سلام نگارش داستان جدیدم تموم شد و با داستان جدید در خدمتتون هستم واسه این داستان نیاز به 4 تا شخصیت داریم
2 شخصیت آقا و 2 شخصیت خانم پس اعلام آمادگی کنید تا شروع کنیم قسمت اول از داستان دختر مکاره
1 : شقایقم
2 : omidd
3 : ali_yas19
4: nafise0915
قسمت اول
ویرایش توسط sam127 : 02-15-2016 در ساعت 02:51 PM
خب زود باشید دیگه چقد بی بخارید
سام همش منتظر من بیام اسم بنویسم ولی من گول نمیخورم
زندگی سه دیدگاه داره
دیدگاه شما
دیدگاه من
حقیقت
نیااا اوقققنوشته اصلی توسط پریماه.
2 شخصیت آقا.2 شخصیت خانم پذیرا هستیم
من حاضرم شخصيت بده باشم
ترجیحم بچه های فعاله سایته با این وجود گذاشتمت جز لیست رزرو
ببخشید شما داستانم می نویسید؟چه جالب ژانرش چیه؟ترسناک؟
دختر مکاره چیه؟ بازار مکاره شنیده بودیم
... من ندیدم بیدی
سایه اش را بفروشد به زمین
رایگان می بخشد
نارون، شاخه ی خود را به کلاغ ...
سارا و فاطمه بنویس!
زندگی سه دیدگاه داره
دیدگاه شما
دیدگاه من
حقیقت
آره ترسناک
بیان اعلام آمادگی کنند چیه خودت میترسیسارا و فاطمه بنویس!
این اسمش اینهدختر مکاره چیه؟ بازار مکاره شنیده بودیم
سلام منم بزار تو لیست
2 نفر جور شد 2 نفر دیگه
1 آقا.1 خانم
تا پس فردا اگه نفراتم تکمیل نشه داستان کنسل
سام !!! داستان اخرش چی میشه!!خوب باشه من هستم خخخخ
یه نفر خانم دیگه نیازمندیم
چرا شخصیت پردازی نمی کنید؟ لازم نیست شخصیت ها واقعی باشن که... لازمه؟
من دِس بوی هستم، نه دیس بوی!
1
کیفیش اینه شخصیت ها واقعی باشن قصه که نمیخوام بگم
خب دیه
اشال نداره
منو بزار
داستانو شرو کن
باید یکبار به خاطر همه چیز گریه کرد
آن قدر که اشک ها خشک شوند
باید این تن اندوهگین را چلاند
و
بعد دفتر زندگی را ورق زد
به چیز دیگری فکر کرد
باید پاها را حرکت داد
و
همه چیز را از نو شروع کرد
دختر مکاره قسمت اول :
بر بکرترین نقطه منظره ، درختان تنومند گیلاس با سوسوی باد شاخه میتکاندند.
گویی عاجزانه تقاضاي کمک داشتند...
محو تماشای طبیعت شده بود که یک مسافر در واگن کناری حواسش
را جمع خود کرد ، ببخشید ساعت چنده؟
امید تازه بخود آمد ، چندین بار پلک برهم زد و به صفحه ساعتش نگاه انداخت.
عقربه ها معکوس شروع به چرخش كردند...
داخل اداره هیاهویی بر پا بود یکی از کارمندان با صدای بلند گفت: امید جان بیا این باجه نمیبینی ارباب رجوع ها محاصرمون کردند.
آب دهانش را قورت داد به سمت باجه شلوغ رفت.
چندين مرد با عصبانيت پشت شيشه زير لب فحش و بد وبيراه ميدادند.
پرونده ها روي هم تلنبار شده بود.
در میان ارباب رجوع ها دختر جوانی با لبخندی که بلب داشت شدیدا نگاهش را جذب خود كرد، اشاره اي به او زد و به گوشه اي رفت و كنار ايستاد...
امید از جا بلند شد و به سمت دخترك رفت
صداي ارباب رجوع ها بار ديگر بلند شد و يك كارمند ديگر درحالي كه سري از تاسف تكان ميداد بجايش نشست و مشغول جوابگويي شد.
امید با لبخندي مشابه به او گفت: ميتونم كاري براتون انجام بدم
دخترك سر تكان داد:بله ، راستش اين پرونده منه ميشه كاراش رو انجام بدين
دو ساعت ديگه بيام ازتون بگير؟
با خوشحالي آن را گرفت و گفت: البته ، فقط اگه اشكالي نداره شمارتونو بدين كه...
