سلام، خسته نباشید. من یه ساله نامزد هستم و نانزدمو عاشقونه دوست دارم اونم منو خیلی دوست داره ولی ما تو این یه سال به یه مشکلی برخوردیم اونم اینه که نامزد من تک پسره وسه تا دختر تازه اونم بعد چند سال پسر نداشتن به دنیا اومده یعنی اینکه خواهراش ومادرش خییییلی خیلی دوسش دارن و بهش توجه میکنن درکل واقعیتو بخوام بگم پسر فوقالعاده محکم ولی لوس شده، از یه طرف دیگه من تو خونواده ای بزرگ شدم که منو کاملا مستقل ومنطقی تربیت کردن نامزدم همیشه از من ایراد میگیره که تو زیاد به من توجه نمیکنی حواست نیست مثلا بیشتر توجهات کلامی... ولی من توجهم عملیه یعنی بیشتر واسش کارای که دوست داره انجام میدم ولی اون راضی نمیشه.. من ترجیح میدم به جای اینکه بپرسم سرکار میری ناهار داری واسش ناهار درست کنم ولی اون میگه من توجهی مث توجه خانوادم میخوام یعنی فقط کلامی در عمل خیلی کم دیدم واسه هم کاری انجام بدن. دوس ندارم این مشکل به مشکل جدی تبدیل بشه چون اون فکر میکنه من کم توجهم ومن فکر میکنم اون قدرنشناس. در ضمن اون دوس‌داره من همه وقتمو فکرمو صرف اون کنم ولی من دانشجوی ارشد هستم و هنوزم تو خونه پدرم مسلماکارای دیگم دارم و نمیشه صد درصد فکر وذکرم اون باشه.
نظرت چیه؟
