حالا من که مورد شما رو نمیشناسم اما از همینایی هم که میگی میشه حدس هایی از شخصیت این آدم مورد نظر شما زد.هرچند قضاوت در خصوص این اشرف مخلوقات از روی چهار تا پست و جمله درست نیست ، اما شما که با ایشون مدتی زندگی کردین میتونین به درستی و غلطی این صفات پی ببرین و خودتون تصمیم درست و بگیرین !ما فقط اینجا میتوانیم هشدارهای لازم و به شما بدهیم که ممکنه درست باشند ممکنه درست نباشد چون براساس چند کلام شما در همینجاست.
1- ایشون
مسولیت پذیر و متعهد نیستند چون خیلی راحت با روبرو شدن با یک مشکل کوچک جا میزنن، ما همه میدونیم هیچ زندگی ای بی مشکل نیست ،اگر قرار باشه با دیدن یک مشکل ، یک حرف ناراحت کننده اون زندگی و از پایه و اساس نیست و نابود کنیم که اصلا به بلوغ لازم جهت ازدواج و قبول مسولیت نرسیدیم.
2-ایشون در شرایط بحرانی بلد نیستند واکنش درستی نشون بدهند، قهر کردن واکنش درستی برای یک مرد پخته که مسولیت یک زندگی و قبول میکنه و می خواد در آینده الگوی فرزندانش باشه نیست. شما اگر تصمیم گرفتین با ایشون زندگی کنین تا آخر عمرتون باید قبول کنین که چه شما اشتباه کردین چه ایشون این شما هستید که باید برین منت کشی و ازشون عذر خواهی کنین !
چشم هاتون و ببندین و کمی فکر کنین ، آیا در تمام مشکلاتی که در زندگیتون با این اقا پیش آمده شما مقصر بودین؟
در تمام این قضایا کی پیش قدم شده برای آشتی و بهبود رابطه؟ شما یا ایشون؟
آیا ایشون تا حالا یکبار اعتراف کردن که اشتباه کردن و عذرخواهی کردن؟
اگر جواب سوال آخر بالا خیر است، پس یک لحظه تصور کن با همچین آدمی باید سالها زندگی کنی ، بنظرت چقدر میتونی تحمل کنی؟ یک سال ؟ دوسال؟ سه سال؟ چهار سال؟ ده سال؟ چقدر؟ حوب فکر کن ، به مشکلاتی که پیش میاد! به احساسی که بعد این مدت طولانی بهت دست میده! شاید اولش انرژِی داشته باشی ولی بعد سالها چی باز هم میتونی تحمل کنی؟
3- این آدم کاملا مشخصه که گذشت در زندگیشون معنا و مفهومی نداره، یک آدم برای اشخاصی که براش تو زندگیش ارزشمند هستند گذشت داره، غرورش و برای این آدم ها میذاره زیر پا!
ولی این آدم چی ؟ شما چندین مرتبه غرورتون زیر پا گذاشتین در صورتی که بحثی که بینتون پیش آمده کاملا پیش افتاده و کوچک است، بنظرم آدمی که برای همچین مسله ی کوچکی گذشت نداره، فردا روز در برابر مسایل بزرگتر میخواین چکار کنند؟
4- فرد مورد نظر شما متاسفانه قدرشناس خوبی نیستند، که بخاطر یک غذا شما رو به امان خدا رها کردند!
عزیزم بعد این مدت هیچ تضمینی وجود نداره ایشون در کنار شما باشند چون ممکن هر لحظه شما رو ترک کنند! به همین راحتی!
دوست داشتن تنها که کافی نیست! پس گذشت و فداکاری در زندگی چی میشند!؟ دوست داشتن بدون این صفات هیچ ارزشی نخواهد داشت.
کمی فکر کن ، آیا تو تمام این مدت که با ایشون ازدواج کردی آرامش داشتی؟
آیا از ایشون گذشت دیدی؟
آیا ایشون توانستند اعتماد شما و جلب کنند؟ میتونین بهشون اعتماد کنین که یک روزی با یک بچه ترکتون نکنند؟
آیا ایشون ثابت کردن تکیه گاه خوبی از نظر مالی و روحی و روانی برای شما در زندگیتون خواهند بود؟
اگر ایشون از زندگیتون حذف بشوند چه چیزی و از دست میدهید؟ و چه چیز هایی و بدست می آورید؟(منظورم مالی نیست ، از نظر روحی و معنوی هم میتونه باشه.)
و اگر در زندگیتون حضور داشته باشند چی چیزی و از دست میدهید و چه چیز و بدست می آورید؟
نظرت چیه؟
نوشته اصلی توسط یاسمین بانو
خیلی خوب فهمیدی ممنون ازت از صبرو حوصلت
