نمایش نتایج: از 1 به 1 از 1

موضوع: داستان عشقتان را پیدا کنید!

1091
  1. بالا | پست 1

    عنوان کاربر
    کاربر انجمن
    تاریخ عضویت
    Jul 2013
    شماره عضویت
    25
    نوشته ها
    2,627
    تشکـر
    52
    تشکر شده 531 بار در 311 پست
    میزان امتیاز
    13

    داستان عشقتان را پیدا کنید!

    من وقتی تئوری «عشق به عنوان یک قصه» را پذیرفتم که دیدم نه تنها پژوهش های دیگر روان شناسان، بلکه حتی پژوهش های خودم در این زمینه هیچ کدام رضایت بخش نیستند.




    شما در رابطه عاطفی تان کدام نقش را بازی می کنید: یک پلیس، کمدین، شاهزاده یا قربانی؟ دکتر رابرت استرنبرگ، استاد روان شناسی دانشگاه ییل، به شما کمک می کند با استفاده از «قصه عشقتان» زوج مناسب خودتان را پیدا کنید...


    تا به حال فکر کرده اید چرا برخی زوج ها بعد از آشنایی تا آخر عمر به خوبی و خوشی با هم زندگی می کنند و بعضی های دیگر مثل رومئو و ژولیت انگار طالعشان برای جدایی رقم خورده است؟ چرا ما با هر کسی آشنا می شویم، مرتکب همان اشتباه های قدیم می شویم و همان سناریوی تکراری برایمان اتفاق می افتد؟ آیا تنها ماندن در سرنوشت ما رقم خورده؟ شاید هم موضوع سرنوشت حقیقت داشته باشد. با اینکه روان شناسان مدت های مدید تلاش کرده اند تا رازورمز عشق را با اصول و قوانین علمی توضیح دهند، به نظر می رسد داستان هایی مثل «بلندی های بادگیر» و «کازابلانکا» بهتر و روشن تر می توانند تجربه های رومانتیک را توضیح دهند. بعضی از مردم عادی چیزی را می دانند که روان شناسان نمی دانند؛ اینکه عشق بین دو نفر یک قصه را دنبال می کند. اگر بخواهید مفهوم عشق را بشناسید، باید قصه هایی را بشناسید که باورها و انتظاراتتان را از عشق، به شما دیکته می کنند. ما در کودکی شروع به نگارش این قصه ها می کنیم و همین قصه ها سرنوشت عشقی ما را در آینده رقم خواهندزد. به نظر می رسد حتی اگر دو بار ازدواج کنیم، همین قصه دوباره تکرار می شود. خبر خوش این است که می توانیم یاد بگیریم قصه مان را از نو بنویسیم.


    ● عشق به عنوان یک داستان
    من وقتی تئوری «عشق به عنوان یک قصه» را پذیرفتم که دیدم نه تنها پژوهش های دیگر روان شناسان، بلکه حتی پژوهش های خودم در این زمینه هیچ کدام رضایت بخش نیستند. من پاسخ پرسش هایم را در داستان های عشقی بهتر پیدا کرده ام. نتایج پژوهش های من که طی یک دهه گذشته روی صدها زوج در ایالت کانکتیکات آمریکا انجام شده و برخی از آنها هنوز ادامه دارد، نشان می دهد مردم عشق را به شکل های مختلفی توصیف می کنند و این توصیف ها «قصه عشق» آنها را آشکار می کند مثلا کسی که معتقد است «رابطه عاشقانه خوب شبیه شراکت خوب است»، قصه ای از نوع تجاری دارد. کسانی که می گویند طرف مقابل باعث ترس آنها می شود یا دوست دارند طرف مقابلشان از آنها بترسد، یک قصه ترسناک را روایت می کنند.



    چه چیزی بین ما دو نفر کم است؟


    مردوزن معمولا در قدم اول جاذبه های جسمی همدیگر را می بینند و بعد ارزش های مشترکشان را کشف می کنند اما مدتی بعد از شروع رابطه، متوجه می شوند چیزی بینشان کم است. آن چیز، معمولا مشترک نبودن «قصه» هایشان است. چنین زوجی مثل دو بازیگر تئاتر هستند که با هم روی صحنه آمده اند و هریک به تنهایی خوب نقششان را بازی می کنند، اما اشکال اجرایشان این است که هرکدام نقشی از یک نمایشنامه را بازی می کنند.
    برای اینکه با طرف مقابلتان همسو باشید و در کنار هم باقی بمانید، «قصه» هایتان باید با هم همخوانی داشته باشد. اگر می خواهید رابطه پایداری داشته باشید، باید کسی را پیدا کنید که او هم «قصه» مشابهی با شما داشته باشد و اگر می خواهید روابطتان را با طرف مقابلتان بهبود دهید، باید بتوانید «قصه» تان را اصلاح کنید و داستان هایی را که به درد نمی خورد، دور بریزید.


