با سلام
نباید با قهر و بحث و درگیری موجبات دفعی بین خودتون پیش بیاورید.
همچنین نباید منفعل و تسلیم باشید.
نیاز هست در شرایط آرام (نه در هنگام اینگونه ارتباطات که همسرتان جو گیر هست)، به طور جدی برای اینگونه مسائل برنامه ریزی کنید.
یک راه مناسب اینه که به همسرت بگویی:
گرچه ممکن است ارتباط و روشهای تعاملی شما با
خانمهای ناصحیح
برای خودتان نگران کننده نباشد.
لیکن من آسیب های وحشتناکی می بینم و این به زندگیمون و شما هم منعکس می شود.
پس بسیار لازم هست برای کاهش این مسائل جدی بررسی و حل کنیم. قبل از اینکه این دردها مرا و زندگیمون را از پا در آورد.
همسرم ، یشنهاد می دهم جلسات مشاوره
حضوری برویم و برای کنترل و بهبود این فشارها و استرسها که کم کم ممکن است زندگیمون را تحت تاثیر مخرب خود قرار دهد، اقدام جدی کنیم.
اگر مشاوره را قبول نکرد بگو:
"
عزیزم، این مسائل موجب درد و زخمهای درونی سنگینی درون من می شود. شما دردهای جسمی ام را مرحمی و می بینی و کمکم می کند اما این دردها را باور ندارید، و حس نمی کنید.
لذا ممکن است من فریاد بزنم، ممکن است گریه کنم، ممکن است.... و همه اینها زندگیمان را به نابودی و تخریب نزدیک می کند.
پس اگر مشاوره نمی رویم. من ناگزیرم از بزرگان و فهمیدگان فامیل کمک بگیرم و با آنها مشورت کنم تا دردم را تسکین دهم. البته برای اینکه شما هم حرفهایت را بزنی و تنها به قاضی نروم، به هنگام دعوت از همه آنها ، شما هم حضور داشته باشد تا بحث کنیم و راهکاری برای این دردهای من - که تصور می کنم به خاطر عدم رعایت فاصله ایمن از خانمها ایجاد شده است - پیدا شود
"
(در واقع بحرانی بودن مشکل و امکان اینکه گسترش پیدا کند و دیگران هم متوجه شوند به عنوان یک تهدید ضمنی او را به طرف
ومشاوره سوق می دهد.)
دقت کنید در هیچ شرایط و مراحلی اجازه نده بحث به قهر، بحث و درگیری ختم شود. شما حرفهایتان بسیار ملایم، مودب و با
کنترل احساسات و بدون تهمت و درگیری و فشار باشد. لیکن در عمل قوی، قاطع و منطقی پیگیری کنید و حتما با مشورت مرحله به مرحله پیش بروید.