توجه، حرف یا عمل؟!!

سلام، خسته نباشید. من یه ساله نامزد هستم و نانزدمو عاشقونه دوست دارم اونم منو خیلی دوست داره ولی ما تو این یه سال به یه مشکلی برخوردیم اونم اینه که نامزد من تک پسره وسه تا دختر تازه اونم بعد چند سال پسر نداشتن به دنیا اومده یعنی اینکه خواهراش ومادرش خییییلی خیلی دوسش دارن و بهش توجه میکنن درکل واقعیتو بخوام بگم پسر فوقالعاده محکم ولی لوس شده، از یه طرف دیگه من تو خونواده ای بزرگ شدم که منو کاملا مستقل ومنطقی تربیت کردن نامزدم همیشه از من ایراد میگیره که تو زیاد به من توجه نمیکنی حواست نیست مثلا بیشتر توجهات کلامی... ولی من توجهم عملیه یعنی بیشتر واسش کارای که دوست داره انجام میدم ولی اون راضی نمیشه.. من ترجیح میدم به جای اینکه بپرسم سرکار میری ناهار داری واسش ناهار درست کنم ولی اون میگه من توجهی مث توجه خانوادم میخوام یعنی فقط کلامی در عمل خیلی کم دیدم واسه هم کاری انجام بدن. دوس ندارم این مشکل به مشکل جدی تبدیل بشه چون اون فکر میکنه من کم توجهم ومن فکر میکنم اون قدرنشناس. در ضمن اون دوس‌داره من همه وقتمو فکرمو صرف اون کنم ولی من دانشجوی ارشد هستم و هنوزم تو خونه پدرم مسلماکارای دیگم دارم و نمیشه صد درصد فکر وذکرم اون باشه.

خب دیگه از اونجایی که خودت هم میدونی دلیل این انتطاراتش چیه پس لزومی نداره ما بازش کنیم ..
فقط شما همونطور که دوست داره بهش توجه کلامی کن .اسونتر از عمل هست.توقعات و انتطارات اولیه همدیگر رو سخت نگیرید و روس تمررکز چرا و چطور و ..نکنید .سعی کنید از همون اول نسبت به خواسته هایی که از هم دارین ساده تر برخورد کنین .گفتم ک خودتم میدونی چرا همچین چیزی میخواد پس اون اونجوری بار اومده خواستشم چیزی نیست که با طبیعت زنانه تناقض داشته باشه .تو خم بهش توجه کلامی کن ولی زنانه نه مادرانه و خواهرانه .اینجوری هم اون راصیمیشه و هم تو توحه متفاوت تری داری.با الفاظ عاشقانه و رمانتیک با میم تعلق صداش کن ..سخت نگیرعزیزم.م

ممنونم از پاسختون... ولی من سخت نمیگیرم اون سخت میگیره جوری که فکر میکنه مشکل اساسیه... بذارید چندتا مثال بزنم مثلا توجه رو تو این میبینه من همیشه از کارش بپرسم از درآمدش از کارای که روزانه انجام میده مثلا بپرسم قسط وامو چیکار کرده؟ مثلا وقتی ناراحته یا اعصابش خورده خودمم بفهمم چشه حرف نمیزنه باهام میگه اگه به من نزدیک باشی خودت میفهمی.. مثلا من باید لحظه به لحظه از وضعیتش وکاراش مطلع باشم وسردربیارم مثلا فلان ساعت چیکار کردی کجا رفتی چی خوردی... خیلی به نکات ریزی گیر میده

ایشون هم به شما همینقدر توجه دارن به شما؟ یعنی یه چیز دو طرفس یا فقط اون از شما انتظار داره که در این حد بهش توجه کنید

متوجه هستم چی میگی ..حالا اگر شما از طریقی که خودت بلدی و مورد پسند اون هم هست بهش توجه کنی ممکنه دیگه به مرور انقد ازت ریز گیری نکنه ..فقط باید بهش ثابت کنی که چقدر درکنار دوست داشتن حواسو بهش هست و کاراش برات اهمیت داره .هر بار هم از این موضوع ناراحت شدی به زنهایی فک کن که دوست دارن شوهرشون همه چیزو بهشون بگه ولی راجبه همه چیز مخفی کاری میکنن .حقوق و ب نامه های اینده و کجا رفتن و کجا اومدن و ... .درسته بایدهمیشه تعادل وجود داشته باشه ولی بد کمی مقایسه در این جور موارد علاقت به یه کاری که دوست نداری انجام بدی بیشتر میشه .شما از صد درصد چیزی که اون دوست داره 50 درصدو انجاگ بده و برای 50 درصد بعری هم بهانه های حواسم نبود یا وای عزیزم اصلا وقت نکردم ولی فکرم پیشت بودو بیار .اون کم کم به همون 50 درصده قانع میشه.ه