هميشه يه نفر هست
كه شنيدن صداش،
مثل گوش دادن به يه آهنگ،
می‌تونه آرومت كنه...
شايد هيچوقت نفهمه
چقدر دوستش داری،
شايد هيچوقت نفهمی
چقدر دوستش داری..
اما هيچكدوم از اين
"هيچوقتها" مهم نيست...
مهم اينه كه يه نفر باشه تا بهش بگی؛
«از اينجايی كه الان هستم،
آخرتری وجود نداره.
حرف بزن باهام،
می‌خوام به زندگی برگردم».
