سلام دوستان
من تازه عضو شدم و نیاز به راهنماییتون دارم
دوستان من 19 سالمه و دانشجوی رشته مهندسی مکانیک هستم.تاحالا دو ترم رو خوندم. از خلاقیت و سازندگی رشتم خوشم میاد ولی چنتا مشکل دارم. اول اینکه من به علت افسردگی شدید دبیرستان هم اصلا درس نمیخوندم و واقعا نمیدونم چطور مهندسی مکانیک توی یه دانشگاه خوب قبول شدم
و دانشگاهم که شروع شد بازم نمیخوندم هیچی ولی تاالان معدلم از متوسط دانشگاه هم بالاتره و هیچ درسی هم نیوفتادم. ولی چون از دبیرستان نمیخوندم و درسای الآنم هم نخوندم پایم خیلی ضعیفه یعنی خودم میفهمم که خیلی مشکل دارم و فقط شب امتحانی یه چیزایی میخوندم و هیچی هم حتی از درسای همین ترم پیشم یادم نیست
یکی اینکه احساس میکنم یادگیریم کنده و مثلا وقتی استاد درس میده میفهمم چی میگه مشکلی ندارم ولی هیچی از چیزی که حتی یه ثانیه پیش گفته یادم نمیمونه و خیلی اعتماد به نفسمو خراب کرده. حتی بعد از کلاس هم به سختی یادم میاد چی گفت
یکی دیگه اینکه من از نظر اجتماعی خیلی ضعیفم و هیچ هنر و مهارتی هم ندارم برای همین تنها دلخوشیم همیشه این بوده که توی درس کسی باشم و همیشه توی رویاهام کسی بودم که نفر اول هستم و خیلی آدم با سواد و باهوشی هستم و همه چیز زندگیم همینه برا همین خیلی ناامیدم که تنها نکته ی مثبت زندگیم رو از دست دادم. منظورم از ازدست دادن اینه که ازاون هدف و آرمانم خیلی خیلی دورم یعنی حتی توی دانشگاهمونم آدم خاصی نیستم چه برسه به...
یکی دیگه اینکه من ریاضی و فیزیکم به خصوص خیلی ضعیفه جالبه که این درسا پایه ی همه ی مهندسی ها بخصوص مکانیکن ولی من فقط شب امتحان میخونمشون و درسته پاسشون میکنم ولی فردای امتحان هیچی ازشون یادم نمیمونه
ازشون بدم نمیاد ولی اصلا حوصله و انگیزه ی خوندن ندارم یعنی برام مهمه که تو رشتم کسی باشم ولی اینقدر بی انگیزه و پر از غم و اندوهم که نمیتونم درس بخونم(متاسفانه افسردگی دارم و دارو هم تاثیر نداشته-داروهام بوپروپیون و فلووکسامین و این چیزا بوده)
واقعا ناامیدم احساس میکنم خیلی از بقیه بچه ها عقبم و پایم هم ضعیفه و از اساس ویرانم و آینده ای ندارم.
از این طرف یه فکری به سرم زده که شروع کنم با جدیت بخونم و پایم رو هم درست کنم ولی اصلا نمیدونم چطور آخه اگه بخوام درسای جدیدم رو بخونم دیگه وقتی برای درسای پایه نمیمونه
تازه اگه دوباره خرابش نکنم و ول نکنم دوباره همه چیو.
دوستان لطفا کمکم کنید آیا میتونم دوباره شروع کنم و جبران کنم پایه رو یا اینکه نمیشه و فقط یه جوری درس رو بگذرونمو مدرک بگیرم و بیخیال ارزوهام بشم؟ اگه میشه چجوری؟ آخه من از بچگیم عاشق آدمای خیلی خیلی باسواد بودم اونایی که همه بهشون رجوع میکنن برا سوالشون و خیلی معتبرن. اونایی که توی جمع ها وقتی حرف میزنن پر از دانش و مطالب جالبن
منم از بچگی خیلی درسم خوب بود و همیشه شاگرد اول بودم البته به غیر از دبیرستان که اونم بازم متوسط رو به بالا بودم با وجود اینکه هیچی نمیخوندم. ای خدا آخه این افسردگی چی بودتوی زندگیم
آدمای اونجوری که گفتم همشون از بچگی مطالعه داشتن و مثلا درسای پایه دانشگاهیرو توی دبیرستان میخوندن نه مثه من که حتی الآنم توی درسای پایم موندم و همش فراموششون میکنم
مثلا یکی از دوستام خیلی پسر زرنگیه و درسای اصلی مکانیک رو از همین حالا مطالعه میکنه و طرح و ایده داره و درسای پایه رو قبلا توی دبیرستان خودش مطالعه داشته.واقعا دوستم شایسته ی احترامه نه من که اینقدر خنگ و تنبلم که به زور دارم درسای پایه رو میخونم. خوش به حالش
شاید من برای این آرزویی که دارم ساخته نشدم. شاید نباید این توقع رو از خودم داشته باشم