سلام. همسر من فردی فوق العاده بی منطقه و هر وقت سر هر موضوعی میخوایم صحبت کنیم سریع وغلطه میکنه و هیچ وقت به نتیجه نمیرسیم. در تمام طول بحث هم فقط منو مقصر میدونه.
من مشکل نازایی دارم و یک فرزند خوانده داریم دائم سر این مساله میگه باید خانواده ات مارو خمایت کنن، خانواده ات نسبت به مشکلات ما بی توجه هستن.
واقعا درمونده شدم
همسرتون چند سالشه
شغلشون چیه
مدرک تحصیلیشون
هردو چند سالتونه
چه بخواهیم و چه نخواهیم، در زندگی خود به صورت رو در رو یا از راه دور با چنین آدم‌هایی سر و کار داریم و مجبور به تحملشان می‌شویم. ما در قبال این افراد رویکردهای مختلفی انتخاب می‌کنیم. بسیاری از ماها یک رنج مداوم را بابت تحمل این افراد تحمل می‌کنند.نوشته اصلی توسط azadeh sadat
در اینجا این آدم‌های غیرمنطقی را به دسته‌هایی تقسیم میکنم:
– آنهایی که نمی‌شود گفتگوی منطقی با آنها داست، آنها استاد پیچاندن و منحرف کردن موضوع گفتگو هستند، دست آخر هم به شما می‌گویند که خود شما مشکل دارید و توانایی ارتباطی و بحثتان پایین است!
– آنهایی که برداشت‌های اشتباه از حرفهای شما می‌کنند.
– آنهایی که به هیچ حد و مرزی احترام نمی‌گذارند و از راه رفتن روی اعصاب شما لذت می‌برند.
– آنهایی که هیچگاه خودشان را جای شما نمی‌گذارند و از زاویه دید شما به قضایا نگاه نمی‌کنند. مثلا وقتی در مورد مشکلات کاری و مسئولیت‌هایتان با آنها صحبت می‌کنید یا در مورد محدودیت‌هایتان می‌گویید، هیچگاه شما را درک نمی‌کنند.
– آنهایی که به صورت زبانی یا احساسی از شما سوء‌استفاده می‌کنند.
– آنهایی که حقایق را دستکاری‌شده ابراز می‌کنند و آنهایی که دروغگو هستند.
– آنهایی که بعد از گفتگو به آنها همیشه متوجه جنبه‌های منفی زندگی‌تان یا ناکامی‌هایتان می‌شوید و پس از اتمام صحبت با آنها، افسرده می‌شوید و حس بدی نسبت به خودتان پیدا می‌کنید.
– آنهایی که با سکوت، نیشخند، یک جمله کنایه‌آمیز یا با استدلال‌های خیرمنطقی، دیوانه‌تان می‌کنند.
– آنهایی که ظاهر معصوم و پاکی به خود می‌گیرند، اما همیشه به صورت مخفی نقشه‌ها و مقاصدشان را به آهستگی دنبال می‌کنند و به شما ضربه می‌زنند.
در اینجا ۶ ترفند ساده برای مدیریت و برخورد با این آدم‌ها را می‌آورم.
۱- تا جایی که ممکن است، کمتر با این افراد برخورد داشته باشید: این راه حل البته پاک کردن صورت مسئله است، اما به شدت کارا است! هیچ وقت در قابل این افراد مسیح پذیرای رنج نباشید، کاری برای خودتان بتراشید، حتی با کمی بی‌ادبی یا بی‌اعتنایی سر صحبت را با دیگری باز کنید.
۲- حمله زیرکانه متقابل: اگر نمی‌توانید از شر شخص آزاردهنده راحت شوید و او بی‌و‌قفه در حال حمله کردن به شماست، کاری کنید که حواسش پرت شود و به فکر رود. اشتباه‌‌آمیزترین کار در قابل این افراد این است که بخواهید با گزاره‌های منطقی آنها را قانع کنید، زرنگ باشید و مثلا با یادآوری یک خاطره ناخوشایند یا موفقیت حرفهای رقیب اصلی او یا یادآوری اینکه او می‌خواسته چه بشود و در عمل چیزی نشده، به کلی او را گیج کنید. البته باید هنرمند باشید و این کار را با خونسردی و در لفافه انجام بدهید، طوری که حتی خود شخص فکر کند، شما به صورت تصادفی موضوع را پیش کشیده‌اید و منظوری نداشته‌اید.
۳– بعضی از آدم‌ها ذاتا بدذات نیستند، اما سیستم فکری‌شان قابل اصلاح نیست، پس هنگام گفتگو با آنها می‌توانید بحث را از یک روال منطقی به یک روال احساسی تبدیل کنید، مثلا وقتی نمی‌توانید به کارمند زیردست خودتان بفهمانید که از یک کار پرهیز کند و او حاضر به قبول اشتباه او نیست، بگویید که او چقدر آدم پاک‌نیتی است و اگر کاری که شما می‌خواهید، انجام ندهد، رقبای کاری او به سرعت از پیشی خواهند گرفت و آخر کار او و خانواده‌اش متضرر خواهند شد. در اینجا به جای اینکه به صورت مستقیم اشتباه بودن کار و یا تضاد آن با یک قانون مسلم کاری، به کارمند زیردست گوشزد شود، به ملایمت عواقب کارش به او نشان داده می‌شود. مهم نیست که او منطق شما را قبول نمی‌کند، مهم این است که شما به هدف خودتان رسیده‌اید.