دخترك ميان حرفش پريد و گفت: ممنون ،دو ساعت ديگه خدمت ميرسم ..و سپس رفت.
صدایی تصاویر را مخدوش کرد؟
چی شد؟؟؟آقا حالت خوبه؟!؟
و او که تازه خودشو پیدا کرده بود سرش را بلند کرد و گفت: یازده و نیم
سپس بار دیگر سرش رو به سمت پنجره برگرداند و به تماشاي طبيعت ادامه داد.
دقايق كوتاهي گذشت. دوتا بچه بازيگوش يكي پسر و ديگري دختر درحاليكه به دنبال هم ميدويدند و حسابي سر و صدا راه انداخته بودند به امید برخورد كردند جوري كه نزديك بود او را زمين بزنند. دخترك پشتش قايم شد و پسرك هم درحاليكه تقلا ميكرد تا اورا بگيرد دست امید را ميكشيد...
با عصبانيت گفت: معلوم هست اينجا چه خبره؟ اين چجور بازي كردنه؟
شما پدر مادر ندارين؟
بچه ها سرخورده و ناراحت به واگن بعدي رفتند.
این داستان ادامه داردو....
بچه ها سرخورده و ناراحت به واگن بعدي رفتند.
سرش را ميان دو دستش گرفت و همانجا زير پنجره نشست ، از تلو تلوهاي قطار حالت تهوع بهش دست داده بود.
سرش را روي زانوهاش گذاشت و چشمانش را بست.
همچنان داخل اداره غوغا بپا بود آدمها در هم ميلوليدند و هر كدام با برگه و پوشه هايي كه بدست داشتند از هم ميناليدند.
پشت ميز لم داده بود و مدام به ساعت نگاه ميكرد ، زيرلب با خود گفت: الان سه ساعت ميشه كه رفته پس چرا نيومد دنبال پروندش؟!؟
ساعتها همينجوري ميگذشتند تا پايان وقت اداري رسيد...
همكارانش همه از جا بلند شده و درحالي كه بدنشان را كش و قوس ميدادند يكي پس از ديگري خداحافظي ميكردند و ميرفتند.
يكي از آنها كه دوستش بود به كنارش آمد و گفت: نميخواي بري خونه؟ ببينم نكنه امشب تو كشيكي؟
آرام سرش را بلند كرد و پاسخ داد: نه
مردك دستي به چانه اش زد و تبسمي كرد ، سپس با هيجان گفت: امشبو حاضري جاي من كشيك باشي؟
امید با دلخوري نگاهش كرد وبدون اينكه حرفي بزنه درحاليكه پرونده را زير بغل زده بود از جا بلند شد و از در بيرون رفت...
آقا..آقا چيزي ميل دارين؟؟ چايي بدم خدمتتون؟
سرش را از زانو برداشت نگاهي به سلف خوراكي ها انداخت و گفت: نه ممنون
از جايش بلند شد و به داخل كوپه برگشت، احساس خفگي ميكرد ، كركره هاي پنجره را كنار زد و روزنامه اي كه روي صندلي بود را برداشت و با بي حوصلگي مشغول خواندن شد. مرد جواني كه روبرويش نشسته بود خيره نگاهش ميكرد.
او هم كه سنگيني نگاهش را حس كرده بود زير چشمي آن را دنبال كرد.
مرد پوزخندي زد و گفت: امان از اين زندگي ، مگه نه قربان؟
بي توجه به صفحه روزنامه چشم دوخت.
مرد ابرو بالا انداخت و دوباره ادامه داد: ميگم...يه زماني ميدون انقلاب يه سينما داشت ، هنوزم هستا ولي خب اون وقتها يه حال و هواي ديگه اي داشت ، ميدوني...
يه رفيقي بود كه باهم ميرفتيم اونجا ، دوتا بوديم و همه چيمون تكي...هه ...دونفر يه ساندويچ ، دوتايي يه فيلم ، دوتايي يه عشق اي بابا...مرتيكه منم علی!؟؟
امید كه شوكه شده بود روزنامه را بست و دقيق نگاه كرد سپس خنده بلندي سرداد و گفت: آره ، خود كوفتيت هستي ، لعنت به تو پسر چه پير شدي ...
سپس هردو يكديگر را به آغوش كشيدند.