    ● شروع داستان


    عقاید ما درباره عشق از همان بدو تولد شروع به شکل گیری می کنند. این عقاید براساس شخصیت ذاتی ما، تجربه های ابتدایی و مشاهده روابط والدینمان ساخته می شوند. البته تصویری از عشق که در کتاب ها، فیلم ها و قصه ها وجود دارد نیز در شکل گیری عقاید ما نقش مهمی دارد. همه ما به دنبال آن هستیم که خودمان یکی از این نقش ها را در زمینه عشق بازی کنیم.
    من در پژوهش هایم از طریق مصاحبه با افراد موفق شده ام ۲۵ «قصه» رایج را که مردم با آنها عشق را توصیف می کنند، شناسایی کنم. البته در این میان ۳ «قصه» از بقیه رایج تر بودند: اول «قصه سفر» که در آن فرد معتقد است: «شروع یک رابطه، مثل شروع یک سفر است که می تواند هیجان انگیز و در عین حال دشوار باشد.». دوم «قصه باغبان» که در آن فرد اعتقاد دارد: «اگر ما به رابطه مان به میزان لازم توجه نکنیم، نابود خواهدشد.» و سوم «قصه شوخی» که در آن اعتقاد شخص بر این است که: «جدی گرفتن بیش از حد رابطه عاشقانه، آن را خراب می کند!» پژوهش های ما نشان می دهد هیچ کدام از قصه ها الزاما باعث خوشبختی نمی شوند؛ اما در بعضی از آنها احتمال بدبختی بیشتر است مثلا قصه های «تجاری»، «تنوع طلبی»، «حاکمیت»، «ترسناک»، «رمزآلود»، «پلیسی» (به نظر من باید حواست به هر حرکت طرف مقابلت باشد)، «جبرانی» (من به کسی نیاز دارم تا کمکم کند از زندگی نکبت بار گذشته ام بیرون بیایم)، «علمی تخیلی» (من معمولا جذب کسانی می شوم که خصوصیات عجیب و غیرعادی دارند) و قصه های «تئاتری» (من فکر می کنم رابطه ام با طرف مقابل شبیه یک نمایشنامه است).




    ● چگونه این قصه ها روابط ما را شکل می دهند؟

    وقتی با زوجی صحبت می کنید که به تازگی از هم جدا شده اند، می بینید داستانی که هر یک تعریف می کنند، با دیگری کاملا متفاوت است. در حقیقت هر یک از آنها «قصه» خودشان را دارند. مهم ترین نکته در یک رابطه سالم و شاد دوطرفه این است که «قصه های» دو طرف یا در حقیقت انتظارات آنها با یکدیگر همخوانی داشته باشد. هر چه «قصه» دو نفر بیشتر با هم همخوانی داشته باشد، ارتباط بهتری خواهندداشت. «قصه» دو نفر در صورتی با یکدیگر همخوانی دارد که نقش های مکمل را در یک داستان بازی کنند مثل نقش شاه و ملکه یا اینکه قصه آنها آنقدر به هم شبیه باشد که بتوان دو قصه را با هم تلفیق و قصه واحدی خلق کرد.


    ● چطور داستانی با پایان خوش بنویسیم؟

    وقتی در رابطه تان با طرف مقابل دچار مشکل می شوید، تغییر رفتارها و عادت ها کمکی به حل مشکل نمی کند زیرا بحران از داستانی که در آن ایفای نقش می کنید سرچشمه می گیرد. برای حل ریشه ای بحران، باید داستانتان را عوض کنید. اگر با طرف مقابل مشکل دارید، به جای چشم دوختن به معایب او، به این نکته دقت کنید که چقدر با انتظارات شما هماهنگ است. به قلبتان رجوع کنید و ببینید داستان رومانتیکی که واقعا دوست دارید، کدام است. سپس به این فکر کنید که آیا چنین داستانی می تواند به این جمله زیبا ختم شود: «... و آنها به خوبی و خوشی تا آخر عمر با هم زندگی کردند.» وقتی متوجه شدید چه باورها و عقایدی در پس داستانتان نهفته است، می توانید قبول کنید که بهتر است بعضی قسمت های آن را تغییر دهید. از خودتان بپرسید از داستانی که در حال حاضر در آن ایفای نقش می کنید چه بخش هایی را می پسندید و چه بخش هایی را دوست ندارید؟ چطور می توانید سناریو را بازنویسی کنید؟ خوشبختانه خودتان نویسنده اید و می توانید برای خودتان پایان خوشی را رقم بزنید.




