سلام
من دانشجوی مهندسی دانشگاه دولتی هستم... چند سال پیش که انتخاب رشته میکردم اصلا از رشته فعلی ام خوشم نمیومد و به خاطر مشاوران که تاکید داشتند روی بازار کار و...این رشته رو انتخاب کردم... وقتی اومدم دانشگاه به دلیل وابستگی (نه وابستگی عاطفی) خیلی مسائل دیگه تا دو سال واقعاً اذیت شدم و درس رو درست نخوندم. رشته تحصیلی ام سخته ولی کم کم علاقه مند شدم و از ترم پیش تصمیم گرفتم خودمو عوض کنم..مشکلات زیادی داشتم ترس از بحث و دعوا، ترس از صحبت تو جمع، استرس درس و آینده، اعتماد به نفس فوق العاده پایین، روابط اجتماعی و معاشرت ضعیف و افسردگی که اینا رو وقتی رفتم دانشگاه فهمیدم... پیش روانپزشک رفتم دارو بهم داد که بهم کمک کرد از افسردگی بیرون بیام و زندگی ام هدف دار بشه... حدود شش ماه میشه من عوض شدم و تلاش و امیدم بیشتر شده ولی وقتی میرم کارآموزی یا خودم رو با بقیه مقایسه می کنم کلا بهم میریزم... با خودم میگم هنوز خیلی راه دارم و میبینم خیلی از رفتار های اشتباه من هنوز اصلاح نشده... و واقعا نسبت به آینده ناامید میشم... من معدل راهنمایی و دبستان 20بود و من هرچی بزرگتر شدم افت تحصیلی داشتم... خیلی کارها میتونم بکنم خیلی فکرها تو سرم دارم ولی ترس و ناامیدی از عدم موفقیت دارم... دوره راهنمایی زحمت می کشیدم و نتیجه اش رو می دیدم و فعالتر میشدم... اما الان اینطور نیست و میبینم بقیه با کمترین زحمت به نتیجه میرسن ولی من برعکس... واقعا از آینده و رویایی که داشتم دورتر و دورتر میشم و باعث میشه فشار و ناامیدی زیادی داشته باشم...اگه کسی شبیه من بوده یا میتونه کمک کنه
Sent from my C2105 using Tapatalk