مشاجرات خانوادگی

[Alexy]

من فو سه خواهر و برادرام توی یه خانواده ای هستیم که از 12 ماه سال مچند ماهی یه بار پدمون از سفر بر میگرده به دل اینکه بریم یه گردش و تفریح از 24 ساعت روز پیش اقوام خودش و هر وقت هم کی میاد خونه یه دعوایی میکنه میره پدر ومادرم حدود بیست ساله با هم ازدواج کردن و هر سال بد تر از سال دیگه شده روابطشون والان ما داریم این وسط میسوزیم واقعا دیگه خسته شده ام از دست خانواده ام کمک دارم دیونه میشم لطفا کمک کنید

[mahsa42]

من فو سه خواهر و برادرام توی یه خانواده ای هستیم که از 12 ماه سال مچند ماهی یه بار پدمون از سفر بر میگرده به دل اینکه بریم یه گردش و تفریح از 24 ساعت روز پیش اقوام خودش و هر وقت هم کی میاد خونه یه دعوایی میکنه میره پدر ومادرم حدود بیست ساله با هم ازدواج کردن و هر سال بد تر از سال دیگه شده روابطشون والان ما داریم این وسط میسوزیم واقعا دیگه خسته شده ام از دست خانواده ام کمک دارم دیونه میشم لطفا کمک کنید

اولا" دوست عزیز بهتر بود واضح مینوشتید و اینقدر عجله نمیکردید

برای این جور درگیری ها معمولا" خانواده ها برای حرف بچه هاشون ارزشی قایل نیستند

ولی شما میتونید با گفتن مستقیم و یا نوشتن حرف دلتون موضوع رو با پدر و مادرتون در میان بگذارید

شاید کار شما بتونه مسئله رو برای اونا احساسی کنه و دست از این لجبازی بردان

در این بین میتونید از افراد فامیلی که بهشون اعتماد دارید برای وساطت و رشوندن حرفتون به گوش اونا استفاده کنید

[manizhe]

چه بد ... متاسفم
پیشنهاد مشاور عزیز خیلی عالیه از یک واسطه کمک بگیرید.

[کیانا94]

دوست عزیز راه حلی برای کاهش دعواها ندارم

ولی یه توصیه دارم برات چون تجربه شخصی داشتم.

تو به دعواها فکر نکن الان بهترین سالای زندگیته. سعی کن واقعا زندگی کنی

تا بعدا افسوس جوانیتو نخوری. واقعیت اینه که شما کاری برای دعواهای پدرو مادر نمیتونی بکنی

پس خودت خوب زندگی کن خوب درس بخون، تفریحات سالم، کارهایی که دوست داری انجام بده

به شغل اینده ت فکر کن، شما مسوول زندگی پدرومادرت نیستی. همینکه مواظب خودت باشی کافیه

[دریا071]

در همه حال خدا را شاکر باش چون

کسانی بودند که شرایطی خیلی بدتر از

شرایط زندگی شما داشتند اما به حکمت

خدا ایمان داشتند....

[تنهای]

باسلام .من یک مرد متاهل 47 ساله هستم که 25سال پیش ازدواج کرده والان دارای دو پسر یکی دانشجوی سال دوم ودیگری امسال کنکور داد.ما از ابتدای ازدواجمان بعلت اینکه خانومم در خانواده ای بزرگ شده بود که پدرومادرش دایم دعوا داشتند ومادرش پسای خودرا طوری برانگیخته میکرد که پدر خانواده را مورد ضرب وشتم قرار میدادند وخود برادرها وخواهرها نیز با هم دعواهای شدید داشتند ودایم با هم قهر وبدبینی شدید نسبت بهم و.... .لذا خانومم از خانواده اش جدا شده بود وجدا زندگی میکرد (حدود چند ماه بود)که برای کار بمن که یک شرکت داشتم مراجعه نموده بود ومنم چون دیدم ظاهرا دختر خوب ونجیبی است به او کار داده وبعد از چند ماه پیشنهاد ازدواج دادم که او بصورت سربسته چیزهایی در مورد خانواده اش گفت واضافه کرد که به این خاطر جدا زندگی میکند.منم گفتم حق داری جدا شدی واشکالی ندارد وعلی رغم مخالفت خانواده ام که بسیارمذهبی ومتدین بودن ،آنها را قانع به ازدواج کردم.پس از ازدواج در همان هفته اول سر یک اختلاف جزیی که با مادرم پیدا کرد به حیاط رفته وبا صدای بلند شروع به دشنام وفحش دادن و...کرد .(من با پدر ومادرم زندگی میکردم).خلاصه نیم ساعت با صدای بلند داد وبیداد میکرد وهرچه خواهش میکردیم که رعایت آبرو را بنماید توجهی نمیکرد ومادرم میگفت شما ارام باش.بلاخره ارام شد ویکساعت بعد رفت وبا دسته گلی امد ومعذرت خواهی کرد بخاطر توهین وصدای بلند وعدم رعایت موقعیت و... .
ما هم گذشت کردیم وگفتیم اشکالی ندارد ولی دوهفته بعد باز دقیقا همین جریان تکرار شد وهفته های بعد.گفتم شاید اشکال از زندگی کنار پدر ومادرم هست .جایی بزرگ وشیک گرفتم ومستقل شدیم ولی باز هر از مدتی مثلا حدود دوماه باز دعوا همانند سابق داشتیم.خانواده ام دایم میگفتند بخاطر خدا گذشت کن که کارت اجر دارد ووقتی ناراحته شما بیرون بیا وبحث نکن.ولی همسرم تا میدید میخواهم بیرون بیایم کفش ولباسهایم را قایم میکرد و... .خلاصه اولین بچه متولد شد وتغییری ایجاد نشد ودوسال بعد دومی وچندین خانه بدلیل آبروریزی ایشان عوض کردیم.تا حال که بچه ها بزرگ شده اند.تا دوسال قبل بچه ها چون هم خانواده مرا وهم اورا دیده بودند.بیشتر با خانواده من بودند تا این دوسال اخیر که بعلت ضعیف شدن از لحاظ مادی وچون حالا ایشان نیز 4 سال است که سرکار میرود با خرید لوازمی که بیشتر در چشم است برای بچه ها ودایم برای انها حرف زدن از بدیهای من وخانواده ام باعث شده بود بچه ها در دعوا عصبی شوند وبگویند نمیدانیم چی درست است وچی غلط وبه هردوی ما بی احترامی میکردند.
بعداز دعواها که به خانومم میگفتم باز اشتباه کردی وجلوی بچه ها حرمت خودمان وخانواده مرا از بین بردی ،ایشان اظهار ندامت ومعذرت خواهی میکرد ومدتی خوب ولی بعد از چند روز باز بحث وبدگویی از ما جلوی بجه ها وخرید وبیرون بردن بچه ها ودرهمه حال بد گفتن از ما.
من متوجه بودم وبا خوبی برای بچه ها توضیح میدادم هر مسئله ای که میشنیدم ولی من معتقد نبودم که باید بدگویی کنم وسعی میکردم همیشه منطقی باشم تا این سال اخیر که در پی مشاجره بچه ها را انقدر عصبی وناراحت میکرد(چند ساعت با صدای بلند غر زدن،فحش دادن به من وخانواده ام ، بد گویی از سرنوشت خودش و...)تا اعصاب هممان خورد میشد بحدی که دیگر برای هیچکداممان قابل تحمل نبود وطوری صحبت میکردکه بچه ها تا بحال س بار مرا به باد کتک وفحش وناسزا با صدای بلند گرفته اند.البته اضافه کنم که یکسال است بچه ها پیش خانواده ام نمی ایند بواسطه بدگوییهای دایمی که مادرشان به انها تلقین کرده ودو بار پس از دعوا وزدن وازار من بسبب معذرت خواهی وقول اینکه تکرار نشود منم انها را بخشیده ولی باز تکرار شد والان بعد از سومین بار حدود 10 روز است که با بچه ها قهر هستم واجازه معذرت خواهی به انها نداده ام.
حال بنظر شما چکار کنم ایا ادامه بدهم یا باید این جهنم برای همه ما را تمام کنم؟
با تشکر