سلام ياس عزيز.
آفرين كه با وجود جوي كه بين نوجوون ها درمورد حجاب خراب شده،تو به حجاب فكر ميكني.
من يكي از كسايي هستم كه رو حجاب حساسم.مانتويي هستم و در حد معقولي آرايش ميكنم.واسه اولين بار كه رفتم خارج از كشور شك داشتم كه چجوري بپوشم؟! پدرم نظري نميدادن و مادرم هم نميدونم واقعا از ته دلشون بود يا نه،ميگفتن روسريت رو بردار.اما وقتي رفتم،فهميدم همه چيز به دو وجب مانتو يا اون چادر سياه نيست.بار دومي كه ميخواستم برم ديگه مطمئن بودم به انتخابم كه بايد با روسري برم.جالبه بدوني هر بار كه از سفر بر ميگردم حجابم كاملتر شده
چون اونجا آدم انگيزه پيدا ميكنه.هرچي بخواي ميتوني بپوشي(منظورم همون لباساي پوشيدس) و هيچكس هم نگاهت نميكنه.ولي ايران چي؟! افسردگي ميگيره آدم.
هرجا ميري يه عالمه چادرِ سياه...كه اكثرا(نميگم همه) چادرهارو بد سر كردن يا آرايشهاي غليظ دارن يا زير چادر لباس تو خونه تنشونه و چيزي كه زياد ديدم:بد اخلاقن.اصلا اون حس معنوي رو ندارن.
اينم بگم كه حالا كه چادر هست و كاريش نميشه كرد،من ميگم حداقل حرمتش رو حفظ كنيد.تمام اينا دست به دست هم دادن كه من قطع به يقين بدم بياد از چادر.
دركل همه چي به خودت بستگي داره.خيلي كار خوبي كردي از ساختن اين تاپيك.