قطار از كوهستان در حال عبور بود و هوا كم كم داشت تاريك ميشد.
درون كوپه شيشه پنجره از شدت سرماي بيرون بخار كرده بود.
امید درحاليكه با انگشتانش بازي ميكرد رو به علی گفت: خوب ، بگو ببينم تو كجا اينجا كجا؟!؟
علی درحاليكه نگاهش به پنجره بود لبخندي زد : خب ، من خيلي وقته كه شمال زندگي ميكنم...از همون روزي كه...
امید حالت چهره اش عوض شد و سرش رو پايين انداخت...
خورشيد به سقف آسمان چسبيده بود ، ميدون انقلاب مملو از رهگذر و پر از سرو صدا
چهره اش جوان تر و سرحالتر بنظر مي اومد ،كوله پشتي بروي دوشش قرار داشت.
علی هم سر و وضعي اصلاح شده تر و شيك پوش تر بنظر مي آمد
از پشت سر بهش نزديك شد و دستي به شونه اش زد.
این داستان ادامه دارد...
اقا من داستان های ترسناک دوس ندارم چیزایی جنایی باید فیلمش باشه
لفتن عشقولی بذار
زندگی سه دیدگاه داره
دیدگاه شما
دیدگاه من
حقیقت
داستان جنایی هستش ترسناک نی
من عشقولی میخوام:/
زندگی سه دیدگاه داره
دیدگاه شما
دیدگاه من
حقیقت
از پشت سر بهش نزديك شد و دستي به شونه اش زد.
امید كه يكه خورده بود برگشت اما برخلاف چيزي كه پيشبيني ميشد هيچ گرمي و رفاقتي در چشمانشان نبود..علی با چهره اي عبوس گفت: خوب ، فكرامو كردم
امید آب دهانش را قورت داد گفت: اينجوري بهتره ، اون نه مال من ميشه نه مال تو بلكه خاطرات خوب رفاقتمون كه اين اواخر به حاشيه رفته بيشتر از اين خراب نشه
علی سري به عنوان تاكيد تكان داد و گفت: خوب پس بهتره كلا بكشيم كنار ، همونجور كه توافق كرديم تا وقتي كه تقدير سر راه هم قرارمون نداده باهم روبرو نشيم.
سپس با هم دست دادند و هريك به سمتي رفتند...
علی خنده احمقانه اي كرد و گفت: چيه رفتي تو فكر؟!؟
سرش رو بلند كرد كوپه از تكان هاي چرخ و ريل قطار به لرزه افتاده بود ،داخل تونل قرار داشتند...
علی ادامه داد: توام به اين فكر ميكني كه الان درچه حاله؟ كنار همون فكستنيس يا نه؟؟
امید اخماشو در هم كشيد و گفت: چه توفيقي به حال من و تو داره، ما يه قراري گذاشتيم و كشيديم كنار ، كاري كه بايد ميكرديمو كرديم ، راستش ديگه برام مهم نيست مهم اينه كه تقدير رفيق قديميمونو دوباره بهم برگردوند ...
علی سري تكان داد و گفت: خب ،تو بگو چيكار كردي ، چيكار ميكني ، كجا اصلا داري ميري؟
امید كه تازه انگار به خودش آمده و از ماشين زمان بيرون زده دستي به صورتش كشيد و گفت: هيچي ، زندگي ميكردم ، كارمند يه اداره شدم، يه زندگي آروم و بي دردسر تا اينكه دو روز پيش يكي اومد كه همه چي رو بهم ريخت!
علی با كنجكاوي نگاهش ميكرد...
ادامه داد: تو يه روز كلافه كاري بعد اين همه سال يكي اومد كه بد قاپ دلمو دزديد
فكر ميكردم بعد اون ديگه نتونم به كسي دل ببندم اما...سپس پرونده اي را از كوله پشتي بيرون كشيد و گفت: اينو ميبيني اون اينو بهم داد و رفت دو روز صبر كردم اما خبري نشد ازش ، هيچ نشوني ازش نبود جز آدرس گنگي كه تو اين پرونده هست به اسم يه پیرزن هستش ،منم كارو بارو ول كردم اومدم دنبالش بلكه پيداش كنم...
علی نگاه عميقي كرد و گفت: عجب! جالبه، ولي من هنوزم تو فكر و خيال شقایقم...
امید كه گويي از شنيدن اسمش يكه خورده باشه با حالتي دست پاچه از جا بلند شد و گفت: من برم دستشويي بر ميگردم...
