چرا من تنبل شدم
هدف م مشخصه
قبولی در ازمون x هست و براش برنامه ریزی هم کردم
از هر نظر بخوام خانواده ساپورت مالی م میکنن برای کتاب و کلاس و...ولی متاسفانه همش امروز و فردا میکنم و نمیخونم
خودم میدونم کمالگرا هستم
منتها طوری شده که خیلی اراده م سست شده
از عیدتاحالا دو روز هم نخوندم
همش میگم از فردا از فردا
تا چندوقته پیش میگفتم از شنبه میخونم
یکی از دوستام بهم متلک میندازه میگه هنوز شنبه ی کذایی نیومده!؟
الان بااینکه دوسه ساعته بیدارشدم الکی موبایل دستمه و باهاش وبگردی که چه عرض کنم ولگردی میکنم
نوشته اصلی توسط amir0098
چرا من تنبل شدم
هدف م مشخصه
قبولی در ازمون x هست و براش برنامه ریزی هم کردم
از هر نظر بخوام خانواده ساپورت مالی م میکنن برای کتاب و کلاس و...ولی متاسفانه همش امروز و فردا میکنم و نمیخونم
خودم میدونم کمالگرا هستم
منتها طوری شده که خیلی اراده م سست شده
از عیدتاحالا دو روز هم نخوندم
همش میگم از فردا از فردا
تا چندوقته پیش میگفتم از شنبه میخونم
یکی از دوستام بهم متلک میندازه میگه هنوز شنبه ی کذایی نیومده!؟
الان بااینکه دوسه ساعته بیدارشدم الکی موبایل دستمه و باهاش وبگردی که چه عرض کنم ولگردی میکنم
۱- در سالی که گذشت چه اهدافی را برای خود تعیین کرده بودید که در عمل به آنها رسیدید؟ چند هدف خود را محقق کردید؟
۲- در سالی که گذشت چند رویداد خوب برایتان اتفاق افتاد که برای رسیدن به آنها هیچ برنامه ریزی قبلی نداشتید… فقط آنقدر خوش شانس بودید که خود به خود اتفاق افتادند؟
۳- در سالی که گذشت چه اهدافی را برای خود تعیین کردید که در راه رسیدن به آن ناکام ماندید یا ناامید شدید؟
اگر روی سوالات بالا خوب فکر کنید می بینید که خیلی از اتفاقات خوب خود به خود در زندگی شما رخ می دهند.
اما در مجموع خواهید دید که تعداد اهدافی که به آنها نرسیده اید بیشتر از آنهایی است که واقعا به آنها رسیده اید.
و این چیزی کاملا طبیعی است. اکثر افراد وقتی تصمیم به کاری می گیرند و هدفی را مشخص می کنند، خیلی زود در انجام آن ناکام می مانند.
به طور مثال در سال ۲۰۰۶ مجله ی معروف Men’s Health گزارش داد که ۷۱%کسانی که هدف خود را ورزش کردن بیشتر و سالمتر شدن قرار داده بودند، در این مسیر شکست خورند.
یعنی بعد از چند روز برنامه ی ورزشی خود را رها کردند. توجه داشته باشید که ما در مورد اهداف بزرگی مثل خریدن ماشین یا خانه و یا قهرمانی المپیک صحبت نمی کنیم!
ورزش کردن روزانه یک کار سبک و مفرح است که همه قادر به انجام آن هستند!
چه برسد به اهداف بزرگتری مثل یادگیری یک زبان جدید، موفقیت در تحصیلات یا تجارت و…
در نتیجه می خواهم این خبر را بدهم که اگر برای امسال هدف جدیدی تعیین کرده اید، ۷۱% احتمال دارد که هرگز به آنها نرسید!!
(همانطور که می بینید من تصمیم گرفتم امسال را با نوشتن یک مقاله امید بخش و مثبت اندیشانه برایتان شروع کنم!
اما نکته جالبتر این است که بدانید چرا افراد در راه بوجود آوردن تغییرات جدید ناکام می مانند؟
یکی از دوستان من نظرسنجی جالبی را در این مورد انجام داده و در نهایت توانسته ۶ مانع مهم را شناسایی کند
که در بین تمام انواع بشر دوپا که از مغزشان استفاده می کنند یکسان است. این یعنی آنکه شامل حال من و شما نیز می شود.
در ادامه، من هر ۶ مورد را برایتان شرح خواهم داد. در حین خواندن آنها شما لحظاتی را در گذشته به خاطر خواهید آورد که با یکی از این موانع ذهنی روبرو شده اید
و به خاطر قضاوت اشتباه در مورد خود یا دیگران دست از کار کشیده اید.
اما لازم نیست که امسال مثل پارسال باشد. امسال شما مجهز به یک عینک حقیقت-بین خواهید شد که در لحظات ناامیدی به دادتان خواهد رسید.
اجازه دهید این ۶ عامل را به دقت بررسی کنیم:
۱- بیش از آنچه فکر می کردیم طول می کشد: ما نیاز داریم که خیلی سریع به نتیجه برسیم. به این خصوصیت در روانشناسی “ارضای فوری” می گویند.
به خاطر همین نیاز است که ما انضباط و صبوری در راه رسیدن به هدفمان را کنار می گذاریم و بیخیال می شویم، یا راه مخربی را در پیش می گیریم
که در کوتاه مدت نیازهای ما را ارضا می کند اما در بلند مدت بیچاره مان می کند!
مثلا کسی شما را برای یک میهمانی در ۲ هفته ی آتی دعوت می کند و شما تصمیم می گیرید که خودتان را لاغر کنید!
اما با ورزش کردن نمی توانید تمام آن چربی ها را در عرض ۲ هفته از بین ببرید. در نتیجه رژیم می گیرید یا قرص مصرف می کنید و یا کلا بیخیال می شوید.
در سال جدید ذکر مداوم شما این باشد “من می توانم همیشه صبر کنم!”
تحملتان را بالا نگه دارید چرا که تمام افراد موفق در ابتدا فقط به موفقیت های کوچک رسیده اند.
اما چون صبور بودند توانستند انضباط خود را حفظ کنند و جلو روند و نهایتا میوه های بزرگ را بچینند.
اگر شما این خصلت اخلاقی را مثل آنان در خود ایجاد نکنید، نباید انتظار داشته باشید که به جایی برسید.
رسیدن به موفقیت های بزرگ “شایستگی” می خواهد و شما اول باید خود را “شایسته” آن حس کنید.
زمانیکه مدت بیشتری را صرف رسیدن به هدفی می کنید، شیرینی رسیدن به آن نیز بیشتر می شود.
پس مرتب به خود یادآوری کنید “من می توانم همیشه صبر کنم!”
۲- از آنچه فکرش را می کردیم سختتر بود: پیشرفت و تکامل دشوار است. اگر آسان بود ما تا همین الان شق القمر کرده بودیم.
چند وقت پیش به چند کشور اروپایی سفر کردم. بعضی از آنها از نظر اقتصادی وضعیت بهتری داشتند. دلیل این تفاوت از دیدگاه من مشخص بود:
در بعضی از کشورها مردم ذاتا سخت کوش بودند و هر روز با انضباط و برنامه دقیق کار می کردند حتی با اینکه وضع مالی خوبی داشتند و نیاز به تلاش بیشتر نداشتند!
اما در کشور های دیگر مردم بیشتر وقت خود را در رستوران ها سپری می کردند و پیش از غروب آفتاب کرکره ها را پایین می کشیدند تا به میهمانی برسند!
در سال جدید، اگر در راه رسیدن به هدفتان احساس سختی و دشواری کردید خوشحال باشید، این یعنی اینکه چیز مثبتی در حال روی دادن است و دارید تغییر می کنید.
اما اگر تغییرات به سادگی و سهولت برایتان رخ می دهند… در موفقیت خود شک کنید!
۳- ما گرفتاری های دیگری داریم: آنقدر مشغولیتهای بی معنی و زائد دور خود بوجود آورده ایم که به راحتی حواسمان پرت می شود.
در کامپیوتر شخصی خود صدها برنامه سرگرم کننده داریم که می تواند توجه ما را به خود جذب کرده و مانع از درس خواندنمان شود.
اگر می توانید پای تلوزیون بنشینید و حال کنید، چرا باید بیرون رفته و ورزش کنید؟ حیف نیست که این بدنتان تکانی بخورد؟
در سال جدید تعداد اهداف خود را بسیار کم کنید. به خیلی از آرزوهایتان نه بگویید و فقط روی ۲ مورد تمرکز کنید که از هر چیز دیگر مهمتر هستند.
و بعد تمام انرژی خود را معطوف آنها کنید. اجازه ندهید که گرفتاریهای روزمره شما را دچار فراموشی کاذب کنند!
۴- ما آن پاداشی که منتظرش بودیم را نگرفتیم: شما وزن کم می کنید، اما هنوز کسی به خواستگاریتان نمی آید.
بازدهی کاری خود را بیشتر می کنید اما رییستان در محل کار متوجه تغییرات شما نمی شود. این می تواند موجب دلشکستگی و یاس شود.
اگر این اتفاق برای شما زیاد می افتد، دلیلش آن است که شما پاداش رسیدن به اهداف را درست تعیین نکرده اید.
پاداش باید همیشه یک چیز درونی باشد:
یک احساس رضایت درونی. مثلا اگر شما همیشه زود ناامید می شدید اما این بار توانسته اید برنامه لاغری خود را تا انتها ادامه دهید، این یک دستاورد عظیم است.
اگر شما پاداش را چیزی خارجی تعریف کرده اید، خود را وابسته به عواملی کرده اید که خارج از کنترل خود شماست.
پس در سال جدید بزرگترین پاداش را “حس رضایت درونی” و “حال کردن شخصی” تعریف کنید! پاداش های خارجی خودشان به دنبال شما خواهند آمد!
۵- ما خیلی زود خود را برنده اعلام می کنیم: مثلا چند کیلو کم می کنیم و فکر می کنیم که دیگه تموم شد، پرخوری را از شب مهمانی شروع می کنیم.
۶- باید تا ابد ادامه دهیم: از بین بردن بعضی از چربی ها کافی نیست، ما باید تا مدتی با برنامه لاغری خود باقی بمانیم تا نتایج دائمی گردد.
یا اگر ازدواج کردیم و هدفمان راضی نگه داشتن شریک زندگیمان است، در می یابیم که این یک هدف موقت نیست و باید تا یک عمر ادامه دهیم.
در سال جدید پیش از تعیین کردن یک هدف جدید، از خود بپرسید که آیا منافع رسیدن به آن در بلند مدت به صرفه هست یا نه؟
مثلا آیا ارزشش را دارد که مرتب ورزش کنید و سالها عمر کنید تا نوه و نتیجه خود را ببینید؟
یا ترجیح می دهید که تا قبل از ۵۰ سالگی در اثر چربیهای زیاد دچار بیماری های صعب العلاج شده و بقیه عمر خود را در تخت بیماری سپری کنید؟
بسیاری از ما از این ۶ مانع ذهنی بی خبریم و مرتبا از خودمان شکست می خوریم. در مسیر ایجاد تغییرات جدید ناکام می مانیم و به خودمان قول می دهیم که سال بعد جبران کنیم!!
اما آن سال بعد که همه چیز آسان شود هرگز فرا نخواهد رسید مگر آنکه شما تغییر کنید، از این ۶ مانع آگاه باشید و اجازه ندهید که مانعی در سر راه پیشرفتتان باشد.
همیشه خوشبین باشید. اگر خوشبین نیستید، تظاهر کنید! در مواجهه با این ۶ مانع همیشه خوشبینی خود را حفظ کنید.
معمولا بعد از تجربه ی موج اول احساسات مثبت، زمانیکه سراغ تغییرات اساسیتر می روید، نتایج با سرعت کندتری روی می دهند.
در چنین مواقعی خوشبین باقی بمانید و بدانید که اینبار نباید اجازه دهید این مانع شما را گمراه کند.
اگر این کار را نکنید، به شما قول می دهم که سال بعد دوباره همین ایمیل را برایتان بفرستم و با یادآوری این نکات روحتان را عذاب دهم!
و اگر خوشبینی خود را حفظ کردید و تغییرات جدید را بوجود آوردید دوست دارم که در پایین همین صفحه آنها را با من و سایر خوانندگان سایت سهیم شوید.
من تک تک نظرات را می خوانم و در صورت لزوم نظر خود را نیز درباره آنها می نویسم.
خـــــدانـگهــــــدار
ممنون بسیار زیبا بود
امیدوارم عملی ش کنم و تو زندگی م به کار ببرم...
خودمم قبول دارم بعضی چیزهای کوچیک باعث نتایج بزرگی میشه ولی خیلی هامون همین چیزهای کوچیکو به راحتی از کنارش میگذریم
نوشته هاتونو یک بار خوندم سعی میکنم دوباردیگه هم دقیق بخونم
تشکر
سلام.
من هم مشکل شما رو داشتم تا اینکه بالاخره به خودم اومدم
اول از همه اینکه سعی کنید تا اونجا که میتونید موبایل و لب تاب و... از دسترس خودتون دور کنید تا وسوسه نشید برید سراغش و ببینید که ای وای مثلا دو ساعت گذشته و هنوز هیچی درس نخوندید.
دوم اینکه هدفتون و راهکار های رسیدن به هدفتون رو توی چند تا برگه اچار بنویسید و با رنگی بنویسید که معلوم باشه.زیرش هم چندتا نکته ی مثبت مثلا من موفق میشوم یا من می توانم یا من تلاشم را میکنم و ... را بنویسید و توی اتاقتون جایی بچسبونید که کاملا توی دید باشه.
اونوقت وقتی موقع درس خوندن تنبلی میکنید و هدفتون رو میبینید باعث ایجاد یه انگیزه در شما میشه . البته اوایلش یکم سخته ولی بعد یک یا دوهفته کاملا عادت میکنید و متوجه میشید که برای رسیدن به هدفتون باید تلاش کنید.
این راه ها همشون برای من که موثر بوده.امیدوارم برای شما هم موثر باشه و ایشالا به هدفتون برسید.
این مقاله اقا فرخ خیلی خوب بود
من خودم مورد 2 و 3 رو دارم همیشه
باید ازش پرینت بگیرم هروقت به مشکل خوردم بخونمش اخه زودزود یادم میره
دوست عزیز سلام.
به نظر من مشکل شما تنبلی نیست .
شما دنبال معجزه میگردید کخ یهویی همه ی درس هاتون رو از بر بشید.
امیر خان عزیز این معجزه هیچ وقت نمیاد تا زمانی که شما کمر همت ببندید و خودتون دنبال اون معجزه در درونتون بگردید.
میگید برنامه ریزی میکنم ولی هیچ وقت طبق اون برنامه پیش نمیرید.
مشکل شما خیلی ساده حل خواهد شد.
ببینید وقتی برنامه میریزید هیچ مجال و زمانی به خودتون ندید و برنامه تون رو از همین الان شروع کنید.
مثلا اگر نوشتید دوشنبه 4 ساعت درس خوندن از همین الان شروع کنید و تا جایی که میتونید بخونید .حالا شاید توانایی 1 ساعت درس خوندن داشته باشید تا زمان خوابتون.
ببینید روزی که می خوایید به خودتون استراحت بدید اگر حتی 15 دقیقه هم شده درس رو بخونید.
در غیر این صورت به خودتون مجالی دادید برای استراحت مطلق و این یعنی پشتتون باد می خوره.و دیگه برگشتن به درس واقعا سخت میشه.
پس اگر برنامه ریختید از همین الان برنامه تون رو اجرا کنید و هیچ وقت اونو به فردا موکول نکنید.چون هیچ وقت اون فردا نمیاد.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟
