سلام خدمت همگی
دوستان مسئله ای در دانشگاه برای من وجود داره که خب به نوعی ذهنم رو مشغول کرده و خواهش میکنم اگه این پست رو میخونید نظر خودتون رو بنویسید.
من یه دختر 19 ساله هستم و سالی که گذشت اولین سال ورودم به دانشگاه بود . خب من خوابگاهی شدم و محیط قبلی زندگیم هم محیط کوچیک و مذهبی بود ولی وارد دانشگاه که شدم مواجه شدم با آدم ها و رفتار هایی مثل سیگار کشیدن دخترها و روابط خیلی ازاد دختر و پسر ولی خب من تغییری در خودم ندادم و با همون عقاید و سبک زندگی سابقم رفتم دانشگاه و علی رغم اینکه پذیرش این مسائل خیلی برام سخت بود ولی خودم رو تطبیق دادم و گفتم خب عقاید هرکس متفاوته
به لحاظ پوشش عادی میپوشم و اهل ارایش و سبک پوشیدن و ... خب نیستم
از طرفی توی کلاس ما کلی گروه های دوستی کوچیک و مختلط وجود داره و اگه عضو اون گروه ها نباشی عملا انگار ارتباطی با کسی نداری
من ترم قبل هم یه کنفرانس برای ارائه داشتم و خیلی جدی رفتم ارائه دادم بدون اینکه مث بقیه بخوام بگو بخند راه بندازم و ... و خب نشون دادم ادم جدی هستم و در برخورد با اقایون مغرور .
ولی خب مسئله ای که بعد از گذشت دو ترم برام بوجود اومده اینه که من فکر میکنم همه ی بچه های کلاس به نوعی از من فرار میکنن یا شاید اینکه انگار از من میترسن.
من عضو هیچ کدوم از این گروه های دوستی مختلط نیستم . سرمو میندازم پایین میرم دانشگاه و بر میگردم ولی خب روابط اجتماعیم پایین نیست. یعنی سعی میکنم در یه حدی با همه سلام و احوال داشته باشم ولی خب الان بعد از اینکه همه تا حدی هم رو شناختن هنوز هم که هنوزه خیلی وقتا هست که من و همکلاسی هام با هم روبرو میشیم و بهم سلام نمیکنیم مثلا . گاهی اوقات هم اون طرف مقابل خب اقا هست و برای من که دختر هستم سخته که بخوام اول سلام کنم ( یعنی جو بین مون در این حد سنگین هست که حتی سلام هم بهم نمیکنیم)
خلاصه اینکه حس میکنم همه ی بچه های کلاس سعی میکنن ارتباطشون با من رو در حد خیلی محدود نگه دارن و فراتر نرن .
مثلا همه ی بچه ها توی شبکه های اجتماعی مختلف همدیگه رو دنبال میکنن ولی من با وجود اینکه خواستم باب اشنایی رو با یه عده حتی از دخترای کلاس از طریق همون شبکه ها باز کنم جوابی نگرفتم. حتی متقابلا حاضر نشدن من رو دنبال بکنن که همکلاسی شون هستم. میدونم این البته خیلی چیز کوچیک و مسخره ای هستش ولی برام جای تعجب داره یه جورایی انگار همه با هم خوبن من اضافی هستم .دوستی های داخل دانشکده م فقط محدود به هم خوابگاهی هام هستش - خیلی وقتا پیش اومده که یه جزوه ای رو توی کل کلاس فقطططط من داشتم ولی هیچ کس حاضر نشده بیاد مستقیم بم بگه که جزوه ی من رو میخواد از طریق هم اتاقی هام اقدام کردن به اونا گفتن که به من بگن. خب همه ی اینا برام سواله و حس میکنم بچه های کلاس از من بدشون میاد یا اینکه چون مثل خودشون رفتار نمیکنم از من میترسن انگار . همینطور که گفتم ادم کاملا عادی هم هستم . کاری به کار کسی ندارم میرم دانشگاه و بر میگردم.
چیزی که الان برام سواله اینه که نمیدونم از ترم های بعدی باید چه رفتاری داشته باشم؟ حتی هنوز نمیدونم اگه یکی از پسرای کلاسمون رو دیدم و سلام احوال با هم نداشته باشیم من به عنوان نفر اول سلام کنم یا نه؟ یا اینکه اصلا روابط اجتماعی داخل کلاسم رو چجوری سازماندهی کنم؟ به همین رفتارم ادامه بدم یا اینکه به نظر شما روابط اجتماعیم پایین هست؟
البته اینم خاطر نشان کنم که عده ی خییییلی کمی از بچه های کلاس ما هستن که شبیه من باشن و اهل دوستی های مختلط و اینا نباشن و جالب اینه که حس میکنم اونا هم تقریبا مثل من هستن و دایره روابطشون خیلی محدوده و متاسفانه قشر اعظمی از بچه های کلاس آدمای خیلی راحتی هستن و اهل دود و دم و رفیق بازی و اینجور چیزا حتی دخترا ! برای همین نمیشه خیلی بشون رو داد
با این وجود نظر شما در باره رفتار های من توی دانشگاه چی هست؟ باید چطور رفتار کنم تا حداقل با همه در حد یه سلام احوال ارتباط داشته باشم؟
خواهش میکنم اگه تجربه ی دوره دانشگاه رو داشتید در این مورد نظرتون رو بم بگید و اینکه به طور کلی رفتار های یک دانشجوی دختر باید چطور باشه؟
نظرت چیه؟
نوشته اصلی توسط nah0704