راهرو خالي و صداي ريل قطار طنين انداز شده بود.
در انتهاي آنجا اتاقك كوچكي قرار داشت كه از قرار معلوم دستشويي بود
به نقطه مورد نظر رسيد و چندين بار در زد ، بعد از اينكه پاسخي نشنيد در را باز كرد و وارد شد.
شير آب را باز كرد و مشغول شستشوي دست و صورتش شد ، آيينه بخار گرفته توجه اش را جلب كرد، چندين مشت آب به شيشه پاشيد اما بخار از بين نيمرفت و هرلحظه بيش از پيش ميشد....!!
كلافه و سردرگم از اين وضعيت دستگيره در را پيچاند كه به بيرون برود اما گويي نيرويي نامرئي پشت در مانع از اين كار ميشد.!؟!
رنگ از رخسارش پريد ، آرام و قرار نداشت خودش را به در و ديوار ميكوبيد
برق هم شروع به قطع و وصل شدن كرد و درميان صداي بلند ريل كسي صداي فريادش را نميشنيد. چندين بار ديگر تقلا كرد تا اينكه با ضربه اي پياپي در از هم باز شد و وسط راهرو كف قطار افتاد...
نفس عميقي كشيد و درحاليكه لباسهايش را ميتكاند از جا بلند شد ، نگاهي به در اتاقك انداخت و سري از تاسف تكان داد.
به كوپه برگشت ، علی پلكهايش را بسته و مشغول چرت زدن شده بود.
آهسته قدم برداشت تا خوابش را آشفته نسازد ، همينكه روي صندلي نشست
علی بدون اينكه چشمانش رو باز كند گفت: حالا كي بايد پياده شي؟؟
نگاهي به ساعت مچي اش كه عقربه 12 را نشان ميداد انداخت گفت:حدود يه ساعت ديگه فكر ميكنم.
علی با پشت دست چشمان پف كرده اش را مالش داد : خونه كار خاصي ندارم بعلاوه تو هم كه جايي رو بلند نيستي ممكنه گم و گور شي ، منم باهات ميام رفيق...
امید كه يكه خورده بود سريعا پاسخ داد: نه ، قربونت برو به خونه زندگيت برس.
اخماشو درهم كشيد و گفت:اي بابا نگران چي هستي؟ بعد عمري رفيق قديميمونو پيدا كرديما ، نه خيالت راحت كنارت هستم بعد از اينكه كارت انجام شد ما ميريم سوي خود توام برگرد شهر قبول؟
امید كمي من و من كرد و سپس گفت: اگه مايلي باشه قبول..
حدود يك ساعت و نيم گذشت ، ماه پشت ابر لونه و تاريكي حكمفرما شده بود.
قطار در ايستگاهي رنگ و رو و خالي از سكنه ايستاد. با ديدن نام روستاي مورد نظر كه در پوشه ذكر شده بود ، امید مثل برق گرفته ها از جا پريد: بدو پيمان بايد پياده شيم ، بدو تا راه نيوفتاده..
علی هم كه دستپاچه شده بود با عجله از جا پريد و قر قر كنان گفت: خوب زودتر ميگفتي...
دوان دوان از امتداد راهرو عبور كردند ، همينكه قطار آمد شروع به حركت بكنه هراسان از واگن پايين پريدند كه باعث شد كمي پاي امید زخمي بشه...
این داستان ادامه دارد...
سام ،دوجا اشتباه داشتی ااا یک جا نوشتی بلند نیستی منظورت بلد نیستی هست!! این پیمان دیگه کی بود!!
صبر داشته باش
علی دستش را گرفت و از جا بلندش كرد ، هر دو روبروي بناي سنگي كهنه كه نام روستا را بشكلي كثيف داشت ايستادند.
خوف شب و كوهستانهاي بلند قامت و تاريك دورتار دورشان گويي محاصره شان كرده بودند نماي وحشت آوري به آنجا داده بود.
صداي جيغ و داد جيرجيرك ها هم براه و تنها منبع روشنايي آنجا چند تيربرق كهنه و چوبي با لامپهايي فرسوده شده بودند.
پشت محوطه يك راه خاكي و سربالايي قرار داشت كه بسمت روستا ميرفت.
