غرور است و تکبر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است
رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است
شرح شکن زلف خم اندر خم جانان
کوته نتوان کرد که این قصه دراز است
بار دل مجنون و خم طره لیلی
رخساره محمود و کف پای ایاز است
پیچک
چنان گرفته تو را بازوان پیچکی ام
که گویی از تو جدا نه که با تو من یکی ام
طلوع صبح
شیرین بیا
فرهاد هنوز نمرده
شیرین بیدار شو که صدای تیشه می آید
صدای تیشه
از بیستون بر تن خسته عشق می آید
دست فرهاد
هنوز می کوبد
لیلی
رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست
به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست
دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست
علاج ضعف دل ما به لب حوالت کن
که این مفرح یاقوت در خزانه توست
به تن مقصرم از دولت ملازمتت
ولی خلاصه جان خاک آستانه توست
من آن نیم که دهم نقد دل به هر شوخی
در خزانه به مهر تو و نشانه توست
تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که توسنی چو فلک رام تازیانه توست
چه جای من که بلغزد سپهر شعبده باز
از این حیل که در انبانه بهانه توست
سرود مجلست اکنون فلک به رقص آرد
که شعر حافظ شیرین سخن ترانه توست
آیینه
صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن
خورشید می ز مشرق ساغر طلوع کرد
گر برگ عیش می‌طلبی ترک خواب کن
غمزه
ویرایش توسط Mohammad313 : 05-10-2016 در ساعت 12:07 AM
قاب آینه مغرور بود
او آینه ایی داشت در خود
که همه بهر آن آینه به سراغش می آمدند
آینه ایی که همه مشتاق به دیدارش بودند
مه رخ
ویرایش توسط miss eli vrn : 05-10-2016 در ساعت 12:04 AM
حکایت لب شیرین کلام فرهاد است
شکنج طره لیلی مقام مجنون است
سفر
پیامک زد شبی لیلی به مجنون
که هر وقت آمدی از خانه بیرون
بیاور مدرک تحصیلی ات را
گواهی نامه ی پی اچ دی ات را
پدر باید ببیند دکترایت
زمانه بد شده جانم فدایت
نسیم
خیال می کنم
در آب های جهان قایقی است
و من -مسافر قایق- هزار ها سال است
سرود زنده دریانوردهای کهن را
به گوش روزنه های فصول می خوانم
و پیش می رانم
مرا سفر به کجا می برد؟
کجا نشان قدم نا تمام خواهد ماند
و بند کفش به انگشت های نرم فراغت
گشوده خواهد شد؟
کجاست جای رسیدن ، و پهن کردن یک فرش
و بی خیال نشستن
ایران
ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺟﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻰ
ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﻏﻤﺰﻩ ﺭﺑﻮﺩﻯ ﺩﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻰ
ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺩﻝ ﺁﺷﻔﺘﮕﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﻰ
ﺯﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﺁﺷﻔﺘﻪﺗﺮ ﭼﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﻫﻰ
طبع
مثل یکی رهگذر از کوچه‌ها
می‌گذرم هر سحر از کوچه‌ها
آی نسیم سحری، صبر کن
ما را با خود ببر از کوچه‌ها
دلتنگم دلتنگ از خانه‌ها
از معبر، از گذر، از کوچه‌ها
باید پل زد به خیابان عشق
یک شب آسیمه‌سر از کوچه‌ها
باید با بوی گل سرخ رفت
جایی دلبازتر از کوچه‌ها
فردا مهمان شقایق شوم
بگذرم امشب اگر از کوچه‌ها
فرجامم، دامنه دشت‌هاست
خواهم رفت آخر از کوچه‌ها
مرگ تدریجی
من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف
تا به حدیست که آهسته دعا نتوان کرد
بجز ابروی تو محراب دل حافظ نیست
طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد
دریا
شیفتهٔ حلقهٔ گوش توام
سوختهٔ چشمهٔ نوش توام
ماهرخ با خط و خال منی
دلشدهٔ بی تن و توش توام
آشیانه
رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست
به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست
مرحوم
صفحه من دیر آپدیت میشه رفرش کردم یدفه 10 تا شعر جدید اومد
حتما نتت چند دقیقه ای قط شده بود .صفحه من دیر آپدیت میشه رفرش کردم یدفه 10 تا شعر جدید اومد
منم کلا همش رفرش میکنم دیر آپدیت میشن
ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
چون شمع به پروانه مظلوم رسیدیم
یک حمله مردانه مستانه بکردیم
تا علم بدادیم و به معلوم رسیدیم
در منزل اول به دو فرسنگی هستی
در قافله امت مرحوم رسیدیم
شهید
کجایید ای شهیدان خدایی/ بلاجویان دشت کربلایی کجایید ای سبک‌بالان عاشق/ پرنده‌تر ز مرغان هوایی کجایید ای شهان آسمانی/ بدانسته فلک را درگشایی کجایید ای ز جان و جا رهیده/ کسی مر عقل را گوید کجایی کجایید ای درِ زندان شکسته/ بداده وام‌داران را رهایی کجایید ای درِ مخزن گشاده/ کجایید ای نوای بی‌نوایی در آن بحرید کاین عالم کف اوست / زمانی بیش دارید آشنایی* کف دریاست صورت‌های عالم / ز کف بگذر اگر اهل صفایی دلم کف کرد کاین نقش سخن شد / بهل نقش و به دل رو گر ز مایی برآ ای شمس تبریزی ز مشرق / که اصلِ اصلِ اصلِ هر ضیایی
طناب دار
چون جویم از تو مهر که برخاکش افکنی
گیرد اگر چه مهر جهانگیر در برت
بگسل طناب خیمهٔ لعبت که سوختم
زین بازی ملال فزای مکررت
حسین
شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین از حریم کعبۀ جدّش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد امّا صفا دارد حسین
صنم
زان کوزهٔ می که نیست در وی ضرری
پر کن قدحی بخور بمن ده دگری
زان پیشتر ای صنم که در رهگذری
خاک من و تو کوزه کند کوزه گری
________________________________
ای که گویی این کنم یا آن کنم
خود دلیل اختیار است ای صنم
آزادی
زندگی در بردگی شرمندگی استمعنی آزاد بودن زندگـی است
ســر كه خـــم گردد به پای ديگران
بر تن مـردان بــود بــار گــران
بندة حق در جهـــان آزاده اســت
مســت وی ، فارغ زجام و باده است
آغاز بی پایان
آغاز بی پایان من
هم دین و هم دنیای من
مولای بی سر بی کفن
جانم حسین جانم حسین
آب
بیا تا قدر این نعمـت بدانیم / که در بحران بی آبی نمانیم بیا از بهر حفظ آن بکوشیم / وجود آب را ارزش شماریم از این سـرمایه خوب الهی / برای نسل خود باقی گذاریم
بلای جان
همه روز گویی چو گلست یارم
چه کنی گلی را که بقا نباشد
مگریز ای جان ز بلای جانان
که تو خام مانی چو بلا نباشد
نسترن
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟
