نمایش نتایج: از 1 به 4 از 4

موضوع: دلبستگی شدید به کودک

1288
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Nov 2014
    شماره عضویت
    9103
    نوشته ها
    1
    تشکـر
    0
    تشکر شده 0 بار در 0 پست
    میزان امتیاز
    0

    Exclamation دلبستگی شدید به کودک

    سلام
    من خانمی هستم کارمند و 25 سال سن دارم کارم دولتیه و از ساعت 2:30 الی1430 مشغول به کارم و همچنین دانشجو ام و اکثر بعد از ظهر ها رو مثلا شنبه تا 3شنبه کلاس دارم و به دانشگاه میرم در این بین فرزند پسر 3 ساله دارم که هم خودم علاقه و دلبستگی شدیدی بهش دارم و هم اون با اینکه از 6 ماهگی تا به الان اونو خونه مامانم میذارم اما اون هنوز عادت به این موضع نکرده و گاهی صبح ها گریه میگیره و بهونه میگیره خونه مامانمم از همه لحاظ برای نگهداریش مهیا است از بازی گرفته تا تفریح و ...
    اما من دچار عذاب وجدان شدیدی شدم و هر روز به خودم میگم چرا بچه رو تنها میذارم ؟ چرا میام سرکار؟ چرا درس میخونم؟ و ...
    اما بین دو دلی موندم بعضیا میگن تو دری بچتو عذاب میدی و اذیتش میکنی اما بعضی ها هم مگن بچه بزرگ میشه چه ت وباشی و چه نباشی و همه این روزها رو یادش میره حتی اگه تو سرکار و دانشگاه هم به خاطر اون نری ... اما وقتی اون بزرگ بشه این فداکاری تو رو درک نمیکنه
    لطفا راهنماییم کنید
    مرسی
    ویرایش توسط زینب 6893 : 11-29-2014 در ساعت 10:59 AM

  2. بالا | پست 2

    عنوان کاربر
    تیم مشاوره
    تاریخ عضویت
    May 2014
    شماره عضویت
    3829
    نوشته ها
    1,254
    تشکـر
    954
    تشکر شده 1,186 بار در 691 پست
    میزان امتیاز
    11

    پاسخ : دلبستگی شدید به کودک

    نقل قول نوشته اصلی توسط زینب 6893 نمایش پست ها
    سلام
    من خانمی هستم کارمند و 25 سال سن دارم کارم دولتیه و از ساعت 2:30 الی1430 مشغول به کارم و همچنین دانشجو ام و اکثر بعد از ظهر ها رو مثلا شنبه تا 3شنبه کلاس دارم و به دانشگاه میرم در این بین فرزند پسر 3 ساله دارم که هم خودم علاقه و دلبستگی شدیدی بهش دارم و هم اون با اینکه از 6 ماهگی تا به الان اونو خونه مامانم میذارم اما اون هنوز عادت به این موضع نکرده و گاهی صبح ها گریه میگیره و بهونه میگیره خونه مامانمم از همه لحاظ برای نگهداریش مهیا است از بازی گرفته تا تفریح و ...
    اما من دچار عذاب وجدان شدیدی شدم و هر روز به خودم میگم چرا بچه رو تنها میذارم ؟ چرا میام سرکار؟ چرا درس میخونم؟ و ...
    اما بین دو دلی موندم بعضیا میگن تو دری بچتو عذاب میدی و اذیتش میکنی اما بعضی ها هم مگن بچه بزرگ میشه چه ت وباشی و چه نباشی و همه این روزها رو یادش میره حتی اگه تو سرکار و دانشگاه هم به خاطر اون نری ... اما وقتی اون بزرگ بشه این فداکاری تو رو درک نمیکنه
    لطفا راهنماییم کنید
    مرسی
    دوست عزیز این چه حرفیه ؟!!!!

    الان خیلی از خانواده ها با این شرایط زندگی میکنن ...

    به هرحال شما شرایط خوبی رو برای فرزندتون در خانه مادر فراهم کردید ...

    ولی باید وقتی رو برای فرزندتون هم بذارید و باهاش بازی کنید و بدونید که پدرش هم باید در این

    مورد در کنار شما باشه ...

    چون فرزند پسر باید خصوصیات و آموزش هایی رو از پدرش فرا بگیره ...

    7 شیوه تربیتی برای تربیت بهتر پسر بچه ها



    ابراز احساسات و هیجانات، صحبت کردن درباره مسائل و مشکلات، توانایی برقراری قوی با دیگران و... از جمله مسائل تربیتی حساس وظریفی است که والدین باید به آن توجه داشته باشند. چنین توانای هایی معمولا در دختران ملموس تر از پسران دیده می شود. خانواده هایی که فرزند پسر دارند، گاه در این باره نگرانی هایی دارند. در ادامه شما را با توصیه هایی در این باره آشنا می کنیم:
    1- به او کمک کنید تا احساساتش را بروز دهد.
    مامان ها معمولا بیشتر با دخترانشان صحبت می کنند. در نتیجه، به طورکلی پسرها دیرتر صحبت کردن را یاد می گیرند و قدرت کلامی پایین تری از دخترها دارند.
    آنها دوست دارند که احساسات را در دل خود نگه دارند. درمواقع ناراحتی، دختر بچه ها گریه می کنند و پسرها دعوا و کتک کاری را انتخاب می کنند. باید او را از سنین خیلی پایین تشویق کرد که درمورد هیجانات درونی صحبت کند، از سکوت و خاموشی بیرون بیاید و عکس العملش را با سخن گفتن نشان دهد.


    2- بیش از حد از او انتقاد نکنید.
    پسر کوچولوی شما دربرابر انتقادها بسیار حساس است؛ خصوصا در مورد مسائلی که به رفتارش مربوط می شود. کارهای نادرست و بد را به او خاطر نشان نمایید اما افراطی رفتار نکنید. به عنوان مثال ازگفتن جملاتی مانند " خواهر کوچولوی تو هیچ وقت از این کارها نمی کند! تو مامان را کلافه و خجالت زده می کنی..." بپرهیزید.

    3- زبان مناسب را انتخاب کنید!
    " مردان مریخی، زنان ونوسی" شاید همه ما این عبارت را شنیده ایم وحتما گوینده آن دلیل روشنی برای این ادعا دارد. مسلما شیوه رفتاری با هرجنس متفاوت است. وقتی با پسرها صحبت می کنید، جملات واضح، روشن، منطقی و به دور از هر توضیح اضافی وحاشیه را انتخاب کنید.

    4- نیمه دیگرشخصیت او را نیز درنظر بگیرید.
    به او بیاموزید که در لباس پوشیدن مرتب باشد و رنگ ها را با هم ست کند، به آرایش موهایش برسد، مراقب سلامت و ظاهر خود باشد ... اینها مسائلی است که شاید همه پدران به آن توجه نداشته باشند. چنین شرایطی برای او بسیار مفید است؛ چرا که او بعدا مردی خواهد شد و به این ترتیب می تواند نظر دیگران را به خود جلب کند. از اینکه احساس " زنانه" پیدا کند نترسید. احساس مرد بودن از والد هم جنس خودش به او منتقل می شود.

    5- محدودیت وضع کنید.
    از آنجا که مادر جذابیت وشیفتگی بیشتری برای پسرش دارد و به علاوه اینکه نمی تواند خیلی با او صمیمی باشد، برقراری ارتباط این دو، پیچیدگی های خاصی دارد. اما به هر حال، اعمال برخی محدودیت ها لازم و غیر قابل اجتناب است.

    6- همه کارهایش را انجام ندهید.
    دلیلی ندارد که زیپ شلوار و دکمه هایش را ببندید، در حالی که خودش می خواهد این کار را انجام دهد. او را ترغیب کنید که خودش لباس هایش را بپوشد، دوش بگیرد و به کارهای شخصی اش برسد. بپذیرید که روزی ازشما دور خواهد شد. احساس نیازی که به شما دارد را بیش از حد تقویت نکنید.

    7- یک نمونه " اجتماعی" برای او باشید!
    امروزه مادر علاوه بر جایگاه مهم خود می تواند مدلی برای شناخت هویت اجتماعی فرزندش باشد. او می تواند پسرش را به سمت اهدافش سوق دهد. بسیار رایج است که پسر بچه ها می گویند " می خواهم درآینده شغل مادرم را داشته باشم!"



