تیرامیسو یکی از دسرهای رسمی، خوشمزه و معروف ایتالیایی هاست. این دسر به همان اندازه در ایتالیا معروف است که قطاب یزدی در ایران. معنای لغتی تیرامیسو «بینداز بالا» است. این دسر در میلان به قدری خوش طعم تهیه می شود که دوست دارید آن را با ظرف میل کنید اما برای تهیه تیرامیسو، باید نکته هایی رعایت شود که به هرچه خوشمزه تر شدن آن کمک می کند.
راز اول
پنیری که در تهیه این دسر به کار می رود، باید از نوع خامه ای و بدون نمک باشد. در میان انواع پنیرها، بهترین انتخاب، پنیر ماسکارپونه است و استفاده از پنیرهای خامه ای معمولی که طعم شوری دارد، طعم تیرامیسو را خراب خواهد کرد.
راز دوم
نباید هر بیسکویتی را برای تهیه تیرامیسو استفاده کرد. برخی از بیسکویت های طعم دار استفاده می کنند در حالی که این دسر بیسکویت خاص خود را دارد که به نام «لیدی فینگر» معروف است؛ بیسکویتی شکری و با بافت اسفنجی. اگر این بیسکویت در دسترس نبود، می توان از کیک اسفنجی ساده نیز استفاده کرد.
راز سوم
بهترین قهوه برای تهیه این دسر، قهوه اسپرسو است که باید کاملا تلخ و سیاه باشد. هرگز نباید از قهوه شکردار، شیردار یا نسکافه ای برای تهیه تیرامیسو استفاده کرد.
راز چهارم
غوطه ور کردن بیسکویت ها در قهوه به مدت طولانی اشتباه است. باید بیسکویت را به اندازه شمارش اعداد از یک تا ۵ در قهوه قرار داد و فورا خارج کرد.
راز پنجم
برای آنکه بوی زحم تخم مرغ گرفته شود، باید زرده و سفیده حتما جداگانه زده شوند و ابتدا پنیر با زرده مخلوط و سپس زرده به سفیده زده شده افزوده شود. در این صورت کرمی نرم، سبک و پف دار به دست می آید که بویی نمی دهد. ریختن کمی وانیل در این مخلوط طعم بهتری به آن می دهد.
راز ششم
ظرف مناسب سرو این دسر، ظرف شیشه ای است تا لایه های دسر در آن دیده شود. قابل مشاهده بودن طبقات دسر، لذت خوردن آن را چند برابر می کند.
راز هفتم
خوردن تیرامیسو آدابی دارد؛ باید قاشق را در عمقی ترین قسمت فرو برد و سپس تکه ای از آن را کند و بالا آورد. در این صورت، وقتی قاشقی از آن را در دهان می گذارید، بهترین طعم را حس خواهید کرد. اگر ابتدا لایه های فوقانی را میل کنید و بعد لایه های زیرین خورده شوند، چندان درست نیست و نشان از این دارد که با آداب خوردن این دسر آشنایی ندارید و تیرامیسوخور واقعی نیستید.
نظرت چیه؟