۴– زیاد و با حرارت صحبت نکنید، انرژی بی‌خود مصرف نکنید. کم و گزیده سخن بگویید. این کار ضمن اینکه باعث می‌شود انرژی شما حفظ شود، باعث می‌شود به شدت برای فرد غیرمنطقی، جذابیت کمتری پیدا کنید و دیگر هدف و سیبل او نباشید.
۵– اشتباه نکنید! شما نمی‌توانید با همه تلاشتان شخص غیرمنطقی را به جاده منطق بیاورید، شما نمی‌توانید او را با زاویه دید خود آشنا کنید. پس آب در هاون نکوبید و شیوه دیگری انتخاب کنید.
۶– شخص مورد نظر را در جمع گیر بیندازید! هنگام مکالمه دو نفره، شخص غیرمنطقی می‌تواند با استدلال‌های غیرمنطقی‌اش به شدت شما را آزار دهد، اما همین حرفهای غیرمنطقی در جمع، مبدل به نقظه ضعف او می‌شوند و وقتی از هر سو شما مورد حمایت قرار بگیرید و شخص غیرمنطقی مورد حمله و استهزاء قرار بگیرد، دیگر جرأت هدف قرار دادن شما را پیدا نخواهد کرد.
شش موردی که گفتم ابزاری حمله و دفاع مناسبی برای شما در قابل افراد غیرمنطقی هستند، تجربه کاری چندساله‌ام کارایی این موارد را تأیید می‌کنند.
خـــــدانـگهــــــدار
همسرم 36 سالشه. خودم 35 سال.
همسرم مهندس عمران و من مسئول آزمایشگاه تو کارخونه داروسازی هستم.
متاسفانه همسرم در خانواده ای کاملا مرد سالار بزرگ شده و چون تحصیل کرده است تلفیقی از دیدگاه سنتی و مدرن هست. و من در خانواده ای بزرگ شدم که کاملا استقلال داشتم
بابت فرزند خوانده خانواده خودش چقدر حمایت کردن؟
و به چه دلیل میگه خانوادتون باید حمایت کنن منظورش از حمایت چه نوع حمایتی هستش؟
فرزند خوانده رو خودش دوست داشت انجام بدیم. ما الان چند تا جنین فریز شده داریم که باید از رحم اجاره ای استفاده کنیم و همسرم میگه بابت هزینه ها و حتی نگهداری از بچه ها خانواده ات باید مارو حمایت کنن.
چون خواهر شوهرم هم همین مشکل رو داشت و پدرشوهرم از لحاظ مالی تا الان که بچه ها 32 ساله هستن حمایتش کرد و حتی بچه ها چون دوقلو بودن تا دوسال مادر شوهرم نگه میداشت.
همسرم هم فکر میکنه خانواده من هم باید این کار رو انجام بدن
بهش توضیح ندادی قرار نیست 2 خانواده یکسال عمل کنند؟
و البته نظر خانوادتون در این مورد چیه؟
بارها این مطلب و گفتم که تمام خانواده ها مثل هم رفتار نمیکنن ولی مشکل همینجاست که بی منطقه و قبول نمیکنه. میگه باید انجام بدن مگه نمیخوان نوه هاشون و ببینن، به زندگی ما بی تفاوت هستن و از این حرف ها.
خانواده من هم تا الان هزینه فریز جنین ها رو دادن حتی برای هزینه رحم من خودم میخوان هزینه ها رو بدم و به همسرم بگم خانواده ام دادن ولی میگه نه باید تا چندسال کمک کنن و بچه ها رو نگهداری کنن.
تنها مشکل اینجا نیست، دیروز میخواستیم بریم عروسی از یک هفنه قبل برنامه ریزی کردیم اما چند ساعت به رفتن میگه من نمیام و تنها برو. جدیدا" میگه اگر جایی میخوای بری که من دوست ندارم بیام تنها خودت برو وقتی هم که میرم بعدش کلی نق نق میکنه. اصلا تعادل نداره.بهونه اش هم اینه که بابام مریضه( پدر شوهرم چند ماهه که مبتلا به سرطان شده البته الان تحت درمانه)
دوستان را دعوت میکنم
سلام به شما
شما قبل از هرچیزی برای خوب شدن روحیه خودتون باید اقدام کنید.اگر شما از لحاظ روحی قوی نباشید نمیتونید عنان زندگی رو به دست بگیرید و علاوه بر اون نمیتونید مادر کاملی هم برای فرزندتون باشید.
بهتره از لحاظ روحی به خودتون برسید.ورزش کنید.حتما به یک مشاور خانواده سر بزنید.
اول همه توان و انرژی خودتون رو برای درست کردن زندگی بذارید.و مسئولیت پذیر باشید.
بهتره وقت و هزینه رو صرف مشاور خانواده کنید تا اینجوری بتونید کانون زندگی رو حفظ کنید.
ممکنه همسرتون با مراجه به مشاوره مخالفت کنه پسشما خودتون به یک مشاور مراجعه کنید.اونا قطعا راهکارهایی رو ارائه میدن که شما بتونی در مقابل رفتارهای همسرتون عکس العمل پخته و درستی داشته باشید
اى خدا بى تو ميسر نمى شود...
بهش نزديکتر از هميشه ات شو تا نظرش عوض شود
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟.gif "0035 (1)")