    امضای ایشان
    خدا آن حس زيباييست كه در تاريكي صحرا
    زمانيكه هراس مرگ ميدزدد سكوتت را
    يكي همچون نسيم دشت مي گويد
    كنارت هستم اي تنها...


  3. کاربران زیر از mahsa42 بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  4. بالا | پست 3

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Oct 2014
    شماره عضویت
    7919
    نوشته ها
    175
    تشکـر
    128
    تشکر شده 112 بار در 67 پست
    میزان امتیاز
    10

    پاسخ : دلبستگی شدید به کودک

    نقل قول نوشته اصلی توسط زینب 6893 نمایش پست ها
    سلام
    من خانمی هستم کارمند و 25 سال سن دارم کارم دولتیه و از ساعت 2:30 الی1430 مشغول به کارم و همچنین دانشجو ام و اکثر بعد از ظهر ها رو مثلا شنبه تا 3شنبه کلاس دارم و به دانشگاه میرم در این بین فرزند پسر 3 ساله دارم که هم خودم علاقه و دلبستگی شدیدی بهش دارم و هم اون با اینکه از 6 ماهگی تا به الان اونو خونه مامانم میذارم اما اون هنوز عادت به این موضع نکرده و گاهی صبح ها گریه میگیره و بهونه میگیره خونه مامانمم از همه لحاظ برای نگهداریش مهیا است از بازی گرفته تا تفریح و ...
    اما من دچار عذاب وجدان شدیدی شدم و هر روز به خودم میگم چرا بچه رو تنها میذارم ؟ چرا میام سرکار؟ چرا درس میخونم؟ و ...
    اما بین دو دلی موندم بعضیا میگن تو دری بچتو عذاب میدی و اذیتش میکنی اما بعضی ها هم مگن بچه بزرگ میشه چه ت وباشی و چه نباشی و همه این روزها رو یادش میره حتی اگه تو سرکار و دانشگاه هم به خاطر اون نری ... اما وقتی اون بزرگ بشه این فداکاری تو رو درک نمیکنه
    لطفا راهنماییم کنید
    مرسی
    سلام
    دوست عزيز وقتي شما موجودي رو به اين جهان دعوت مي كنيد در قبال اون مسول هستيد چه اون متوجه باشه چه نباشه چه يادش بمونه و چه نمونه
    وقتي در محبت و تربيت فرزندتون كوتاهي نكنيد چه ايرادي داره به تلاشتون در زمينه هاي ديگه زندگي هم ادامه بدبن با برنامه ريزي صحيح به همه برنامه هاي زندگي مي رسين

  5. کاربران زیر از آبي بابت این پست مفید تشکر کرده اند


  6. بالا | پست 4

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Dec 2014
    شماره عضویت
    9817
    نوشته ها
    42
    تشکـر
    0
    تشکر شده 26 بار در 17 پست
    میزان امتیاز
    0

    پاسخ : دلبستگی شدید به کودک

    با سلام .سعي كنيد تا جايي كه ممكن است از اشتغالات خود كم نمايد و در كنار فرزندتان اوقات خود را سپري نماييد .براي حل مشكل شما چند راه حل ارائه مي دهم انشاء الله كه حل شود .
    احتمالا ممكن است بعضي مواقع به او قول داديد كه زود مي آييد و دير آمديد و اين باعث اضطراب جدايي در فرزندتان شده است .شما
    1 - به فرزندتان بگوييد كه زود مي آييد و حتما در همان زمان خودتان را به فرزندتان برسانيد و بدقولي نكنيد .
    2 - سعي كنيد زمان ديدار شما و فرزندتان براي فرزندتان هديه اي تهيه نماييد .
    3 - چون فرزندات پسر مي باشد و حساس است اگر مي توانيد بگذاريد پسرتان بيشتر با پدرش باشد .مهماني هايي كه زنان مي باشد فرزندتان را همراه خود نبريد اين در روحيه فرزندتان تاثير مي گذارد.
    4 - سعي كنيد به فرزندتان طوري كه بفهمد كه بايد بعضي مواقع نمي توانيد دركنارش باشيد .
    موفق و سرفراز باشيد.

  7. کاربران زیر از moshaverbashoma بابت این پست مفید تشکر کرده اند


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد