هيچ زماني بهتر از همين لحظه براي توجه به نعمتهای خدا ، شکرگزاری ، استفاده مفید و شاد شدن وجود ندارد. فردا را هیچ کس ندیده است این امروز ماست که فردایمان را میسازد. اگر امروز شاد نبودنمان به بهانه انتظار فرداست ، فردا نیز همین را خواهیم گفت حتی اگر همه خواستهایمان اجابت شده باشد.



براي آغاز يك زندگي شاد و سعادتمند لازم نيست كه در انتظار بنشينيم

در انتظار نوجوانی، جوانی یا بزرگسالی ، فارغ التحصيلی ، قبولی در دانشگاه ، پایان سربازی، كاهش یا افزایش وزن ، شروع به كار ، افزایش سرمایه و پس انداز ،مهاجرت ، دوست دلخواه ، ازدواج ، تولد فرزند ، تغییر و اصلاح رفتار همسر ، رشد، بلوغ و ازدواج فرزند ، شروع و پایان تعطيلات و سفر ، صبح شنبه و پایان هفته ، دريافت وام ، خرید مسکن و اتومبیل و لوازم ، پایان باز پرداخت اقساط ، بهار ، تابستان ، پاييز و زمستان و گذر زمان ، و.......... یا مرگ
خوشبختي يك سفر است، نه يك مقصد
هيچ زماني بهتر از همين لحظه براي توجه به نعمتهای خدا ، شکرگزاری ، استفاده مفید و شاد شدن وجود ندارد. فردا را هیچ کس ندیده است این امروز ماست که فردایمان را میسازد. اگر امروز شاد نبودنمان به بهانه انتظار فرداست ، فردا نیز همین را خواهیم گفت حتی اگر همه خواستهایمان اجابت شده باشد. نگاهی به گذشته مصداق این مدعاست ،چه بسیار آرزوها و دعاهای دیروزمان بود که اجابتش را نهایت خوشبختی می دانستیم و اکنون که یکی یکی بدستشان آوردیم شادمانی واقعی را به شکرانه این لطف الهی نشان نداده ایم. آیا وقت آن نشده اینقدر دنیای بزرگسالی را جدی نگیریم و کمی به مسبب آرامش کودکان بیاندیشیم.

به راستی علت امید ، تلاش و آرامش کودکان چیست ؟ آیا نمی شود لحظاتی را در زندگی به کودکی خود برگردیم؟ بی حسرت گذشته، لحظه ها را دریابیم و فردا را به خدای مهربان بسپاریم. ببخشیم و رها کنیم هر آنچه متعلق به گذشته است و بخشی از قلب و ذهنمان را سالها به تسخیر خود درآورده است.
ببخشیم چو کودکی بخشنده هر آنکه دلی را رنجاند و اشکی را جاری کرد و دوباره بازی را از نو آغاز کنیم. کودکانه بازی کنیم با هر آنچه در گوشه اتاق زندگی بدستمان می آید. زندگی،حوادث واعمال و رفتار دیگران را اینقدر جدی نگیریم و گاه همه را یک بازی کودکانه، بی غرض و زودگذر بپنداریم آنگاه هرگز فرصتهای شاد بودن و لذت بردن در کنار هم را با خشم ، کینه و نفرت از دست،نخواهیم کرد.
چو کودکی آینه دل، صادقانه از خشم و ناراحتی اکنون خود بگوییم و به گذشته و گذشتگان ،فرهنگ و شخصیت ، آینده و آیندگان دیگران نتازیم. گاه اتفاقات را شوخی روزگار بدانیم و با آن بخندیم . به بدی دیگری به گونه ای دیگر چو کودک بنگریم و ساده و بی منت ببخشیم. حسادت نکنیم و داشته های خود را با دیگری تقسیم کنیم تا از خوشحال شدن دیگری بیشترین لذت را ببریم.عاشقانه دوست بداریم کودکان دیگر این زندگی را، با هر نژاد و فرهنگ و دین و ثروتی که دارند.
نه خود را برتر بیبینیم نه برتری فرضی دیگری مانع دوستی و عاشق شدنمان شود. کودکانه از عمق درون بدی ها را فراموش کنیم و از خوبی دیگری بی غرور تشکر کنیم .از لحظات با هم بودن آگاهانه و خالصانه لذت ببریم و بدانیم چه لذت ببریم یا نفرت، این بازی روزی زود تمام خواهد شد و هر کس به خانه خود خواهد رفت . پس کودکانه دلی را بدست آوریم ، قلبی را نشکنیم ، آبرویی را نریزیم و آرامشی را نلرزانیم.
کودکانه رها کنیم هر آنچه حرص و طمعش مانع وصل است و جداکننده ما از جمع. کودکانه مسائل را به خدا بسپاریم.کودکانه آرزو و دعا کنیم و کودکانه مطمئن به اجابتش باشیم . آنوقت حتما صداقت و پاکی قلبمان میگیرد هر اجابت وآرامشی را ، چون قلب صاف کودک شکستنی نیست.
آیا بدست آوردن شادی و درمان افسردگی ها به همین سادگی نیست؟ کافیست تنها چند روزی امتحانش کنیم .کودکانه به ساده ترین طنزهای روزگار از ته دل بخندیم ، آدمها را بی انتظار و نامشروط دوست داشته باشیم ، کمتر به مقصدهای هر هدف و برنامه و آرزویی بیاندیشیم از کوچکترین زیبایی مسیر راه هرامید و آرزویی کودکانه لذت ببریم آنگاه خواهیم دید حتی نور خورشید ،سبزی برگ درختان ، صدای آواز پرندگان و گردش شب و روز نیز به گونه ای دگر شده است.نگاه و آرامش دیگران به من متفاوت و توجه خدا به من عاشقانه تر، چون صدای تپش قلبم با ذکر شکرگزاری تاُمل، صداقت و پاکی، همنوای کل آفرینش شده است. و اینجاست که دنیا نیز مرا چو کودکی پاک و شکرگزار در آغوش گرفته و از لذایذش بیشتر بهره مندم می کند.