    ● داستان عشقتان را پیدا کنید



    اگر دوست دارید بفهمید قصه عشق شما کدام است، بد نیست این آزمون را انجام دهید و به جمله های هر داستان از ۱ تا ۹ امتیاز دهید. شماره ۱، یعنی این جمله اصلا نمی تواند توصیفی از روابط رومانتیک شما باشد و شماره ۹ به معنای آن است که جمله مورد نظر دقیقا توصیف درستی از رابطه شماست. برای هر داستان، میانگین امتیازاتی را که داده اید، محاسبه کنید. اگر برای یک داستان، میانگین ۷ تا ۹ را به دست آوردید، به احتمال زیاد داستان عشقتان همان است. میانگین ۴ تا ۶ به معنای علاقه شما به داستان است، اما احتمالا این داستان، داستانتان نیست. میانگین ۱ تا ۳ هم به معنای مخالفت شما با یک داستان است.

    ● داستان شماره ۱: عاشق فداکار
    ۱) من از فداکاری برای طرف مقابلم لذت می برم.

    ۲) به نظر من فداکاری، بخش کلیدی عشق حقیقی است.
    ۳) من بیشتر برای برآوردن نیازهای طرف مقابلم از آسایش خودم صرف نظر می کنم.

    این داستان، «داستان فداکاری» است. این قصه زمانی می تواند به یک رابطه موفق و شاد منجر شود که هر دو طرف از نقش هایی که ایفا می کنند، راضی باشند، به خصوص زمانی که هر دو برای همدیگر فداکاری کنند اما اگر حس کنند مجبور به فداکاری هستند، به اختلاف می انجامد. پژوهش ها نشان می دهند که در همه انواع رابطه ها، دو طرف زمانی به بیشترین میزان رضایت و خوشبختی دست می یابند که رابطه آنها منصفانه و تقریبا متساوی باشد. بزرگ ترین خطری که یک داستان عشقی از نوع فداکارانه را تهدید می کند آن است که این فداکاری فقط از جانب یکی از طرفین باشد.

    ● داستان شماره ۲: پلیس و مظنون
    پلیس:

    ۱) به نظر من آدم باید همیشه حواسش به طرف مقابل باشد.
    ۲) به نظر من احمقانه است که به طرف مقابل اعتماد کامل داشته باشیم.

    ۳) من هرگز آنقدر به طرف مقابلم اعتماد نمی کنم که اجازه دهم با یک همکار با جنس مخالف کار کند.
    فرد مظنون:

    ۱) طرف مقابل من روزی چند بار به من تلفن می زند تا بپرسد دقیقا چه کار می کنم.
    ۲) طرف مقابل من می خواهد از هر کاری که می کنم، اطلاع داشته باشد.

    ۳) اگر به طرف مقابلم نگویم دقیقا کجا بوده ام، بسیار آشفته و مضطرب می شود.
    «داستان پلیسی» معمولا عاقبت خوشی ندارد. البته بعضی از کسانی که نقش مظنون این داستان را ایفا می کنند، ممکن است احساس کنند طرف مقابلشان از آنها مراقبت می کند. برای افرادی که همواره احساس ناامنی و نیاز به توجه دیگران دارند، این توجه و مراقبت ممکن است حتی لذت بخش هم باشد، اما متاسفانه حتی این افراد هم در پایان باید بهای سنگینی بپردازند. همچنان که دو طرف در این سناریو پیش می روند، فرد مظنون اول آزادی، سپس شأن و شخصیت و در پایان، تمام احترام فردی خود را از دست می دهد. درنهایت سلامت روانی و حتی جسمی فرد به خطر می افتد.


    ● داستان شماره ۳: مسافران

    ۱) به نظر من در یک رابطه خوب، هر دو طرف با هم تغییر و رشد می کنند.
    ۲) به نظر من عشق یعنی دایم در حال کشف چیزهای جدید بودن و همواره رشد کردن

    ۳) به نظر من شروع یک رابطه مثل آغاز یک سفر است که می تواند هیجان انگیز و در عین حال دشوار باشد.
    «قصه سفر» معمولا داستان خوش عاقبتی است زیرا اگر دو طرف درمورد مسیر و مقصد توافق داشته باشند، در حقیقت نیمی از خوشبختی آنها تضمین می شود. «قصه سفر» یک داستان پویاست و تمرکز دو طرف در این داستان، روی آینده است اما بزرگ ترین خطری که در این راه وجود دارد آن است که یکی از طرفین مقصد یا راه خود را تغییر دهد. در چنین شرایطی ارتباط دو نفره کاملا خالی از عشق و احساس می شود و حتی ممکن است به جدایی بینجامد.


    ● داستان شماره ۴: دو باغبان

    ۱) به نظر من آدم فقط در صورتی می تواند یک ارتباط خوب و صمیمی داشته باشد که برای آن وقت و انرژی بگذارد.
    ۲) همان طور که یک باغ به نگهداری نیاز دارد، رابطه عاشقانه هم به توجه و مراقبت نیاز دارد.

    ۳) چه در مواقع سختی و چه هنگام آسایش، همواره باید رابطه دوطرفه را تغذیه کرد.
    ۴) به نظر من کلید موفقیت یک رابطه توجه و مراقبت طرفین به یکدیگر و به عشقشان است.

    بزرگ ترین فایده «داستان باغبان» این است که کسی که به این داستان اعتقاد دارد، اهمیت پروردن رابطه را به خوبی می شناسد. در هیچ داستان دیگری این حد از توجه و مراقبت دیده نمی شود اما بزرگ ترین خطری که آن را تهدید می کند یکنواخت شدن ارتباط و خسته شدن طرفین از همدیگر است. این خطر وجود دارد که دو طرف نتوانند در برابر وسوسه های بیرونی مقاومت کنند و در عین اینکه برای ازدواجشان ارزش قائلند، صرفا برای ایجاد هیجان، درگیر روابط خارج از ازدواج شوند.
    خطر دیگری که «قصه باغبان» را تهدید می کند، توجه بیش از حد است. درست مثل باغبانی که با آب دادن بیش از حد باغ ممکن است آن را خراب کند.


    ● داستان شماره ۵: عشق رویایی

    ۱) به نظر من قصه های رومانتیک شاه و پریان می تواند در واقعیت هم اتفاق بیفتد.
    ۲) من عمیقا معتقدم یک نفر در دنیا نیمه گمشده من است.

    ۳) من دوست دارم طرف مقابلم را مثل یک شاهزاده در زمان های دوردست تصور کنم.
    «قصه رویایی» می تواند بسیار قوی باشد. کسی که این داستان را باور دارد، خودش را غرق تلاش برای یافتن زوج مناسبش می کند یا سعی می کند کسی که الان با او زندگی می کند، به شاهزاده رویاهایش تبدیل کند، ولی مشکل اینجاست که شاهزاده قصه بودن با پرداختن قبض ها، تعمیر لوله های خراب منزل و رساندن بچه ها به مدرسه جور درنمی آید. از همه بدتر، سفید برفی و شاهزاده هیچ وقت دعوا نمی کنند. شخصی که این داستان را باور دارد، ناچار است بعضی جنبه های حقیقی زندگی روزمره را نادیده بگیرد. معایب این داستان کاملا روشن است؛ شخص بعد از مدتی درمی یابد که هیچ کس نمی تواند انتظارات رویایی او را از یک شاهزاده قصه ها برآورده کند. همین موضوع باعث نارضایتی اش از طرف مقابلش می شود. این داستان فقط زمانی موفق خواهد بود که هر دو طرف رویاهایشان را به دنیای واقعی نزدیک کنند.
    ویرایش توسط R e z a : 10-15-2013 در ساعت 12:53 AM

  2. 2 کاربران زیر از R e z a بابت این پست مفید تشکر کرده اند


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 10-10-2013, 01:41 AM
  2. پیشنهادات طب سنتی برای پیشگیری از بیماری های پاییزه
    توسط R e z a در انجمن طب سنتی و گیاهان دارویی
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 10-10-2013, 12:51 AM
  3. مراکز مشاوره شهرستان های استان خوزستـان
    توسط *P s y C h e* در انجمن معرفی مراکز روانشناسی و مشاوره در استانها
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 08-20-2013, 12:39 AM

لیست کاربران دعوت شده به این موضوع

کلمات کلیدی این موضوع

© تمامی حقوق برای مشاورکو محفوظ بوده و هرگونه کپی برداري از محتوای انجمن پيگرد قانونی دارد