ناگزير از آن مسير به راه افتادند ،چندين مغازه كركره پوش با بافت كاه گل به طور عميقي در خواب فرو رفته و گويي زير چشمي نظاره گر آنها بودند.
سكوت وحشت آور و فضاي تاريك آنجا در دلشان وحشتي وصف نشدني براه انداخته بود.
امیدبراي عوض كردن جو سنگين آنجا شروع به سوت زدن كرد و علی هم دست به جيب و كوله بردوش همراهي اش ميكرد...دقايقي گذشت به يك جاده رسيدند كه دورتادورش را درخت پوشانده و بر دامنه كوه واقع شده بود ، تيرك هاي برق هم با فاصله هاي زيادي از هم هر از چندگاهي نوري خفيف به جاده مي انداختند.
علی با صدايي لرزان گفت: ميگم خوب شد باهات اومدما ، تو مطمئني كه اينجا كسي اصلا زندگي ميكنه؟!؟
امید سوت زدن رو متوقف كرد و گفت: آره خوب مگه اين خونه ها رو نميبني ؟
- آره اما بيشتر به متروكه ميخورند تا خونه ، نه صدايي نه نشونه اي از زندگي نميشه پيدا كرد...
همان لحظه از ته جاده يك پيرمرد محلي با بغچه اي كه بردوش ميكشيد زير نور يكي از تيرك ها ديده بود.
امید با خوشحالي گفت: ايناهاش اينم يكيشون خدارو شكر ..
نزديكتر كه شدند علی با صداي بلند گفت: ا ببخشيد عموجان ...
پيرمرد بي تفاوت گويي كه اصلا صداي آنها را نميشنيد به راهش ادامه داد و از كنارشان عبور كرد..؟!!؟
امید ماتش برده بود: حاج آقا با شماييم يه لحظه ميشه وايستين!
نگاهي بهم رد و بدل كردند ، علی گفت: شايد ناشنواس وايسا ، سپس بسمتش رفت
امید زير لب گفت: نابينا هم هست گويا.
دوان دوان به كنارش رفت و دستش را روي شونه اش گذاشت
پيرمرد سرش را بلند كرد و حدقه سفيد چشمانش باعث شد كه علی مثل برق گرفته ها از جا بپرد ، پيرمرد سري تكان داد و به راهش ادامه داد و درتاريكي گم شد..!!!
علی دستي به پيشاني خيس از عرقش كشيد و بسمت امید برگشت
-چي شد؟
- هيچي ، نميدونم ، بنده خدا مشكل داشت كلا..
امید متعجب گفت: حالا چكار كنيم ؟ از كي آدرس بپرسيم!؟
علی هم با حالتي مصمم گفت: بايد به راهمون ادامه بديم تا ببينيم به كجا ميرسيم...
ماه همچنان پشت ابر لونه كرده بود.
دقايق ديگري گذشت ، در مسير علی براي اينكه كمي فضا رو آرام كنه شروع به شوخي هاي بي مزه كرد: ميگم توام عاشق شدنات كلا ماجرا داره ها
امید چشمانش را تيز كرد : اونجارووو علی!!!
بغچه اي زير تيرك چراغ برق خودنمايي ميكرد.
علی با چشماني از حدقه بيرون زده گفت: اين همون بغچه اي هستش كه رو دوش اون پيرمرد بود!!!!؟ سپس هردو خيره به هم نگاه كردند . امید آهسته سربگرداند و گفت: آخه چطور ممكنه؟ پيرمرده كه از اين سمت رفت بغچه هم رو دوشش پس اين؟!؟؟
علی نفس عميقي كشيد و با حالتي هيجان زده به سمت تيرك رفت و بغچه را برداشت
سپس گره هايش را باز كرد و چندين ملحفه خونين بيرون افتاد...
آب دهانش را قورت داد و چندين قدم با ترس عقب رفت ، با همان صداي لرزان گفت: اينجا يه خبرايي هست!!!
امید با حالتي عصبي و رنگ پريده بريده بريده گفت: بايد برگرديم ، زود باش بايد برگرديم..
عرق سردي بر پيشاني اش نقش بسته بود.
علی لبهايش را گاز گرفت و گفت: تا اينجاش اومديم بيا باقيشم بريم ببينم داستان از چه قراره ، شايد يكي به كمك ما احتياج داشته باشه...
امید كه دستپاچه شده بود چند قدم به سمت عقب برداشت و گفت: من ديگه نيستم ،اگه ميخواي بري خودت برو
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟
